Politiek bedrijven doe je zo

In het handboek ‘politiek bedrijven doe je zo’ zijn de afgelopen dagen weer twee voorbeelden toegevoegd aan het hoofdstuk ‘dubieus, maar heel effectief’.

Voorbeeld 1: Wit-Rusland

Het eerste voorbeeld komt uit Wit-Rusland. Daar waren presidentsverkiezingen en alles wees erop dat de oppositiekandidaat zou winnen. Maar wat doe je als president als het woord democratie voor jou een onbekend woord is? Dan arresteer je gewoon de belangrijkste tegenkandidaten en als dat ook nog niet helpt omdat de vrouwen van die kandidaten zo moedig zijn om in plaats van hen de strijd aan te binden, dan manipuleer je gewoon de verkiezingsuitslag.

Zetten mensen zich over hun angst heen en durven ze de straat op te gaan om te protesteren? Dan sla je die protesten gewoon bloedig neer, en voor alle zekerheid zet je de belangrijkste kandidate dusdanig onder druk dat ze een genante verklaring aflegt waarin ze demonstranten oproept zich bij de uitslag neer te leggen. Dat het oplezen van die verklaring dusdanig slecht geacteerd is dat in vergelijking daarbij de gehele cast van GTST een oeuvre-Oscar krijgt is totaal onbelangrijk. En dat ze vervolgens vlucht naar Litouwen omdat ze haar leven niet zeker is? Bijzaak; voor jou is alles geregeld.

Je neemt een glas, doet een plas, en hoopt dat alles blijft zoals het was.

Voorbeeld 2: Tweede Kamer

Het tweede voorbeeld komt gewoon uit onze eigen Tweede Kamer. Kamerleden van diverse partijen zijn al tijden bezig om werken in de zorg aantrekkelijker te maken. Eén van de manieren om dat te doen is een hogere beloning. En wat doe je als coalitie als je wel goede sier wilt maken door in woorden te zeggen dat je zo zo bezorgd bent om de zorg, en dat je het zo belangrijk vindt dat daar een passende beloning tegen dat werk staat maar niet met de daarbij horende daden over de brug wilt komen?

Dan verschuil je je achter het non-argument dat een hoger salaris in de CAO moet worden geregeld en niet in de Tweede Kamer (alsof je niet een bepaald bedrag ter beschikking kunt stellen voor de CAO-onderhandelingen). En als dat niet voldoende is en er toch een hoofdelijke stemming komt om over het voorstel te stemmen?

Dan saboteer je die stemming gewoon door als een groep dieven in de nacht op het laatste moment weg te vluchten zodat het minimaal benodigde aantal Kamerleden om de stemming geldig te laten zijn niet wordt gehaald. En de volgende dag laat je een fractievoorzitter (nog wel van de partij waar de D in de partijnaam staat voor democraten) voor de vorm doodleuk verklaren dat de handelswijze inderdaad niet de schoonheidsprijs verdient. En je gaat weer vrolijk over tot de orde van de dag.

Je neemt een glas, doet een plas, en hoopt dat alles blijft zoals het was…