Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

‘Het’ komt steeds dichterbij

corona‘Het’ komt steeds dichterbij; een uitspraak die je tot nu toe eigenlijk alleen hoorde in verband met grote aanslagen.

Maar de laatste tijd hoor je die uitspraak steeds meer in verband met het Corona-virus/ COVID-19-virus of hoe het virus ook mag heten.  Lange tijd, toen het virus alleen nog in China was, was het een soort ver van mijn bed-show. Je las erover, maar verder trok niemand zich er heel veel van aan.

Maar toen er meldingen kwamen dat sommige cruiseschepen nergens mochten aanleggen omdat er besmette toeristen (of de angst daarvoor) aan boord waren, en fabrieken werden stilgelegd waardoor bepaalde goederen niet meer geleverd zouden kunnen worden, werd het al iets serieuzer, want ja, dan komt onze consumptiemaatschappij in gevaar…

En nu merk je dat het virus zich als een olievlek over de wereld aan het verspreiden is. Van China Zuid-Korea, Japan, Iran en nog veel meer Aziatische landen verspreidde het virus zich over Azië en inmiddels is het ook in Europa om zich heen aan het grijpen met Italië als centraal punt. En ja dan komt het steeds dichterbij. Een hotel in Tenerife waar toeristen in quarantaine worden gehouden, dorpen in Noord-Italië die van de buitenwereld zijn afgesloten, steeds meer sportwedstrijden die worden afgelast of waarbij publiek wordt geweerd.

‘Het’ komt steeds dichterbij. Hoe dichtbij? En wat is ‘het’ eigenlijk? ‘Is ‘het’ slechts een sterkere variant van griep of blijkt het toch erger te zijn? Vragen, vragen, vragen. En juist die onduidelijkheid zorgt voor de onrust.

Zes maanden later

Soms zou ik willen dat ik een glazen bol had, want ik ben benieuwd naar de berichtgeving over zeg een half jaar. Is iedereen dan weer overgegaan tot de orde van de dag en blijkt het Coronavirus dan een onderwerp dat we pas weer bij het Jaaroverzicht terugzien?

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Je zult maar een krokus zijn…

Je zult maar een krokus zijn; maandenlang ben je bezig om je van bloembol te ontwikkelen tot een mooi kleurrijk plantje. Gelokt door de hoge temperaturen besluit je je je boven de grond te vertonen om trots voor de buitenwereld te pronken met al je kleuren.

Vervolgens wordt je, amper boven de grond gekomen, geteisterd door de ene storm na de ander; Ciara, Dennis, Ellen en hoe ze allemaal ook mogen heten. Moegestreden van het verzet tegen al die stormen geef je het op, en stort je ter aarde met als gevolg een massaslachting onder krokussen. Je moet aardig je best doen om nog wat rechtopstaande krokussen te vinden. Ja de natuur is wreed;-).

Zonnepanelen

Dat de natuur onvoorspelbaar en grillig is, zie ik ook heel mooi met onze zonnepanelen. Die hebben we nu sinds haf februari 2018. Tuurlijk is het leuk dat ze er nu hangen en dat ze ongemerkt zorgen voor stroom. Maar het leukste aan die panelen vond ik in het begin vooral de app die erbij hoorde waardoor ik voortdurend kon zien wat die zonnepanelen opbrachten.

In mooie grafieken kon ik bijna per minuut volgen wat de zonnepanelen deden. Oké, na een tijdje ging daar de lol wel van af, maar zeker in het begin was het erg leuk om te zien dat die zonnepanelen als een gek hun werk deden en goed geld verdienden.

Blauwe lucht

Gedurende de weken na de installatie van half februari zorgde een stralend blauwe lucht voor een vliegende start voor wat betreft de opbrengst. Bijna verslavend om dan via een app te kunnen volgen wat die panelen dan opbrachten. En ook vorig jaar was het rond deze tijd lange tijd erg zonnig.

Maar dan dit jaar…

De ene hemelsluis is nog niet gesloten of de volgende opent zich weer met vrijwel elke dag wel zo’n stortregen tot gevolg.

En het fietsen tussen Houten en Utrecht is met die combinatie van keiharde wind en stortregens ook weleens leuker geweest…

Ach ja, de natuur geeft, de natuur neemt.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

Rij 1, stoel 5 en 6

Renee van bavelTheater; ik kan er niet vaak genoeg heen gaan; de ene keer een Japanse drumband, dan weer een Pink Floyd coverband of een Fingerstyle gitarist.

Gisteren zaten S. en ik in het theater  voor weer iets heel anders; de Nederlandse zangeres Renee van Bavel. Aan de hand van nummers van Herman van Veen vertelde/zong zij haar levensverhaal. 

In vogelvlucht

Ze zeggen weleens dat de muziek die je rond je 14e a 15e leert kennen je je hele leven bijblijft. Dat klopt bij mij voor wat betreft Herman van Veen heel goed. Toen ik een jaar of 15 was kocht ik zijn cd ‘In vogelvlucht’. Een cd die ik zeker niet elke week luister, maar om de zoveel tijd vind ik het erg lekker om er weer eens naar te luisteren.

Toen we vorig jaar in de theaterbrochure lazen dat er iemand (Renee van Bavel) was die een show rondom nummers van Herman van Veen had gemaakt, was mijn nieuwsgierigheid wel gewekt. Met als gevolg dus dat S. en ik deze zaterdagavond in het Houtense theater zaten.

Rij 1, stoel 5 en 6

De voorstellingen die we bezoeken zijn meestal in zalen met een paar honderd stoelen. Maar dit keer zaten we in de kleine zaal van Theater aan de Slinger in Houten. Een heel intieme zaal met slechts 95 stoelen. En om het nog intiemer te maken hadden wij stoelen 5 en 6 op rij 1. En aangezien de eerste rij maar 10 stoelen telde, waren dat de precies de middelste twee stoelen.

Privéconcert

Gevolg was dat ik een zee aan beenruimte had.  En omdat ze nog geen 1,5 meter voor me haar optreden verzorgde, had ik vrijwel voortdurend het gevoel in een privéconcert te zitten;  een heel aparte gewaarwording.

Zo’n intieme setting paste perfect bij haar optreden. Begeleid door een pianist hield ze de nummers heel puur. Doordat ze niet de hele nummers speelde maar juist die gedeeltes eruit haalde die haar verhaal ondersteunde, werd het een heel mooie avond.  Altijd mooi om de magie van theater te ervaren.

Zeker een aanrader om ook eens heen te gaan!

 

 

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

Wat je allemaal met een gitaar kunt doen

gitaar

Terwijl het buiten een zo langzamerhand normale Nederlandse winterdag, oftewel 10 graden en regen was, waren S. en ik deze zondag in het Nieuwegeinse theater De Kom voor een optreden van Mart Hillen.

Vorig jaar hebben we hem ontdekt in het Houtense Theater aan de Slinger, toen daar een voorproefje van het nieuwe theaterprogramma werd gepresenteerd en diverse artiesten korte optredens van hun act gaven (E. nogmaals bedankt voor de kaarten;-)).

Mart Hillen was één van die artiesten, en zijn optreden maakte ons zo nieuwsgierig dat we toen de voorverkoop begon, meteen kaarten wilden kopen. Helaas was het in Houten direct uitverkocht maar gelukkig zagen we dat ie ook in Nieuwegein een optreden zou doen, dus toen hebben we daar kaarten voor besteld.

Fingerstyle

Vandaar dat we deze zondag in De Kom zaten.  Mart Hillen is een 23-jarige fingerstyle gitarist, amper twee jaar geleden afgestudeerd van de Popacademie in Enschede en nu dus al ‘on tour’ een theatertournee. Tot zijn Houtense optreden had ik nog nooit van fingerstyle  gehoord, maar fingerstyle wil zeggen dat je op één gitaar zowel de melodielijnen, bas, drums als het gewone gitaarwerk weet te combineren; een soort van eenmensband dus.

En hij slaagde daar meer dan goed in. Zonder moeite wisselde hij tussen allerlei muzieksoorten; Flamenco, pop, Rock en alles daar tussen in. Hij wist zelfs ook nog een trance-achtig nummer uit zijn gitaar te toveren.  Het ene moment speelde hij een nummer van Eric Clapton of de Eagles om vervolgens even later op de Flamenco-tour te gaan of bijvoorbeeld nummers van Queen, U2, AC/DC of Phil Collins te spelen.

Knap dat iemand zoiets kan, ik zat geregeld vol bewondering te kijken, en dat voor iemand van 23 met zijn eerste theatershow. Ik ben benieuwd waar hij over een jaar of vijf staat als zijn programma’s wellicht wat meer lijn krijgen.

Hoezo oud

Dat ie nog zo jong is, werd duidelijk toen hij een nummer van U2 aankondigde met; ‘dit is een nummer van een groep van voor mijn tijd; U2’…. Daar zat ik dan als 46-jarige;-).

Aanrader

Maar een meer dan geslaagde middag; zeker een aanrader. Kijk vooral op zijn website voor wat YouTubevideo’s etc.!