Categorie: Houten

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Geef de Houtense tunnels kleur

Gepost op door Henk Hofman

Meerdere keren per week fiets of loop ik door één van de fiets/wandeltunnels onder de Rondweg. En om nou te zeggen dat die tunnels een bron van inspiratie zijn… niet bepaald; saai grijs beton, op sommige plekken groen uitgeslagen door vocht, wat smurrie op de grond, hier en daar nog wat vuurwerkresten of zakjes met hondenpoep en dan heb je het wel gehad.

Niet echt een plek waar je snel aan zal terugdenken. Terwijl het zoveel mogelijkheden heeft. Zomaar wat suggesties:

  • Laat scholen/jongerenwerk een paar tunnels adopteren, er zijn zat creatieve jongeren.
  • Voor Houtense kunstenaars of andere creatievelingen vormt zo’n tunnel een nog leeg canvas; aan hen om het te vullen.
  • Onder de mensen die in Houten worden opgevangen (statushouders/vluchtelingen etc), zit ook heel veel creatief talent. Laat ze een paar wereldtunnels maken.
  • Gebruik een of meerdere tunnels om de geschiedenis van Houten weer te geven.
  • Geef wijkbewoners de kans om in een tunneltje in hun wijk zelf aan de gang te gaan.

Ook qua Houten-promotie biedt het volop mogelijkheden:

  • De gemeente is heel erg bezig met het Houtens DNA. Die tunnels zijn een ideale plek om dat Houtens DNA beeldend vorm te geven.
  • Tunneltjes die veel door toeristen of andere niet-Houtenaren worden gebruikt kun je gebruiken voor sfeerbeelden van Houten en andere Houten-promotie.
  • Als alle tunnels zijn omgetoverd heeft Houten er weer een toeristische wandel/fietsroute bij.

Zomaar wat ideeën, maar er zijn er ongetwijfeld nog veel meer. Ook qua materialen kan er van alles; verf/foto’s/mozaïek/lichtinstallaties of wat dan ook; eindeloos veel mogelijkheden.

Hoeveel tunnels onder de rondweg er precies zijn, geen idee, iemand zal ze vast weleens hebben geteld maar het zijn er in ieder geval meer dan tien. En naast die Rondwegtunneltjes zijn er natuurlijk ook soortgelijke tunnels onder de Koppeling en het spoor etc.

Nu alleen nog even iemand die deze ideeën weet om te zetten in daden…

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Beste Houtenaar,…

Gepost op door Henk Hofman

Bij gebrek aan echte problemen was half Facebookgroep Houten een paar dagen in rep en roer, want… de gemeente had besloten om in het vervolg daar waar het niet noodzakelijk is, het geslacht weg te laten in gemeentelijke correspondentie. Dus in het vervolg gebruiken ze ‘beste Houtenaar’ of ‘beste inwoner’ in plaats van geachte heer/mevrouw’ of ‘Beste H. Hofman’ in plaats van ‘beste heer H. Hofman’.

Wat mij betreft een prima plan; geen idee welk percentage van de Houtenaren zich geen man of vrouw voelt, maar als je die op deze manier tegemoet kan komen, waarom niet? Kleine moeite en niemand wordt er slechter van. In plaats van alleen diegenen die zich man/vrouw voelen spreek je nu iedereen aan, prima toch? 

Waarom is het van belang om bij bijvoorbeeld een mailing over een nieuwe kliko in Houten te vermelden of iemand man of vrouw is? Dat is toch totaal niet van belang? Die mail is bestemd voor Houtenaren en niet voor een bepaald geslacht.

Eén van de argumenten die ik las was; waarom moet dit veranderen, dit is toch altijd al zo? Wat mij betreft een non-argument; inzichten veranderen in de loop van de tijd nu eenmaal. Als je de gedachtegang dat dingen niet zouden mogen veranderen omdat ze nu eenmaal zo zijn, zou doortrekken dan zou slavernij ook nog heel normaal zijn of zouden vrouwen ook nooit kiesrecht hebben gekregen.

Tot 100 jaar geleden hadden alleen mannen dat en nu 100 jaar later is iedereen, met uitzondering wellicht van de SGP, er wel van overtuigd dat het volkomen normaal is dat iedereen volledig actief en passief kiesrecht heeft.

Wat is er mis met een beetje rekening houden met je mede-mens?

Los daarvan, ik denk dat als de gemeente dit gewoon had doorgevoerd, zonder het vantevoren te melden, en dan na bijvoorbeeld zes maanden had gemeld dat ze al een half jaar bezig zijn met de gemeente inclusiever te maken, er veel minder ophef was geweest.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

26 redenen om de Houtense Vijfwal eens te lopen

Gepost op door Henk Hofman

Je hebt van die dingen die je, terwijl je al jaren in een gemeente woont, pas na een tijd ontdekt. Bij mij is dat in Houten van toepassing op de Vijfwal. Ik woon nu een jaar of 8 in Houten en heb in die tijd, en zeker sinds ik sinds de Corona thuis werk, ontelbare kilometers door Houten en omgeving gelopen.

Maar eigenlijk pas sinds de Corona is de Vijfwal op mijn wandelmenu erbij gekomen. Ik was mijn vaste rondjes zat, zocht alternatieven die ik vanuit huis kon lopen en zo ben ik op de Vijfwal uitgekomen.

Voor wie er nog niet mee bekend is: het is een verhoogd aangelegd parcours in de vorm van een vijfhoek van vijf kilometer dwars door Oost en Zuid Houten. Dat parcours kun je op allerlei manieren afleggen. Je kunt het gewoon wandelend afleggen, maar je kunt je energie er ook kwijt op allerlei toestellen die op het hele parcours tot je beschikking staan.

En omdat er naast het parcours ook overal een fietspad en stoep ligt, kun je ook met de fiets of met kinderwagen/skeelers etc het rondje doen. Ik weet het, het is een vijfhoek, maar rondje ‘bekt’ nu eenmaal beter;-).

Houten is zo plat als een pannenkoek, maar bij de Vijfwal heb je ook hier en daar, voor Houtense begrippen, flinke hoogteverschillen. Je hebt de spoorbrug tussen station Houten en Houten Castellum die je over moet. En daarnaast zijn er op de vijf hoeken van de Vijfwal heuvels aangelegd die je kunt ‘beklimmen’ om zodoende een mooi uitzicht over Houten te hebben. En ja, als je geen zin hebt om steeds die ongeveer 30 treden op en af te lopen kun je er ook omheen te lopen.

Ik heb dat rondje nu al ik weet niet hoeveel keer gelopen, en leuke is dat het steeds weer anders is. Niet alleen kun je het natuurlijk in beide richtingen lopen waardoor ik steeds weer iets anders zie, maar ook omdat het in alle jaargetijden weer anders is. Aan het begin van het voorjaar loop je op sommige stukken door een haag van allerlei witte en roze bloesem en zie je allerlei bomen in bloei schieten. Als je dan een paar maanden later over hetzelfde stuk loopt ziet het er weer heel anders uit.

Zoals ik al zei; ik heb de Vijfwal al tig keer gelopen en niet alleen op, maar ook naast het parcours staat van alles dat de nieuwsgierigheid wekt; wat me wat dat betreft het meeste intrigeert is een bouwwerk/kunstwerk dat je passeert bij de wijk De Muren.

Het is een groot wit geperforeerd bord waar ik met wat fantasie een Indiase kasteeltoren uit kan fantaseren. Voor dat bord liggen een aantal betonnen randen en een blauw tegelplateau. Er staat geen bordje bij wat het precies moet symboliseren, dus dat maakt het extra mysterieus. Of het is juist de bedoeling dat iedereen zijn/haar eigen invulling eraan geeft. Wie er meer over weet te vertellen is welkom! (update; met dank aan Maaike Posthouwer en en Barbera Blokland; het blijkt om een badhuis te gaan)

Dat je in Houten een straat hebt die de Duinmeer heet, dat weet ik, maar dat je in Houten ook miniduinen heb, dat wist ik pas sinds ik die Vijfwal regelmatig loop;-)

Een stuk van de Vijfwal is vanwege de aanleg van een nieuw stuk woonwijk (De kiem van Houten) momenteel niet toegankelijk, maar zodra daar de hekken weg zijn is ook dat laatste deel van de Vijfwal gereed en zijn er nog meer apparaten waar je je energie kwijt kunt. (update 10 mei: ook het laatste stuk is inmiddels geopend)

Routekaartje

De route wijst zichzelf (zoals altijd als je goed loopt). Maar voor alle zekerheid hier twee versies van de route:

Download

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Wat moet je als toerist in Houten?

Gepost op door Henk Hofman

Ooit, als Corona achter ons ligt, kun je weer zonder gedoe gaan en staan waar je wilt en de plekken bezoeken die je wilt bezoeken.

Toen ik door het buitengebied van Houten liep, gingen mijn gedachtes alle kanten op en een van de gedachtes was, waarom zou een toerist naar Houten komen en dan in het bijzonder naar het centrum ? De buitengebieden zijn erg mooi met hier en daar een fort, maar het ‘bebouwde gebied/centrum of hoe je het wilt noemen van Houten wat heeft dat een toerist eigenlijk te bieden? Hoe kun je iemand verleiden om naast de randen van Houten ook het centrum de bezoeken?

Tuurlijk; voor Houtenaren is Houten een meer dan prima stad/dorp om te leven waar je meer dan voldoende wandel en fietsmogelijkheden hebt. Zeker qua fietsinfrastructuur zijn er weinig gemeentes waar dat beter verzorgd is dan hier. Ik woon hier nu een jaar of 8 met veel plezier en heb voorlopig totaal geen reden om naar een andere gemeente te verhuizen.

Maar ik geef toe; toen ik hiervoor in Gouda en Rotterdam woonde, is Houten nooit bij mij naar boven gekomen als ik eens overwoog om een dagje ergens heen te gaan om iets te zien of te doen.

En eerlijk gezegd zou ik ook nu niet weten waarom ik een toerist zou aanraden om eens een dagje naar het centrum van Houten te komen. En ik doel dan niet zozeer op fietstoeristen die een fietstocht door de omgeving maken en dan even in Houten wat komen drinken/eten, maar echt toeristen die doelbewust naar het centrum van Houten komen om er minstens een paar uur door te brengen om iets te bezoeken.

De buitengebieden met Fort Honswijk en omgeving is zeker iets waar toeristen een uur of wat kunnen doorbrengen, maar dat ligt niet echt in het centrum en is meer een op zichzelf staand iets.

Wat ik zelf mis qua toerisme (maar ook voor mezelf )in het centrum van Houten? Wellicht een centrale ontmoetingsplek waar steeds iets anders te beleven is; een Kunsthalachtig iets, maar dan zonder de kilheid die de Kunsthal heeft. Dus een mooi multifunctioneel pand dat niet zozeer een eigen collectie heeft heeft maar waar je steeds iets anders kunt zien/beleven/ervaren en waarbij je ook niet aan een bepaalde vorm vastzit.

De ene keer bijvoorbeeld bijvoorbeeld een expo van een bepaalde kunststroming, maar een andere keer weer een expo over bijvoorbeeld de skatecultuur sinds de jaren 80, waarbij je dan foto’s hebt maar ook skatekleding en skatemuziek etc hebt, maar ook een skatepark om de skatecultuur zelf te ervaren. Meerdere typen horeca en vooral ook een pand dat zowel overdag als ’s avonds geopend is zodat het blijft leven. Zoiets..

Of dat iets is dat in Houten haalbaar is? Zelf heb ik niet direct plannen om zoiets te beginnen, maar wie weet..

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, In het nieuws

Wit, wit, wit zijn alle daken

Gepost op door Henk Hofman

Vroeger, heel lang geleden, toen ik nog jong was (ergens halverwege de jaren 80), had ik op de lagere school rond kerst een musical. Heel veel dingen van de lagere school ben ik vergeten, maar de liedjes uit die musical kan ik nog woordelijk opdreunen. En dat is zelfs zo erg dat steeds als het buiten wit is, of als we op vakantie ergens in de bergen sneeuw tegenkomen, een bepaald nummer uit die musical spontaan komt opploppen.

En ook deze week toen ik buiten liep voor een lekkere winterwandeling, was dat weer het geval. Een mooie gelegenheid om aan de hand van wat foto’s van winters Houten je deelgenoot te maken van dat nummer…

Wit, wit, wit zijn alle daken,

alle daken van de stad.

Want de winter is gekomen,

wit, wit, wit zo wit als wat.

Mensen blijf toch liever thuis,

bij de kachel en de buis.

Was dat het hele nummer? Nee dat niet, maar zoals ik al zei was het een kerstmusical, en dat merk je vooral aan het laatste deel van het nummer. Omdat het nog lang geen kerst is, wilde ik het laatste deel van het nummer eigenlijk weglaten, maar vooruit… Voor de nieuwsgierigen alsnog:

En onder de lantaarn op het stille plein

zeven heilsoldaten met hun tamboerijn.

Hoor je hen nu spelen, hoor je hun verhaal

vrolijk kerstfeest, vrolijk kerstfeest, vrolijk kerstfeest allemaal

Dat het maar gauw weer zomer mag worden;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Steentijd in Houten

Gepost op door Henk Hofman

Dat de Corona-crisis heel veel negatieve effecten heeft, daarvoor hoef je maar een blik te werpen op een willekeurige nieuwssite. Maar Corona en de daardoor beperkte bewegingsvrijheid zorgen er ook voor dat er allerlei hele kleinschalige initiatieven van de grond komen om ook iets positiefs tot stand te brengen. Geen van tevoren bedachte campagne van een of ander mediabureau, maar gewoon van mensen die iets doen wat later bij veel meer mensen blijkt aan te slaan.

Een daarvan is momenteel ook in Houten volop gaande; het beschilderen van steentjes en die dan her en der door Houten neerleggen. Als je dan zo’n steentje vindt kun je er een foto van maken en die op een speciale Facebookpagina (kei-tof genaamd) posten onder vermelding van de vindplaats. Vervolgens kun je dat steentje dan of zelf houden of het weer ergens anders neerleggen.

Ik dacht eerst dat het een heel plaatselijk Houtens initiatief was, maar een blik op die Facebookpagina leerde me dat het iets is dat al maanden in allerlei gemeenten aan de gang is. Wat mij betreft ideaal iets als je met kinderen thuis zit en je je afvraagt wat je nu met ze kunt doen (of natuurlijk als je geen kinderen hebt maar het gewoon leuk vindt om je eigen creativiteit met anderen te delen); veel meer dan wat stenen, verf/stiften en iets van vernis is niet nodig, afgezien natuurlijk van wat creativiteit. Maar dat laatste is zo te zien wel aanwezig.

Het creativiteitsgen is aan mij voorbij gegaan, maar ik vind het erg mooi om te zien wat mensen allemaal voor kleine kunstwerkjes weten te maken. Op de achterkant van die steen zet je dan de naam van die Facebookpagina zodat vinders daar hun vondst kunnen posten.

Daarnaast is het ook meteen een mooie reden om eens wat vaker naar buiten te gaan, of het nu is om stenen te zoeken, of om de zelf geschilderde stenen op allerlei plekken neer te leggen. Zo leer je meteen eens een ander gedeelte van je eigen gemeente kennen; in plaats van de normale wandelgebieden maak je dan opeens een zwerftocht door een op het eerste gezicht vrij standaard saaie woonwijk, en leer je anders naar de omgeving te kijken.

Een muurtje waar je anders gedachteloos langs loopt, zou nu weleens de plek kunnen zijn waar iemand een kunstig versierde steen heeft neergelegd, en wat ligt er daar op de leuning van dat bruggetje??

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, In het nieuws

‘Ontwerp ruimtelijke koers Houten 2040’; helemaal zo gek nog niet

Gepost op door Henk Hofman

Dat er in Houten qua woningbouw iets staat te gebeuren kan niemand in Houten intussen zijn ontgaan.

Aanleiding voor dat alles is het ‘Ontwerp ruimtelijke koers Houten 2040’. Volgens tegenstanders een ondemocratisch tot stand gekomen plan dat Houten verkwanselt, resulteert in anonimiteit en zinloos bouwen en nog een hele reeks kwalificaties. Volgens mij een plan dat met wat bijschaverij er voor zorgt dat Houten in de toekomst een gemeente blijft waar het erg lekker wonen is, maar ook een gemeente wordt waar gezinnen/ouderen/jongeren/alleenstaanden/stellen en alles daar tussenin met aanzienlijk minder moeite dan nu een woning weten te vinden.

Waarom ik me best kan vinden in dat ontwerp? Omdat ik vind dat er veel te zeggen is voor de richting die in het plan is gekozen; niet kiezen om een groot deel van het nu groene gebied rond Houten helemaal vol te bouwen met meer van hetzelfde, maar beginnen met het realiseren bij de Molenzoom/centrum van gedeeltelijk geconcentreerde bouw/gestapelde woningbouw/flats/appartementen/hoogbouw of hoe je meerdere woningen op elkaar ook wilt noemen en dan in een volgend stadium het gebied rond de Doornkade omtoveren van een anoniem buiten de rondweg gelegen industrieterrein naar een helemaal bij Houten horend gecombineerd woon/werkgebied.

Verdwijnt het Houtense DNA?

Een van de argumenten van tegenstanders van die plannen is dat het Houtense DNA daardoor zou worden ‘verkwanseld’. Toen jaren geleden Houten een aantal groeitaken kreeg opgelegd was Houten nog omgeven door uitgestrekte gebieden met weilanden, boomgaarden en dergelijke. Door een groot deel van die die gebieden om te vormen tot woongebieden konden die wijken ruim worden opgezet met veel ruimte voor fietsers en in en zeker ook om die wijken veel groene gebieden waar je perfect kunt recreëren en zo kunt bijkomen van het dagelijkse leven.

Een zeer geslaagde aanpak wat mij betreft want ik woon nu een jaar of 7 met veel plezier in een van die wijken. Maar… tijden veranderen; iets dat vroeger werkte is in de toekomst onmogelijk vol te houden tenzij je de realiteit uit het oog verliest en krampachtig in het ‘vroeger was alles beter’ verleden blijft leven. Het inwoneraantal van Nederland is inmiddels gestegen tot iets van 17,3 miljoen mensen en ook het inwonertal van Houten blijft maar doorgroeien; van ongeveer 35.000 in 2000 naar meer dan 50.000 en de groei is er voorlopig nog niet uit. En ja al die mensen willen graag ergens wonen.

Ondanks dat het hier erg fijn wonen is hoef je geen expert te zijn om te zien dat de huidige woningverdeling in Houten totaal scheef is; vrijwel alleen maar huizen met tuin en slechts hier en daar appartementen. Zou je ervoor kiezen om op dezelfde voet als in het verleden door te bouwen om op die manier de benodigde +/- 5.800 woningen te realiseren dan betekent dat dat je een heel groot deel van Houten dat nu nog groen is, opoffert voor woningbouw. Een misser, want zeker nu met die Corona-epidemie merk je weer hoe belangrijk flinke groene gebieden zijn om te kunnen ontspannen.

Door in Houten te kiezen om op een aantal plekken te gaan stapelen wat woningen betreft kun je de oppervlakte die nodig is om het benodigde aantal woningen te kunnen realiseren beperken, waardoor er meer ruimte overblijft voor groen en andere zaken die het leven mooi maken.

Anoniem en zielloos bouwen

Bij het lezen van de komst van hoogbouw werden door tegenstanders daarvan meteen gebouwen in Nieuwegein en nog wat andere steden als doembeeld voor wat Houten te wachten stond voorgespiegeld, en om het nog wat vetter aan te zetten; hoogbouw zou leiden tot anonimiteit en gelijk staan aan zielloos bouwen…

Alsof het gebied rond de Molenzoom waar nu gestapelde bouw gepland staat, een toonbeeld van levendigheid en nabuurschap is, om over het gebied rond de Doornkade nog maar te zwijgen. Tot een jaar of wat terug was de Molenzoom een anonieme kantorenwijk. Nu daar steeds meer kantoren worden omgebouwd naar appartementen begint daar eindelijk wat levendigheid te komen.

Het gebied rond de Molenzoom is door de directe ligging naast het station en de Koppeling perfect gelegen om veel mensen op een beperkt gebied te huisvesten. Door die centrale ligging beperk je ook het aantal verkeersbewegingen door heel Houten en dat draagt alleen maar bij aan de leefbaarheid.

Je kunt dus in plaats van die ongefundeerde stemmingmakerij over anonimiteit en zielloos bouwen het ook omdraaien en die mislukte hoogbouw uit Nieuwegein en dergelijke als uitgangspunt nemen van hoe je gestapelde bouw in Houten dus niet moet inrichten. Ga in plaats daarvan op zoek naar wel geslaagde hoogbouwprojecten voor kleinere gemeenten, of schakel iemand in die dat kan ontwikkelen. En zie het als een ambitie om over een aantal jaar als schoolvoorbeeld in de goede zin van het woord te dienen voor gemeenten die voor een zelfde taak staan.

Ondemocratisch

Tegenstanders van het plan zeggen dat de procedure rond het ontwerp ondemocratisch zou zijn, en dat partijen in het College van B&W de burgers zouden hebben voorgelogen. Altijd een bewering die makkelijk scoort. Ze stellen dat geen van de partijen in het verkiezingsprogramma heeft aangekondigd te gaan voor grootschalige woningbouw.

Wat mij betreft om meerdere redenen om het voorzichtig uit te drukken een dubieuze uitspraak: verkiezingsprogramma’s beslaan grotendeels de periode tot aan volgende verkiezingen dus een jaar of 4, terwijl dit plan gaat over de periode tot 2040. Dus die 5.800 woningen worden ook niet de komende 4 jaar gebouwd maar tot aan 2040, wel een verschil, maar ja, met nuances scoor je niet in de media en die zorgen er ook niet voor dat mensen je petitie tekenen.

En als je dan kijkt wat partijen in hun verkiezingsprogramma’s hadden: het CDA had het bijvoorbeeld over 2.500 nieuwe woningen tot aan 2025, D66 gaf aan flink in te zetten op transformatie van het Molenzooomgebied en bouwen buiten de rondweg, en ook in het verkiezingsprogramma van GroenLinks staan allerlei passages waarin ze aangeven flink te willen bouwen om groepen die nu niet of onvoldoende aan bod komen te helpen.

Zo maar wat voorbeelden waaruit je kon opmaken dat er in Houten heel wat woningen bij moesten komen. Nee, het getal van 5.800 wordt niet genoemd maar in alle verkiezingsprogramma’s kun je lezen dat er in Houten het nodige gebouwd moet worden in allerlei verschillende vormen om ook in de toekomst van Houten voor veel verschillende groepen een fijne gemeente om in te wonen van te maken. Allemaal tekenen dat partijen inzagen dat er in Houten volop gebouwd moest worden.

En nu verder

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

En toen ging het doek open

Gepost op door Henk Hofman

Theaterbezoek; tot niet eens zo heel lang geleden was dat iets dat ik, vaak met S. regelmatig deed. Maar ja, toen kwam Corona en werd alles anders. We hadden geloof ik nog iets van vijf voorstellingen gepland staan; daarvan zijn er drie definitief afgelast of verplaatst naar een datum waarop wij niet konden, eentje is uitgesteld naar een nog onbekende datum en eentje staat nu voorlopig gepland voor komend voorjaar.

De laatste jaren ben ik in drie theaters geweest; De Kom in Nieuwegein, De Goudse Schouwburg in, hoe logisch Gouda en natuurlijk als Houtenaar in Theater aan de Slinger hier in Houten. Drie theaters met een totaal andere sfeer en daardoor geschikt voor totaal verschillende voorstellingen.

Goudse Schouwburg

De Goudse Schouwburg is een echt ouderwets (in de goede zin van het woord) sfeervol theater; beetje donker, niet heel ruim en met van die lekkere smalle kruipdoor sluipdoor gangen, een grote zaal met meer dan 800 plaatsen en een kleine zaal met 230 plaatsen.

Het optreden dat me in De Goudse Schouwburg het meest is bijgebleven was een optreden van Pink Project, een Nederlandse Pink Floyd coverband. Ik zat toen vrijwel vooraan en de combinatie van muziek, de typische psychedelische Pink Floyd beelden en de sfeer van dat theater maakte het een meer dan bijzondere ervaring.

Theater De Kom

De Kom is een relatief nieuw theater en volgens de hedendaagse gedachtes gebouwd; mooi ruim opgezet en licht. Een grote zaal van 650 stoelen en een kleine zaal met 220 stoelen. Qua gevoel voor mij een echt stadtheater.

Voorstellingen die me daar zijn bijgebleven zijn onder andere die van Yamato: Een groep Japanse drummers die met behulp van allerlei verschillende types Japanse drums zoveel power in hun voorstelling stopten dat ik eigenlijk vanaf het begin met open mond heb zitten kijken hoe ze erin slaagden zo’n hoog tempo door de hele voorstelling door vast te houden.

De energie die er vanaf de eerste seconde tot en met de laatste seconde van afspatte. En steeds als ik dacht dat ze nu wel zo onderhand even een rustmoment zouden inbouwen, gingen ze doodleuk nog een versnelling hoger.

Ook de voorstelling ‘New Orleans’ van Leo Blokhuis, Ricky Koole en Ocobar was buitengewoon. Door een perfecte afwisseling van meeslepende verhalen en muziek werd ik helemaal in broeierig New Orleans getrokken en leek het soms wel of ik live in die stad aanwezig was.

En natuurlijk Paulien Cornelisse; knap hoe zij van ogenschijnlijk niets een hele boeiende voorstelling kan maken.

En weer iets heel anders was de toneelvoorstelling van Ventoux. Ik had het boek gelezen en de film gezien en heel boeiend om dan ook nog eens de toneelbewerking te zien.

Theater aan de Slinger

Het derde theater waar S. en ik geregeld komen is in ons eigen Houten; Theater aan de Slinger, een in vergelijking met De Kom qua uitstraling veel ‘dorpser’ theater. Zelf noem ik het liefkozend een echt houtje touwtje theater. Klinkt misschien niet positief maar zo bedoel ik het wel; niet heel groot (de grote zaal heeft iets van 290 stoelen, kleine zaal iets van 90 stoelen, maar zodra je daar binnenkomt voel je je er meteen thuis en voel je je meteen de warmte van het theater.

Bijzondere optredens daar waren onder andere die van Rapalje, van Huub van der Lubbe en van Renee van Bavel.

Huub van der Lubbe is natuurlijk bekend als zanger van De Dijk, maar heel mooi om hem nu eens dan weer vertellend, dan weer zingend mee te maken. En dan is zo’n intieme zaal als die in Houten perfect. Ook het type muziek van Rapalje, Ierse, Schotse en Nederlandse folkmuziek, kwam in Theater aan de Slinger helemaal tot zijn recht.

In de kleine zaal in Houten waren we een jaar ofzo geleden bij een optreden van Renee van Bavel. 90 stoelen in een zaal is al niet veel, en als je dan op de eerste rij en ook nog eens precies in het midden zit dan krijg je helemaal het idee van een privé-optreden.

Drie totaal verschillende theaters met allemaal een heel andere beleving. Benieuwd wanneer we weer normaal naar een theater kunnen…

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Loopt een toerist in Houten…

Gepost op door Henk Hofman

Iets van een week geleden stond ik bij de kaasboer op Houten Castellum even te wachten tot ik aan de beurt was. Zelf noemen ze zich kaasspecialist, alhoewel delicatessenzaak wellicht een nog betere omschrijving is, want naast kaas verkopen ze daar nog veel meer producten uit de categorie ‘verslavend lekker’.

Ik was daar om een cadeaupakket samen te stellen. Een gevaarlijke bezigheid want met dat soort dingen stop ik altijd meer producten in zo’n pakket dan ik eigenlijk van plan was en praat ik het voor mezelf bij het afrekenen goed met de gedachte ‘ik hoop dat ze er van genieten’;-).

Terwijl ik daar stond te wachten, keek ik wat rond om te beslissen wat ik allemaal in dat pakket wilde. Zoals een zaak met een beetje kwaliteit tegenwoordig betaamt, waren er allerlei regioproducten, en om het pakket een beetje een regionaal tintje te geven koos ik daarom daar waar mogelijk producten uit de eigen streek.

Toen ik tevreden naar huis liep, kwamen allerlei gedachtes bovendrijven; onder andere  aangezien ik daar net langs liep; wat gaat de bouw van nieuwbouwproject ‘De kiem van Houten’ toch snel, maar belangrijker voor deze blogpost; stel dat ik een dergelijk pakket zou moeten samenstellen, maar dan met alleen maar producten die waarvan je duidelijk ziet dat ze uit Houten komen, wat zou daar dan in moeten komen?

Door de Corona brengen extra veel Nederlanders dit jaar hun zomervakantie door in Nederland. Stel dat een toerist in Houten belandt en denkt; laat ik eens een echt plaatselijk aandenken meenemen. En ik bedoel dan niet zozeer ‘gewone verbruiksartikelen’  maar echte cadeauproducten, dus waarbij de verpakking je eigenlijk al verleidt.

Groeten uit Houten

Dus bijvoorbeeld niet gewoon een stuk Houtense kaas, maar wel een stuk dat bijvoorbeeld in een mooi houten kostje zit met daarop een Houtens symbool .

Alhoewel ik niet kan wachten tot de appels/peren/kersen die in Houten op allerlei plekken groeien rijp zijn, vallen die voor deze zoektocht af, omdat ze geen zichtbaar etiket met ‘Houten’ daarop hebben.

De sappen die ik had gekocht vielen eigenlijk ook af. Die komen weliswaar uit Schalkwijk, en dus Houten, maar dat zie je pas als je heel goed het etiket op de achterkant leest, want op het op het etiket staat heel prominent een Utrechts logo.

Eerlijk gezegd schoot me wat dat betreft niet meteen heel veel te binnen. Je hebt natuurlijk het Hommeles bier; heerlijke bieren waar in het logo: ‘Hommeles bier, bier uit Houten’ staat. Duidelijk een product dat in de categorie Houtense producten niet mag ontbreken.  Maar verder kwam ik qua ‘Houten’ artikelen eigenlijk niet heel ver.

Rotterdam

In Rotterdam heb je het wat dat betreft veel makkelijker qua ‘eigen’ producten want daar is zoveel keus.  Toen ik er nog woonde was de trots bij Rotterdammers nog ver te zoeken, maar ondertussen durven ook Rotterdammers zelf te bekennen dat de stad waar ze wonen helemaal zo gek nog niet is. Gevolg daarvan is dat er een stroom aan Rotterdamse producten is; de website Het Rotterdamse warenhuis staat er vol mee. 

Een ander heel goed voorbeeld zijn Rotterdammertjes. Dat zijn snoepjes verpakt in doosjes met daarop Rotterdamse iconen zoals het Centraal station, de Erasmusbrug, hotel New York en De Kuip en om de zoveel tijd komen ze met special editions.  Wat mij betreft geniaal bedacht, want mensen blijven zoiets kopen.  Perfecte cadeautjes voor toeristen of om zelf aan relaties etc te geven.

Wie helpt?

Natuurlijk is het een onvergelijkbare situatie aangezien Rotterdam een veel grotere stad is waar toerisme echt een serieus onderdeel uitmaakt van het dagelijkse leven.

Maar zoals die Rotterdamse producten zoiets ook in Houten mogelijk zijn? Dus producten waarvan de verpakking al uitstraalt dat ze uit Houten komen? Zeker nu Houten de komende jaren flink gaat uitbreiden, is het meteen een leuk welkomstcadeautje voor nieuwe Houtenaren.   Of is Houten daarvoor gewoon te klein en moeten we ons meer als streek dan als stad/dorp profileren?

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Rondje Houten in 15 foto’s + 1

Gepost op door Henk Hofman

Door de hele Corona-uitbraak werk ik nu sinds half maart thuis. Tot die tijd ging ik op de fiets naar mijn werk in Utrecht. Dat was meteen een ideale workout; ’s ochtends 12,5 kilometer heen en ’s middags, hoe logisch, 12,5 kilometer weer terug op de fiets. Toen kwam de Corona en verviel ook mijn dagelijkse fietstochtje.

Om toch aan mijn beweging te komen, loop ik sinds ik thuis werk iedere dag minimaal 1 a 2 keer een rondje door de omgeving. Wat dat betreft is er voldoende keus. Zo is en blijft een rondje langs de Rietplas met de ‘Curacaohuisjes’ altijd een mooi stuk, maar omdat het daar vaak stuk drukker is en ik geen zin heb om voortdurend over die 1,5 meter afstandsregel na te hoeven denken, is mijn favoriete rondje hier vlak voor de deur aan de andere kant van de rondweg. Aangezien de route zich om een daar staande ooievaarspaal kronkelt heb ik het maar de titel ‘Rondje Ooievaar’ gegeven.

Het loopt van mijn huis in de wijk De Meren via de Rietdijk en het Ka-pad tot aan het Oostrumsdijkje en dan via een half verhard pad weer terug richting huis. Hemelsbreed zal het verste punt naar beide kanten iets van 1,5 kilometer van mijn huis zijn, dus de totale lengte zal een kilometer of 4 a 5 zijn.. Er zijn nog allerlei varianten om het te verlengen of te halveren, maar meestal loop ik zo ongeveer deze route.

Tijd om de woorden te verruilen voor de daden, oftewel de foto’s. Hierbij mijn rondje ooievaar in 15 foto’s.

Het rondje ooievaar begin ik gewoon lekker simpel voor mijn deur. De lantaarnpaal langs de rondweg vormt voor de ooievaar een geliefd rustpunt. Zeker nu er een paar jongen in net nest zitten, kan ik heel goed begrijpen dat ie af en toe toe is aan wat rust, maar om daar dan een lantaarnpaal als plek voor te kiezen??

Vervolgens loop ik een stukje door de wijk om vervolgens bij De Tuinen rechts het tunneltje onder de rondweg te nemen. Na een bocht naar rechts kom ik op de Rietdijk, en al gauw loop ik bij een boerderij met twee zwartwitte koeien. Welk ras het is, geen idee, maar mooi zijn ze wel, en de plek waar ze grazen, een boomgaard, is ook schilderachtig. Zet er een paar tafels neer en je hebt een schitterende theetuin.

Dat het pad in het verlengde van de Rietdijk het KA-pad heet, daar ben ik pas een tijdje geleden achtergekomen, maar fotogeniek is het stuk zeker.

Na het asfalt van het Ka-pad is het aan het einde daarvan, vlak bij het Oosterumsdijkje, tijd om het asfalt te verruilen voor een halfverhard kruip-door-sluip-door-weggetje langs een minibos. Ondanks dat de rondweg nog geen 25 meter van het paadje vandaan ligt, waan je je daar in een heel ander gebied.

Als ik dan mijn straat weer inloop ligt daar een hele bloemenweide met onder andere korenbloemen.

P1040064

En om dit ‘Rondje Ooievaar te af te sluiten nog een foto ‘van de naamgever van dit wandelrondje.

P1040079

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, In het nieuws

Houten; 20 jaar later

Gepost op door Henk Hofman

DSCN4325

Sinds het gedwongen thuiswerken loop ik er elke dag wel minstens één keer doorheen; de weilanden aan de andere kant van de rondweg hier tegenover ons. Een perfecte manier om toch wat beweging te krijgen nu ik het zonder mijn dagelijkse fietstochtje naar Utrecht moet stellen.

En bovendien een ideale plek om als ik tijdens mijn werk met bepaalde teksten of mails worstel, even lekker mijn hoofd leeg te maken en vervolgens als ik weer thuis kom met nieuwe energie me op die teksten te storten.

Half maart, toen het thuiswerken begon, en ik daar door de weilanden slenterde, liep ik daar vaak met de gedachte van; hoe lang kan ik nog van dit uitzicht genieten voordat het heeft plaatsgemaakt voor grootschalige woningbouw?

Houten in 2040

In Houten moeten namelijk de komende twintig jaar iets van 5.000 huizen extra worden gebouwd, ongeveer een vijfde van het huidige aantal.

Dat zijn geen aantallen die je zo even op een vrijliggend grasveldje bouwt. Er waren  in Houten 3 opties voor grootschalige woningbouw. Eén van die drie optie was het omtoveren van zo’n bedrijventerrein dat elke gemeente wel heeft; zo’n anoniem bedrijventerrein langs een snelweg waar je eigenlijk alleen komt als je er persé moet zijn, maar verder heb je er niets te zoeken. In Houten is dat een bedrijventerrein naast de A27. Bepaald niet het mooiste stukje Houten.

Daarnaast had je als optie het centrumgebied en als derde optie het weidegebied aan de andere kant van de rondweg, recht tegenover ons.

En eerlijk gezegd had ik me er al een beetje bij neergelegd dat die weilanden zouden worden opgeofferd voor woningbouw. Niet echt een ontwikkeling waar ik heel blij van werd, maar ja, het grotere belang gaat in zo’n geval nu eenmaal voor het individuele belang.

Positieve verrassing

Maar toen een week ofzo geleden de plannen bekend werden, bleek tot mijn verrassing dat van de drie beschikbare grootschalige bouwlocaties er uiteindelijk eentje was afgevallen; het weilandgebied voor mijn deur. Het groen houden van dat gebied vonden ze dusdanig belangrijk dat ze voor de andere twee opties hebben gekozen.

In plaats daarvan komt er, als die plannen natuurlijk definitief worden goedgekeurd,  nu in de plaats van dat bedrijventerrein aan de A27 een mix van bedrijventerrein en een geheel nieuwe woonwijk. Daarnaast gaan ze het centrum van Houten zoals ze het in dat plan zo mooi noemen; ‘stadse accenten’ geven, oftewel ze gaan de hoogte in.

Nou is dat ‘de hoogte’ ingaan relatief’; de bedoeling is dat er op een paar plekken tot maximaal 14 woonlagen gebouwd gaat worden, oftewel een meter of 50 hoog. In Houten is dat hoog, aangezien er nu tot maximaal 4 woonlagen gebouw wordt, maar in Rotterdam beginnen ze pas bij 175 meter hoogte aan het woord hoogbouw te denken.

En het bleef stil

Of te nu door de Coronacrisis komt weet ik niet, maar het viel me op dat in Houten die plannen best goed zijn ontvangen. Toen een tijd geleden bekend werd gemaakt dat bewoners een vierde kliko zouden krijgen buitelden voor- en tegenstanders over elkaar heen om elkaar voor rotte vis (die trouwens in de groene gft-bak moet) uit te maken, en ook zoiets wereldschokkends als hondenpoep of het niet bezorgen van het huis-aan-huisblad staat altijd garant voor verhitte discussies op de Houtenpagina van Facebook.

Maar na het bekendmaken van die ingrijpende plannen bleef het eigenlijk oorverdovend stil voor wat betreft protesten. Tuurlijk is er hier en daar wat onvrede, maar dat is dan meer over de hele inspraak procedure die door die hele Coronacrisis nu vrijwel geheel digitaal gaat, of mensen die in de plannen lazen dat er wellicht hoogbouw in hun buurt komt en willen weten wat er dan exact komt. Maar furieuze tegenstanders heb ik tot nu toe nog niet gehoord. Ook een teken natuurlijk dat het uitgebreide inspraaktraject dat vooraf ging aan het vaststellen van die plannen, geen wassen neus was, maar dat er echt is geluisterd.

Leve de leegte

En dus loop ik de laatste weken met een heel andere gedachte door die weilanden; mooi dat ze groen blijven en dat het een ideale plek is voor inwoners van Houten om lekker te lopen/fietsen/skeeleren (en ja, die 1,5 meter afstand is daar geen probleem).

DSCN4333a

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Ondertussen in de achtertuin

Gepost op door Henk Hofman

blog tuin2

Onder het mom van ”wie het kleine nieuws niet eert, is het grote nieuws niet weerd’ gewoon eens een blog over de wondere wereld die achtertuin heet, om tegenwicht te bieden aan al het virusnieuws. En nu iedereen zoveel mogelijk thuis moet blijven, een mooie gelegenheid om daar eens extra aandacht aan te besteden.

Dus geen Corona maar mussen, merels, mezen, spreeuwen, roodborstjes vinken, duiven, eksters en een incidentele sperwer in de spotlight.

Stadsmens ziet ze vliegen

Afgezien van mijn tijd in Rotterdam en Nieuwegein heb ik altijd gewoond in een huis gewoond met op zijn minst een achtertuin. Als kind schonk ik er niet heel veel waarde aan, het was gewoon een gegeven; huis met tuin. Maar toen ik ouder werd ging ik er steeds meer waarde aan hechten. Niets zo lekker om na een dag werken even wat tijd door te brengen met wat gewroet in de tuin.

En het mooie van wonen in een relatief groene gemeente als Houten is dat het er stikt van de vogels. Mussen, merels, mezen, spreeuwen, roodborstjes, vinken, duiven, eksters en heel soms een sperwer zijn vaste gasten in onze achtertuin. In de sloot voor ons huis langs de rondweg en de daar langs staande lantaarnpalen zijn meerkoeten, reigers, ooievaars, zwanen en aalscholvers vaste gasten.

Ooievaar

Tot ik hier kwam wonen was ik een echt stadsmens, en was een incidentele reiger het grootste vliegende spul dat ik gewend was. Toen ik dus in Houten kwam wonen en op een dag een ooievaar hier voor de deur zag, vond ik dat best bijzonder. Totdat ik ontdekte dat even verderop een ooievaarsnest zat en ooievaars dus vaste gasten waren in deze omgeving.

Het mooie aan zo’n achtertuin is dat het een levend schilderij is. Wellicht gestimuleerd door de door de hele tuin hangende vetbollen, silo’s met pinda’s en zaden/pitten, een voederhuisje en een nestkastje is het voortdurend een drukte van belang met allerlei soorten vogels.

En niets zo ontspannend om voor het raam toe te kijken hoe die vogelwereld zoal in elkaar zit Een soort zenmoment maar dan anders. Solitaire roodborstjes die rustig, net als merels, op de grond hun eten bij elkaar scharrelen. Spreeuwen die verslaafd zijn aan vetbollen. Mezen die heel bedachtzaam steeds een pinda of zaadje nemen en dan wegvliegen. En mussen die zich van niemand iets aantrekken en eigenlijk alles wel lusten. Vetbollen, pinda’s, zaden en pitten, ze zijn overal wel voor in.

Duiven

Met de duiven heb ik een soort haat/liefde verhouding. Aan de ene kant zijn het dermate lompe dieren dat ze in staat blijken om een vogelhuisje vakkundig te slopen en allerlei opkomende bloemen plat te walsen, maar aan de andere kant heb ik ook wel weer bewondering voor hun inventiviteit.

We hebben silo’s waar zaden en pitten in zitten. Onderaan die silo’s zitten op twee plekken gaten met daarvoor een stokje. Op dat stokje kunnen mezen en mussen probleemloos zitten om zodoende dat vogelzaad op te pikken. Voor duiven is dat stokje veel te smal, en dus zou je denken dat ze niets van dat voer krijgen. Maar het lijkt wel of ze een soort van samenwerkingsverband hebben gesloten met mussen. Mussen kunnen bij dat voer, maar omdat het zulke wilde schrokkers zijn, belandt meer dan de helft van het voer op de grond. En daar staan de duiven al dankbaar te wachten op al het voer dat zo naar beneden komt.

Bij de pindasilo heeft één van die duiven een andere tactiek gevonden. Voor die silo zit een smalle richel waar mussen en mezen probleemloos op kunnen zitten, maar voor die dikke duiven is dat veel te smal. Een van die duiven heeft nu ontdekt dat als ie vliegend in de lucht hangt hij (of zij natuurlijk;-) precies bij die pinda’s kan. Gevolg is dus dat we regelmatig een druk klapwiekende duif zien die terwijl hij in de lucht hangt, zich tegoed doet aan die pinda’s.

En zo draait niet alles om Corona.

ooievaar

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

Rij 1, stoel 5 en 6

Gepost op door Henk Hofman

Renee van bavelTheater; ik kan er niet vaak genoeg heen gaan; de ene keer een Japanse drumband, dan weer een Pink Floyd coverband of een Fingerstyle gitarist.

Gisteren zaten S. en ik in het theater  voor weer iets heel anders; de Nederlandse zangeres Renee van Bavel. Aan de hand van nummers van Herman van Veen vertelde/zong zij haar levensverhaal. 

In vogelvlucht

Ze zeggen weleens dat de muziek die je rond je 14e a 15e leert kennen je je hele leven bijblijft. Dat klopt bij mij voor wat betreft Herman van Veen heel goed. Toen ik een jaar of 15 was kocht ik zijn cd ‘In vogelvlucht’. Een cd die ik zeker niet elke week luister, maar om de zoveel tijd vind ik het erg lekker om er weer eens naar te luisteren.

Toen we vorig jaar in de theaterbrochure lazen dat er iemand (Renee van Bavel) was die een show rondom nummers van Herman van Veen had gemaakt, was mijn nieuwsgierigheid wel gewekt. Met als gevolg dus dat S. en ik deze zaterdagavond in het Houtense theater zaten.

Rij 1, stoel 5 en 6

De voorstellingen die we bezoeken zijn meestal in zalen met een paar honderd stoelen. Maar dit keer zaten we in de kleine zaal van Theater aan de Slinger in Houten. Een heel intieme zaal met slechts 95 stoelen. En om het nog intiemer te maken hadden wij stoelen 5 en 6 op rij 1. En aangezien de eerste rij maar 10 stoelen telde, waren dat de precies de middelste twee stoelen.

Privéconcert

Gevolg was dat ik een zee aan beenruimte had.  En omdat ze nog geen 1,5 meter voor me haar optreden verzorgde, had ik vrijwel voortdurend het gevoel in een privéconcert te zitten;  een heel aparte gewaarwording.

Zo’n intieme setting paste perfect bij haar optreden. Begeleid door een pianist hield ze de nummers heel puur. Doordat ze niet de hele nummers speelde maar juist die gedeeltes eruit haalde die haar verhaal ondersteunde, werd het een heel mooie avond.  Altijd mooi om de magie van theater te ervaren.

Zeker een aanrader om ook eens heen te gaan!

 

 

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

Wat je allemaal met een gitaar kunt doen

Gepost op door Henk Hofman

gitaar

Terwijl het buiten een zo langzamerhand normale Nederlandse winterdag, oftewel 10 graden en regen was, waren S. en ik deze zondag in het Nieuwegeinse theater De Kom voor een optreden van Mart Hillen.

Vorig jaar hebben we hem ontdekt in het Houtense Theater aan de Slinger, toen daar een voorproefje van het nieuwe theaterprogramma werd gepresenteerd en diverse artiesten korte optredens van hun act gaven (E. nogmaals bedankt voor de kaarten;-)).

Mart Hillen was één van die artiesten, en zijn optreden maakte ons zo nieuwsgierig dat we toen de voorverkoop begon, meteen kaarten wilden kopen. Helaas was het in Houten direct uitverkocht maar gelukkig zagen we dat ie ook in Nieuwegein een optreden zou doen, dus toen hebben we daar kaarten voor besteld.

Fingerstyle

Vandaar dat we deze zondag in De Kom zaten.  Mart Hillen is een 23-jarige fingerstyle gitarist, amper twee jaar geleden afgestudeerd van de Popacademie in Enschede en nu dus al ‘on tour’ een theatertournee. Tot zijn Houtense optreden had ik nog nooit van fingerstyle  gehoord, maar fingerstyle wil zeggen dat je op één gitaar zowel de melodielijnen, bas, drums als het gewone gitaarwerk weet te combineren; een soort van eenmensband dus.

En hij slaagde daar meer dan goed in. Zonder moeite wisselde hij tussen allerlei muzieksoorten; Flamenco, pop, Rock en alles daar tussen in. Hij wist zelfs ook nog een trance-achtig nummer uit zijn gitaar te toveren.  Het ene moment speelde hij een nummer van Eric Clapton of de Eagles om vervolgens even later op de Flamenco-tour te gaan of bijvoorbeeld nummers van Queen, U2, AC/DC of Phil Collins te spelen.

Knap dat iemand zoiets kan, ik zat geregeld vol bewondering te kijken, en dat voor iemand van 23 met zijn eerste theatershow. Ik ben benieuwd waar hij over een jaar of vijf staat als zijn programma’s wellicht wat meer lijn krijgen.

Hoezo oud

Dat ie nog zo jong is, werd duidelijk toen hij een nummer van U2 aankondigde met; ‘dit is een nummer van een groep van voor mijn tijd; U2’…. Daar zat ik dan als 46-jarige;-).

Aanrader

Maar een meer dan geslaagde middag; zeker een aanrader. Kijk vooral op zijn website voor wat YouTubevideo’s etc.!

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Lopend door Houten

Gepost op door Henk Hofman

Rietplas Houten

De afgelopen weken rond de feestdagen hadden S.en ik wat dagen vrij, en aangezien het winterse weer in geen velden of wegen te bekennen was en we lekker wat vrije tijd hadden, was dat ook een mooie gelegenheid om eens wat langere tochten door Houten en omgeving te maken.

Terwijl we in het buitengebied aan de andere kant van de rondweg liepen, vroeg ik me af hoe lang we daar nog in de huidige vorm zouden kunnen lopen. We wonen hier nu een jaar of vijf en de eerste jaren zag je eigenlijk weinig verandering in Houten; Houten was Houten en dat leek het voor altijd te blijven.

Het mooie aan Houten vond/vind ik de hoeveelheid groen, maar je merkt steeds duidelijker dat die hoeveelheid groen meer en meer onder druk komt te staan door het ook in Houten steeds sterker wordende woningbouwvirus.

Waren leegstaande kantoren die omgebouwd werden tot appartementen een nog redelijk onopvallend onderdeel daarvan, inmiddels zie je ook de veel zichtbaardere onderdelen daarvan.

‘Het maïsveld’

Toen ik nog niet 100 % van de tijd op mijn fiets richting mijn werk ging, pakte ik altijd de fiets om naar station Houten Castellum te gaan om daar de trein te pakken. Eerst de fietsbrug over de Rietplas en daarna langs ‘het maïsveld’. Ik vond het altijd mooi dat zo’n plek midden in een stad/dorp mogelijk was. Tuurlijk wist ik wel dat daar woningbouw gepland was, maar toch. Zo lang S. en ik in Houten wonen, was dat maïsveld er en was ik er eigenlijk best wel aan gehecht.

Maar een half jaar geleden ofzo verschenen daar grote borden met de aankondiging dat daar 300 woningen zouden worden gebouwd. Inmiddels zijn bouwvakkers daar druk bezig met de eerste huizen en over iets van een jaar heeft de ruimte van het maïsveld plaatsgemaakt voor het beton van 300 woningen.

En die 300 woningen zijn nog maar een fractie van wat er de komende jaren nog op stapel staat. Net zoals vrijwel overal is ook in Houten de vraag naar woningen veel groter dan het aanbod, met als gevolg dat er duizenden woningen bijgebouwd moeten worden, iets van 5.000. Aangezien Houten nu iets van 25.000 woningen heeft, zou er dus iets van een vijfde bij moeten komen. En dat lukt logischerwijs niet met hier en daar een woningbouwprojectje van een huis of 50, maar daar zijn meer ingrijpende maatregelen voor nodig. Een van de mogelijke oplossingen is het bouwen aan de andere kant van wat nu nog de rondweg is.

En aangezien S. en ik aan de rondweg wonen, is de kans heel groot dat we ons vrije uitzicht over de weilanden over een jaar of wat plaats maakt voor een uitzicht op het beton van een nieuwe woonwijk.

Leuk vooruitzicht

Een leuk vooruitzicht? Op het eerste gezicht niet echt, maar er is weinig aan te doen. Die huizen moeten nu eenmaal ergens komen, en dan zijn die weilanden eigenlijk nog de enige stukken waar je een flinke hoeveelheid huizen kwijt kan. Naast wellicht nog wat kantoorgebied dat kan worden omgebouwd met wie weet wat hoogbouw voor appartementen. En ook een nieuwe woonwijk kun je dusdanig mooi en creatief aanleggen dat vrijwel iedereen na de voltooiing het er over eens is dat het toch wel een aanwinst is. Dus het biedt zeker wel kansen om er iets moois van te maken.

Aan de andere kant biedt het eventueel omleggen van de rondweg ook weer nieuwe mogelijkheden. Het zou een erg mooi fiets-/wandel/recreatiegebied kunnen worden, om zodoende het ruime groene gevoel dat je nu in Houten hebt, te behouden.

Over 5 jaar?

Ik ben benieuwd als S. en ik over een jaar of 5 hetzelfde rondje lopen als we rond kerst deden, hoe het er dan uit ziet. Zijn dan de eerste contouren van een nieuwe woonwijk al zichtbaar?