Toen ik afgelopen week wat zat te zappen kreeg ik, toen ik op NPO2 terecht kwam, te maken met een accute vorm van heimwee TV. Dat werd veroorzaakt door een aflevering van Rail Away.
Het betrof een aflevering over de Bernina-Express, een treinrit door het kanton Graubünden in Zwitserland. Oftewel een treinrit door een gebied waar het ene berggebied nog mooiere beelden oplevert dan het andere.
En wat werd ik jaloers; tot een jaar geleden waren de bergen jaarlijks een vast bestanddeel voor minimaal 1 vakantie, maar ja, toen kwam Corona..
Tot ik een jaar of 20 was, had ik weinig tot niets met bergen. Ik wist dat ze waren, maar daar hield het wel mee op. Dat veranderde toen ik een jaar of twintig was en een keer met mijn broer naar Zwitserland ging. Zodra ik de eerste bergen zag, voelde ik me daar thuis, en dat is daarna alleen maar toegenomen. Het gevoel dat ik krijg als ik in de bergen loop is niet te beschrijven, dus laat ik daar dan ook maar geen poging toe doen, want dat kan het toch niet treffend omschrijven.
Maar sindsdien ‘moet’ ik elk jaar minstens één vakantie en liefst meer naar de bergen. En dan niet met de auto ofzo, maar lekker met de trein; ik zou niet meer zonder kunnen. Afgelopen jaar hadden we ook al een vakantie naar de bergen geboekt, maar ja, toen toen kwam Corona en kon er door die bergplannen een dikke streep. En omdat we dit jaar vrij vroeg vakantie hebben en er totaal nog geen duidelijkheid is over hoe het er qua Corona in de zomer uitziet, hebben we een bergvakantie voor deze zomer ook maar geskipt en blijven we in Nederland. Vast en zeker wordt dat ook weer een heerlijke vakantie maar toch… de bergen blijven roepen… Wie weet in het najaar…?
En dan is het half juni en is het opeens tijd voor de zomervakantie…. Normaal gaan S. en ik in september op zomervakantie, maar dit jaar kozen we voor juni.
“Wegens een aanrijding met een persoon rijden er momenteel geen treinen. 
In mijn vorige blog had ik het over mijn ‘treinergernissen’. Af en toe heb je van dat soort dingen, maar over het algemeen reis ik zeker niet met tegenzin met de trein, in tegendeel. Ik vind het juist een zeer relaxte manier van reizen, helemaal voor reizen naar het buitenland.
Als treinforens heb je het maar ‘zwaar’: mijn treinreisergernissen top 5:
Reizen met de trein blijft altijd boeiend, en zeker met de trein naar het buitenland is altijd weer een loterij. Ook dit keer weer, toen S. en ik met de trein naar Zwitserland gingen voor onze vakantie.
Stel, je bent van plan om op vakantie naar Oostenrijk te gaan. De één doet dat met de auto, de andere met het vliegtuig of met de bus, maar S. en ik kozen, zoals zo vaak, om met de trein richting Oostenrijk te gaan.
Het kan nooit kwaad om je eens te verplaatsen in een ander. Zo’n gevoel had ik deze week. Ik zat toen, net zoals elke werkdag, in de sprinter van Utrecht naar Houten.
Begin september; voor velen het tijdstip dat het normale leven na de zomervakantie weer op gang komt, maar voor S. en mij was het juist het tijdstip om op vakantie te gaan. Dit keer was Fiesch in Zwitserland onze place to be. En ook deze keer gingen we er heen met de trein..
Eerlijkheid duurt het langst, maar soms levert het je een draai om je oren op. Dat ondervond een iets te eerlijk meisje van een jaar of 5 vanochtend.
De treinen, en dus ook mijn dagelijkse sprinter van Utrecht naar Houten, waren gisteren nog voller dan gewoonlijk. De reden?
De wereld volgens Henk 