Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst…

‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ is het motto van het nieuwe kabinet. En als één van de belangrijkste speerpunten voor de komende periode noemen ze het terugwinnen van het vertrouwen van burgers in het kabinet. Mooie woorden waar niemand tegen kan zijn lijkt me.

Alleen jammer dat vervolgens uit de plannen die ze presenteerden het ‘wel woorden, geen daden’ gehalte weer duidelijk wordt, zeker voor zover het de zorgsector betreft. Na alle mooie woorden van de afgelopen maanden, was het nu tijd voor de ontnuchterende waarheid.

In plaats van dat ze concreet aangeven hoe ze werken in de zorg aantrekkelijker denken te maken, komen ze voor wat betreft de zorgsector nu met omschrijvingen als dat de zorg een kostenpost is en een ‘koekoeksjong dat anderen jongen het nest uitduwt’.

Lijkt me een fijne gedachte voor zorgmedewerkers om te weten hoe het kabinet dus echt over ze denkt als ze aan het begin van een dienst voor de zoveelste dag achter elkaar weer een mondkapje over hun gezicht aantrekken, op weg naar weer een dag alle zeilen bijzetten om de zorg proberen overeind te houden.

Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

En we noemen het Omikron…

Toen ik de naam van de nieuwe Covidvariant hoorde, moest ik meteen denken aan de Transformers. In de jaren 80 was dat een tekenfilmserie die best leuk om te zien was, met daarin robots met namen als autotron, megatron, decepticons en unicrons. Inmiddels is het geëvolueerd tot een serie b-films.

En zie hier de overeenkomst met de huidige Corona epidemie, want die heeft inmiddels ook meer weg van een hele slechte b-film. Met een gesjeesde dansleraar en een door boreale Minerva-uilen geinfecteerde politicus als Nederlandse ‘bad-guys’.

En waar de tekenfilmversie nog redelijk onschuldig kindervermaak was, werden de films steeds duisterder, en door allerlei prequals, sequals en nog meer varianten steeds onduidelijker en zie hier weer een overeenkomst met het Covidverhaal, want dat is ook steeds duisterder aan het worden.

Benieuwd wanneer het happy end dat bij b-films ook altijd een goed gebruik is, voor wat betreft het hele Covid-verhaal komt..

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Terug naar kantoor; terug naar het oude of…?

Naast de ontelbare negatieve gevolgen van Corona zijn er ook veel positieve ontwikkelingen.

De acceptatie van thuiswerken is er daar wat mij betreft beslist één van. Thuiswerken is nu normaal; tot de Corona was thuiswerken bij veel organisaties een ondergeschoven kindje en werd het vaak als een soort van gunst gezien. Maar toen door de Corona heel veel mensen gedwongen werden thuis te werken merkte je dat ondanks, of wie weet wel juist door het thuiswerken, heel veel organisaties zich prima wisten te redden en hun dienstverlening als voorheen konden uitoefenen.

Positieve ontwikkeling

Zelf vind ik het ook een meer dan positieve ontwikkeling. Thuiswerken is eigenlijk een verkeerde term; locatie-onafhankelijk werken dekt wat mij betreft veel beter de lading. Het is onbelangrijk waar je je werk doet, als je maar de resultaten haalt die je hebt afgesproken. En of dat dan op kantoor, thuis, op een strand in Thailand of welke mixvorm daarvan dan ook is, dat is verder totaal onbelangrijk.

Dat locatie-onafhankelijk werken de nieuwe standaard is of zou moeten zijn, dat heeft het afgelopen jaar wel bewezen. En als kantoor weer beschikbaar komt als mogelijke werkplek, dan wordt de keuze alleen maar verruimd. De één heeft thuis een goede werkplek, terwijl de ander minder groot behuisd is of gestoord wordt van thuislawaai en niet kan wachten om de keukentafel te verruilen voor een goed kantoorbureau.

Verkeer

Het afstappen van het kantoorgerichte 9 tot 5 denken kan ook een gunstig effect hebben op de verkeersdrukte, zowel op de weg als in het OV. Als niet iedereen zich in de spits richting kantoor hoeft te haasten zorgt dat voor een aanzienlijke verkeersvermindering in de spits. Waarom zou je je als een bio-industriekip in het overvolle spitsverkeer wurmen als je ook thuis vanalles kunt doen, en dan gewoon als je naar kantoor wilt, een paar uur later die kant opgaan?

Achterhaalde discussie

Nu op kantoor werken weer in zicht komt, merk je dat bij veel organisaties de discussie nu draait rond hoeveel dagen iemand in de toekomst thuis ‘mag’ werken, alsof dat een soort van gunst is. Wat mij betreft een foute en achterhaalde discussie, want dan ga je er nog steeds vanuit dat de locatie belangrijk is voor het behalen van je resultaten, terwijl het afgelopen jaar heeft uitgewezen dat dat totaal onbelangrijk is. Breng in kaart waar je medewerkers behoefte aan hebben als op kantoor werken weer tot de mogelijkheden behoort en probeer dat te regelen.

Omslag

Dat thuiswerken/locatie-onafhankelijk werken nu ook normaal is geworden lijkt me voor managers ook wennen. Tot de Corona was op kantoor werken vaak de standaard en was het heel makkelijk om een team of afdeling bij elkaar te krijgen en kon hij/zij vrij eenvoudig zien wat iedereen deed. Door de Corona viel die controlemogelijkheid weg en kwam vertrouwen om de hoek kijken. En nu na ruim een jaar thuiswerken blijken organisaties nog steeds te draaien als voorheen.

Ik ben oprecht benieuwd in hoeverre managers die slag weten te maken/willen maken. Of ze als op kantoor werken weer zonder beperkingen kan, net zoals het afgelopen jaar blijven sturen op basis van vertrouwen/resultaat, of dat ze, als reflex weer teruggrijpen naar ‘vroeger’ en weer ouderwets sturen op aanwezigheid. Probeer niet krampachtig de situatie voor Corona terug te halen als zijnde normaal, maar open je ogen en zie de nieuwe realiteit.

Vergaderen

En het argument dat sommige bijeenkomsten alleen op kantoor mogelijk zouden zijn vind ik ook zo’n goedkoop en eigenlijk gemakzuchtig argument. Tot aan de Corona stond de overvloed aan overleggen bovenaan de irritatie top 10 op veel kantoren. Wie kent ze niet; de standaard overleggen waarbij het overgrote deel van de aanwezigen zich dood zat te vervelen terwijl steeds de vaste personen aan het woord waren. De overleggen waarbij je achteraf niets wijzer bent geworden, maar ja, we ‘moeten’ nu eenmaal elke maand vergaderen, dat hoort zo…

Verlang van je mensen dat ze zich op de hoogte houden van wat er speelt bij de organisatie en op hun vakgebied, maar geef diegene het vertrouwen om zelf te bepalen op welke manier ie dat doet.

Wat mij opviel is dat het afgelopen jaar het aantal nutteloze vergaderingen flink is verminderd, er veel kritischer wordt gekeken naar wie er echt bij een overleg aanwezig moet zijn en dat de lengte van de overleggen flink is teruggedrongen. Met als gevolg dat overleggen een stuk effectiever zijn geworden.

En nu?

Ik ben echt benieuwd welke kant het opgaat op dit gebied. Ik kan in ieder geval niet wachten op het moment dat zonder beperkingen op kantoor kunnen werken weer gewoon een van de mogelijkheden is. Al zal ik daar op het moment dat ik op mijn fiets zit en de zoveelste regenbui op mijn dak krijg ongetwijfeld anders over denken;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Wat als het net even anders was gegaan?

Foto door Olya Kobruseva op Pexels.com

Wat als Corona nooit was uitgebroken? Ik weet het; een onmogelijke vraag waar nooit een antwoord op komt, maar toch; Wat als het met Corona net even anders was gegaan?

Terwijl ik deze woorden typ, moet ik gelijk aan een schitterend nummer van Herman van Veen denken; met dezelfde titel: ‘ Als het net even anders was gegaan?‘ Een te mooi nummer om te laten schieten:

Maar ik dwaal af; wat als het met Corona net even anders was gegaan?

… Dan hadden we nooit van ‘de’ eerste, tweede en derde golf gehoord.

… Dan waren ‘code oranje, rood en zwart’ termen geweest die we alleen in weersvoorspellingen hoorden.

… Dan waren er nu 20.000 Nederlanders minder overleden.

… Dan waren mondkapjes die dingen waarvan je er altijd te weinig koopt als je met een stoffige verbouwing aan de gang gaat.

… Dan hadden heel veel complottheoristen een andere bezigheid gehad.

… Dan was Hugo de Jonge partijleider van het CDA geweest.

… Dan waren medewerkers in de zorg naast de ‘standaard’ overbelastheid niet nog meer overbelast geraakt.

… Dan hadden heel veel festivalgangers twee onbezorgde festivalseizoenen gehad.

… Dan hadden restauranthouders zich het hoofd kunnen breken over hoe ze een menu konden samenstellen waarmee ze ook vegetariers, veganisten, lactose-intoleranten, gluten-intoleranten en andere dieetgroepen tevreden konden stellen in plaats van of ze over een maand of wat nog wel de vaste lasten kunnen betalen.

… Dan hadden supporters gewoon naar hun club kunnen gaan en hadden Feyenoorders zich elke 14 dagen in de Kuip kunnen ergeren aan de prestaties op het veld….

… dan was Corona alleen een biertje geweest waarbij je je ’s zomers realiseerde; geen verkeerd biertje, maar er gaat toch niets boven een heerlijke Belgische triple.

Wat als net net even anders was gegaan? We zullen het nooit weten.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Steentijd in Houten

Dat de Corona-crisis heel veel negatieve effecten heeft, daarvoor hoef je maar een blik te werpen op een willekeurige nieuwssite. Maar Corona en de daardoor beperkte bewegingsvrijheid zorgen er ook voor dat er allerlei hele kleinschalige initiatieven van de grond komen om ook iets positiefs tot stand te brengen. Geen van tevoren bedachte campagne van een of ander mediabureau, maar gewoon van mensen die iets doen wat later bij veel meer mensen blijkt aan te slaan.

Een daarvan is momenteel ook in Houten volop gaande; het beschilderen van steentjes en die dan her en der door Houten neerleggen. Als je dan zo’n steentje vindt kun je er een foto van maken en die op een speciale Facebookpagina (kei-tof genaamd) posten onder vermelding van de vindplaats. Vervolgens kun je dat steentje dan of zelf houden of het weer ergens anders neerleggen.

Ik dacht eerst dat het een heel plaatselijk Houtens initiatief was, maar een blik op die Facebookpagina leerde me dat het iets is dat al maanden in allerlei gemeenten aan de gang is. Wat mij betreft ideaal iets als je met kinderen thuis zit en je je afvraagt wat je nu met ze kunt doen (of natuurlijk als je geen kinderen hebt maar het gewoon leuk vindt om je eigen creativiteit met anderen te delen); veel meer dan wat stenen, verf/stiften en iets van vernis is niet nodig, afgezien natuurlijk van wat creativiteit. Maar dat laatste is zo te zien wel aanwezig.

Het creativiteitsgen is aan mij voorbij gegaan, maar ik vind het erg mooi om te zien wat mensen allemaal voor kleine kunstwerkjes weten te maken. Op de achterkant van die steen zet je dan de naam van die Facebookpagina zodat vinders daar hun vondst kunnen posten.

Daarnaast is het ook meteen een mooie reden om eens wat vaker naar buiten te gaan, of het nu is om stenen te zoeken, of om de zelf geschilderde stenen op allerlei plekken neer te leggen. Zo leer je meteen eens een ander gedeelte van je eigen gemeente kennen; in plaats van de normale wandelgebieden maak je dan opeens een zwerftocht door een op het eerste gezicht vrij standaard saaie woonwijk, en leer je anders naar de omgeving te kijken.

Een muurtje waar je anders gedachteloos langs loopt, zou nu weleens de plek kunnen zijn waar iemand een kunstig versierde steen heeft neergelegd, en wat ligt er daar op de leuning van dat bruggetje??

Geplaatst in Dagelijkse leven, Spoor, Vakantie

Heimwee naar de bergen

Foto door Krivec Ales op Pexels.com

Toen ik afgelopen week wat zat te zappen kreeg ik, toen ik op NPO2 terecht kwam, te maken met een accute vorm van heimwee TV. Dat werd veroorzaakt door een aflevering van Rail Away.

Het betrof een aflevering over de Bernina-Express, een treinrit door het kanton Graubünden in Zwitserland. Oftewel een treinrit door een gebied waar het ene berggebied nog mooiere beelden oplevert dan het andere.

En wat werd ik jaloers; tot een jaar geleden waren de bergen jaarlijks een vast bestanddeel voor minimaal 1 vakantie, maar ja, toen kwam Corona..

Tot ik een jaar of 20 was, had ik weinig tot niets met bergen. Ik wist dat ze waren, maar daar hield het wel mee op. Dat veranderde toen ik een jaar of twintig was en een keer met mijn broer naar Zwitserland ging. Zodra ik de eerste bergen zag, voelde ik me daar thuis, en dat is daarna alleen maar toegenomen. Het gevoel dat ik krijg als ik in de bergen loop is niet te beschrijven, dus laat ik daar dan ook maar geen poging toe doen, want dat kan het toch niet treffend omschrijven.

Maar sindsdien ‘moet’ ik elk jaar minstens één vakantie en liefst meer naar de bergen. En dan niet met de auto ofzo, maar lekker met de trein; ik zou niet meer zonder kunnen. Afgelopen jaar hadden we ook al een vakantie naar de bergen geboekt, maar ja, toen toen kwam Corona en kon er door die bergplannen een dikke streep. En omdat we dit jaar vrij vroeg vakantie hebben en er totaal nog geen duidelijkheid is over hoe het er qua Corona in de zomer uitziet, hebben we een bergvakantie voor deze zomer ook maar geskipt en blijven we in Nederland. Vast en zeker wordt dat ook weer een heerlijke vakantie maar toch… de bergen blijven roepen… Wie weet in het najaar…?

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

2020; jaar van de (on)vrijheid

2020 zou het jaar zijn dat we 75 jaar bevrijding zouden vieren; vieren dat we al 75 jaar in alle vrijheid kunnen leven en zijn wie we willen zijn. Typisch dat dan juist dit jaar het meest onvrije jaar in 75 jaar is. Met als ‘toetje’ de lockdown tot na half januari.

Ik ben benieuwd als dit allemaal achter de rug is, wat we dan achteraf als onze D-day en als Bevrijdingsdag bestempelen.

D-day

Wat onze D-Day zou kunnen zijn? Wellicht de dag dat het besef kwam dat Corona geen één of ander vaag plaatselijk ver van mijn bed virus in China was, maar een virus dat over de hele wereld ingrijpende gevolgen zou hebben.

Bevrijdingsdag

Als Bevrijdingsdag zie ik het voor me dat ergens komend jaar op een mooie zonnige zomerdag live op tv de laatste Nederlander zonder vaccin dat vaccin krijgt toegediend. En dat met de toediening van dat vaccin alle beperkende maatregelen opgeheven worden. Vervolgens kunnen alle Nederlanders een setje speciale Coronamunten die ze dan krijgen vrij besteden bij een restaurant/attractie/museum/theater naar keuze, om zodoende die sector een boost te geven.

Om die Bevrijdingsdag te halen, moeten we eerst weten af te rekenen met de grootste vijand die tussen ons en die Bevrijdingsdag in staat; onze eigen laksheid.

Tot het zover is werken mensen in ziekenhuizen/verzorgingstehuizen en allerlei daarmee samenhangende gebieden zich een slag in de rondte om dat virus de baas te worden en proberen mensen die getroffen zijn door de gevolgen van de aanpak van het virus het hoofd boven water te houden.

En dan?

Waar ik benieuwd naar ben; wat we over een jaar of wat als Corona nog slechts te boek staat als een zomers biertje, als positieve dingen uit deze Coronacrisis hebben gehaald.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, theater

En toen ging het doek open

Theaterbezoek; tot niet eens zo heel lang geleden was dat iets dat ik, vaak met S. regelmatig deed. Maar ja, toen kwam Corona en werd alles anders. We hadden geloof ik nog iets van vijf voorstellingen gepland staan; daarvan zijn er drie definitief afgelast of verplaatst naar een datum waarop wij niet konden, eentje is uitgesteld naar een nog onbekende datum en eentje staat nu voorlopig gepland voor komend voorjaar.

De laatste jaren ben ik in drie theaters geweest; De Kom in Nieuwegein, De Goudse Schouwburg in, hoe logisch Gouda en natuurlijk als Houtenaar in Theater aan de Slinger hier in Houten. Drie theaters met een totaal andere sfeer en daardoor geschikt voor totaal verschillende voorstellingen.

Goudse Schouwburg

De Goudse Schouwburg is een echt ouderwets (in de goede zin van het woord) sfeervol theater; beetje donker, niet heel ruim en met van die lekkere smalle kruipdoor sluipdoor gangen, een grote zaal met meer dan 800 plaatsen en een kleine zaal met 230 plaatsen.

Het optreden dat me in De Goudse Schouwburg het meest is bijgebleven was een optreden van Pink Project, een Nederlandse Pink Floyd coverband. Ik zat toen vrijwel vooraan en de combinatie van muziek, de typische psychedelische Pink Floyd beelden en de sfeer van dat theater maakte het een meer dan bijzondere ervaring.

Theater De Kom

De Kom is een relatief nieuw theater en volgens de hedendaagse gedachtes gebouwd; mooi ruim opgezet en licht. Een grote zaal van 650 stoelen en een kleine zaal met 220 stoelen. Qua gevoel voor mij een echt stadtheater.

Voorstellingen die me daar zijn bijgebleven zijn onder andere die van Yamato: Een groep Japanse drummers die met behulp van allerlei verschillende types Japanse drums zoveel power in hun voorstelling stopten dat ik eigenlijk vanaf het begin met open mond heb zitten kijken hoe ze erin slaagden zo’n hoog tempo door de hele voorstelling door vast te houden.

De energie die er vanaf de eerste seconde tot en met de laatste seconde van afspatte. En steeds als ik dacht dat ze nu wel zo onderhand even een rustmoment zouden inbouwen, gingen ze doodleuk nog een versnelling hoger.

Ook de voorstelling ‘New Orleans’ van Leo Blokhuis, Ricky Koole en Ocobar was buitengewoon. Door een perfecte afwisseling van meeslepende verhalen en muziek werd ik helemaal in broeierig New Orleans getrokken en leek het soms wel of ik live in die stad aanwezig was.

En natuurlijk Paulien Cornelisse; knap hoe zij van ogenschijnlijk niets een hele boeiende voorstelling kan maken.

En weer iets heel anders was de toneelvoorstelling van Ventoux. Ik had het boek gelezen en de film gezien en heel boeiend om dan ook nog eens de toneelbewerking te zien.

Theater aan de Slinger

Het derde theater waar S. en ik geregeld komen is in ons eigen Houten; Theater aan de Slinger, een in vergelijking met De Kom qua uitstraling veel ‘dorpser’ theater. Zelf noem ik het liefkozend een echt houtje touwtje theater. Klinkt misschien niet positief maar zo bedoel ik het wel; niet heel groot (de grote zaal heeft iets van 290 stoelen, kleine zaal iets van 90 stoelen, maar zodra je daar binnenkomt voel je je er meteen thuis en voel je je meteen de warmte van het theater.

Bijzondere optredens daar waren onder andere die van Rapalje, van Huub van der Lubbe en van Renee van Bavel.

Huub van der Lubbe is natuurlijk bekend als zanger van De Dijk, maar heel mooi om hem nu eens dan weer vertellend, dan weer zingend mee te maken. En dan is zo’n intieme zaal als die in Houten perfect. Ook het type muziek van Rapalje, Ierse, Schotse en Nederlandse folkmuziek, kwam in Theater aan de Slinger helemaal tot zijn recht.

In de kleine zaal in Houten waren we een jaar ofzo geleden bij een optreden van Renee van Bavel. 90 stoelen in een zaal is al niet veel, en als je dan op de eerste rij en ook nog eens precies in het midden zit dan krijg je helemaal het idee van een privé-optreden.

Drie totaal verschillende theaters met allemaal een heel andere beleving. Benieuwd wanneer we weer normaal naar een theater kunnen…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

De schoenen van Hugo de Jonge

vrijheidAls er één paar schoenen is waar ik momenteel niet in wil staan, dan is het het paar schoenen van minister Hugo de Jonge. Figuurlijk dan want letterlijk zou ik er, gezien zijn schoenenstijl best in willen staan;-).

Naturlijk is het zo dat je als minister weet dat je het nooit iedereen naar de zin kan maken, maar toch. De hele Corona-crisis is wel iets van de buitencatageorie wat dat betreft. Het leek allemaal redelijk goed te gaan, maar nu het met het aantal Coronabesmettingen weer de verkeerde kant op lijkt te gaan, neemt de roep om ingrijpen toe.

Maar het onmogelijke waar hij samen met Mark Rutte en het hele team aan deskundigen waar hij zijn besluiten op baseert, mee te maken heeft, is dat wat hij ook besluit, hij er al van verzekerd is dat er in de media een heel leger aan deskundigen naar voren zal worden geschoven om die besluiten neer te sabelen.

Laat hij de huidige situatie zoals ie is, dan wordt hij veroordeeld dat ie laks is. Besluit hij om in te grijpen en bijvoorbeeld net zoals in andere landen om ons heen al heel gewoon is, mondkapjes te verplichten dan wordt er weer een blik deskundigen opengetrokken die het daar weer niet mee eens is. Ik ben blij dat ik die verantwoording niet hoef te dragen.

Vraag het Doutzen

Maar gelukkig is er hoop in bange dagen in de persoon van Doutzen Kroes, want zij weet hoe het echt zit. Ze heeft het tussen haar modellenwerk door allemaal onderzocht en ze is er uit; het is een complot. Een complot van media, de farmaceutische industrie, regeringen, grote bedrijven en nog wat anderen. Weten we dat ook weer.

Maar…

Als de media ook in het complot zitten, dan maakt zij zelf toch ook deel uit van dat complot, aangezien zij haar carrière te danken heeft aan het verschijnen in allerlei media?

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Vakantie

Vakantie 2020 (1); denkend aan Friesland zie ik…

In de zomer naar de bergen; jarenlang was dat voor mij een vast ritueel. Maar dit jaar is niets normaal door de Corona, en dus ook niet de vakantie. S. en ik waren van plan om naar de omgeving van de Großglockner in Oostenrijk te gaan, maar aangezien de Oostenrijkse grenzen toen nog dicht waren en onbekend was wanneer die weer open zouden gaan, viel Oostenrijk voor ons af; geen bergen voor ons dit jaar. Bovendien zouden we dan ook de hele treinreis naar Oostenrijk, een uur of 10, met een mondkapje op moeten zitten. Bepaald geen idee dat ik voor ogen had als begin van onze vakantie.

Achteraf een goede inschatting om onze vakantie vroegtijdig te annuleren, want mondkapjes of niet, we hadden sowieso Oostenrijk niet ingekomen, aangezien de Oostenrijkse grens 16 juni openging, en wij 12 juni van plan waren daar heen te gaan.

Omdat toen we hadden besloten om Oostenrijk te annuleren nog niet exact wisten wat er in Nederland wel/niet allemaal open ging, besloten we om nu in twee plekken een huisje te boeken. Via natuurhuisje.nl hadden we al een paar keer iets geboekt en dat was ons zeer goed bevallen, en toen we op die site wat hadden rondgesnuffeld viel onze keus op een huisje in Appelscha en een huisje in de buurt van Markelo.

Het huisje in Appelscha had een soort van koninklijke entree; het lag aan de rand van het Drents-Friese Wold in een gebied van Staatsbosbeheer. De toegangsweg naar het huisje ging over een lang zandpad omringd door bomen, uitbundig bloeiende Digitalissen (Vingerhoedskruid) in allerlei kleuren en Rhodondendrons. Elke keer als we daar overheen reden voelde het of we over een koninklijke oprijlaan reden.

En het huisje was er echt één van het soort waar we ons meteen vanaf de eerste seconde thuis voelden.

75 jaar vrijheid

2020 is het jaar van de Corona maar ook van 75 jaar vrijheid en tijdens deze vakantie kwamen deze twee zaken op allerlei manieren samen. Zo kwamen we in de buurt van Appelscha in de bossen langs een onderduikhol. Een donker muf hol van een paar vierkante meter. Zeker tijdens de eerste weken van de Corona heb ik me thuis geregeld behoorlijk opgesloten gevoeld, maar toen ik in dat hol zat, besefte ik hoe relatief dat opgesloten gevoel was. Ik vond het best confronterend om zo’n onderduikhol te zien, en te realiseren dat daar mensen gedurende lange tijd gedwongen in hadden moeten doorbrengen, met het besef dat als ze ontdekt zouden worden de dood volgde. En helaas werden ze ontdekt.

Denkend aan Friesland zie ik…

Wat tijdens deze vakantie behoorlijk is bijgesteld, is mijn beeld van Friesland. Ik had een paar keer in het kader van de North Sea Trail tochten langs de Waddenkust gemaakt, en dat waren dan tochten die kilometers lang langs dijken en door weilanden voerden. Hele mooie tochten , maar die tochten bevestigden wel mijn beeld van Friesland; strakke wegen langs weilanden en dijken.

Afwisselende natuur

Tijdens ons verblijf in Appelscha heb ik dat beeld wel drastisch bijgesteld, want het in het gebied waar we verbleven, het Drents-Friese Wold, had je alle soorten van natuur. Bossen, De Kale Duinen (een groot zandverstuivingsgebied), heide, watertjes en nog veel meer. Wat me vooral aansprak was dat de bossen niet zo ‘aangeharkt’ oogden; in veel bossen worden dode bomen zo veel mogelijk weggehaald waardoor je van die keurige maar o zo saaie bossen krijgt.

In het Drents-Friese Wold laten ze de bomen liggen, met een heel afwisselende natuur tot gevolg. Op die bomen zag je weer van alles groeien bloeien en kruipen; mossen, paddenstoelen allerlei planten en nog veel meer. Doordat er veel onverharde paden waren kreeg je ook echt het gevoel deel uit te maken van de natuur in plaats van er doorheen geleid te worden. Die dode bomen die geregeld ook op het pad lagen versterkten dat beeld nog eens.

Doordat ons huisje aan de rand van het Drents-Friese Wold lag, gingen we ook geregeld in de namiddag of avond nog even de natuur in en de vraag was hoeveel reeën we steeds tegen zouden komen. Soms kruisten ze op nog geen 10 meter ons pad.

Kortom echt een gebied (en een huisje) waar we nog vaker terugkomen. Na een zeer geslaagde week in Appelscha en omgeving was het tijd om naar onze volgende vakantiebestemming te gaan… Markelo. Maar dat komt in een volgende blogpost.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

1.000 euro en dan…?

Soms komen er van die nieuwsberichten waarvan je in eerste instantie denkt; goh, dat is positief; maar als je er dan langer over nadenkt blijkt het een stuk minder mooi te zijn dan oorspronkelijk gedacht.

Dat heb ik met dat bericht dat mensen in de zorg die zich met Corona-werkzaamheden hebben bezig gehouden, een bonus van 1.000 euro krijgen vanwege hun extra inzet. Iets waar ik in eerste instantie helemaal achter stond, maar toen ik er verder over las kreeg ik steeds meer bedenkingen.

Sympathiek

Op het eerste gezicht lijkt het een sympathiek gebaar en in lijn met wat je de afgelopen maanden door alle partijen heen hoorde; de zorg is onderbetaald, dat moeten we gaan veranderen. Maar als je dan Mark Rutte later in een debat hoort zeggen dat hij tegen een structurele salarisverhoging is in de zorgsector omdat anders andere sectoren ook bij hem komen aankloppen, dan realiseer je je al gauw dat het gewoon een wel heel doorzichtig doekje tegen het bloeden is. En dat zijn waardering vooral bij woorden blijft in plaats van concrete structurele daden.

Waardering?

En dan die 1.000 euro zelf. Het werd gepresenteerd als een blijk van waardering voor getoonde inzet tijdens de Corona-crisis, maar waarom worden er dan groepen zoals artsen uitgesloten? Die hebben toch net zoals al die andere groepen diensten gedraaid van weet ik veel hoeveel uur? Waarom worden die dan uitgesloten van die bonus? Enkel en alleen omdat ze een hoog salaris hebben? Dat is toch een totaal onzin-argument als die bonus een blijk van waardering zou zijn voor verrichte werkzaamheden? Dan maakt het toch niks uit of je maandelijks nu 1.500 , 2.500 of 4.500 euro per maand op je loonstrookje krijgt? Criterium moet toch je inzet zijn en niet je salaris?

Met andere woorden, het is gewoon verkapte inkomenspolitiek, en dan nog niet eens voor een volledige groep. Door die bonus niet aan iedereen in de zorg te geven, maar aan een beperkte groep, werk je ook nog willekeur in de hand, want hoe bepaal je wie er wel en niet recht heeft op die bonus?

Bijvoorbeeld personeel dat niet direct op Corona-afdelingen heeft gewerkt maar er er wel voor heeft gezorgd dat de ‘gewone’ zorg in het ziekenhuis kon blijven draaien waardoor er ook nog inkomsten waren, hebben die er wel recht op of niet?

Het wordt aan de zorginstellingen overgelaten wie wel en niet voor die bonus in aanmerking komt, dus je weet nu al dat de ene zorginstelling het ziet als een kans om personeel een welverdiend extraatje te geven en heel soepel om gaat met de voorwaarden voor die bonus, terwijl een andere instelling heel star de regels gaat toepassen waardoor er daar veel minder mensen voor die bonus in aanmerking komen. Lijkt me voor zorginstellingen een keuze die ze moeten maken waar ze ook niet op zitten te wachten.

En zo is de kans erg groot dat een ansich heel positief gebaar in de praktijk heel negatief uitpakt.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, theater

Even naar de film gaan anno 2020

Stel dat je naar film wilt gaan. Tot een maand of 4 geleden was dat een kwestie van een kaartje bestellen, op tijd bij de filmzaal aanwezig zijn en vervolgens een paar uur je helemaal onderdompelen in de filmillusie.

En toen kwam het zesletterige monster genaamd Corona…. En zie wat een gedoe het nu is om een film te kunnen zien.

Onderstaande gang van zaken stond in de mail die ik kreeg van het theater.

Filmbezoek corona-proof: wat kunt u verwachten?

We bieden u een zo fijn mogelijk avondje uit, met inachtneming van de regels. Iedereen wordt gevraagd 1,5 meter afstand van elkaar te houden, mensen uit hetzelfde huishouden uitgezonderd. Tickets koopt u vooraf via de website, of bij de voorverkoopadressen.

De theaterkassa is dicht, er is geen verkoop op de avond zelf. Er is slechts een beperkt aantal tickets te koop op vaste rij- en stoelnummers, verdeeld in tweetallen en solitaire plaatsen. De tweetallen zijn voor mensen uit hetzelfde huishouden.

U bent welkom vanaf drie kwartier voor aanvang, dus 19.15 uur als de film om 20.00 uur begint. U wordt bij de ingang opgevangen door een medewerker en krijgt uitleg over het verloop van de avond. Ook kunt u hier uw handen reinigen. Indien u ziekteverschijnselen heeft, wordt u niet toegelaten.

Bij de bar in de theaterfoyer kunt alvast een drankje voor na afloop van de film bestellen (deze consumptie is bij uw ticket inbegrepen). Het is zeker mogelijk om voorafgaand aan de film ook iets te bestellen, houdt u er rekening mee dat we u tijdig naar de zaal moeten uitnodigen. U wordt verwezen naar de juiste foyer, afhankelijk van uw stoelnummer. Hiermee spreiden we het publiek in het pand. De garderobes zijn niet geopend, omdat we hier de 1,5 meter afstand niet kunnen garanderen.

In verband met een veilige inloop in de zaal, dient u er uiterlijk een kwartier voor aanvang te zijn, dus om 19.45 uur. Vervolgens vindt per foyer de inloop naar de zaal plaats. U wordt hierin begeleid door onze medewerkers. Bent u later dan 19.45 uur en is de inloop naar de zaal al begonnen, dan kunnen we u niet meer toelaten i.v.m. het naleven van de 1,5 meter maatregel. Er vindt geen restitutie plaats.

Na afloop van de film verlaat u na een instructie veilig de zaal. In de grote foyer beneden staan uw bestelde drankjes klaar. U bent van harte welkom na te borrelen in de theaterfoyer. Natuurlijk zorgen we voor een extra schoon theater.

Om besmetting te voorkomen worden de contactoppervlakken en aanraakpunten zoals trapleuningen, deurklinken, liftknopjes etc. meerdere keren per dag en avond schoongemaakt. Vooraf en na afloop van de film kunt u gebruik maken van de grotere toiletruimte in de theaterfoyer. De lucht in de Kleine Zaal wordt ververst door een luchtbehandelingssysteem.

Hoe lang nog?

Niets dan complimenten voor het theater voor de manier waarop ze het allemaal geregeld hebben, maar dit is toch geen manier waarop je een onbezorgd avondje uit wilt beleven?

Wat kijk ik uit naar het moment dat een avondje theater/film weer gewoon een onbezorgd avondje uit is in plaats van de strak geleide militaire exercitie zonder enige vorm van spontaniteit die het nu zo onderhand is…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

De voldane man van het grote geld

ffp2 blog

Daar staat ie bij het raam, de voldane man van het grote geld.

Dat heeft ie toch even goed gedaan. Vorige week partijtje van 25.000 maskers, nu eentje van 50.000 maskers, en de aanvragen blijven maar binnen stromen. Ach kijk eens aan; zelfs verzorgingstehuis waar pa en ma zitten heeft een aanvraag gedaan; maar 5.000 maskers is veel te weinig. Teveel moeite voor een paar duizend euro. Zet wel een paar dozen daar voor de deur. Is de loods bijna helemaal leeg want volgende week komt het grote geld.

50.000 daar, 100.000 maskers daar, en zelfs eentje die er meteen 500.000 wil. Kan niet fout gaan, jouw adresjes voor de maskers, je maat zorgt voor de bijna echte certificaten; gouden combi. Veel lucratiever dan die wegwerpmaskers, dat is centenwerk.

Als ie tenminste nu eens opschiet met die FFP-2 en 3 certificaten, want dan kun je tenminste echt gaan verdienen. Voor 10.000 euro kom je je bed niet meer uit, je gaat nu voor de 6 cijfers. Benieuwd welk keuringsinstituut ie nu op de certificaten zet. Nationaal keuringsinstituut van Madagaskar was wel een goeie, maar was beetje tricky. Nu toch maar iets Frans, of wellicht toch Duits, loopt minder in de gaten.

Je kijkt naar buiten; wat ga je nu met je tijd doen want je hebt zeeën van tijd over nu je niet meer steeds naar dat verzorgingstehuis moet voor je ouders.

Wellicht toch eens aan de gang gaan met dat partijtje melkpoeder dat je al paar maanden in de loods heb staan. Wat nou vervuild; gewoon ander etiket en cashen maar.

Voldaan kijk je naar buiten; wat ben je toch goed bezig…

Blij kijkt de zorgmedewerker voordat ie aan zijn dienst begint naar buiten; de zon schijnt, en ter verhoging van de feestvreugde stonden zomaar een paar dozen mondkapjes voor de deur. Wie ze daar heeft neergezet, geen idee, maar nu kunnen ze eindelijk beschermd hun werk doen.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Rondje Houten in 15 foto’s + 1

Door de hele Corona-uitbraak werk ik nu sinds half maart thuis. Tot die tijd ging ik op de fiets naar mijn werk in Utrecht. Dat was meteen een ideale workout; ’s ochtends 12,5 kilometer heen en ’s middags, hoe logisch, 12,5 kilometer weer terug op de fiets. Toen kwam de Corona en verviel ook mijn dagelijkse fietstochtje.

Om toch aan mijn beweging te komen, loop ik sinds ik thuis werk iedere dag minimaal 1 a 2 keer een rondje door de omgeving. Wat dat betreft is er voldoende keus. Zo is en blijft een rondje langs de Rietplas met de ‘Curacaohuisjes’ altijd een mooi stuk, maar omdat het daar vaak stuk drukker is en ik geen zin heb om voortdurend over die 1,5 meter afstandsregel na te hoeven denken, is mijn favoriete rondje hier vlak voor de deur aan de andere kant van de rondweg. Aangezien de route zich om een daar staande ooievaarspaal kronkelt heb ik het maar de titel ‘Rondje Ooievaar’ gegeven.

Het loopt van mijn huis in de wijk De Meren via de Rietdijk en het Ka-pad tot aan het Oostrumsdijkje en dan via een half verhard pad weer terug richting huis. Hemelsbreed zal het verste punt naar beide kanten iets van 1,5 kilometer van mijn huis zijn, dus de totale lengte zal een kilometer of 4 a 5 zijn.. Er zijn nog allerlei varianten om het te verlengen of te halveren, maar meestal loop ik zo ongeveer deze route.

Tijd om de woorden te verruilen voor de daden, oftewel de foto’s. Hierbij mijn rondje ooievaar in 15 foto’s.

Het rondje ooievaar begin ik gewoon lekker simpel voor mijn deur. De lantaarnpaal langs de rondweg vormt voor de ooievaar een geliefd rustpunt. Zeker nu er een paar jongen in net nest zitten, kan ik heel goed begrijpen dat ie af en toe toe is aan wat rust, maar om daar dan een lantaarnpaal als plek voor te kiezen??

Vervolgens loop ik een stukje door de wijk om vervolgens bij De Tuinen rechts het tunneltje onder de rondweg te nemen. Na een bocht naar rechts kom ik op de Rietdijk, en al gauw loop ik bij een boerderij met twee zwartwitte koeien. Welk ras het is, geen idee, maar mooi zijn ze wel, en de plek waar ze grazen, een boomgaard, is ook schilderachtig. Zet er een paar tafels neer en je hebt een schitterende theetuin.

Dat het pad in het verlengde van de Rietdijk het KA-pad heet, daar ben ik pas een tijdje geleden achtergekomen, maar fotogeniek is het stuk zeker.

Na het asfalt van het Ka-pad is het aan het einde daarvan, vlak bij het Oosterumsdijkje, tijd om het asfalt te verruilen voor een halfverhard kruip-door-sluip-door-weggetje langs een minibos. Ondanks dat de rondweg nog geen 25 meter van het paadje vandaan ligt, waan je je daar in een heel ander gebied.

Als ik dan mijn straat weer inloop ligt daar een hele bloemenweide met onder andere korenbloemen.

P1040064

En om dit ‘Rondje Ooievaar te af te sluiten nog een foto ‘van de naamgever van dit wandelrondje.

P1040079

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Vrijheid; niet zomaar een woord

vrijheidWat een wrange speling van het lot; 75 jaar bevrijding vieren in een tijd dat de persoonlijke vrijheid op heel veel vlakken tot een minimum is ingeperkt. Natuurlijk van een hele andere orde en schaal dan toen, maar toch.

Niet meer gaan en staan waar je wilt, niet meer de mensen zien die je wilt, niet meer werken waar je wilt. Maar waar de veroorzaker hiervan 75 jaar geleden een fascistisch regime was, is nu de veroorzaker een virus met de duistere naam Corona/COVID-19.

Waar op het strijdtoneel van 75 jaar geleden legeruniformen in steden en dorpen een verbeten strijd voerden, zijn dat nu gezondheidszorguniformen in ziekenhuizen en verzorgingstehuizen. Waar 75 jaar geleden achteraf het besef kwam dat het leger jarenlang verwaarloosd was, is nu achteraf het besef dat de zorg jarenlang verwaarloosd is.

Waar toen in wapenfabrieken een wedloop aan de gang was om nog krachtigere, effectievere en dodelijkere wapens te maken, wordt die strijd nu geleverd in laboratoriums over de hele wereld. Welke laboratorium slaagt erin om een effectief middel tegen Covid-19 te ontwikkelen en dat wereldwijd beschikbaar te maken?

Ik ben benieuwd wat achteraf de D-day van de Coronacrisis gaat worden.

Geniet van de vrijheid

Laten we ondanks dat de bezetter van onze huidige manier van leven nog niet is verslagen, genieten van de vrijheid die het overwinnen van de oorlog 75 jaar geleden opleverde;

Dat we mogen zijn wie we willen zijn, geloven wat we willen geloven, houden van wie we willen houden en nog veel meer.

Vrijheid; onverwoestbaar.