Categorie: Spoor

Als treinreiziger maak je wat mee…

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor, Vakantie

Logica volgens NS-International

Gepost op door Henk Hofman
nightjet blogpost over ervaringen met nightjet reizen

Al jaren maken S. en ik voor de vakantie naar het buitenland als het maar enigszins kan gebruik van de trein.

Ook naar de Alpen gaan we altijd met de trein. Tot deze zomer met de dagtrein, maar aangezien de nachttrein weer is teruggekeerd, zijn we deze zomer voor het eerst met de nachttrein gegaan. Dat is ons goed bevallen, dus ook voor onze volgende vakantie is onze keus weer op de slaaptrein, oftewel de Nightjet, gevallen.

Websites

Normaal gesproken boek ik mijn internationale tickets altijd via de site van de DB (Duitse Spoorwegen) of de OBB (Oostenrijkse Spoorwegen). De site van de DB is niet alleen een hele overzichtelijke en qua keus uitgebreide website, er is ook een Nederlandstalige versie van hun site. Ook de website van de OBB is erg gemakkelijk in gebruik.

Voor dit jaar had ik echter het voornemen om het nu eens via NS-International te proberen. Had, want na een totaal gebrek aan klantvriendelijkheid, ga ik toch maar weer via de OBB boeken.

Waarom?

Toen ik een tijdje geleden op de NS-International site keek, viel me op dat er daar na 26 mei geen Nightjettreinen meer zichtbaar waren in de dienstregeling. Contact met ze opgenomen en ze gaven als reden dat die pas vanaf 180 dagen van tevoren op de website zichtbaar zouden komen en ook dat het kwam door de nieuwe dienstregeling die pas vanaf 11 december zou ingaan.

Qua boeken logisch want die termijn van 180 dagen is voor vrijwel alle internationale tickets van toepassing, maar qua dienstregeling opmerkelijk aangezien bij de OBB de dienregeling al wel gewoon zichtbaar was, met waarschuwingen dat een en ander pas vanaf 11 december definitief was. Maar oke, het kan nog.

Zondag 11 december

Het is zondag 11 december, ik had een verloren uurtje niets te doen, dus ik keek weer even op de NS-international website om te kijken of het nu wel zichtbaar was, maar nee hoor. Weer contact opgenomen over het waarom, en toen gaven ze via de chat opeens doodleuk een heel andere reden.

Klantonvriendelijkheid in het kwadraat

Omdat er allerlei tarieven waren, zou het te complex zijn voor klanten en daarom zijn die tickets alleen nog maar telefonisch te boeken.

Wel een heel apart argument en totaal niet meer van deze tijd. Laat mensen zelf beslissen of het ze lukt het ticket te boeken dat ze willen en geef dan de mogelijkheid voor telefonische hulp voor die mensen die ondersteuning nodig hebben.  

Op hun manier zorg je alleen maar voor onnodige wachtrijen want het overgrote deel is heel goed in staat zelf te boeken, met als gevolg dat mensen die wel ondersteuning nodig hebben, nu onnodig lang moeten wachten.

En of het nog niet genoeg is werpen ze bij de NS doodleuk nog een blokkade op om een Nightjettrein via hen te boeken, want…. ze laten de Nightjettreinen in de zomerperiode gewoon niet meer zien in hun dienstregeling. Je moet dus volgens hun logica zelf maar te weten komen via andere websites dat er nachttreinen rijden en dan vervolgens de moeite nemen daarna weer de NS-International te bellen, tijdenlang in de wachtrij te staan  om vervolgens te vragen of je alsjeblieft via hen mag boeken… Om het nog aparter te maken staan na 12 september de Nightjettreinen wel weer gewoon in hun dienstregeling..

Bij de OBB schatten ze de boekingsvaardigheden van hun klanten gelukkig wel normaal in, want daar kun je gewoon zelf kiezen of je online of telefonisch wilt boeken.

Duurder

Trouwens wel jammer dat net als alle andere prijzen, ook de prijzen van de Nightjettickets heel stevig zijn gestegen, met meer dan 20%.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor, Vakantie

Met de nachttrein naar Oostenrijk, slaap lekker!?

Gepost op door Henk Hofman

Er zijn vele manieren om van A naar B te gaan, of in ons geval; van Houten naar Hart im Zillertal. Voor onze vakantie kozen we nu eens voor de slaaptrein.

Vroeger

Jaren geleden, toen slaaptreinen nog heel gewoon waren, was ik al een paar keer met een slaaptrein geweest, en met heel wisselende ervaringen. Een gedeelde couchette en een keer zo’n standenstoel waren me best bevallen, maar met afstand de meest vervelende ervaring was, zuinig als ik toen wilde zijn, een 6 persoonscoupé. Het ticket koste vrijwel niks, maar het comfort was ook vrijwel niks.

Overdag was zo’n oude zespersoonscoupé al behelpen, omdat de beenruimte bepaald niet overhield, maar ’s nachts was het helemaal een hel. Doordat die stoelen niet te stellen waren zat ik de hele nacht in dezelfde houding, en aangezien de persoon waar ik tegenover zat net als ik lange benen had, zaten we voortdurend met onze benen semi-innig verstrengeld in elkaar. Eens maar nooit meer.

Nightjet

Maar zoals alles veranderen dingen en ook de slaaptreinen; die werden een aantal jaar geleden eerst vrijwel allemaal opgeheven. Maar… omdat het verstand met de jaren komt, en het besef dat slaaptreinen ook een heel goed middel kunnen zijn om het vliegverkeer in Europa op de kortere tot middellange afstanden te beperken, zijn er de laatste jaren allerlei initiatieven om het nachttreinnetwerk weer nieuw leven in te blazen. De Oostenrijkse Spoorwegen, ÖBB, is daar onder de naam Nightjet de belangrijkste initiatiefnemer van. Mede door de zeer centrale ligging van Oostenrijk in Europa is dat land een ideale bestemming voor slaaptreinen vanuit alle windrichtingen.

Voor onze zomervakantie van afgelopen maand naar Uderns/Hart im Zillertal in Oostenrijk besloten S. en ik daarom om in plaats van met de dagtrein, dit keer eens met de nachttrein te gaan. Met mijn eerdere ervaringen met slaaptreinen in het achterhoofd besloten we om voor de meest comfortabele optie te gaan; een tweepersoonslaapcoupé. Lekkere daarvan was dat we de coupé voor ons zelf hadden en nooit verkeerd, dat we ’s ochtend een ontbijt kregen geserveerd.

Waar je bij de slaaptreinen die er nu zijn nog duidelijk tegenaan loopt, is dat het omgebouwde bestaande treinen zijn, en je dus met beperkingen zit qua ruimte en indelingen etc. De nieuwe Nightjet-slaaptreinen, die waarschijnlijk ergens volgend jaar komen, zijn specifiek ontworpen als slaaptrein waardoor je vanaf het begin hele andere indelingen kunt maken. Natuurlijk zijn tekeningen altijd een stuk mooier dan de werkelijkheid, maar de schetsen van die nieuwe treinen zien er in ieder geval erg goed uit.

Bagage

Een belangrijk punt waar dan hopelijk wel rekening mee wordt gehouden, is bagage. In de huidige slaaptreinen is het woekeren met de beschikbare ruimte en daardoor zijn ze het feit dat mensen nu eenmaal bagage met zich meenemen voor het gemak even vergeten. De foto’s die ze op de Nightjet website tonen zijn daarom verre van realistisch; een ouder stel dat zonder bagage met de nachttrein reist.

Als je bijvoorbeeld twee weken naar de bergen gaat en je met allerlei weerstypen rekening moet houden en je ook niet altijd op bergschoenen wilt lopen, dan ziet zo’n coupé er dus zo uit:

Net voldoende plek om allebei te zitten, maar ach, improviseren hoort er bij als je met de trein reist, dat is wat mij betreft nu ook juist de charme daarvan.

De bedden waren best comfortabel. Wat betreft het slapen lagen de bedden best goed, nadeel was alleen dat onze coupé naast het hokje van de treinsteward, die het meer dan druk had, lag met als gevolg dat steeds zijn deur hard open en dicht ging, niet echt bevorderlijk als je probeert te slapen.

Take it easy

Ondanks dat we wellicht niet de hele nacht hebben kunnen slapen, kwamen we de volgende dag toch wel redelijk uitgerust aan in Oostenrijk. We hadden alle tijd voor ons ontbijt, want van een berucht treinfenomeen hadden we ook nu weer last… vertraging. Toen ik wakker werd en op mijn horloge had gekeken hoe laat het was, zag ik dat we ongeveer bij München zouden moeten zijn. Toen ik echter even naar buiten keek zag ik dat we pas bij Nürnberg waren; een plek waar we volgens dienstregeling al drie uur eerder hadden moeten vertrekken..

Maar ach; in Oostenrijk zouden we toch alleen nog maar 15 minuten met een trein hoeven te gaan die bovendien elk half uur ging, dus no worries. Bovendien hadden we daardoor alle tijd om rustig van ons ontbijt te genieten en van de zon die al uitbundig naar binnen scheen. Uiteindelijk werd een flink deel van de vertraging nog ingelopen en kwamen we uiteindelijk met iets meer dan 70 minuten vertraging aan in Oostenrijk; op naar de bergen!

Volgend jaar weer!

Al met al wat mij betreft een ervaring die ondanks wat hobbels, zeker voor herhaling vatbaar is volgend jaar. Groot voordeel wat mij betreft is ook dat er nu een deel van Oostenrijk (Zuid-Oosten) bereikbaar komt dat als je met de dagtrein reist, te ver is vanuit Nederland. Met de dagtrein kom je daar in het meest gunstige scenario pas laat in de avond aan waarbij er dan geen vertragingen mogen zijn, omdat je anders een domino-effect hebt van gemiste aansluitende treinen. Maar aangezien spoorwerkzaamheden vaak in de vakantieperiodes plaatsvinden, is dat niet reel.

Met de nachttrein kom je in de ochtend aan en kun je nu een paar uur later overal in Oostenrijk zijn. Iets in mij zegt me dat dit niets onze laatste (slaap)treinreis naar Oostenrijk was;-).

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor, Vakantie

Heimwee naar de bergen

Gepost op door Henk Hofman
Foto door Krivec Ales op Pexels.com

Toen ik afgelopen week wat zat te zappen kreeg ik, toen ik op NPO2 terecht kwam, te maken met een accute vorm van heimwee TV. Dat werd veroorzaakt door een aflevering van Rail Away.

Het betrof een aflevering over de Bernina-Express, een treinrit door het kanton Graubünden in Zwitserland. Oftewel een treinrit door een gebied waar het ene berggebied nog mooiere beelden oplevert dan het andere.

En wat werd ik jaloers; tot een jaar geleden waren de bergen jaarlijks een vast bestanddeel voor minimaal 1 vakantie, maar ja, toen kwam Corona..

Tot ik een jaar of 20 was, had ik weinig tot niets met bergen. Ik wist dat ze waren, maar daar hield het wel mee op. Dat veranderde toen ik een jaar of twintig was en een keer met mijn broer naar Zwitserland ging. Zodra ik de eerste bergen zag, voelde ik me daar thuis, en dat is daarna alleen maar toegenomen. Het gevoel dat ik krijg als ik in de bergen loop is niet te beschrijven, dus laat ik daar dan ook maar geen poging toe doen, want dat kan het toch niet treffend omschrijven.

Maar sindsdien ‘moet’ ik elk jaar minstens één vakantie en liefst meer naar de bergen. En dan niet met de auto ofzo, maar lekker met de trein; ik zou niet meer zonder kunnen. Afgelopen jaar hadden we ook al een vakantie naar de bergen geboekt, maar ja, toen toen kwam Corona en kon er door die bergplannen een dikke streep. En omdat we dit jaar vrij vroeg vakantie hebben en er totaal nog geen duidelijkheid is over hoe het er qua Corona in de zomer uitziet, hebben we een bergvakantie voor deze zomer ook maar geskipt en blijven we in Nederland. Vast en zeker wordt dat ook weer een heerlijke vakantie maar toch… de bergen blijven roepen… Wie weet in het najaar…?

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor

Tijd gaat snel

Gepost op door Henk Hofman

Time flies when you’re having fun. Of ik de afgelopen 4 weken als ‘fun’ zou omschrijven? Niet echt, maar omgevlogen zijn ze wel.

Vier weken geleden zorgde een afstapje van 15 cm ervoor dat mijn elleboog en bovenarm aan barrels lagen. Inmiddels heb ik een ambulance en twee ziekenhuizen van binnen gezien, met drie behandelingen in de week al heel wat fysio-behandelingen gehad en is mijn linkerarm omhuld geweest met achtereenvolgens gips, verband, pleisters en nu een tubigrip. De hechtingen zijn er nu twee weken uit en als het goed is is nu alles dicht en kan komende week dat litteken kennismaken met de buitenlucht.

Ik ben dus de afgelopen maand diverse keren in een ziekenhuis geweest en steeds als ik daar kom, heb ik om de een of andere manier altijd een soort van luchthavengevoel; oftewel mensen kijken. Dat je op een luchthaven toeristen met koffers of allerlei geuniformeerd personeel ziet lopen en je je afvraagt met welke reden en naar welke bestemming zij op weg zijn. In een ziekenhuis vraag ik me dan altijd af waarvoor de mensen die ik daar zie lopen in het ziekenhuis zijn. Welke behandeling gaan zij ondergaan, of bij het personeel; wat zou diegene voor functie hebben?

Mondkapjes

Veel mensen vinden die mondkapjes ondingen, niet nodig en nog veel meer. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je voor je werk de hele dag zo’n mondkapje moet dragen, je die dingen inmiddels aardig zat bent. Zelf hoef ik alleen in de trein richting fysio een mondkapje te dragen (iets van twintig minuten per reis, dus goed te doen).

Trouwens wel wennen om met 1 hand zo’n mondkapje op te zetten. De eerste twee exemplaren sneuvelden daarom ook, maar inmiddels ben ik er 10 fysiobehandelingen later, heel bedreven in. Zoals ik al zei; ik kan me heel goed indenken dat mensen het ondingen vinden; voor sommigen is het mogen/moeten dragen van een mondkapje echter een soort van statussymbool, nu mogen ze ook meedoen met de ‘groten’.

Gisteren kwam ik terug van weer een fysio-behandeling. Schuin tegenover me zat een moeder met haar zoontje druk te praten over van alles en nog wat:

Zoon (blijkbaar 11 jaar en bijna jarig) heel enthousiast en trots: ‘nog 3 nachtjes slapen en dan mag ik ook eindelijk mondkapjes dragen in de trein!‘ Je hebt toch de mondkapjes die ik wilde gekocht?

Moeder: Dat zie je wel op je verjaardag. Je weet de afspraak hè: van ons krijg je drie mondkapjes en van opa en oma krijg je er twee. Dan heb je voor elke elke dag met de trein naar school gaat een andere. Als je ze kwijtraakt moet je van je zakgeld nieuwe kopen of je gebruikt de gewone mondkapjes.

Verfrissend hoe kinderen tegenover zoiets aankijken;-).

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor, Vakantie

Keulen, Keulen, Keulen…

Gepost op door Henk Hofman

Zo ben je op vakantie in de Eifel, en zo ben je weer in Nederland. Gelukkig hebben we de verhalen nog…

S. en ik waren de afgelopen kleine twee weken dus in de Duitse Eifel, in het plaatsje Nettersheim. Voor wie nog een plek zoek om uitgebreide wandeltochten te maken zeker een aanrader; heel veel lange afstandsroutes waaronder de Eifelsteig komen er langs.

Het weer was in die periode hetzelfde als in Nederland. De ene dag regen en de andere dag goed wandelweer.

Op de dagen dat we er niet op uit zijn getrokken in de Eifel hebben we natuurlijk andere dingen gedaan, en twee van die dagen zijn we naar Keulen geweest. De ene dag om de groene kant van Keulen te zien naar de Keulse dierentuin, en de andere dag de culturele kant van Keulen door een bezoek aan het museum Ludwig (museum voor moderne kunst) en oké oké wezen shoppen😉.

Wie regelmatig mijn blog leest weet inmiddels dat mijn relatie met de stad Keulen, of liever gezegd het station van Keulen ‘voor verbetering vatbaar is’. S. en ik pakken voor onze buitenlandse vakanties als het even kan de trein, en aangezien veel van die vakanties in Duitsland/Oostenrijk/Zwitserland zijn, ontkomen we er dan bijna niet aan om via Keulen te reizen. En zoals je onder andere hier, hier en hier kunt lezen is er eigenlijk altijd wel wat bij station Keulen . .

Dit keer was Keulen weer ons overstapstation, maar in tegenstelling tot anders hoefden we nu in Keulen alleen maar een aansluitende trein te nemen richting Nettersheim, de plek waar we onze vakantie zouden vieren.

De heenreis ging zonder een enkel probleem, alhoewel we in plaats van via Arnhem opeens via Venlo werden omgeleid. Normaal heeft dat een vertraging van een uur tot gevolg, maar wonder boven wonder reden we nu zonder vertraging het station van Keulen binnen. Omdat we nog een uur overstaptijd hadden, hadden we alle tijd om daar een goede koffietent te zoeken, en ja, die hebben we gevonden, Die beviel zo goed dat we op de terugreis daar ook zijn langs gegaan😉.

Vlekkeloos?

Helemaal vlekkeloos verliep onze treinreis niet. Tijdens onze vakantie werd er begonnen met het vervangen van een spoorbrug bij Keulen Zuid. Gevolg was dat onze trein van Keulen tot aan een Keulse voorstad Hürth-Kalscheuren ging, en we daar op een andere trein moesten overstappen. Op de heenreis hadden we daar nog geen last van en ook toen we naar de Keulse dierentuin gingen waren die werkzaamheden nog niet. Maar toen we naar museum Ludwig gingen waren die werkzaamheden net begonnen. We waren net na de spits dus dan is de ergste drukte wel voorbij zou je zeggen, maar dat bleek iets anders te liggen.

Gevolg was dat iedereen uit die hele volle trein zich bij Hürth-Kalscheuren uit die trein moest wurmen en op een klein perron moest wachten op die aansluitende trein… en toen die trein kwam… bleek het een boemeltreintje te zijn die al afgeladen vol was. Gevolg was een stormloop op die trein, maar afgezien van een paar reizigers die zich een plek in die trein wisten te wurmen, resteerde er voor vrijwel iedereen niets anders dan op de volgende trein te wachten in de hoop dat daar wel plek zou zijn. Toen die trein na een klein half uur arriveerde bleek dat ze daar gelukkig wel voor een extra lange trein hadden gezorgd zodat iedereen wel met die trein mee kon.

Toen we een paar dagen later weer naar Nederland gingen, waren die werkzaamheden nog steeds in volle gang, dus voor alle zekerheid hadden we maar een trein een uur eerder genomen dan eigenlijk de bedoeling was. En ja, toen ging het eigenlijk allemaal vrij soepeltjes. Op station Keulen hadden we toen nog meer dan voldoende tijd, en konden we rustig naar het gestress van andere reizigers kijken😉. De zon ging zelfs schijnen en toen zag je dat zelfs het station van Keulen ook best wel iets moois heeft.

Dat Keulen als een rode draad door onze hele vakantie liep lees je in mijn volgende blogpost. nog even geduld😉.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor, Vakantie

Denkend aan Oostenrijk (3); van Duitse spoorhumor tot Amerikaanse diepzinnigheid

Gepost op door Henk Hofman

P1030217

In mijn eerste blogpost over onze vakantie in Brixen im Thale las je al dat er op de heenweg gedoe was met onze treinverbinding; op de terugweg was dat nog een graad of wat erger, met dank aan mijn ‘favoriete’ station Keulen. Ik weet niet hoeveel keer ik al van dat station gebruik heb gemaakt, maar echt elke keer gaat het daar helemaal mis, ook dit keer weer.

Toen ik tijdens onze vakantie op de site van Deutsche Bahn keek, zag ik al dat onze verbinding van Wörgl naar Munchen 40 minuten later in Munchen zou arriveren door wederom een omleiding door plotselinge werkzaamheden. Niet echt een ramp aangezien we een uur overstaptijd hadden.. Zogezegd, zo gedaan. In Munchen arriveerden we met voldoende overstaptijd voor onze volgende trein, die naar Keulen. Ging allemaal vlekkeloos; slechts tien minuten vertraging, dus nog voldoende tijd om bij Keulen iets te eten voor ’s avonds te kopen.

Keulen…

Tsja, en toen… de ICE naar Utrecht verscheen keurig op het bord, maar wel met een vertraging van tien minuten. Oké, gevolg daarvan was dat we onze aansluitende trein in Utrecht zouden missen, maar aangezien er 15 minuten later weer een zou gaan verder niets om ons druk over te maken.

Maar toen begon het gedoe pas.

We hadden al gekeken op het treinindelingsbord waar onze coupé zou stoppen, dat zou bij gedeelte F zijn. Voor wie weinig met internationale treinen reist: ICE-treinen zijn ellenlange treinen die vaak overvol zijn. In de trein zelf met je koffer van de ene kant naar de andere kant proberen te komen is uitgesloten, voordat iedereen voor je zijn/haar koffer in het rek heeft gezet ben je eeuwen verder. En je wilt ook niet via het overvolle perron een paar honderd moeten sprinten/slalommen om op tijd bij jouw treinstel te komen, want op een gegeven ogenblik gaan die deuren toch echt dicht…

A tm D, D tm G??

Wij gingen dus naar het juiste deel van het perron, tot opeens een nogal apart treinenbord boven het perron verscheen.. Op het bovenste deel (zie de foto bij dit blog) stond dat onze ICE op perrondeel A tm D zou stoppen, terwijl nog geen twintig cm eronder doodleuk stond dat ie bij D tm G zou stoppen. Aangezien het perron al overvol was met reizigers voor deze ICE, voor een andere ICE die rond dezelfde tijdstip zou vertrekken en met mensen die stonden te wachten op de trein van het andere perron, zou het wel zo handig zijn om te weten waar je moest instappen.

Even verderop zag ik iemand van DB staan (bleek later de machinist te zijn) dus ik vroeg aan hem wat nou het juiste was. Hij zei het eerste, en een machinist zal toch wel weten waar een trein precies stopt… zou je zeggen… dus wij slalommend naar het volgens hem juiste gedeelte…. De 10 minuten vertraging werden er al gauw 20, maar daar kwam uiteindelijk de trein aan… om vervolgens doodleuk alsnog bij D tm G te stoppen. Met een hele volksverhuizing van allemaal druk door elkaar heen lopende reizigers tot gevolg… Leuk met 30+ graden..

Na het nodige getouwtrek zaten we eindelijk, helemaal klaar om richting Utrecht te vertrekken…maar de trein bleef staan. Er werd omgeroepen dat er een technisch probleem was, maar dat ze er alles aan zouden doem om dat te verhelpen zodat de trein alsnog kon vertrekken. Van andere passagiers hoorden we dat dit al een vervangende trein was aangezien in de eigenlijke trein de airco was uitgevallen en dat die trein daardoor niet verder mocht. Daarom was er een paar stations hiervoor al een andere trein gekomen.

1 kant

Maar bij station Keulen bleek dat deze trein een nogal apart defect had; hij bleek maar 1 kant op te kunnen… normaal gesproken geen ramp aangezien een trein maar 1 kant op gaat, maar bij station Keulen vertrekken de meeste treinen nu eenmaal weer in dezelfde richting als waar ze aankwamen. Na nog een tijd wachten werd er omgeroepen dat we een stukje door zouden rijden naar een ander station, daar zou van richting worden gewisseld. En kwam het verzoek; of we maar even de gangpaden vrij wilden houden, want dan kon de machinist snel van de ene kant van de trein naar de andere kant lopen, en konden we gauw onze weg vervolgen, nu wel in de juiste richting…

Zo gezegd zo gedaan. Met een vertraging van iets van bijna een uur vertrokken we eindelijk. Even later werd er omgeroepen dat ter compensatie van het ongemak, iedereen gratis drinken mocht halen in het restauratierijtuig….fris, bier, wijn, alles was gratis…

Amerikaanse diepzinnigheid

Naast ons zat een groep Amerikaanse uitwisselingsstudenten, en boeiend was het om te zien wat de mededeling van dat gratis drinken voor uitwerking had op hen. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om allemaal aan de wijn te gaan. Gevolg was dat ze binnen no time aangeschoten raakten en vrolijker en vrolijker werden.

Gesprekken gingen nergens over, totdat opeens zonder aanwijsbare reden de sfeer omsloeg en ze heel serieus werden; gesprekken gingen opeens over welk geloof ze hadden, waarom ze geloofden, wat ze daarin zochten, wat ze van het leven verwachten, wat ze daarin zochten en nog veel dieper. Hele mooie gesprekken waren dat en heel boeiend om te zien hoe kwetsbaar ze zich opeens opstelden.

Hoezo open deuren?

Op een gegeven ogenblik werd er omgeroepen dat er een extra stop zou worden gemaakt op station Den Bosch, zodat reizigers een extra mogelijkheid hadden om richting Arnhem/Nijmegen te reizen. Ons bood het de mogelijkheid om in Den Bosch de stoptrein naar Houten te pakken, wel zo makkelijk. Wij dus onze koffers gepakt, richting deur… Bleek de deur defect te zijn. Snel naar een andere deur met nog een groepje die er ook uit moesten.. maar blijkbaar had de machinist er zo de pest in dat ie in plaats van de deuren te openen, besloot om gewoon doodleuk daarvan af te zien en lekker richting Utrecht te rijden… En zo passeerden we met een noodgang in de ICE station Houten, om vervolgens even later op station Utrecht alsnog de sprinter te pakken…

En zo zat er weer een vakantie op… Zeer geslaagde vakantie, en ja, ook de treinreis was ondanks alles toch geslaagd. Wat zijn jouw vakantieplannen?

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor, Vakantie

Denkend aan Oostenrijk (1); van Duits treingedoe tot misplaatste vooroordelen

Gepost op door Henk Hofman

P1030137En dan is het half juni en is het opeens tijd voor de zomervakantie…. Normaal gaan S. en ik in september op zomervakantie, maar dit jaar kozen we voor juni.

Natuurlijk weer naar de bergen, dit keer naar Brixen im Thale in Oostenrijk. Het chalet hadden we begin van het jaar geboekt; zag er allemaal erg goed uit, dus we konden niet wachten. Maar je zal het ongetwijfeld wel hebben meegekregen; deze winter viel er in de Alpen sneeuw… heel veel sneeuw… en zelfs 5 weken geleden viel er nog sneeuw…

Let it snow

Dus toen ik de weken voor onze vakantie de webcams van het gebied waar we heen zouden gaan bekeek, was er op veel van die webcams nog een mooi sneeuwdek te zien… Leuk voor de wintervakantie, maar voor een zomervakantie toch iets minder handig. Maar gelukkig werd het in de twee weken voor onze vakantie in Oostenrijk plotseling zomer en schoot de temperatuur de hoogte in en ja, begon de sneeuw dus ook flink weg te smelten. Toen ik de dag voordat we vertrokken keek, viel het allemaal gelukkig allemaal best mee. En ook de weersvooruitzichten zagen er goed uit. Ideaal zomervakantie weer!

Duitsland en treinen

Ook dit keer gingen we weer met de trein. Wie mijn blog al een tijdje leest, weet inmiddels dat treinen richting Duitsland /Alpenlanden betekent dat je vrijwel altijd te maken krijgt met vertragingen. Ook dit keer was dat weer veelvuldig het geval.

In Duitsland is jarenlang heel veel geld gepompt om voormalig Oost-Duitsland qua voorzieningenpeil etc gelijk te trekken met West-Duitsland. Dat is heel goed gelukt want je merkt op heel veel gebieden vrijwel geen verschil meer tussen voormalig Oost of West.

Maar omdat ook in Duitsland het geld maar een keer uitgegeven kan worden was het gevolg van het pompen van geld in Oost-Duitsland dat ze aan andere dingen geen geld konden uitgeven en één van die dingen is het spoor geweest. Jarenlang is dat verwaarloost, met als gevolg dat het nu verouderd is, met veel verstoringen tot gevolg en ze nu een inhaalslag moeten maken om het weer op een hedendaags peil te brengen. Gevolg daarvan is dat er heel veel grootschalige werkzaamheden zijn.

Als ze die op tijd aankondigen, bij de nieuwe dienstregeling of zo, is dat geen probleem, dan kan ik er rekening mee houden, maar er is een bepaalde vorm van Duitse logica die ik na al die jaren nog steeds niet snap. Dat is dat ze een paar maanden van tevoren, nadat de nieuwe dienstregeling al bekend is gemaakt en ik dus tickets hebt geboekt, ze opeens de dienstregeling overhoop gooien in verband met werkzaamheden.

Na veel inwendige verwensingen volgde dus ook dit jaar weer een inmiddels bijna traditioneel rondje bellen met de klantenservice van de Deutsche Bahn, om de tickets om te boeken. En ik moet zeker zeggen, met de klantenservice van de Deutsche Bahn is weinig mis, die handelen het altijd goed af.  Met de nieuwe tickets zouden we zowel in Duisburg als in Munchen iets meer dan een uur overstap hebben en bij de overstap in Oostenrijk 6 minuten.  Veilige marges zou je zeggen, maar twee weken van tevoren zag ik al een melding dat  de trein richting Duisberg 25 minuten later zou aankomen in verband met een omleiding… Maar door de marge die we hadden ging dat allemaal verder zonder problemen.

En nog geen week nadat ik met de klantenservice van de Deutsche Bahn aan de lijn had gehangen over de terugreis, zag ik dat een van onze treinen voor de terugreis opeens zonder, verdere uitleg was opgeheven… Dus weer aan de lijn gehangen.

Maar al dat gedoe ben ik inmiddels gewend, hoort er een beetje bij.

Ja, het is altijd een heel gedoe om zo’n treinreis te regelen, maar de positieve kanten van reizen met de trein wegen wat mij betreft nog steeds ruimschoots op tegen nadelen. Als je dan eenmaal in een Duitse trein zit, beleef je altijd wel wat.

Het boeiende van reizen met de trein en meerdere keren overstappen is dat je steeds andere mensen leert kennen. Dit keer waren dat op de heenreis wel heel boeiende mensen. Toen we in Duisburg onze trein richting Munchen namen, stapten er een groep zeer uitgelaten vrouwen in die voor een vrijgezellenfeest naar Keulen gingen. Je kent het wel; op en top in het roze, en ondanks het tijdstip van nog niet eens eind van de ochtend al zo goed als bezopen. Hartstikke vrolijk en luidruchtig dus.

Vooroordelen

En om de feestvreugde te verhogen stapte er op het volgende station een groep van een stuk of dertig mannen in, die richting luchthaven van Frankfurt gingen om daar het vliegtuig naar Bratislava te nemen voor een metaltechno optreden….

Om de groep te omschrijven; Duits, zwarte broek, zwart t-shirt en bier, heel veel bier en andere alcohol. Als extra handbagage hadden ze namelijk wat fusten bier en andere alcohol meegenomen. En 11 uur ’s ochtends is natuurlijk een ideaal tijdstip om al aan het bier te gaan… De alcohol deed zijn werk en al gauw werden ze luidruchtiger en luidruchtiger, maar in tegenstelling tot vaak wanneer een groep binnen een uur of zo gemiddeld meer dan een liter bier achterover slaat werden ze verre van vervelend.

In tegendeel; op een gegeven ogenblik kwam er een heel keurige vrouw, die uitgerekend een plek precies te midden van die groep bleek te hebben gereserveerd. Je kunt je dan heel veel scenario’s indenken voor het vervolg, maar binnen no time zaten ze heel gezellig te praten.

En ook opvallend; steeds als er bij een nieuw station iemand binnenkwam met een zware koffer, boden ze meteen aan om die koffer voor diegene in het rek te doen. Boeiend om te zien hoe vooroordelen werken. Je ziet iemand of een groep; heb bepaalde gedachten en binnen no time blijken die totaal ongegrond te zijn.

Toen we bij station Frankfurt aankwamen en de groep de trein verliet op weg naar hun vliegtuig, keerde de rust terug en resteerden slechts de nodige fusten bier, plastic bekers, glazen flessen.

Naargeestige stations

Ik reis al jaren met de trein door Duitsland en wat me altijd weer opvalt is dat heel veel Duitse stations zo grauw zijn.  Vooral als het somber weer is, ogen heel veel van die stations zo naargeestig. Breng op een regenachtige dag vijf minuten door op bijvoorbeeld station Mannheim en je raakt meteen depressief.  Wat dat betreft kunnen ze nog veel leren van de Nederlandse stations, want die zijn in vergelijking daarbij een kleurexplosie.

In deel 2 van dit driedelige vakantieblog : waarom vakantie zo leuk kan zijn…Binnenkort meer

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor

Wegens een aanrijding met een persoon…

Gepost op door Henk Hofman

treinblog“Wegens een aanrijding met een persoon rijden er momenteel geen treinen.

Het is onbekend hoe lang dit zal duren….”

 

Daar staat ze dan. Vandaag gaat het gebeuren. Ze kijkt nog een keer op de klok en loopt iets verder het perron op, weg van de mensen. In de verte ziet ze hem al naderen. Nog hooguit een halve minuut en de intercity zal langs het station denderen. Ze ademt nog een keer diep in en stapt de rails op. Steeds groter wordt de aanstormende trein. Nog even en ze zal eindelijk verlost zijn van alle zorgen, het gepest, de drukte in haar hoofd. Ze ziet het gezicht van de treinmachinist en sluit haar ogen. Haar blauwe sjaal wappert om haar haren…

###

Valt niet mee zo’n vroege dienst, maar ach, nog twee dagen en hij heeft vakantie. Vandaag een lange shift en daarna een half dagje. Nog een minuut of tien en zijn trein is bij Utrecht. Tot nu toe ging het allemaal gladjes; als het zo blijft kan hij bij Utrecht nog snel even een koffie scoren voordat hij zijn trein verder richting Den Haag rijdt. Plots ziet hij in de verte een blauwe stip op het spoor. Al gauw ziet hij de stip veranderen in de gestalte van een jonge vrouw en hij realiseert zich wat er gaat komen. Instinctief drukt hij nog vol op de rem. Hij ziet haar ogen…

###

Zoals gebruikelijk staat ze daar weer op het station, een stuk links van het midden zodat ze tenminste een kans op een zitplaats heeft. Ze ziet dat ze iets eerder dan gebruikelijk is. Nog vijf minuten en de sprinter arriveert. Haar telefoon checkt ze straks in de trein wel. Voor de hoeveelste keer staat ze nou al op dit perron op de trein te wachten? 8 jaar keer 365 dagen, min de nodige vakantiedagen… Veel te veel om op een vroege ochtend uit te rekenen. Ze kijkt wat om zich heen en ze ziet weer de mensen die ze altijd ziet. Die twee veel te drukke gassies op weg naar school, de krant lezende man, het groepje aan hun identieke tassen te zien collega’s, en ook vouwfietsman is zoals gebruikelijk weer present. Er passeert een jonge vrouw. Leuke blauwe sjaal heeft ze. Hé, ik ken haar ergens van, maar waarvan? Zal je zien dat ze net mijn zitplaats inpikt. Hmm, apart, ze loopt wel erg ver door, trein stopt daar niet eens. Krijg nou wat, ze stapt op het spoor. Achter haar hoort ze een luid toeterende trein…

“Wegens een aanrijding met een persoon rijden er momenteel geen treinen. Het is onbekend hoe lang dit zal duren….”

Ik reis al jaren met de trein en hoe vaak ik dat omroepbericht al gehoord heb, geen flauw idee. Een enkele keer heb ik er zelf last van, maar vaker hoor ik het als ik door Utrecht Centraal loop, richting mijn werk of huis. Een bloedirritant bericht; met als gevolg dat je weer voor weet ik het hoe lang staat te blauwbekken op het station.

Maar toch; denk je eens in dat het je zus is waar het om gaat. Je broer, je vader, je moeder, je nichtje, je vriend, je vriendin, je collega, je klasgenoot…

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor, Vakantie

5 uur van mijn leven…

Gepost op door Henk Hofman

Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, gaat het internationaal treinen afgezien van de gebruikelijke hobbels, vrijwel altijd redelijk goed, maar soms heb je zo’n reis waarbij alles misgaat.

Bij mij is het één keer echt vies tegengevallen. Dat was al jaren geleden, en kwam voor een deel ook door een typisch geval van verkeerde zuinigheid/domme pech.

Ik had toen een vakantie in Zwitserland en ik zou daarna van Zwitserland doorreizen naar het noorden van Denemarken, waar mijn broer op vakantie was.

Goedkoop is duurkoop

Ik was toen veel jonger en wilde toen zo goedkoop mogelijk reizen en was toen ook stuk minder thuis in de wondere wereld van het Europees treinreizen. Ik had dus bij het uitstippelen van de reis de goedkoopst mogelijke plek, een slaapstoel, geboekt.. Een keer daarvoor naar Praag had ik ook een slaapstoel geboekt en dat was toen best goed bevallen. Daarom ging ik er vanuit dat dit wel weer ongeveer hetzelfde zou zijn, maar dat bleek iets ander te gaan…

In plaats van een ruime verstelbare stoel bleek mijn slaapplek een zespersoonscoupé te zijn waarin nog vijf andere reizigers zaten, en in plaats van verschuifbare stoelen waren het vaste stoelen. Ik heb toen de hele nacht vrijwel rechtop moeten zitten, en aangezien de persoon tegenover me ook nogal vrij lange benen had was er ook vrijwel geen ruimte om mijn benen te strekken.. Ik weet niet hoe ik toen die nacht ben doorgekomen, maar er leek geen einde aan te komen…

Om 5 uur ’s ochtends zou ik moeten overstappen, dus ik telde al de secondes af tot het moment dat het zo ver was, want dan zou ik eindelijk mijn benen kunnen strekken en weer een normale zitplek krijgen…

Aansluiting

Maar helaas. Doordat de trein een dermate grote vertraging bleek te hebben, miste ik mijn aansluitende trein en viel mijn hele van tevoren zo mooi uitgestippelde reisplan in duigen. Omdat internet toen nog in de kinderschoenen stond, was er geen sprake van dat ik even op mijn telefoon een andere route kon uitstippelen. En dus was het een kwestie van op een station kijken welke trein mij weer een stuk verder richting mijn einddoel in Denemarken kon brengen. Uiteindelijk kwam ik 5 uur later dan gepland aan in het noorden van Denemarken…

Tuurlijk baalde ik, maar aan de andere kant was het wel weer een mooi avontuur.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor

Europa per trein; helemaal zo gek nog niet.

Gepost op door Henk Hofman

cropped-ice.jpegIn mijn vorige blog had ik het over mijn ‘treinergernissen’. Af en toe heb je van dat soort dingen, maar over het algemeen reis ik zeker niet met tegenzin met de trein, in tegendeel. Ik vind het juist een zeer relaxte manier van reizen, helemaal voor reizen naar het buitenland.

Ik ben met de trein naar half Europa geweest; Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Duitsland, Frankrijk, maar ook Denemarken en nog wat landen. En eigenlijk is vrijwel overal het treinreizen me zeer goed bevallen. Tuurlijk zijn er af en toe zaken als verstoringen etc, maar over het algemeen valt het reuze mee.

Uitpluizen

Ik vind het ook heerlijk om uit te pluizen welke route en welke treintickets we het best kunnen kopen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar er zijn ook meer dan zat manieren om naar bijvoorbeeld een bergdorp in Oostenrijk te komen. De kortste route in afstand hoeft zeker niet altijd de kortste route qua reistijd te zijn, en ook zaken als aantal overstapstations en vooral de overstaptijd spelen zeker een rol.

Overstappen

Een overstaptijd van 7 minuten bij een lokaal spoorlijntje in Oostenrijk is het nemen van het risico wel waard, aangezien treinen daar over het algemeen wel op elkaar wachten en je zo bent uit en ingestapt. Een overstaptijd van 7 minuten bij Keulen staat vrijwel gelijk aan het missen van de aansluitende trein, aangezien je daar vrijwel altijd vertraging hebt en je bovendien ook rekening moet houden met waar je in je aansluitende trein moet instappen. Je wilt echt niet de hele trein doorlopen met een koffer en rugzak, op zoek naar de door jou gereserveerde plek..

Handige tips

  • Wat ik trouwens heb gemerkt is dat als je vanuit Nederland via Duitsland naar een ander land, bijvoorbeeld Oostenrijk reist, het dan vrijwel altijd voordeliger is om een ticket van Nederland naar een Duitse stad in de buurt van Nederland, bijvoorbeeld Keulen te kopen en dan een ticket van Keulen naar Oostenrijk. Dat kan als je met twee personen gaat al gauw een euro of 40 schelen. Aangezien je, afhankelijk van overstaptijden en zitplaatreserveringen voor rond de 200 a 250 euro totaal samen in Oostenrijk kan zitten een behoorlijk bedrag.
  • Wil je een treinreis via Duitsland boeken, dan zou ik zeker gebruik maken van de website van de Deutsche Bahn, die vind ik aanzienlijk gebruikersvriendelijker , dan de site van NS Internationaal. Op de site van de DB heb je aanzienlijk meer treinopties en ticketmogelijkheden en bovendien kun je gewoon kiezen voor een Nederlandstalige versie.
  • In Duitsland zijn per deelstaat goedkope regionale dagtickets. De eerste persoon betaalt 23 euro, de volgende personen reizen dan mee voor 4 euro pp.
Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor

Je zit in de trein en dan…

Gepost op door Henk Hofman

treinAls treinforens heb je het maar ‘zwaar’: mijn  treinreisergernissen top 5:

1. Rugzakken

Hartstikke handig ding zo’n rugzak, maar is het nou echt zo moeilijk om in een drukke trein dat ding van je rug te halen in plaats van er elke kant mee op te moeten zwaaien?

2. Vouwfietsen

Zullen best nut hebben, maar waarom menen mensen met een vouwfiets het recht te hebben om dat kreng dusdanig onhandig neer te zetten dat ze de plek van minstens vier reizigers innemen?

3. Stoelbezetters

Je stapt in een drukke spitstrein, ziet dat er nog stoelen zijn waar niemand op zit, maar als je daar wilt gaan zitten blijkt er een tas op te liggen. Dat ie daar ligt als er plek zat is, geen enkel probleem, maar kleine moeite toch om bij drukte enige vorm van sociaal gedrag te vertonen en die tas op je schoot te nemen?

In plaats daarvan doet de bezitter of ie een accute aanval van doof en-of blindheid heeft gekregen want plots ziet hij je niet, hoort hij je niet, of een combinatie daarvan als je vraagt of je daar kan gaan zitten.

4. Uitstappers

Je staat volgepropt op het treinbalkon, niemand kan een kant op en de volgende halte is nog minuten verder, maar toch zijn er dan van die mensen die zich een weg naar de deur proberen te wurmen, omdat ze er er over 5 minuten uit moeten. Denken ze nu echt dat je daar voor je plezier staat en zo maar even ruim baan kan maken?

5. Etende mensen

Heb je een dag gewerkt, en heb je behoorlijke trek, sta je in de overvolle trein richting huis en vlakbij je zit iemand doodleuk een patat met pindasaus, een stuk pizza oid te eten… Water begint me onderhand in de mond te lopen, maar helaas lijkt het wel of de trein achteruit in plaats van vooruit gaat…

Als je na een dag werken in een overvolle trein staat en de lucht van die patat met pindasaus prikkelt je neus; is dat ‘erg’ met een knipoog, maar wat ik echt irritant vind, is het geluid van etende mensen. In een overvolle trein zijn er zoveel verschillende geluiden, daar valt dat niet op, maar in een stille trein des te meer.

Dat je in een lekker stille trein zit, ruimte zat en dat dan in de buurt iemand tergend langzaam een zak met wortels leeg eet. Of even erg; een appel. En als je dan denkt dat die appel wel zo’n beetje op is, omdat er onderhand alleen nog een klokhuis zichtbaar is, gaan ze die gewoon ook nog even afkluiven…

Hoog op de eet-irritatieladder staan ook chips etende mensen; het gekraak van die zak en dat ze dan steeds een chipje tergend langzaam krakend tussen hun kaken vermalen.. aargh… het geluid…

Tot zo ver mijn ‘treinreisergernissen’ top 5. Zwaar leven heb je als treinforens;-)

Welke dingen zouden wat jou betreft zeker in die top 5 moeten?

Maar nu genoeg azijnpisserij; binnenkort een blog over waarom reizen met de trein wel degelijk erg leuk is!

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Sporen tot je groen ziet.

Gepost op door Henk Hofman

iceReizen met de trein blijft altijd boeiend, en zeker met de trein naar het buitenland is altijd weer een loterij. Ook dit keer weer, toen S. en ik met de trein naar Zwitserland gingen voor onze vakantie.

Frutigen was de plek van bestemming, en zoals altijd gingen we ook nu met de trein. Treintickets hadden we een aantal maanden geleden gekocht, slechts twee keer overstappen, ruimte overstaptijden, perfect geregeld… dachten we toen…

Want een maand of wat nadat we die treintickets hadden gekocht, kwam er allemaal gedoe met treinen die eerst later, toen eerder, en vervolgens helemaal niet zouden rijden… Maar dat gedoe kon je al in deze blogpost lezen.

Gelukkig zijn er meerdere wegen die naar Rome, en in dit geval Frutigen leiden, dus na wat gespeur en het maken van nieuwe zitplaatsreserveringen was ook dat geregeld. Helaas met meer overstapstations en krappe overstaptijden van soms minder dan 10 minuten, maar het zag er allemaal goed te doen uit.

En de heenreis viel reuze mee, zonder problemen haalden we al onze aansluitingen, en op tijd rolde onze laatste trein het station van Frutigen binnen.

Zit je goed?

Een vrijwel probleemloze reis, op 1 ding na…. een eigenlijk elke keer weer terugkomende ergernis; het gedoe met zitplaatsreserveringen, en dan vooral in het Nederlandse deel van internationale treinen. Toch wel apart dat als je in een vliegtuig een stoel reserveert, niemand het waagt om op jouw stoel te gaan zitten, terwijl het in de trein altijd weer een heel gedoe is om op de door jou gereserveerde stoelen te kunnen zitten.

Omdat S. niet goed tegen achteruitreizen kan, en we met koffers niet een hele treincoupe door willen zeulen, kiezen we daarom altijd zitplaatsen tegenover elkaar zodat we in ieder geval verzekerd zijn van 1 ‘vooruitrijdende’ zitplaats, en plekken die een beetje aan het begin van een treincoupé liggen.

Voor die zitplaatsreserveringen betaal je, maar dat vormt voor sommigen geen belemmering om er gewoon te gaan zitten.

Nu was het ook weer prijs. Op Utrecht Centraal stapten we in de trein richting Keulen, maar bij onze zitplaatsen aangekomen bleken daar al twee mensen te zitten. Toen S. aangaf dat ze op onze plekken zaten, deden ze eerst of ze niets hoorden, maar uiteindelijk gaven ze aan dat er anderen op hun plaatsen zaten en dat zij daarom op maar onze plaatsen zijn gaan zitten.

Als er nu zat vrije plekken waren was het niet zo’n probleem, maar aangezien het erg vol zat, moesten die mensen op die andere plek gewoon weg. Het waren van die types van grote bek, nergens iets van aantrekken, en anderen gaan dan vanzelf wel opzij. Bij de mensen die nu op onze plaatsen zaten lukte dat, maar ze dan hadden ze buiten S. gerekend.

In eerste instantie weigerden ze plaats te maken, maar toen S. de conducteur erbij haalde, kozen ze uiteindelijk toch eieren voor hun geld.

Van tevoren hadden ze niet gekeken waar hun treincoupé was, en toen de trein arriveerde, en die coupé aan het eind van de trein bleek te zijn, hadden ze geen zin om daar heen te lopen en besloten ze om dan maar gewoon in te stappen en ergens te gaan zitten…

Maar uiteindelijk kwam alles toch nog goed en na een uur of 11 arriveerden we in zonnig Frutigen.

Op de weg terug

Na een meer dan geslaagde vakantie was het twee weken later weer tijd om de trein richting Nederland te pakken.

Omdat Zwitserland al duur genoeg is, hadden we een route gevonden waardoor we voor nog geen 90 euro van Frutigen weer in Houten terecht zouden komen. We moesten daarvoor wel overstappen in Bern, Mannheim, Dusseldorf, Venlo en Den Bosch, maar zou goed te doen moeten zijn; overal minimaal 15 minuten overstaptijd.

De eerste treinen gingen soepeltjes; zon scheen, en ik zag de bergen langzamerhand steeds meer in de verte verdwijnen.

Trein gemist? Vloek niet..

Maar in de trein naar Mannheim begon het gedoe; trein vertrok al paar minuten later, maar aangezien we 19 minuten zouden hebben, zouden we nog tijd zat overhouden. Maar die 19 minuten overstaptijd werden 15 minuten, 10 minuten, 5 minuten en uiteindelijk zouden we helemaal geen overstaptijd meer hebben, aangezien er nog 10 minuten extra vertraging bovenop kwam… Onze aansluitende trein zouden we dus missen, totdat ik zag dat onze volgende trein een vertraging had van 10 minuten waardoor we die alsnog zouden kunnen halen, een geluk bij een ongeluk… dachten we…

Te vroeg gejuicht, want toen we op het perron stonden te wachten op onze aansluitende trein, veranderde de vertraging op het bord voortdurend, om uiteindelijk op te lopen tot 35 minuten….

Gevolg was dat we in Venlo weer een latere trein moesten nemen. Lekkere was wel dat die trein vrijwel uitgestorven was, zodat we alle ruimte voor onszelf hadden.

Rond 10 uur ’s avonds kwamen we uiteindelijk in Houten Castellum aan, na ’s ochtends om half tien vanuit Frutigen te zijn vertrokken;-)

Maar toch… de volgende treinvakantie richting buitenland is ook al weer geboekt;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Met de trein naar Duitsland; sneller kunnen we het niet maken, wel moeilijker…

Gepost op door Henk Hofman

ice

‘We’ moeten meer gebruik gaan maken van de hogesnelheidstreinen die door Europa rijden. Dit streven kwam deze week in Nieuwsuur en ook in andere media.

Door het gebruik van die treinen te stimuleren, wordt het korte afstand vliegverkeer beperkt, met een flinke milieuwinst als gevolg.

Kortere reisduur

Als ei van Columbus werd het terugdringen van de reistijd genoemd. De route Amsterdam-Berlijn werd als voorbeeld genomen. Daar doe je momenteel iets van 6 uur over. Als de reisduur maar korter werd, zou het gebruik als vanzelf stijgen, en het schrappen van opstapplaatsen zou dan een voornaam middel daartoe zijn, tenminste dat werd beweerd.

Volgens mij is dat de grootste onzin. Het overgrote deel van het treinverkeer richting buitenland is vakantieverkeer en dan is een half uur meer of minder reistijd echt niet de doorslaggevende factor. En bovendien; Nederland is meer dan alleen de randstad. Als je de opstaphaltes in het oosten zou opheffen, dwing je reizigers uit het oosten om onnodige extra kilometers te maken richting Amsterdam/Utrecht, om vervolgens doodleuk via onderhand dezelfde route weer richting Duitsland te reizen. Is meteen een groot deel van je milieuwinst verdwenen…

Betrouwbare dienstregeling

Wat volgens mij veel meer zou helpen is een veel betrouwbaardere dienstregeling. Dat als je een reis boekt, je er dan ook vanuit kan gaan dat je je op de tijd dat je hebt uitgezocht ook op de plaats van bestemming komt.

Nu is het, zeker de laatste jaren, steeds slechter gesteld met die betrouwbaarheid. Ik ga al jaren voor vakanties naar het buitenland, en ik merk dat het steeds zeldzamer wordt dat de reis zoals ik hem geboekt had, ook daadwerkelijk zo uitgevoerd wordt. Hier, hier, hier en hier zo maar wat voorbeelden van de afgelopen 5 jaar.

Treintroubles

Ook dit jaar is er weer allerlei gedoe rondom een treinreis die S. en ik geboekt hebben.

Deze zomer gaan we, wederom met de trein, naar Zwitserland. Op tijd hadden we tickets geboekt, natuurlijk na gekeken te hebben of er werkzaamheden gepland stonden op de route. Bovendien hadden we het zo geboekt dat we op de twee overstapstations Basel en Bern 45 minuten en een half uur overstaptijd hadden. Ruim voldoende om kleine vertragingen op te vangen.

Hoezo vaag?

Maar toen ik een paar weken terug op de site van de Deutsche Bahn keek, zag ik het volgende:

  • ICE 105: Utrecht Centraal->Basel SBB: Construction work. The train is being diverted between Dortmund Hbf and Frankfurt(M) Flughafen Fernbf. Stops between Dortmund Hbf and Frankfurt(M) Flughafen Fernbf may be omitted. This train will arrive about 60 – 90 minutes late. Please check your itinerary again shortly before departure.
  • ICE 105: Utrecht Centraal->Köln Hbf: Construction work. Train is running 90 min. early. Please check your itinerary again shortly before departure.
  • ICE 105: Köln Hbf->Basel SBB: Construction work. This train will arrive 50 minutes late. Please check your itinerary again shortly before departure.

Drie mededelingen die elkaar ook nog eens tegenspreken… De trein vertrekt 90 minuten eerder, de trein komt 60 minuten later aan… of 90… of 50……

Omdat vooral de tweede mededeling, dat de trein 90 minuten eerder zou vertrekken zou betekenen dat we of een hotel in Utrecht zouden moeten nemen, of met een auto naar Utrecht zouden moeten aangezien er zo vroeg nog geen treinen vanuit Houten rijden, nogal wat impact zou hebben, besloot ik om maar de Deutsche Bahn te bellen. Ik zag een Nederlands nummer.

Telefoon

Tot mijn verbazing kreeg ik daar de mededeling dat dat telefoonnummer alleen voor Vlaanderen was, en vervolgens werd de verbinding verbroken. Vervolgens het Engelse telefoonnummer gebeld, maar daar was zo’n lange wachtrij, dat ik het maar via de mail probeerde. Het antwoord dat ik daar kreeg was zo nietszeggend, dat ik er ook niets mee kon; dat ik vooral de dienstregeling in de gaten moest houden… goh…

Surprise

Maar gisteren verschenen er op de site van de Deutsche Bahn opeens weer heel andere meldingen: Nu bleek dat ze doodleuk het deel van de trein tussen Keulen en Basel uit de dienstregeling hadden gehaald. Ook een manier om je betrouwbaarheidscijfers op te poetsen… Gevolg daarvan is dat het er nu op lijkt dat we in Keulen en in Zwitserland een keer extra moeten overstappen. Bovendien is de overstaptijd in Keulen welgeteld 8 minuten… Missen we die trein dan hebben we minimaal weer een uur extra vertraging….

Het duurt nog wat weken voor we daadwerkelijk op vakantie gaan, grote kans dat in de tussentijd alles nog een paar keer totaal veranderd…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor, Vakantie

Een citytrip van een week… (2)

Gepost op door Henk Hofman

nikolaikirche

In mijn vorige blogpost had ik het over het eerste deel van onze citytrip naar Dresden/Leipzig.

Zoals beloofd hier deel twee: Leipzig

 

Leipzig

Leipzig was in alles een totaal andere stad dan Dresden.

Waar je Dresden zonder veel moeite een mooie stad kunt noemen, vond ik dat voor wat betreft Leipzig heel anders. Het is niet zo zeer een mooie stad, maar veel meer een bruisende stad. Pleinen of parken heb je in het centrum vrijwel niet.

Waar in Dresden het centrum heel compact was, en we op een gebied van een kilometer of wat eigenlijk alle bezienswaardigheden bij de hand hadden, ziet Leipzig er totaal anders uit.

Nikolaikirche

Het belangrijkste pand binnen de stadsring is de Nikolaikirche, waar in de jaren voor 1989 de vreedzame opstand ontstond die uiteindelijk de val van de muur tot gevolg had.

Verder bestaat het gebied binnen de stadsring eigenlijk volledig uit winkel/uitgaansgebied.

Grassimuseum

De museums en andere bezienswaardigheden in Leipzig zijn, uitgezonderd van een museum voor moderne kunst, vrijwel allemaal om de stadsring heen gesitueerd.

Een aanrader is dan zeker het Grassimseum. Het is 1 pand, maar bestaat uit drie museums; een museum voor volkenkunde, een museum met muziekinstrumenten, en een museum voor toegepaste kunst. Het ene moment stonden we naar een glazen viool te kijken, het volgende moment liepen we door een tattoo expo om even later weer naar allerlei gebruiksvoorwerpen uit de Pacific te kijken.

Ik vond het een heel verrassend en leuk museum. Ook omdat het interactief was. Je kon niet alleen kijken, maar ook zelf vanalles doen. Bij de muziekinstrumenten kon je bij instrumenten steeds beluisteren hoe het betreffende instrument op zich zelf klonk en hoe in combinatie met andere instrumenten. En ook bij de andere museums was dat interactieve steeds mogelijk.

Omdat we in Dresden ook al de nodigde museums hadden bezocht, besloten we na het bezoek aan het Grassimuseum dat we voor deze citytrip even voldoende museums hadden gezien. Tijd voor wat anders…

Leipzig Zoo

Omdat je in het centrum van Leipzig geen groen hebt, en we wel een tegenhanger wilde hebben voor al het stedelijke beton, besloten we om voor het groen naar de dierentuin van Leipzig te gaan; een zeer aangename verrassing. Een mooie groene, zeer ruim opgezette dierentuin. Kleine hokken zijn er verleden tijd, vrijwel alle dieren hebben volop de ruimte. Een van de onderdelen daar is Gondwanaland, een enorme overdekte tropische hal met de flora en fauna van de zuidelijke werelddelen.

Shop till you drop

Zoals ik al schreef bestaat het gebied binnen de stadsring vrijwel volledig uit shop en uitgaansgelegenheden. De derde dag van onze Leipzigtrip besloten we daarom om ons  in het shoppinggeweld van Leipzig te storten. En ja, dat lukte want waar we aan het begin van onze trip nog ruimte zat hadden in onze koffers , gingen die koffers aan het eind een stuk moeilijker dicht;-).

Hotels

En toen zat onze citytrip er weer bijna op… een zeer geslaagde week, en juist het contrast tussen Dresden en Leipzig maakte het zo boeiend.

Wat wel typisch was, was dat we qua hotels eigenlijk het tegenovergestelde hadden van de sfeer van de twee steden. Het hotel in Dresden was een standaard zakenhotel, niets mis mee, maar groot, en zeker bij het ontbijt veel te druk.

In Leipzig hadden we daarentegen een schitterend sfeervol Jugendstil hotel, het Victor’s Residenz-Hotel:  echt een hotel waar we ik me echt gast voelde in plaats van een nummer.

Aanrader!

Maar mocht je nog een citytrip plannen, dan kan ik je de combi Dresden/Leipzig zeker aanraden! En zomaar een tip; hou voldoende ruimte ruimte in je koffer over..

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Een citytrip van een week…(1)

Gepost op door Henk Hofman

DresdenAfgelopen maand was een ideale tijd om er weer eens op uit te trekken voor een citytrip. Jarenlang was Duitsland voor mij niet meer dan een doorgangsland richting de Alpen/Dolomieten voor een vakantie.

Niet dat ik een hekel had aan Duitsland oid, maar het kwam gewoon nooit in me op om ook eens op vakantie naar Duitsland te gaan.

Wat de directe aanleiding was weet ik niet meer, maar een jaar of 8 geleden besloot ik om ook eens richting Duitsland te trekken voor vakanties. Sindsdien ben ik al aardig opgeschoten met mijn ontdekkingsreis door Duitsland; Berlijn, Keulen, Dortmund, omgeving van Lissendorf in de Eiffel, Trier, Aken en het berggebied rondom Garmisch-Partenkirchen heb ik inmiddels afgevinkt.

Onlangs wilden S. en ik een weekje weg; na wat wikken en wegen viel de keuze uiteindelijk op een gecombineerde citytrip naar Dresden en Leipzig. Oorspronkelijk was het plan om een dag of 3 naar Dresden te gaan, maar aangezien Dresden bepaald niet naast de deur is, en je er niet zo maar weer even heen gaat, besloten we om er in plaats daarvan 4 dagen Dresden en 3 dagen Leipzig van te maken. Leipzig ligt een uur treinen van Dresden dus zeer goed te doen als combi citytrip.

Waarom Dresden?

Naast dat ik er gewoon positieve verhalen over las, speelde ook mee dat het een link heeft met Rotterdam, mijn stad. In Rotterdam kozen ze ervoor om nadat het centrum voor een groot deel was weggebombardeerd, bij de herbouw niet zozeer te kijken naar wat er was, maar een andere weg in te slaan. In Dresden kozen ze na het bombardement ervoor om gebouwen zoveel mogelijk in de oude staat terug te brengen.

Waarom Leipzig?

Omdat uit alle info duidelijk werd dat Leipzig qua sfeer en opzet totaal anders is dan Dresden leek het ons een mooi contrast om er als tweede stad in onze citytrip heen te gaan.

Trein

Omdat Dresden en Leipzig heel goed per trein bereikbaar zijn, maakten we ook dit keer weer gebruik van de trein om er te komen.

Uit vorige blogs heb je al kunnen lezen dat dat niet altijd vlekkeloos ging… Lees bijvoorbeeld dit blog over Berlijn, dit blog over Bettmeralp, of bijvoorbeeld deze over Lauterbrunnen maar al met al is het nog steeds een zeer comfortabele manier om ergens te komen.

De heenreis ging dit keer van een leien dakje. Na ’s ochtends vroeg om iets na zevenen op station Houten Castellum de trein te hebben gepakt, stapten we na overstaps in Utrecht, Hengelo en Herford rond half 5 het station van Dresden uit, met een lekker zonnetje als welkomsgroet. Geen vertraging, geen overdreven drukte, goede zitplaatsen, geen gedoe om een plek voor de koffers te vinden; kortom, een reis volgens het boekje.

De terugreis verliep iets anders. Het eerste deel ging allemaal soepel, maar toen we afgelopen zaterdagmiddag lekker relaxed in de buurt van Osnabruck reden, werd er omgeroepen dat er door uitgelopen werkzaamheden geen treinverkeer zou zijn tussen Osnabruck en Hengelo..

Als alternatief zou er een snelbus zijn. Eigenwijs als ik ben, en na ‘veevervoer-ervaringen’ met vorige vervangende busreizen, ging ik meteen op mijn telefoon aan de gang om te kijken of er wellicht ook een treinalternatief was. Die zou er zijn, maar dan zouden we nog extra moeten overstappen in Munster en ook nog eens 40 minuten extra reistijd hebben..

Met lichte tegenzin kozen we toen maar voor de snelbus. Op ongeveer datzelfde moment vond in datzelfde Munster die zelfmoordaanslag plaats door een doorgedraaide Duitser. Gevolg daarvan was dat het verkeer, ook het treinverkeer in de omgeving werd stilgelegd, en we, als we voor die route hadden gekozen nog veel later zouden zijn thuis geweest.

Maar in tegenstelling tot voorgaande keren was de snelbus dit keer wel een zeer goede keus; er zaten hoogstens 10 medepassagiers in de bus, dus we hadden alle ruimte. De zon scheen dus het was al met al een zeer comfortabele busrit!

Dresden

Wat me opviel in Dresden is dat je vrijwel niets van meer van de gevolgen van het bombardement terugziet. Als je niet beter zou weten zou je denken dat die stad nooit gebombardeerd is. Een heel mooi, oud ogend centrum, de Altstadt, met de prachtige paleisachtige gebouwen van het Zwinger, Residenzschloss en het Albertinum op loopafstand van elkaar.

In die drie gebouwen heb je allerlei verschillende museums. We hebben ze in twee dagen alle drie bezocht, dus na afloop hadden we weer voldoende vitamine M(useum) voor een paar dagen: schilderijen, beelden, wiskundige/astronomische instrumenten, munten, oude wapens, porselein en nog veel meer. Erg mooi om te zien, maar het hadden er niet veel meer moeten zijn.

Werkverschaffing?

Wat trouwens opviel, zowel in de Dresdener museums, als in die van Leipzig was de enorme hoeveelheid suppoosten dat er rondliep. In Nederland heb je om de zoveel zalen een suppoost staan, maar hier had je in vrijwel iedere zaal, hoe klein ook, wel een suppoost staan.

Er viel nog een typisch staaltje van bureaucratie op. We hadden een Museumcard van twee dagen gekocht, dus ik ging ervan uit dat we daarmee de rij bij de kassa zouden omzeilen, en onze card meteen bij de ingang konden laten scannen…. Maar nee, zo werkte dat niet.. we moesten alsnog richting de kassa, daar onze card laten zien, waarna we een vrijkaart kregen. Die moesten we vervolgens weer laten scannen bij de ingang…

Het mooie van Dresden is dat je eigenlijk echt alles vlak bij elkaar hebt; naast de museums had je ook meer dan voldoende groen; De ene oever van de door Dresden stromende rivier de Elbe is grotendeels groen, aan de andere oever heb je allerlei parken.  Voldoende plekken dus waar we af en toe het drukke stadse leven achter ons konden laten om af en toe wat groen en stilte mee te pikken.

Groene oase

Een andere plek waar dat ook meer dan goed kon was de botanische tuin van Dresden. Die ligt iets buiten het centrum, maar omdat het mooi weer was besloten we om daar lekker heen te lopen, zodat we ook een ander stuk van Dresden zouden zien.

Echt een oase van rust. Alhoewel in het buitengedeelte in de periode dat wij er waren, begin april, natuurlijk nog niet alles in bloei stond, was er ook buiten meer dan voldoende te zien.

De botanische tuin was in werelddelen opgedeeld, dus het ene moment liepen we in het Aziatische gedeelte, om even later tussen de cactussen van Amerika te lopen. Zeker een aanrader om heen te gaan als tegenhanger van de stadse drukte!

Alhoewel er in de Altstadt van Dresden meer dan voldoende te zien en te doen was, zijn we ook de Elbe overgestoken voor een lekkere wandeling door de Neustadt. Een boeiend stuk om doorheen te lopen; de wijk oogt veel rauwer dan de Altstadt. Waar je in de Altstadt vooral veel mooie oude gebouwen hebt, contrasteert de Neustadt daar bij.

Niet zozeer ‘mooie’ gebouwen maar veel meer typische jaren 50/60/70 gebouwen. Zeker niet lelijk, maar het is wijk met een totaal andere vibe. Op het eerste gezicht minder fotogeniek, veel meer een ‘normale’ woonwijk met allerlei restaurantjes uit allerlei werelddelen, maar als je er doorheen loopt zie je steeds meer boeiende stukken.  De Kunsthofpassage die ze daar tegen de wanden van een woonblok hebben gemaakt is daar een mooi voorbeeld van.

Op naar Leipzig

En toen zat het Dresden deel van onze citytrip er al weer op, en was het op naar Leipzig. Dat lees je in mijn volgende blog…