Rinus Michels zei vorige eeuw dat voetbal oorlog was; soms zal dat best het geval zijn, maar de afgelopen maand bewees ook maar weer eens dat voetbal veel vaker ook pure passie is.
Bij het kampioenschap van Feyenoord zag je heel mooi wat voetbal teweeg kan brengen, maar het afgelopen weekend zagen we in Dortmund de overtreffende trap van die hartstocht.
Bij het boeken van ons verblijf in Dortmund had ik er totaal niet bij stil gestaan dat dat weekend de Duitse (voetbal)bekerfinale was. Die finale was in Berlijn, maar Borussia Dortmund bleek een van de finalisten te zijn.
Geel zwart
In het begin hadden we dat ook niet in de gaten. Toen we door Dortmund liepen om de stad wat op te snuiven viel het op dat, ondanks dat het Hemelvaartdag was en dus de winkels gesloten waren, overal door de stad het geel/zwart van Borussia Dortmund te vinden was. In alle soorten winkels, van bakkerijen tot de meest dure modewinkels; overal was wel iets geel/zwarts te vinden.
Het viel op, maar verder ook niet. Toen we later in het hotel kwamen viel het kwartje: Op een poster zagen we dat er die zaterdag op allerlei plekken in Dortmund op grote schermen naar de wedstrijd kon worden gekeken.
Hoezeer Borussia in de genen van Dortmunders zat, merkten we op zaterdag helemaal goed. Vrijdag hadden we erg lekker gegeten bij een Italiaans restaurant en omdat het zaterdag veel te heet was om de hele stad rond te struinen op zoek naar een ander restaurant besloten we om op zaterdag gewoon weer naar datzelfde restaurant terug te gaan. We hadden nog allerlei gerechten op de menukaart zien staan die de moeite meer dan waard zijn. Bovendien hadden ze een groot terras, dus dat was met die temperaturen van toen mooi meegenomen.
Niet Italiaans
Maar toen we richting het restaurant liepen was het geel/zwart dat de klok sloeg; duizenden Borussia-fans die op weg waren naar een van de pleinen om naar die wedstrijd te kijken. De route die we voor ogen hadden was al afgezet, dus we moesten al een heel eind om lopen, maar toen we een straat verwijderd waren van het restaurant zagen we dat het een mission impossible zou worden om die avond in dat Italiaanse restaurant te eten, want ook het plein voor het restaurant was helemaal afgezet om voetbalfans naar die wedstrijd te laten kijken.
Maar Indiaas
Alhoewel we een keuken in ons appartement hadden , hadden we weinig trek om daar te gaan eten, omdat vrijwel het hele centrum was afgezet, besloten we daarom om naar een Indiaas/Pakistaans restaurant te gaan, dat via een omweg nog wel te bereiken was. Ook daar ontkwamen we niet helemaal aan de wedstrijd; het restaurant was gevestigd in een steeg dat op de doorgaande route naar een van die voetbalpleinen lag. We hadden een tafel aan het raam, maar het uitzicht dat we hadden bestond uit supporters die de muur tegenover het restaurant gebruikten als openbaar toilet. Nadat ze de boel hadden uitgeplast of gekotst, trokken ze vrolijk meteen weer een nieuw blik bier open.
Uit de orkaan van geluid die op een gegeven ogenblik opsteeg, kon zelfs een doof iemand nog opmaken dat Borussia op voorsprong was gekomen…
Toen we later weer in het hotel waren en we op ons dakterras nog lekker van de avond genoten, konden we, alhoewel de pleinen een stuk verderop gelegen waren, heel goed volgen wat het verloop van de wedstrijd was. En na de wedstrijd was er helemaal geen ontkomen aan;
Vreugde explosie
Ons hotel lag aan de rondweg die om het centrum van Dortmund loopt, en na de wedstrijd barstte er een uren durende vreugde-explosie uit van luid toeterende auto’s die voortdurend rondjes reden op de rondweg; mensen die half uit het raam hingen met een vlag in hun handen of met vuurwerk; alles kwam voorbij. Wel mooi om dat zo hoog vanuit ons hotel gade te slaan. Helaas werd die toeterende menigte hoe langer het duurde, steeds vaker onderbroken door de sirenes van politie-auto’s en ambulances…
En het bleef nog lang onrustig in Dortmund….
De wereld volgens Henk 