De mythe van de Duitse gründlichkeit

Net terug van een meer dan geslaagde week Bettmeralp (Zwitserland) met S. Zomaar wat dingen die me tijdens de 2 x 9 uur durende treinreis opvielen:

1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.
2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.
3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.

Niet alleen in Nederland zijn ze bezig met het renoveren van stations, ook in Duitsland is dat een nationale hobby. Ik kom meer dan regelmatig op Utrecht Centraal en Rotterdam Centraal; twee stations die momenteel een grote bouwput zijn. Het komt daardoor regelmatig voor dat treinen van een ander perron vertrekken dan gebruikelijk. Ruim van tevoren is dat dan overal duidelijk aangegeven en op de perrons zijn dan vaak ook nog servicemedewerkers van de NS te vinden. Weinig aan de hand dus. Hoe anders was dat vorige week op het station van Keulen…

Toen we van Zwitserland terugkeerden naar Nederland moesten we als laatste tussenstop overstappen op het station van Keulen. Voor alle volledigheid, dat was in de avondspits en ja, die is ook in Keulen erg hectisch…

Beneden zagen we op de borden dat dat het oorspronkelijke perron van waar onze trein richting Utrecht zou vertrekken, door bouwwerkzaamheden was gesloten en dat we naar een ander perron moesten. Geen probleem want we hadden drie kwartier de tijd. Bij dat perron aangekomen bleek het woord chaos nog heel eufemistisch te zijn: het gehele perron stond compleet vol met reizigers die totaal niet wisten waar ze aan toe waren. En ook de DB (Deutsche Bahn)  had totaal geen idee.

Op de borden kwamen afwisselend berichten dat de trein naar Utrecht, naar Hamburg en een regionale trein zouden vertrekken op het betreffende perron. Bleek dat ze alledrie die treinen rond hetzelfde tijdstip op dat ene perron hadden gepland, al verstreek die tijd zonder dat er ook maar een trein vertrok…. Gevolg was dat reizigers van twee drukke internationale treinen en een regionale trein kriskras door elkaar krioelden, op zoek naar relevante informatie.

Om een lang verhaal kort te maken; met 25 minuten vertraging kwam eindelijk onze ICE richting Utrecht binnenrijden en konden we met het laatste gedeelte van onze reis beginnen. Voorlopig maar even geen Keulen voor mij…

2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.

Richting Zwitserland en terugs hebben we van meerdere treinen gebruik gemaakt. Bij de Duitse hoge snelheidstreinen, de ICE, is reserveren erg handig, om te voorkomen dat je een paar uur tussen de koffers moet bivakkeren. Vrijwel iedereen doet dat, maar tot drie keer toe maakten we het mee dat er bij ons in de buurt mensen op gereserveerde stoelen zaten die daar niet hoorden, en ja, in alle drie de gevallen waren het Amerikanen.

Toen degenen die die stoelen wel gereserveerd hadden, aangaven dat ze op hun zitplaatsen zaten, gingen ze pas na de nodige misbaar ergens anders zitten. Toch een beetje die typische “de hele wereld is van Amerika dus we doen waar we zin in hebben” mentaliteit.

3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

Wat me in de ICE treinen (maar ook in de Zwitserse) treinen opviel was dat de conducteurs veel relaxter oogden dan in Nederland. Als treinreizende forens tussen Gouda en Utrecht zie ik regelmatig wat een hondenbaan conducteurs soms hebben. Als treinen vertraging hebben of helemaal niet rijden fungeren ze als kop van jut en als treinen wel gewoon op tijd rijden hebben ze het nodige te stellen met reizigers die geen of een verkeerd plaatsbewijs hebben.

In de ICE is dat heel anders: afgezien van wat gedoe met eigengereide Amerikanen zonder zitplaatsreservering zijn ze daar in plaats van die controlerende taak die ze in Nederland hebben, veel meer bezig met service verlenen. Zonder problemen besteden ze tien minuten aan het uitstippelen van een alternatieve reis voor een stelletje dat een aansluitende trein mist.

Wellicht een idee voor Nederlandse conducteurs om als ze  al het gedoe in Nederlandse treinen zat zijn een tijdje op zo’n ICE mee te draaien?