Tag: NS

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor

Wegens een aanrijding met een persoon…

Gepost op door Henk Hofman

treinblog“Wegens een aanrijding met een persoon rijden er momenteel geen treinen.

Het is onbekend hoe lang dit zal duren….”

 

Daar staat ze dan. Vandaag gaat het gebeuren. Ze kijkt nog een keer op de klok en loopt iets verder het perron op, weg van de mensen. In de verte ziet ze hem al naderen. Nog hooguit een halve minuut en de intercity zal langs het station denderen. Ze ademt nog een keer diep in en stapt de rails op. Steeds groter wordt de aanstormende trein. Nog even en ze zal eindelijk verlost zijn van alle zorgen, het gepest, de drukte in haar hoofd. Ze ziet het gezicht van de treinmachinist en sluit haar ogen. Haar blauwe sjaal wappert om haar haren…

###

Valt niet mee zo’n vroege dienst, maar ach, nog twee dagen en hij heeft vakantie. Vandaag een lange shift en daarna een half dagje. Nog een minuut of tien en zijn trein is bij Utrecht. Tot nu toe ging het allemaal gladjes; als het zo blijft kan hij bij Utrecht nog snel even een koffie scoren voordat hij zijn trein verder richting Den Haag rijdt. Plots ziet hij in de verte een blauwe stip op het spoor. Al gauw ziet hij de stip veranderen in de gestalte van een jonge vrouw en hij realiseert zich wat er gaat komen. Instinctief drukt hij nog vol op de rem. Hij ziet haar ogen…

###

Zoals gebruikelijk staat ze daar weer op het station, een stuk links van het midden zodat ze tenminste een kans op een zitplaats heeft. Ze ziet dat ze iets eerder dan gebruikelijk is. Nog vijf minuten en de sprinter arriveert. Haar telefoon checkt ze straks in de trein wel. Voor de hoeveelste keer staat ze nou al op dit perron op de trein te wachten? 8 jaar keer 365 dagen, min de nodige vakantiedagen… Veel te veel om op een vroege ochtend uit te rekenen. Ze kijkt wat om zich heen en ze ziet weer de mensen die ze altijd ziet. Die twee veel te drukke gassies op weg naar school, de krant lezende man, het groepje aan hun identieke tassen te zien collega’s, en ook vouwfietsman is zoals gebruikelijk weer present. Er passeert een jonge vrouw. Leuke blauwe sjaal heeft ze. Hé, ik ken haar ergens van, maar waarvan? Zal je zien dat ze net mijn zitplaats inpikt. Hmm, apart, ze loopt wel erg ver door, trein stopt daar niet eens. Krijg nou wat, ze stapt op het spoor. Achter haar hoort ze een luid toeterende trein…

“Wegens een aanrijding met een persoon rijden er momenteel geen treinen. Het is onbekend hoe lang dit zal duren….”

Ik reis al jaren met de trein en hoe vaak ik dat omroepbericht al gehoord heb, geen flauw idee. Een enkele keer heb ik er zelf last van, maar vaker hoor ik het als ik door Utrecht Centraal loop, richting mijn werk of huis. Een bloedirritant bericht; met als gevolg dat je weer voor weet ik het hoe lang staat te blauwbekken op het station.

Maar toch; denk je eens in dat het je zus is waar het om gaat. Je broer, je vader, je moeder, je nichtje, je vriend, je vriendin, je collega, je klasgenoot…

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor

Europa per trein; helemaal zo gek nog niet.

Gepost op door Henk Hofman

cropped-ice.jpegIn mijn vorige blog had ik het over mijn ‘treinergernissen’. Af en toe heb je van dat soort dingen, maar over het algemeen reis ik zeker niet met tegenzin met de trein, in tegendeel. Ik vind het juist een zeer relaxte manier van reizen, helemaal voor reizen naar het buitenland.

Ik ben met de trein naar half Europa geweest; Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Duitsland, Frankrijk, maar ook Denemarken en nog wat landen. En eigenlijk is vrijwel overal het treinreizen me zeer goed bevallen. Tuurlijk zijn er af en toe zaken als verstoringen etc, maar over het algemeen valt het reuze mee.

Uitpluizen

Ik vind het ook heerlijk om uit te pluizen welke route en welke treintickets we het best kunnen kopen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar er zijn ook meer dan zat manieren om naar bijvoorbeeld een bergdorp in Oostenrijk te komen. De kortste route in afstand hoeft zeker niet altijd de kortste route qua reistijd te zijn, en ook zaken als aantal overstapstations en vooral de overstaptijd spelen zeker een rol.

Overstappen

Een overstaptijd van 7 minuten bij een lokaal spoorlijntje in Oostenrijk is het nemen van het risico wel waard, aangezien treinen daar over het algemeen wel op elkaar wachten en je zo bent uit en ingestapt. Een overstaptijd van 7 minuten bij Keulen staat vrijwel gelijk aan het missen van de aansluitende trein, aangezien je daar vrijwel altijd vertraging hebt en je bovendien ook rekening moet houden met waar je in je aansluitende trein moet instappen. Je wilt echt niet de hele trein doorlopen met een koffer en rugzak, op zoek naar de door jou gereserveerde plek..

Handige tips

  • Wat ik trouwens heb gemerkt is dat als je vanuit Nederland via Duitsland naar een ander land, bijvoorbeeld Oostenrijk reist, het dan vrijwel altijd voordeliger is om een ticket van Nederland naar een Duitse stad in de buurt van Nederland, bijvoorbeeld Keulen te kopen en dan een ticket van Keulen naar Oostenrijk. Dat kan als je met twee personen gaat al gauw een euro of 40 schelen. Aangezien je, afhankelijk van overstaptijden en zitplaatreserveringen voor rond de 200 a 250 euro totaal samen in Oostenrijk kan zitten een behoorlijk bedrag.
  • Wil je een treinreis via Duitsland boeken, dan zou ik zeker gebruik maken van de website van de Deutsche Bahn, die vind ik aanzienlijk gebruikersvriendelijker , dan de site van NS Internationaal. Op de site van de DB heb je aanzienlijk meer treinopties en ticketmogelijkheden en bovendien kun je gewoon kiezen voor een Nederlandstalige versie.
  • In Duitsland zijn per deelstaat goedkope regionale dagtickets. De eerste persoon betaalt 23 euro, de volgende personen reizen dan mee voor 4 euro pp.
Geplaatst in Dagelijkse leven

Zomaar een maandagmorgen in een treincoupé

Gepost op door Henk Hofman

maandagAls je zoals ik dagelijks gebruik maakt van de trein, kun je na een paar dagen het voorbijschietende landschap wel dromen en ga je je bijna vanzelf richten op andere zaken.

En ja, nieuws kijken op mijn telefoon hoort daar ook bij, maar wat veel fascinerender is, is het observeren van mijn medepassagiers. Helemaal in de week na de zomervakantie, in het bijzonder de maandagochtend is dat een voorzichtig uitgedrukt, bijzondere gewaarwording.

Dit jaar was dat ook weer het geval. Toen ik afgelopen maandag op het station stond te wachten om de trein te halen, proefde ik al de downsfeer die er hing, en in de trein was het nog erger.

Het leek wel of ik in een trein verzeild was geraakt met reizigers die op weg waren naar een vuurpeloton oid. De een keek nog chagrijniger dan de ander, stuk voor stuk verzonken in hun eigen wereld. Wat een verschil met de weken hiervoor. Toen waren de treinen een stuk leger, en of het ermee te maken had weet ik niet, maar de sfeer was ook een stuk losser.

Nu was het een treincoupé vol met chagrijn, totdat..

De conductrice zingend het treinstel binnenkwam. Ik had haar een tijdje terug al meegemaakt dus wist wat er komen zou, en jawel: Je zag iedereen meteen in hun tas duiken op zoek naar een plaatsbewijs, maar dat was niet nodig zei ze: “Dat plaatsbewijs zal wel goed zitten, ik ben gewoon geïnteresseerd met wie ik deze reis mee mag maken” en ze liep weer zingend verder.

Het leek wel of ze een toverstaf had, want plots zag je vrijwel iedereen ontspannen en glimlachen.

Helaas was dat van korte duur, want toen de trein stopte bij het volgende station, en er weer een hele stoet nieuwe reizigers instapten op weg naar hun vuurpeloton, maakte de vrolijkheid in notime weer plaats voor de grauwheid van de maandagmorgen…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Waar zouden we zijn zonder de trein…

Gepost op door Henk Hofman

cropped-ice.jpegTreinen; ik heb er zo langzamerhand een haat-liefde verhouding mee. Voor mijn werk vind ik het een ideaal vervoermiddel, maar met vakanties is dat plezier steeds minder.

Ook toen S. en ik vorige week naar Berlijn gingen was het weer prijs met de trein.  Van tevoren leek het zo mooi: in Amersfoort instappen en in één keer doorrijden naar Berlijn. Maar iets voor de Nederlands-Duitse grens kregen we het bericht dat er in Duitsland een grote wisselstoring was waardoor onze trein niet verder zou rijden dan grensplaats Bad Bentheim…

De conductrice die langs kwam zei dat er vier bussen zouden komen om ons naar Hannover te brengen. Van Hannover zouden we dan maar een trein moeten zoeken naar Berlijn. Je hoefde geen wiskundig genie te zijn om uit te kunnen rekenen dat die vier bussen veel te weinig zouden zijn om alle treinpassagiers te kunnen vervoeren. En dat werd al wel heel snel duidelijk toen de eerste bussen arriveerden.

Hyena’s

Trouwens boeiend om te zien wat een gedaantewisseling mensen binnen een paar seconden kunnen ondergaan. Toen er nog geen bussen waren, leek het gewoon een groep wachtende reizigers, maar zodra die touringcars arriveerden, veranderden een deel van hen binnen een seconde of wat in een stel losgeslagen hyena’s en stormden ze met koffer en al die touringcar in. Met een enorme chaos als gevolg. Wat nou koffers in het bagagecompartiment onder in de bus. Die koffer neem je gewoon mee de bus in. Dat er dan minder zitplaatsen zijn? Wat kan jou dat verrotten, als je zelf maar kunt zitten.

S. en ik zagen het nog even aan maar omdat we geen zin hadden in urenlang veevervoer lieten we de chaos maar de chaos en besloten we om met regionale treinen naar Hannover te gaan. Goed voorbeeld doet goed volgen want al gauw zag je nog een hele zwik reizigers van de bussen richting trein lopen.

Dat ging al met al heel redelijk, maar toen we in Hannover arriveerden was de chaos weer compleet. Richting Berlijn reed er vrijwel niets, maar uiteindelijk lukte het om toch een trein te pakken. Met twee uur vertraging kwamen we uiteindelijk in Berlijn aan…

Waarom reserveren?

Ik vraag me dan ook af waarom ik eigenlijk nog een zitplaatsreservering voor zo’n internationale trein koop, want de laatste jaren is het eerder regel dan uitzondering dat we door vertraging of uitvallende treinen een andere trein moeten pakken dan oorspronkelijk gepland.

En ja, om het helemaal compleet te maken: ook op de terugweg was het weer prijs. Toen we vol goede moed een paar dagen later op station Berlin Hauptbahnhof arriveerden om de trein richting Amersfoort te pakken, bleek dat het rijtuig waar we voor gereserveerd hadden, was vervallen. Of we maar in een ander rijtuig wilden plaatsnemen… Gelukkig was het op een dinsdag en was het dus niet heel druk.

Komende zomer

Benieuwd wat er op vertragingsgebied komende zomer weer staat te gebeuren als we met de trein naar Zwitserland gaan.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor

Utrecht Centraal; mobiele zombies, Segways en meer

Gepost op door Henk Hofman

vouwfietsIedereen die gebruik maakt van de NS, kent het fenomeen; de bouwputten die vroeger bekend stonden als NS-station.

Er lijkt geen einde te komen aan die verbouwingen. Bij welk station van een beetje omvang je ook komt, het eerste waar je door wordt begroet is een bouwhek.  En ja uiteindelijk, na jarenlang afzien, levert het uiteindelijk wel mooie stations op. Rotterdam Centraal is daar tot nu toe het beste voorbeeld van.

 

Rotterdam Centraal

Jarenlang een station waar ik zo min mogelijk wilde zijn omdat het er niet uitzag en het er stikte van het gajes. Maar sinds de oplevering enige tijd geleden is dat totaal veranderd en is het een station waar ik zonder problemen tijd doorbreng. Wachten op een trein terwijl je bij Dudok geniet van een heerlijk taartje is alles behalve een straf;-) Echt een station waar je als stad mee aan kunt komen.

Utrecht Centraal

Station Utrecht Centraal, waar ik als forens 5 dagen in de week gebruik van maak is nog lang niet zo ver. Het moet geloof ik in 2017 klaar zijn, dus dat vergt nog het nodige geduld en incasseringsvermogen…. Vooral dat laatste valt niet altijd mee.

Sinds een maand ofzo zijn ze in de stationshal bezig met het middenstuk. Gevolg daarvan is dat je als reiziger langs de zijkanten moet om van de ene kant naar de andere kant te komen. Buiten de spits is dat niet zo’n probleem maar tijdens de spits is dat een ander verhaal en levert dat vaak de nodige ergernis op:

Twee ergernissen steken daar met kop en schouders boven uit:

  1. Mobiele zombies

Met stip op 1 staan de ‘mobiele zombies’. Dat zijn die types met in de ene hand een beker koffie en in hun andere hand hun mobiele telefoon. Totaal geobsedeerd door hun telefoonscherm lopen ze als een blind paard de Starbucks of soortgelijke tent uit, zonder ook maar op of om te kijken naar andere reizigers. Gevolg is dat ik elke dag wel een paar botsingen zie met de nodige scheldpartijen over en weer.

  1. Mensen met Segways, oxboards of vouwfietsen

Ik weet het; iedereen heeft haast op Utrecht Centraal, niemand is daar momenteel voor zijn lol, maar je hebt altijd mensen die meer haast hebben dan anderen. En die types maken dan in de stationshal gebruik van een Segway, Oxboard (een Segway zonder stuur oftewel een soort opgevoerd skateboard) of vouwfiets om een paar seconden eerder op de plek van bestemming te kunnen zijn.

Ik zag die Segways wel eens door Utrecht zoeven, aangezien er in de buurt van mijn werk een verhuurpunt is van die dingen, maar nu zie ik ze ook steeds meer in de stationshal van Utrecht opduiken. Als je je in de buitenlucht op zo’n ding durft te vertonen moet je dat vooral zelf weten, maar in een stervensdrukke stationshal zijn het vooral irritante kuitenbuiters. Ze worden ook altijd bestuurd door types die zichzelf zo verheven voelen boven de rest, dat het gepeupel maar uit de weg moet als zij opdoemen.

En de vouwfiets… hoe ik daar over denk, daar maak ik geen woorden meer aan vuil, dat heb ik in een eerder blog al gedaan.

Alles komt goed

Maar ach, in 2017 moet de verbouwing van die stationshal klaar zijn, dan komt alles goed…. Toch?

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Vakantiemijmeringen (1): Duitsers en treinen….

Gepost op door Henk Hofman

iceZo staat ie voor de deur en zo is ie weer voorbij; de zomervakantie. Dit keer gingen S. en ik naar Lermoos in Oostenrijk.

Het heerlijke van een vakantie is om helemaal van de dagelijkse zaken verstoken te zijn. Tv stond de hele tijd uit, en mijn smartphone gebruikte ik eigenlijk vooral om de weersverwachtingen voor de komende dagen op te zoeken (wel zo handig in de bergen), maar af en toe kon ik de verleiding niet weerstaan om ook even naar het nieuws te kijken.

Geen nieuws

Gevolg was dat ik het wereldnieuws niet echt meekreeg, alhoewel het tijdens de vakantie opeens zowel letterlijk als figuurlijk wel heel dichtbij kwam. Ik doel dan op de vluchtelingenstroom.

Lermoos ligt in de buurt van de Duitse grens, en een dagje naar Garmisch Partenkirchen in Duitsland of naar Innsbruck was een van de slecht-weer opties. En om van Lermoos naar Innsbruck te komen met de trein moet je via Duitsland reizen.

Maar… toen ik op een gegeven ogenblik op mijn telefoon naar de weersvoorspelling keek, en daarna naar de treintijden, zag ik dat het treinverkeer was stilgelegd in verband met de vluchtelingenstroom tussen Oostenrijk en Duitsland.

Waar zouden we zijn…

Trein was trouwens toch iets dat niet geheel soepel ging. Waar ik jarenlang zonder problemen met de trein naar/door Duitsland ging is het de laatste keren steeds prijs, voor wat betreft vertraging. Ook dit keer. Op de heenweg zouden er voorbij München werkzaamheden zijn waardoor we een stuk met een bus zouden moeten. Bovendien zou er maar een overstaptijd van 6 minuten zijn en bij het missen van de aansluitende trein zouden we twee uur moeten wachten…

Daarom van tevoren maar ticket omgeboekt en een andere route gekozen, zodat we tenminste de hele tijd met de trein konden…. We moesten een aantal keer overstappen, maar aangezien we overal iets van 25 minuten hadden zou dat geen probleem zijn…. dachten we…

Een goed begin

Maar het begon al bij Düsseldorf. Onze trein had bij vertrek al 10 minuten vertraging. Moet kunnen, haalt ie onderweg wel in… niet dus want vertraging bleef gedurende de reis maar oplopen. 10 minuten werd 20 minuten, een half uur en een half uur werd een uur… en dat werd 1,5 uur. Gevolg was dus dat we aansluitende trein misten en zelfs de trein die daarna zou gaan… En dat zou vanzelfsprekend ook weer gevolgen hebben voor de treinen die we daarna nog moesten halen.

Vooral de laatste trein, richting Lermoos, werd steeds problematischer. Die zou om 9 uur vertrekken. Normaal gesproken hadden we om 7 uur daar de trein gehad, maar door die vertraging was dat al onmogelijk. Die van een uur later was ook al out of the question, dus er bleef er toen nog maar eentje over… het ging er steeds meer om spannen want we hadden nog minder dan 5 minuten toen de trein bijna bij het station was… we konden het station zien liggen, maar… trein bleef staan… Ik vreesde al dat we plan B in werking moesten stellen, taxi bellen, maar gelukkig werd er omgeroepen dat de aansluitende trein zou blijven wachten. Al met al waren we in plaats van half acht om iets voor tienen in ons appartement….

Zo kan het ook

Wat wel in het voordeel van de Deutsche Bahn spreekt is dat ze bij vertragingen het allemaal heel goed hebben geregeld voor wat betreft geld terug geven. Toen onze trein 1,5 uur vertraging had, kwamen ze al in de trein met gestempelde formulieren langs waarmee je een deel van de ticketprijs terug kon krijgen. Kwestie van formulier opvullen en op de bus doen en geld zou worden overgemaakt.

Maar op de terugweg vonden we een nog snellere manier daarvoor. Toen we op weg naar Nederland bij München aankwamen hadden we een geplande overstaptijd van 1,5 uur, dus ik besloot om mijn geluk te beproeven bij het servicecentrum van de DB. Als je in Nederland bij het loket van NS-Internationaal iets gedaan wilt krijgen kun je het beste brood meenemen, want er zijn altijd hoogstens twee balies open en de balie die je dan kiest heeft natuurlijk altijd net de meest moeilijke klanten…

Bij de DB bleek dat gelukkig veel beter geregeld te zijn. Er waren 10 balies open, en alhoewel ik volgnummer 115 had en ik zag dat 101 net aan de beurt was, was ik binnen 3 minuten aan de beurt en kreeg ik zonder problemen mijn geld terug. Met ook nog eens verontschuldigingen voor het ontstane ongemak. Service om een puntje aan te zuigen.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor

Je zit in de trein en dan…

Gepost op door Henk Hofman

treinAlhoewel de treinrit van Houten naar Utrecht Centraal minder dan 15 minuten duurt, is dat geen beletsel om geregeld meer dan interessante gesprekken op te vangen…

 

Gesprek 1: Overtollig vet wegsnijden

Twee mannen, eentje met Steve Jobs coltrui, de ander met fout pak, zijn met elkaar in gesprek. Blijkbaar hebben elkaar al jaren niet meer gezien.

Coltruiman: Wat doe je tegenwoordig?

Foute pak man: Ik hou me bezig met wegsnijden van overtollig vet.

Coltruiman: Wat bedoel je?

Foute pak man: Ik licht afdelingen door en wat overbodig is snij ik weg.

Coltruiman: En lukt dat een beetje?

Foute pak man: Ja hoor, ik heb morgen een bijeenkomst waarbij ik een afdeling ga vertellen dat hun afdeling per 1 januari overbodig is. Opdracht was om aantal fte’s met de helft terug te brengen, maar lukte me om 90% weg te snijden. Ben ik wel trots op. Is goed voor mijn trackrecord.

Coltruiman: Vind je dat niet moeilijk zo’n bijeenkomst?

Foute pak man: Nee hoor, als ze het gaan uitvoeren ben ik toch al weer weg naar andere klus. Dat is het mooie van projectwerk. Maar genoeg over mij, wat doe jij?

Coltruiman: Ik ben sinds vier maanden werkloos, mijn afdeling is opgeheven…

Ongemakkelijke stilte valt, tot opluchting van foute pak man klinkt al snel door de intercom: binnen enkele momenten arriveren we bij Utrecht Centraal.

Gesprek 2: Om hoe laat zijn we thuis?

Man zit met zoontje van jaar of 8 in de trein. Aan de vele tassen met Legodozen te zien zijn ze in Utrecht bij de Lego-expo geweest. Enthousiast bekijken ze samen de Legodozen.

Telefoon van jochie gaat. Of het ventje slechthorend is of dat ie het gewoon niet door heeft weet ik niet, maar geluid van zijn telefoon staat dusdanig hard dat ik, en met mij de rest van de treincoupé, het telefoongesprek woord voor woord kan volgen.

Nee mam, klopt dat ik je niet heb gebeld, ik ben met pap naar Legoworld in Utrecht geweest. Heb hele gave Lego gekocht. Ik had bijna voldoende gespaard, maar pap heeft er ook iets aan betaald omdat ik zo goed gespaard had. Cool he?

Moeder vind dat duidelijk niet want ze begint door de telefoon een tirade van een minuut of tien over die vader af te steken waar de honden geen brood van lusten; ‘niet nadenkende verkwister’ is nog de minst erge verwensing die uit haar mond komt.

Jongetje weet zich duidelijk geen houding te geven door die vuilbekkerij van zijn moeder en wordt roder en roder. Vader doet of ie niets heeft gehoord en blijft stug naar buiten kijken. Uiteindelijk is moeder uitgeraasd, want treincoupé vult zich opeens weer met stilte. Enige wat jongetje weet uit te brengen is; mama vraagt om hoe laat we thuis zijn.

Geplaatst in In het nieuws, Klanten???, Spoor

Verwachtingsmanagement Connexxion: zo kan het dus ook

Gepost op door Henk Hofman

tien22 oktober vorig jaar schreef ik een blogpost over een knap staaltje slecht verwachtingsmanagement bij Connexxion, GVU en de BRU  ten aanzien van de communicatie (of liever totaal gebrek daaraan) rondom de uitgelopen tramwerkzaamheden tussen Utrecht Westraven en Nieuwegein.

Toen ze, nadat die werkzaamheden in plaats van tot september, uiteindelijk tot in november duurden, doodleuk aankondigden dat ze in de zomer van 2013 (en die van 2014) wederom  tramwerkzaamheden zouden uitvoeren hield ik mijn hart vast.

Maar nadat de werkzaamheden afgelopen weekend zijn begonnen en ik inmiddels twee dagen van de  vervangende bus/tram dienstregeling gebruik heb gemaakt, kan ik niet anders zeggen dan dat ze het nu zeer goed hebben aangepakt, en dat een ezel zich  dus niet twee keer aan de zelfde steen stoot.

Zowel de communicatie rondom de werkzaamheden, als het vervangende vervoer is meer dan goed geregeld.

Al doende leert men

Dat Connexxion, GVU en BRU van vorig jaar hebben geleerd bleek al een week of twee geleden. Toen begonnen ze al met het uitdelen van duidelijke folders, waardoor meteen duidelijk was wat, hoe, en wanneer de werkzaamheden waren en wat ze inhielden. Die informatieverstrekking beperkte zich niet tot een dag flyeren want hoe dichter de werkzaamheden er aan kwamen, hoe intensiever de voorlichting werd.

Hou het hoofd koel

Zo delen ze sinds een week bij trameindhalte Utrecht Jaarbeurs voortdurend koeltasjes uit met daarin een flesje water, pepermunt en wederom de folder met de werkzaamheden en een gratis buskaartje. Zeker met de huidige tropische temperaturen een gouden greep want de tasjes vinden gretig aftrek. Ook staan er op bij diverse tram- en bushaltes informatiemedewerk(st)ers om reizigers verder te helpen. Daarnaast staat ook op de website over de regiotram uitgebreide informatie over de werkzaamheden.

Kop van Jut

Bijkomend voordeel is ook dat doordat de reizigers nu goed weten wat er allemaal aan de hand is, en ze door de koeltasjes wat verlichting van het ongemak hebben, de bus/trammedewerkers nu niet als kop van Jut fungeren; waar de sfeer vorig jaar soms bijna agressief was is daar nu niets van te merken. Wel zo prettig om als trammachinist/busschauffeur aan te komen rijden en niet een groep

Een zwaluw maakt nog geen zomer

Ik weet het, een zwaluw maakt nog geen zomer, maar als het de komende zes weken net zo verloopt als de afgelopen dagen (en de werkzaamheden binnen de geplande tijd worden uitgevoerd) dan mogen ze bij Connexxion, BRU en GVU zeer tevreden zijn!

Iets voor de NS?

Wellicht ook iets voor de NS, om in de zomer in treinen een voorraad flesjes water achter de hand te hebben om bij storingen die fles uit te kunnen delen? Wellicht hadden ze dan dit soort van taferelen voorkomen…

Geplaatst in In het nieuws, Klanten???, Spoor

Verwachtingsmanagement: een vak apart

Gepost op door Henk Hofman

verwachtingVerwachtingsmanagement blijft een vak apart, zeker in het OV. Als er ook maar even vertraging is levert dat meteen een berg chagrijnige reizigers op.

Sommige OV-bedrijven maken redelijk werk van verwachtingsmanagement en anderen kleunen meer dan regelmatig volkomen mis.

Verwachtingsmanagement NS

De NS heeft daar serieus werk van gemaakt; zo hebben ze een jaar of wat geleden  de mededeling: ‘dat de trein naar xxx heeft 15 minuten vertraging’, vervangen door het positiever overkomende ‘de trein naar xxx arriveert over 15 minuten’.

Ook kun je er bij de NS bijna standaard vanuit gaan dat ze bij verstoringen zoals sein en wisselstoringen (geen onbekend fenomeen op trajecten rondom Gouda…) de verwachte vertraging altijd een half uur te lang op te geven. Doordat de vertraging dan eerder opgelost dan gepland, ervaren reizigers dat als meevaller…

Verwachtingsmanagement volgens Connexxion

Bij andere vervoersmaatschappijen hebben ze daar wat meer moeite mee; het meest schrijnende voorbeeld daarvan is Connexxion, en dan in het bijzonder de dramatisch slechte communicatie rondom de tramwerkzaamheden tussen Utrecht Westraven en Nieuwegein.

Lees en zie de verschillen tussen wat ze op hun site zetten en hoe al maandenlang de praktijk is. Eerst de theorie op de site van Connexion:  ‘Aan de kwaliteit van de sneltram wordt veel aandacht besteed. Met een moderne, verzorgde uitstraling van de tram, snelheid, stiptheid, goede toegankelijkheid en goede informatievoorziening’ en nu hoe al maandenlang de praktijk is:

De praktijk

Mijn vriendin woont in Nieuwegein en aangezien we elkaar zo vaak mogelijk willen zien en ik zelf in Gouda woon en in Utrecht werk, maak ik wekelijks meerdere malen gebruik van de tram tussen Utrecht en Nieuwegein.

De eerste maanden was dat geen probleem: in een minuut of 20 was ik met de tram op de plaats van bestemming in Nieuwegein. Goed geregeld, niets aan veranderen zou je zeggen …

Totdat ze het lumineuze idee kregen om tijdens de zomervakantie de tramrails te vervangen tussen Utrecht Westraven en Nieuwegein.  Maar beloofden ze: 20 augustus zouden de werkzaamheden zijn afgerond en zou het weer business as usual  worden….

En het werd zomer…

In de zomer reden er dus alleen bussen op het traject. Was trouwens wel een apart traject, want volgens mij had iemand van de stadspromotie van Nieuwegein de  alternatieve route bepaald; in plaats van een route zo dicht mogelijk langs de tramhaltes kregen we nu een soort van toeristische route door heel Nieuwegein voorgeschoteld en nee, Nieuwegein en toerisme is geen gelukkige combinatie.

Gevolg was dat ik in plaats van de eerdere 20 minuten nu iets van 55 minuten onderweg was. Toch apart voor een traject van een kilometer of 10… Irritant, maar ach, die werkzaamheden moeten toch ooit plaatsvinden, en de zomer is daar de meest handige periode voor.

 en herfst…

De zomervakantie kwam ten einde maar helaas was dat niet het geval voor de werkzaamheden… die duurden maar en duurden maar. 20 augustus werd niet gehaald maar rondom de communicatie van een nieuwe datum bleef het akelig stil.  Wel werd de toeristische busroute ingeruild voor een logischere busroute en een gedeelte met de tram. In plaats van 55 minuten is de reistijd nu 45 minuten..

en winter… ?

Begin oktober sijpelde het bericht door dat 5 november de datum was waarop de trams weer zouden gaan rijden…  Tot ik afgelopen week het AD las en er doodleuk stond dat er nog steeds problemen waren en dat er totaal geen zicht was op een nieuwe datum: een week, een maand; nog langer: niemand die het wist..

Ik heb te doen met het personeel dat op de trams/bussen moet rijden want die krijgen een stortvloed van negatieve reacties van boze passagiers over zich heen. Wellicht een ideetje om de verantwoordelijken van het aannemingsbedrijf dat de klus uitvoert eens een weekje op de tram te laten meerijden… kunnen ze zien wat de gevolgen zijn van hun prutswerk.

Geplaatst in Spoor, Vakantie

De mythe van de Duitse gründlichkeit

Gepost op door Henk Hofman

iceNet terug van een meer dan geslaagde week Bettmeralp (Zwitserland) met S. Zomaar wat dingen die me tijdens de 2 x 9 uur durende treinreis opvielen:

  1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.
  2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.
  3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

1. De mythe van de Duitse gründlichkeit.

Niet alleen in Nederland zijn ze bezig met het renoveren van stations, ook in Duitsland is dat een nationale hobby. Ik kom meer dan regelmatig op Utrecht Centraal en Rotterdam Centraal; twee stations die momenteel een grote bouwput zijn. Het komt daardoor regelmatig voor dat treinen van een ander perron vertrekken dan gebruikelijk. Ruim van tevoren is dat dan overal duidelijk aangegeven en op de perrons zijn dan vaak ook nog servicemedewerkers van de NS te vinden. Weinig aan de hand dus. Hoe anders was dat vorige week op het station van Keulen…

Toen we van Zwitserland terugkeerden naar Nederland moesten we als laatste tussenstop overstappen op het station van Keulen. Voor alle volledigheid, dat was in de avondspits en ja, die is ook in Keulen erg hectisch…

Beneden zagen we op de borden dat dat het oorspronkelijke perron van waar onze trein richting Utrecht zou vertrekken, door bouwwerkzaamheden was gesloten en dat we naar een ander perron moesten. Geen probleem want we hadden drie kwartier de tijd. Bij dat perron aangekomen bleek het woord chaos nog heel eufemistisch te zijn: het gehele perron stond compleet vol met reizigers die totaal niet wisten waar ze aan toe waren. En ook de DB (Deutsche Bahn)  had totaal geen idee.

Op de borden kwamen afwisselend berichten dat de trein naar Utrecht, naar Hamburg en een regionale trein zouden vertrekken op het betreffende perron. Bleek dat ze alledrie die treinen rond hetzelfde tijdstip op dat ene perron hadden gepland, al verstreek die tijd zonder dat er ook maar een trein vertrok…. Gevolg was dat reizigers van twee drukke internationale treinen en een regionale trein kriskras door elkaar krioelden, op zoek naar relevante informatie.

Om een lang verhaal kort te maken; met 25 minuten vertraging kwam eindelijk onze ICE richting Utrecht binnenrijden en konden we met het laatste gedeelte van onze reis beginnen. Voorlopig maar even geen Keulen voor mij…

2. Ook in treinen trekken Amerikanen zich weinig aan van andermans “grondgebied”.

Richting Zwitserland en terugs hebben we van meerdere treinen gebruik gemaakt. Bij de Duitse hoge snelheidstreinen, de ICE, is reserveren erg handig, om te voorkomen dat je een paar uur tussen de koffers moet bivakkeren. Vrijwel iedereen doet dat, maar tot drie keer toe maakten we het mee dat er bij ons in de buurt mensen op gereserveerde stoelen zaten die daar niet hoorden, en ja, in alle drie de gevallen waren het Amerikanen.

Toen degenen die die stoelen wel gereserveerd hadden, aangaven dat ze op hun zitplaatsen zaten, gingen ze pas na de nodige misbaar ergens anders zitten. Toch een beetje die typische “de hele wereld is van Amerika dus we doen waar we zin in hebben” mentaliteit.

3. Conducteurs in de ICE-treinen hebben het maar goed.

Wat me in de ICE treinen (maar ook in de Zwitserse) treinen opviel was dat de conducteurs veel relaxter oogden dan in Nederland. Als treinreizende forens tussen Gouda en Utrecht zie ik regelmatig wat een hondenbaan conducteurs soms hebben. Als treinen vertraging hebben of helemaal niet rijden fungeren ze als kop van jut en als treinen wel gewoon op tijd rijden hebben ze het nodige te stellen met reizigers die geen of een verkeerd plaatsbewijs hebben.

In de ICE is dat heel anders: afgezien van wat gedoe met eigengereide Amerikanen zonder zitplaatsreservering zijn ze daar in plaats van die controlerende taak die ze in Nederland hebben, veel meer bezig met service verlenen. Zonder problemen besteden ze tien minuten aan het uitstippelen van een alternatieve reis voor een stelletje dat een aansluitende trein mist.

Wellicht een idee voor Nederlandse conducteurs om als ze  al het gedoe in Nederlandse treinen zat zijn een tijdje op zo’n ICE mee te draaien?

Geplaatst in Spoor

Ban de vouwfiets!

Gepost op door Henk Hofman

vouwfietsBan de vouwfiets!!

Duidelijker kan ik niet zijn. En ja, ik weet het, er zijn ergere dingen om je druk over te maken, maar toch: wat heb ik een hekel aan vouwfietsen, of liever gezegd: mensen met vouwfietsen, en nog duidelijker mensen met vouwfietsen in de trein, op het perron of in voetgangerstunnels bij stations.

In de trein

Mensen met vouwfietsen hebben de typische gewoonte om steeds op plekken te gaan zitten waar ze vier zitplaatsen kunnen bezetten: twee voor henzelf en twee voor hun opvouwbare wangedrocht. En als die plekken al bezet zijn dan parkeren ze hun vouwfiets doodleuk in het gangpad, zich totaal niet druk makend om mensen die er toevallig langs moeten.

Op het perron

Zodra ze zijn uitgestapt gaan ze verder met deel twee van hun geterroriseer: te lui om te lopen, crossen ze op hun tweewielerige kleuterfiets over het perron. Wie het waagt om niet aan de kant te gaan krijgt in het meest gunstige geval een dodelijk blik, maar de echte die-hard vouwfietser deinst er ook niet voor terug om andere methoden te gebruiken.

Als je toevallig met een beker koffie in je hand loopt hebben ze er een voorliefde voor om dan zo dicht langs je te rijden dat de helft van de koffie op het perron of op je kleding belandt, zoals ik gisteren op Utrecht Centraal weer eens zag gebeuren.

Het is dat ik als veggie enige verdraagzaam-/vredelievendheid schijn te bezitten want anders had ik met liefde eens zo’n tweewielerige terrorist een duwtje richting rails willen geven.

In de voetgangerstunnel

Deel drie van hun drietrapsraketaanpak is om vervolgens ook nog eens de voetgangerstunnels onveilig te maken. Als je de trap afloopt naar de tunnel moet je altijd eerst goed kijken of er niet zo’n idioot langs komt scheuren. OV-kaart hebben ze natuurlijk al in hun hand, want stel dat ze helemaal zouden moeten afstappen, dan zouden ze zomaar twee seconden verspelen.

Idee?

Wellicht een ideetje voor Geert W, om na zijn kansloze meldpunten, nu eens een meldpunt op te richten waar mensen echt iets aan hebben…

Geplaatst in Spoor

Opeens wist je het, je werd conducteur

Gepost op door Henk Hofman

treinZondag 27 november intercity Alkmaar richting Den Haag, in buurt van Alkmaar

Conducteur komt vrolijk overvol treinstel binnen: controle. Eerste reizigers geen enkel probleem, Conducteur is in een goede bui want hij maakt hier en daar praatje. Maar dan begint het:

Reiziger 1: hoezo is mijn kortingskaart niet geldig? Staat toch 2012 op? Nee meneer, u had maar een abonnement tot augustus 2011. Daarna heeft u het niet verlengd. U zult dus een nieuw kaartje moeten kopen, de boete laat ik dit keer zitten. Reiziger weigert te betalen. Minutenlange discussie volgt. Uiteindelijk besluit reiziger na veel misbaar toch te betalen, inclusief boetebedrag.

Bank verder, reiziger 2: nee ik heb geen kaartje, is puur racisme van jullie; jullie moeten altijd Marokkanen hebben bij controles, ook nu weer. Conducteur blijft aanvankelijk aardig, wijst erop dat de reiziger die hij zojuist boete heeft gegeven een blanke man was, maar tevergeefs; hij krijgt een minutenlange scheldkanonnade naar zijn hoofd. Plotseling springt reiziger op, duwt conducteur opzij en rent treinstel door naar ander treinstel. Conducteur besluit escalatie te voorkomen door hem niet achterna te gaan.

Twee reizigers verder, reiziger 3: Oh is mijn weekkaart niet geldig in het weekend? Dat wist ik helemaal niet. Reis er al maanden mee, nooit last mee gehad, eh nee, nog nooit in het weekend gereisd dat klopt. Nee heb nu geen geld bij, en nee kan me ook niet legitimeren, want heb paspoort thuis liggen, en ook zou ik hem wel bij me hebben dan zou ik het ook weigeren, want is niet verplicht. Wederom minutenlange discussie. Zie gezicht van conducteur met de minuut meer betrekken; van aanvankelijke vrolijkheid is totaal niets meer over. Wat lijkt het me soms een hondenbaan, conducteur zijn.

Maandag 28 november, vertraagde intercity Utrecht-Rotterdam

Twee studenten hebben een stevige discussie met elkaar over het al dan niet juist zijn van een wiskundige formule. Vlak voor intercity station Gouda bereikt: S1: Als je rent haal je bij Gouda vast nog wel die stoptrein naar Alphen. S2: Echt niet, statistisch is bewezen dat rennen om een trein te halen geen nut heeft.

Trein is inmiddels station Gouda binnengereden: stoptrein staat er nog: S1: hij staat er nog, je kunt hem nog halen als je even sprint trekt! S2: Nee doe ik niet, zul je zien dat ie net weg rijdt als ik er ben. Sta ik nog voor lul ook op vol perron. In normaal tempo lopen ze perron af richting stoptrein naar Alphen. Stoptrein staat op er nog steeds, maar conducteur is al aan het kijken of er nog mensen mee willen, maar S2 geeft geen sjoege: Op nog geen 10 meter voor S2 bij stoptrein, is sluiten de deuren.

Had ie nu maar gerend, had ie hem wel gehaald, maar ja statistiek…

Geplaatst in Spoor

Spoor (1)

Gepost op door Henk Hofman

treinAls zeer regelmatige treingebruiker vallen me altijd wel dingen op;  bepaald geen wereldschokkende zaken, maar ach soms moet dat ook kunnen. Hier de oogst van de afgelopen twee weken:

Geen woorden maar daden
Anderhalve week geleden had je op zondag Ajax –Feyenoord, en een aantal Feyenoordsupporters uit Gouda en omgeving had het plan opgevat om naar Rotterdam te gaan om in de kroeg die wedstrijd te bekijken.

Ik moest die middag ook naar Rotterdam, dus op Gouda CS stonden we op dezelfde trein te wachten. Tijdens dat wachten was het al de ene k”nker, J$den, pl%uris etc na de ander, maar ik schonk er verder weinig aandacht aan.

In de trein zaten ze vlak bij me, en omdat ik bij het naar buiten staren niets beters te doen had, en je niet kon ontkomen aan hun “conversatie” heb ik eens het aantal  keer k”nker, J$den etc. geteld in de 20 minuten die het duurde van Gouda naar Rotterdam. Ik kan wellicht een keer gemist hebben, maar ik kwam uit op 34 keer k$nker en 18 keer j%den. Gelukkig waren de daden van Feyenoord die middag een stuk beter…

Trein gemist? Vloek niet
Een moeder, vader en kind staan op station Gouda op de trein te wachten. Moeder probeert kind in kinderwagen zoet te houden, terwijl de vader steeds drukker gebarend aan het bellen is. Na een paar minute komt hun trein eraan. De vader is nog steeds druk aan het bellen en negeert zelfs zijn vrouw als die vraagt of hij even kan helpen de kinderwagen in de trein te tillen. Bellen is blijkbaar belangrijker, want hij reageert totaal niet, en daarom doet ze het zelf maar.

Zij en dat kind dus in de trein, maar de vader blijft maar bellen terwijl hij nog steeds op het perron staat. Die moeder trekt hem aan zijn mouw om hem over te halen in te stappen maar nog steeds volledig in de slag genomen door zijn telefoontje weert hij haar af.

Conducteur fluit,  maar ook dat ontgaat hem compleet. Deuren van de trein gaan dicht, en alsof of hij uit een droom ontwaakt, realiseert die vader opeens dat hij moet instappen, maar helaas……  de deuren zijn al dicht en trein vertrekt..  Met een vloek geeft hij een klap tegen de vertrekkende trein. Ik ben benieuwd hoe dat uiteindelijk is afgelopen;-)

Appel versus apple
Dat mannen echt maar 1 ding tegelijk kunnen, werd gisteren weer eens duidelijk. Een man met in zijn ene hand een appel en in zijn andere hand een iPad, loopt druk lezend op zijn iPad over het perron. Waardoor weet ik niet maar opeens struikelt hij.  iPad compleet aan stukken maar de appel heeft niets…