Er zijn van die dingen die je je hele leven bijblijven:
De eerste keer dat ik S. (mijn vrouw) zag, mijn eerste blik op de Zwitserse Alpen en mijn eerste wedstrijd van Feyenoord.
1987
Wat dat laatste betreft; dat was in 1987. Ik weet het nog als de dag van gisteren, ik was toen 14. Het was de Europacupwedstrijd; Feyenoord-Bayern Leverkussen. Een vriend die al een seizoenkaart had vroeg of ik ook eens mee wilde. In die tijd voetbalde ik zelf ook al, en aangezien Vlaardingen vlakbij Rotterdam ligt was Feyenoord eigenlijk automatisch al mijn club.
Het was een avondwedstrijd in november, en de lichtmasten zetten De Kuip in een zee van licht. Toen ik de tribunes opstapte, voelde ik het meteen; dit is mijn club.
Wereldwinkel
Alhoewel die wedstrijd in 2-2 eindigde was ik definitief verkocht en wilde ik het liefst meteen de volgende keer weer. Probleem was alleen dat Feyenoord de meeste wedstrijden op zondag speelde. In die tijd was de zondag nog veel meer een rustdag; winkels waren nog collectief dicht, en op zondag gingen we ‘s ochtends naar de kerk. Naar zoiets als een voetbalwedstrijd gaan, dat was toen out of the question.
Maar gelukkig stak de kerk toen de helpende hand toe. Er verscheen toen namelijk opeens op een zondag een stand van de Wereldwinkel in de kerk, en werden er dus op zondag spullen verkocht.
Ik rook mijn kans en vroeg daarom aan mijn ouders waarom het wel op zondag was toegestaan om in de kerk spullen van de Wereldwinkel te kopen, maar niet om naar een voetbalwedstrijd te gaan?
Omdat ze daar geen afdoende antwoord op konden geven, was het vanaf dat moment ‘s ochtends naar de kerk en daarna snel richting Feyenoord.
Vak R
Het jaar daarop kocht ik mijn eerste seizoenkaart, voor vak R. En ja, toen merkte ik al dat de uitspraak ’Feyenoorder ben je niet voor je plezier’ o zo waar was;
Het was namelijk het seizoen dat er nog geen 10.000 toeschouwer naar Feyenoord kwamen kijken, en dat het spel zo dramatisch was dat tegen Fortuna Sittard zelfs ‘supporters’ het veld bestormden om hun onvrede te uiten. Naast dat dieptepunt waren er ook natuurlijk hoogtepunten, met onder andere twee kampioenschappen en de nodige KNVB-bekers.
Die seizoenkaart heb ik bijna 15 jaar gehad, maar toen werd de sfeer in het vak waar ik zat zo agressief, dat ik het wel gezien had. Fanatisme, geen enkel probleem, maar door de doorgesnoven types die toen steeds meer op dat vak kwamen te zitten kwam er zo’n explosieve sfeer te hangen dat je in plaats van met de tegenstander, eerder rekening moest houden met onderling knokkende Feyenoorders.
2002
Wat me ook nog bijstaat was de bijna surrealistische sfeer die er in 2002 hing rondom de UEFAcupfinale van Feyenoord. Ik woonde toen in hartje Rotterdam, en het was een paar dagen nadat Pim Fortuyn was vermoord. Ik werkte toen in Den Haag dus treinde elke dag heen en weer.
Toen ik die dag van mijn werk thuiskwam, liep ik over de Coolsingel richting huis. Aan de linkerkant zag ik toen de rijen mensen die voor het stadhuis in de rij stonden om het rouwregister voor Fortuyn te tekenen terwijl aan mijn rechterhand op het Stadhuisplein de terrassen overvol waren met Feyenoordsupporters die in afwachting waren van de UEFAcupfinale.
In je bloed
Maar ja; Feyenoorder zijn zit in je bloed, daar kom je niet meer vanaf en dat blijf je voor eeuwig, of je nou naar het stadion gaat of niet.
En nu, na 18 jaar dreigt het toch weer te gebeuren…. Feyenoord kampioen…
Update 7 mei: Inderdaad, Feyenoorder ben je niet voor je plezier… Dan maar volgende week de overwinning … Toch??
De wereld volgens Henk 