Tag: ICE

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???

Ondertussen bij de klantenservice

Gepost op door Henk Hofman

Er zijn van die functies waarvan ik voor mezelf weet dat ik er niet geschikt voor ben; horecamedewerker valt in die categorie en ook medewerker klantenservice is er zo eentje. Dat laatste realiseerde ik me toen ik samen met S. onlangs bij de klantenservice van IKEA zat voor het gedoe met een Fabrikör kast.

Ik zie absoluut de uitdaging van het werken op een klantenservice; mensen komen er met een negatief gevoel; als jij er dan in slaagt om diegene met een positief gevoel weer te laten vertrekken dan zal dat ongetwijfeld veel voldoening geven. maar toch. Je zit gevangen tussen de klant zo goed mogelijk te helpen en het belang van je eigen bedrijf ook mee te laten wegen.

München

Een aantal jaar geleden waren S. en ik met de trein op weg naar Zwitserland. Ergens in Duitsland ging het qua treinen helemaal verkeerd, de ICE-trein waar we in zaten ging kapot, met een urenlange vertraging tot gevolg. Gevolg was dat heel veel inzittenden hun aansluiting misten. Toen we eindelijk arriveerden in München, zat er dus voor ons en nog heel veel anderen niets anders op dan richting de Servicedesk van de DB te gaan om voor een oplossing te zorgen.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het heel gezellig was toen we bij die klantenservice aankwamen, maar die DB-medewerkster slaagde er door een mix van vriendelijkheid en zakelijkheid heel snel in om de ergste kou uit de lucht te nemen en te zorgen voor een oplossing waar we tevreden mee waren. Zo konden S. en ik snel richting een nieuwe trein en kon zij zich storten op de rij mensen achter mij.

IKEA

Maar ik dwaal af. Ik was bezig over onze never ending IKEA Fabrikör saga. Samen met S. was ik dus onlangs bij de IKEA klantenservice. We waren er al vrij vroeg, maar ondanks dat we er iets na 10 uur waren, zaten de stoelen bij de klantenservice al aardig vol. Al met al zaten we daar een uur. In die tijd had ik, naast op mijn telefoon te kijken hoe het op de Olympische Spelen ging, ook alle tijd om de avonturen van andere klanten die een akkefietje bij de klantenservice hadden te bekijken.

Slim staaltje psychologie van IKEA om bij de wachttijden als langste wachttijd ‘meer dan 10 minuten’ te zetten, dan denk je snel aan de beurt te zijn, terwijl dat in de praktijk al gauw een uur is..

Moertjes en schroefjes

Toen wij daar arriveerden stond er al een vrouw bij één van de balies druk te gebaren. Waar ze exact voor kwam werd niet helemaal duidelijk, maar het leek erop dat ze verkeerd montagematerial oid had en dat het heel moelijk was om de juiste juiste spullen te kunnen leveren. Boeiende was dat bij haar, alhoewel ze daar dus meer dan een uur stond, en ik betwijfel of ze uiteindelijk heeft gekregen waar ze voor kwam, er geen moment iets van irritatie bij haar te bespeuren was.

Keuken

Dat was wel anders bij een man een paar balies verderop. Het bleek iemand te zijn die keukens afmonteerde. Bij een door hem bestelde IKEA- keuken was een bepaald onderdeel niet aanwezig, waardoor hij die keuken niet kon afmonteren. Aanvankelijk was hij nog heel vriendelijk, maar die vriendelijkheid verminderde met de minuut, tot die op een gegeven ogenblik omsloeg in kwaadheid.

In het begin probeerde de IKEA-medewerkster hem nog af te schepen met de mededeling dat ze het element zou bestellen, maar dat zou de nodige dagen duren en daar nam hij geen genoegen mee; zijn klant zou bijna op vakantie gaan en hij zou zo niet door kunnen gaan naar een andere klant.

Daarna toverde ze een bak met allerlei keukenonderdelen tevoorschijn. Of het gezochte element daar wellicht tussen zat. Nu heel veel gespit bleek dat ook niet mogelijk te zijn.

Toen opperde de man om het onderdeel gewoon uit de keuken in de showroom te halen. Dat onderdeel was verder niet zichtbaar, dus aan het uiterlijk van de showroomkeuken zou niets veranderen. Wat mij betreft een goede oplossing, maar de IKEA-medewerkster dacht daar anders over.

Ze wierp allerlei argumenten op waarom het niet mogelijk zou zijn, en ik zag de man steeds bozer worden, maar uiteindelijk gaf ze aan dat zij daar niet over mocht beslissen. Toen hij aangaf dat hij dan haar chef wilde spreken wilde ze daar eerst niet aan meewerken, maar na weer de nodige minuten heen en weer gepraat te hebben, stemde ze daar uiteindelijk mee in. Uiteindelijk verscheen haar chef en…

Hoe het uiteindelijk is afgelopen zal altijd onduidelijk blijven, want toen waren wij bij onze balie aan de beurt en werden we binnen notime geholpen…

Toen we vertrokken zag ik dat de de ruimte van de klantenservice inmiddels uitpuilde, ik krege spontaan medelijden met de mensen die ik zag staan, want de komende uren zouden ze nog wel kwijt zijn aan wachten, wachten en nog eens wachten…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Met de trein naar Duitsland; sneller kunnen we het niet maken, wel moeilijker…

Gepost op door Henk Hofman

ice

‘We’ moeten meer gebruik gaan maken van de hogesnelheidstreinen die door Europa rijden. Dit streven kwam deze week in Nieuwsuur en ook in andere media.

Door het gebruik van die treinen te stimuleren, wordt het korte afstand vliegverkeer beperkt, met een flinke milieuwinst als gevolg.

Kortere reisduur

Als ei van Columbus werd het terugdringen van de reistijd genoemd. De route Amsterdam-Berlijn werd als voorbeeld genomen. Daar doe je momenteel iets van 6 uur over. Als de reisduur maar korter werd, zou het gebruik als vanzelf stijgen, en het schrappen van opstapplaatsen zou dan een voornaam middel daartoe zijn, tenminste dat werd beweerd.

Volgens mij is dat de grootste onzin. Het overgrote deel van het treinverkeer richting buitenland is vakantieverkeer en dan is een half uur meer of minder reistijd echt niet de doorslaggevende factor. En bovendien; Nederland is meer dan alleen de randstad. Als je de opstaphaltes in het oosten zou opheffen, dwing je reizigers uit het oosten om onnodige extra kilometers te maken richting Amsterdam/Utrecht, om vervolgens doodleuk via onderhand dezelfde route weer richting Duitsland te reizen. Is meteen een groot deel van je milieuwinst verdwenen…

Betrouwbare dienstregeling

Wat volgens mij veel meer zou helpen is een veel betrouwbaardere dienstregeling. Dat als je een reis boekt, je er dan ook vanuit kan gaan dat je je op de tijd dat je hebt uitgezocht ook op de plaats van bestemming komt.

Nu is het, zeker de laatste jaren, steeds slechter gesteld met die betrouwbaarheid. Ik ga al jaren voor vakanties naar het buitenland, en ik merk dat het steeds zeldzamer wordt dat de reis zoals ik hem geboekt had, ook daadwerkelijk zo uitgevoerd wordt. Hier, hier, hier en hier zo maar wat voorbeelden van de afgelopen 5 jaar.

Treintroubles

Ook dit jaar is er weer allerlei gedoe rondom een treinreis die S. en ik geboekt hebben.

Deze zomer gaan we, wederom met de trein, naar Zwitserland. Op tijd hadden we tickets geboekt, natuurlijk na gekeken te hebben of er werkzaamheden gepland stonden op de route. Bovendien hadden we het zo geboekt dat we op de twee overstapstations Basel en Bern 45 minuten en een half uur overstaptijd hadden. Ruim voldoende om kleine vertragingen op te vangen.

Hoezo vaag?

Maar toen ik een paar weken terug op de site van de Deutsche Bahn keek, zag ik het volgende:

  • ICE 105: Utrecht Centraal->Basel SBB: Construction work. The train is being diverted between Dortmund Hbf and Frankfurt(M) Flughafen Fernbf. Stops between Dortmund Hbf and Frankfurt(M) Flughafen Fernbf may be omitted. This train will arrive about 60 – 90 minutes late. Please check your itinerary again shortly before departure.
  • ICE 105: Utrecht Centraal->Köln Hbf: Construction work. Train is running 90 min. early. Please check your itinerary again shortly before departure.
  • ICE 105: Köln Hbf->Basel SBB: Construction work. This train will arrive 50 minutes late. Please check your itinerary again shortly before departure.

Drie mededelingen die elkaar ook nog eens tegenspreken… De trein vertrekt 90 minuten eerder, de trein komt 60 minuten later aan… of 90… of 50……

Omdat vooral de tweede mededeling, dat de trein 90 minuten eerder zou vertrekken zou betekenen dat we of een hotel in Utrecht zouden moeten nemen, of met een auto naar Utrecht zouden moeten aangezien er zo vroeg nog geen treinen vanuit Houten rijden, nogal wat impact zou hebben, besloot ik om maar de Deutsche Bahn te bellen. Ik zag een Nederlands nummer.

Telefoon

Tot mijn verbazing kreeg ik daar de mededeling dat dat telefoonnummer alleen voor Vlaanderen was, en vervolgens werd de verbinding verbroken. Vervolgens het Engelse telefoonnummer gebeld, maar daar was zo’n lange wachtrij, dat ik het maar via de mail probeerde. Het antwoord dat ik daar kreeg was zo nietszeggend, dat ik er ook niets mee kon; dat ik vooral de dienstregeling in de gaten moest houden… goh…

Surprise

Maar gisteren verschenen er op de site van de Deutsche Bahn opeens weer heel andere meldingen: Nu bleek dat ze doodleuk het deel van de trein tussen Keulen en Basel uit de dienstregeling hadden gehaald. Ook een manier om je betrouwbaarheidscijfers op te poetsen… Gevolg daarvan is dat het er nu op lijkt dat we in Keulen en in Zwitserland een keer extra moeten overstappen. Bovendien is de overstaptijd in Keulen welgeteld 8 minuten… Missen we die trein dan hebben we minimaal weer een uur extra vertraging….

Het duurt nog wat weken voor we daadwerkelijk op vakantie gaan, grote kans dat in de tussentijd alles nog een paar keer totaal veranderd…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor, Vakantie

Fijn met de trein

Gepost op door Henk Hofman

iceMet de trein naar het buitenland; S. en ik doen het al jaren meerdere keren per jaar en (over het algemeen) met heel veel plezier. Wat mij betreft een ideale manier om ontspannen op de plek van bestemming te komen.

Zit je goed

In die treinen heb je, naast je treinticket ook de mogelijkheid om een zitplaatsreserving te boeken. Kost slechts een paar euro, maar dan heb je wel gegarandeerd een stoel, en kun je dus zelf bepalen of je voor of achteruit wilt rijden, of bijvoorbeeld een stoel aan het gangpad wil hebben voor wat extra beenruimte.

Daarom maken wij er in de ICE-treinen richting Duitsland ook altijd gebruik van. Het bespaart je het geworstel van in een overvolle trein met je koffer door het gangpad te moeten schuifelen, op zoek naar een vrije plek.

Bezet

Het irritante is alleen dat het vrijwel standaard is dat er als we dan bij de door ons gereserveerde stoelen komen, daar dan doodleuk al mensen op blijken te zitten die te beroerd zijn om die paar euro extra te betalen, en gewoon op een vrije plek zijn gaan zitten. Ze houden zich dan eerst van de domme, maar aan hun hele houding zie je dat ze heel goed weten dat ze op je plek zitten.

Als je dan nogmaals duidelijk maakt dat ze op de door jou gereserveerde stoelen zitten, maken ze vaak pas na het nodige gezucht en gekreun plaats. Ook afgelopen weekend toen S. en ik naar Dortmund gingen, hadden we het zowel op de heen- als de terugreis.

Dat hele gedoe is heel simpel te voorkomen door gewoon, net zoals in vliegtuigen, de tickets standaard inclusief zitplaatsreservering te doen. Als je dan een ticket boekt, geef je meteen aan waar je wilt zitten, en ben je van heel dit gedoe af.

Waar zit je

Dan zou het wel handig zijn als ze op de stations wat meer aandacht besteden aan het plaatsen van de overzichten met treinsamenstellingen. Het komt meer dan regelmatig voor dat die overzichten ontbreken op het perron, waardoor je maar moet gokken of je op de juiste plek staat.

Die internationale treinen zijn meer dan 200 meter lang, en als je dan een hele trein door moet omdat jouw coupé precies aan het andere eind van de trein is, dat is bijna ondoenlijk. Je hebt dan tig mensen voor je die aan het worstelen zijn om hun koffer in het bagagerek te proppen, en natuurlijk mensen uit de tegenovergestelde richting die, ook met koffers etc, langs je heen willen.

Typisch geval van klein leed;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Zwitserse mijmeringen (1)

Gepost op door Henk Hofman

eiger2De afgelopen weken waren S. en ik in Lauterbrunnen (Zwitserland) voor onze Honeymoon en natuurlijk vielen mij weer diverse dingen op. Hierbij deel 1, morgen volgt deel 2.

Afbladderende Duitse degelijkheid…

Ten eerste: de Duitse degelijkheid is niet meer wat het geweest is. Jarenlang heb ik zonder problemen met ICE-treinen richting Zwitserland/Italie gereisd, maar de laatste keren is er steeds wel wat. Vorig jaar, en nu weer.

Toen we op de heenreis amper over de grens waren, stopten we op het station van Oberhausen. In plaats van dat ie na een paar minuten weer vertrok kwam er de mededeling dat er een klein onbekend probleem was. Balen, want we hadden bij onze volgende overstapstation amper tien minuten overstaptijd, maar ach, zo’n trein kan dat wel inhalen…

Maar de trein bleef maar staan en na vijftien minuten ofzo kwam de melding dat passagiers die de luchthaven van Frankfurt als bestemming hadden, beter een andere trein konden nemen op het station… en ja, toen voelden we al dat het goed fout zat. Die 15 minuten werd 3 kwartier en toen kwam de melding dat het mankement niet verholpen kon worden en de trein dus werd opgeheven…

Gevolg was dat we met een overvolle andere trein naar Frankfurt konden, en het daar verder moesten uitzoeken. Na wat gepuzzel bleven er op Frankfurt twee opties over: de eerst vertrekkende optie was een trein naar Mannheim nemen en daar weer een andere trein richting Basel nemen… maar omdat die trein ook 40 minuten vertraging had besloten we maar af te zien van die optie, omdat de kans levensgroot was dat de aansluitende trein in Mannheim dezelfde trein was als die later in Frankfurt zou vertrekken…

In het vertrouwen dat onze gok juist was besloten we van die optie af te zien en nog 15 minuten extra te wachten op Frankfurt op een rechtstreekse trein naar Basel. Gelukkig pakte onze gok goed uit en kwam die trein wel op tijd het station van Frankfurt binnenrijden. Ik had inmiddels ons adres in Lauterbrunnen al laten weten dat we minstens een uur later zouden zijn, maar even later kon ik ze laten weten dat dat ene uur twee uur zou worden want zo lang was inmiddels de vertraging…

Gelukkig ging alles verder goed en bereikten we uiteindelijk twee uur later dan gepland Lauterbrunnen.

Treinen in Zwitserland

In een vorige blogpost had ik het er al over dat ik druk aan het kijken was welke treinkaart S. en ik het beste konden nemen tijdens onze vakantie in Zwitserland. Uit het woud van verschillende kaarten zagen we door de bomen het bos niet meer. Uiteindelijk hebben we maar gekozen voor de Half Farecard, en dat blijkt achteraf een goede keuze te zijn geweest. In tegenstelling tot vrijwel alle andere kortingskaarten kreeg je met die kaart ook bij bijvoorbeeld de Jungfrau 50% korting; aangezien die kaart 120 francs was en je alleen met een retourtje Jungfrau al 90 franc uitspaarde, hadden we die kaart er in no-time uit.

Andere kaarten waren slechts een paar dagen achter elkaar geldig en dat was zeker gezien het feit dat we in het midden van onze vakantie een aantal dagen minder goed weer hadden, geen handige keus geweest.

De vorige keer dat ik in Zwitserland was, waren S. en ik in Bettmeralp; dat plaatsje ligt heel grof gezegd aan het einde van de reusachtige Aletschgletscher. Het mooie van deze vakantie was dat we nu aan het begin van de Aletschgletscher verbleven, aangezien de gletschers van de Jungfrau, Monch en Eiger (de drie centrale bergen van de Jungfrauregio) uitkomen in de Aletschgletscher.

Therapie

Eerder in deze blog had ik het al over het treinpersoneel in Zwitserland: het lijkt me een perfecte therapie voor Nederlands treinpersoneel om als ze, moe van de bejegening door de gemiddelde OV-reiziger in Nederland, eens ervaren dat het ook anders kan. Voorwaarde is dan wel dat ze Engels, Duits, en altijd handig, een LOI-cursus Japans volgen….

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor

Keulen in de herkansing

Gepost op door Henk Hofman

keulenToen ik vorig jaar met mijn vriendin naar Zwitserland was geweest moesten we op de terugweg op station Keulen overstappen.

Door ellenlange vertraging en de enorme drukte en chaos op het station, was dat om het voorzichtig uit te drukken bepaald geen genoegen, maar zoals alles verdiende Keulen een tweede kans.

Nu we, net voor ons huwelijk wel toe waren aan een weekendje weg, viel onze keus op Keulen. Treintickets waren snel gevonden; voor totaal minder dan 100 euro hadden we een allebei een retour naar Keulen. Ook een hotel was snel gevonden; goed ontbijt, goede bedden, kortom geslaagd hotel!

Mixed emotions

En dan Keulen zelf, tsja, een beetje mixed emotions. Qua weer hadden we het getroffen want zowel de vrijdag als de zaterdag was het rond de 30 graden, en aan terrasjes is er in Keulen zeker geen gebrek, maar wel aan?

Eigenlijk aan attracties om meer dan 2 dagen door te kunnen brengen in Keulen. In het voorjaar waren we in Praag geweest en daar waren de 4 dagen dat we daar waren niet genoeg om alles te kunnen zien; we hadden er zonder veel problemen nog wel wat dagen kunnen doorbrengen; maar in Keulen was dat eigenlijk anders.

Keulse Dom

Vanzelfsprekend mocht een bezoek aan de Keulse Dom niet ontbreken. Het mooie aan de Dom is dat op het Domplein van alles gebeurd; levende standbeelden; een demonstratie van Iraniers, aangeschoten mensen die hun vrijgezellenfeest op het plein begonnen, straatartiesten; alles was er te vinden.

Van buiten zag de Dom er hoewel imposant, vooral erg vuil uit; het kalkzandsteen is door alle uitlaatgassen en dergelijke totaal zwart geblakerd. Sommige stukken stonden in de steigers of waren net gedaan en daar kon je mooi zien hoe het er na restauratie uit ziet. Door de veelheid aan torens en ornamenten vrees ik dat zodra ze alle stukken gerestaureerd hebben, ze weer van voren af aan kunnen beginnen.

533 treden

Van binnen zag het er ansich indrukwekkend uit, en alhoewel het natuurlijk geen wedstrijd is, legde het op dat gebied af tegen de Sint Vituskathedraal in Praag. Het beklimmen van de 533 treden van de Dom was een meer dan goede ochtend work-out. Verbazingwekkend om te zien hoeveel zweet je op een zonnige ochtend voortbrengt na het beklimmen van de meer dan 500 treden;-). Het uitzicht boven maakte wel weer veel goed.

Wat verder opviel was de enorme drukte in de winkelstraten; Ik heb een jaar of 10 in het centrum van Rotterdam gewoond en ben dus heel wat gewend qua file lopen in de Koopgoot, maar dat is kinderspel in vergelijking met de drukte in de Keulse winkelstraten. Ook de grauwheid van de gebouwen viel in negatieve zin op.; het waren vrijwel allemaal grauwe rechthoekige anonieme panden; ze straalden totaal geen warmte uit.

Chocolade

Het chocolademuseum was zeker een positieve uitzondering. Omdat het mooi weer was besloten we om van de Dom een eind langs de Rijn te lopen; de boulevard leidde ons vanzelf richting de chocolade. Wel irritant dat er op de boulevard geen afzonderlijk fietspad was; nu werd je geregeld bijna van de sokken gereden door fietsers of fietstaxi’s. Maar heelhuids kwamen we aan bij het chocolademuseum.

Op een speelse, maar ook zeer informatieve manier werd daar het hele proces van cacaoboon tot chocolade eindproduct uit de doeken gedaan. Het water liep over de lippen als je in al die machines de chocolade zag stromen; en ook de hoeveelheid verschillende chocoladeproducten in de museumwinkel was imposant. Doordat het buiten 30 graden was was het niet echt handig om chocolade mee te nemen, dus dat hebben we maar niet gedaan.

Vers is echt vers

Wat me in positieve zin opviel aan Keulen waren de winkels in het station van Keulen; waar je in Nederland op de stations wordt overspoeld door AH to go’s, met voor een groot deel allemaal voorverpakte producten en wat er niet voorverpakt is bestaat voor een groot gedeelte uit croissantjes, American cookies en meer van dat soort fantasieloze vette of veel te zoete zooi.

In Keulen daarentegen heb je op het station een uitgebreid assortiment aan allerlei verse broodjes met een keur aan groenten, kaas, zaden of wat je maar wilt op een broodje. En ook vers fruit en goede koffie/thee is er volop verkrijgbaar. Daar kunnen ze bij de AH to go nog een puntje aan zuigen; daar hebben ze hun mond vol van hoe puur en eerlijk hun producten zogenaamd wel niet zijn, terwijl het in werkelijkheid gewoon een grauwe eenheidsworst is die ze verkopen.

Tot slot; een slot

Persoonlijk was het mooiste aan Keulen het plaatsen van een slotje op de spoorbrug over de Rijn. Ik was al tig keer met de trein naar Zwitserland en Italie geweest en elke keer als de ICE trein door Keulen reed vielen me op de spoorbrug de hekken met sloten op. Wat gezoek op Google leverde al gauw resultaat op wat de bedoeling daarachter was, en omdat ik het wel een mooie romantische gedachte vond, en aangezien S. en ik binnenkort gaan trouwen mocht ons slotje daar niet ontbreken.

Na een mooi plekje te hebben uitgezocht hebben we het opgehangen en vervolgens de sleutels van het slot in de Rijn geworpen. Op naar een mooi en gelukkig leven samen!

Geplaatst in Spoor, Vakantie

De mythe van de Duitse gründlichkeit

Gepost op door Henk Hofman

iceNet terug van een meer dan geslaagde week Bettmeralp (Zwitserland) met S. Zomaar wat dingen die me tijdens de 2 x 9 uur durende treinreis opvielen:

  1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.
  2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.
  3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.

Niet alleen in Nederland zijn ze bezig met het renoveren van stations, ook in Duitsland is dat een nationale hobby. Ik kom meer dan regelmatig op Utrecht Centraal en Rotterdam Centraal; twee stations die momenteel een grote bouwput zijn. Het komt daardoor regelmatig voor dat treinen van een ander perron vertrekken dan gebruikelijk. Ruim van tevoren is dat dan overal duidelijk aangegeven en op de perrons zijn dan vaak ook nog servicemedewerkers van de NS te vinden. Weinig aan de hand dus. Hoe anders was dat vorige week op het station van Keulen…

Toen we van Zwitserland terugkeerden naar Nederland moesten we als laatste tussenstop overstappen op het station van Keulen. Voor alle volledigheid, dat was in de avondspits en ja, die is ook in Keulen erg hectisch…

Beneden zagen we op de borden dat dat het oorspronkelijke perron van waar onze trein richting Utrecht zou vertrekken, door bouwwerkzaamheden was gesloten en dat we naar een ander perron moesten. Geen probleem want we hadden drie kwartier de tijd. Bij dat perron aangekomen bleek het woord chaos nog heel eufemistisch te zijn: het gehele perron stond compleet vol met reizigers die totaal niet wisten waar ze aan toe waren. En ook de DB (Deutsche Bahn)  had totaal geen idee.

Op de borden kwamen afwisselend berichten dat de trein naar Utrecht, naar Hamburg en een regionale trein zouden vertrekken op het betreffende perron. Bleek dat ze alledrie die treinen rond hetzelfde tijdstip op dat ene perron hadden gepland, al verstreek die tijd zonder dat er ook maar een trein vertrok…. Gevolg was dat reizigers van twee drukke internationale treinen en een regionale trein kriskras door elkaar krioelden, op zoek naar relevante informatie.

Om een lang verhaal kort te maken; met 25 minuten vertraging kwam eindelijk onze ICE richting Utrecht binnenrijden en konden we met het laatste gedeelte van onze reis beginnen. Voorlopig maar even geen Keulen voor mij…

2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.

Richting Zwitserland en terugs hebben we van meerdere treinen gebruik gemaakt. Bij de Duitse hoge snelheidstreinen, de ICE, is reserveren erg handig, om te voorkomen dat je een paar uur tussen de koffers moet bivakkeren. Vrijwel iedereen doet dat, maar tot drie keer toe maakten we het mee dat er bij ons in de buurt mensen op gereserveerde stoelen zaten die daar niet hoorden, en ja, in alle drie de gevallen waren het Amerikanen.

Toen degenen die die stoelen wel gereserveerd hadden, aangaven dat ze op hun zitplaatsen zaten, gingen ze pas na de nodige misbaar ergens anders zitten. Toch een beetje die typische “de hele wereld is van Amerika dus we doen waar we zin in hebben” mentaliteit.

3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

Wat me in de ICE treinen (maar ook in de Zwitserse) treinen opviel was dat de conducteurs veel relaxter oogden dan in Nederland. Als treinreizende forens tussen Gouda en Utrecht zie ik regelmatig wat een hondenbaan conducteurs soms hebben. Als treinen vertraging hebben of helemaal niet rijden fungeren ze als kop van jut en als treinen wel gewoon op tijd rijden hebben ze het nodige te stellen met reizigers die geen of een verkeerd plaatsbewijs hebben.

In de ICE is dat heel anders: afgezien van wat gedoe met eigengereide Amerikanen zonder zitplaatsreservering zijn ze daar in plaats van die controlerende taak die ze in Nederland hebben, veel meer bezig met service verlenen. Zonder problemen besteden ze tien minuten aan het uitstippelen van een alternatieve reis voor een stelletje dat een aansluitende trein mist.

Wellicht een idee voor Nederlandse conducteurs om als ze  al het gedoe in Nederlandse treinen zat zijn een tijdje op zo’n ICE mee te draaien?