Om de zoveel tijd bekruipt me het besef; ik word oud. De laatste tijd steeds vaker, maar dat lees je straks wel.
Kinderpostzegels
De eerste keer was toen ik een jaar of 25 ofzo was. Ik woonde toen in Vlaardingen en er belde iemand aan: een kind dat vroeg; Meneer, wilt u kinderpostzegels kopen? Als een kind je met meneer en u aanspreekt in plaats van jij/je, dan weet je; je bent in hun ogen al oud, terwijl je zelf denkt dat je nog hartstikke jong bent. Keep on dreaming…
Eiger
Een andere keer dat ik het besef ‘ik word oud’ had, was toen S. en ik 10 jaar geleden in de buurt van de berg de Eiger de Eigertrail liepen op onze honeymoon. Op een gegeven ogenblik liepen we op een wel heel luchtig smal pad, met aan beide kanten niets dan diepte. Toen realiseerde ik me; een misstap hier en het was wel een heel kort huwelijk… Terwijl ik in de jaren daarvoor toen ik nog single was tig wandelingen heb gemaakt door de bergen over stukken die nog wel lastiger/gevaarlijker waren dan daar.
Waslabels
En ja, de laatste tijd heb ik het steeds vaker bij wel iets heel kleins… de waslabels in kleding…Vaak zitten er meerdere van die labels over elkaar en als ik dan eindelijk het juiste label met al die symbooltjes heb weten te vinden, blijkt het symbooltje met de wastemperatuur dermate klein te zijn dat ik mezelf wijs maak onderhand een microscoop nodig te hebben om te zien welke temperatuur er staat aangegeven. Sommige merken zoals Desigual maken er volgens mij een sport van om die symbolen zo klein mogelijk te printen, terwijl er toch echt ook merken, zoals 4funkyflavours, zijn die gewoon labels hebben die voor een normaal mens wel zo te lezen zijn…
Maar dan even later, als ik aan S. (die een bril heeft) vraagt of zij het wel kan lezen komt de ontnuchtering; Het ligt zeker niet (alleen) aan die labels, maar vooral aan mijn ogen, oftewel… ik word oud…
De wereld volgens Henk 