Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Vakantie

Denkend aan Dortmund: geelzwarte hartstocht

DSC02156Rinus Michels zei vorige eeuw dat voetbal oorlog was; soms zal dat best het geval zijn, maar de afgelopen maand bewees ook maar weer eens dat voetbal veel vaker ook pure passie is.

Bij het kampioenschap van Feyenoord zag je heel mooi wat voetbal teweeg kan brengen, maar het afgelopen weekend zagen we in Dortmund de overtreffende trap van die hartstocht.

Bij het boeken van ons verblijf in Dortmund had ik er totaal niet bij stil gestaan dat dat weekend de Duitse (voetbal)bekerfinale was. Die finale was in Berlijn, maar Borussia Dortmund bleek een van de finalisten te zijn.

Geel zwart

In het begin hadden we dat ook niet in de gaten. Toen we door Dortmund liepen om de stad wat op te snuiven viel het op dat, ondanks dat het Hemelvaartdag was en dus de winkels gesloten waren, overal door de stad het geel/zwart van Borussia Dortmund te vinden was. In alle soorten winkels, van bakkerijen tot de meest dure modewinkels; overal was wel iets geel/zwarts te vinden.

Het viel op, maar verder ook niet. Toen we later in het hotel kwamen viel het kwartje: Op een poster zagen we dat er die zaterdag op allerlei plekken in Dortmund op grote schermen naar de wedstrijd kon worden gekeken.

Hoezeer Borussia in de genen van Dortmunders zat, merkten we op zaterdag helemaal goed. Vrijdag hadden we erg lekker gegeten bij een Italiaans restaurant en omdat het zaterdag veel te heet was om de hele stad rond te struinen op zoek naar een ander restaurant besloten we om op zaterdag gewoon weer naar datzelfde restaurant terug te gaan. We hadden nog allerlei gerechten op de menukaart zien staan die de moeite meer dan waard zijn. Bovendien hadden ze een groot terras, dus dat was met die temperaturen van toen mooi meegenomen.

Niet Italiaans

Maar toen we richting het restaurant liepen was het geel/zwart dat de klok sloeg; duizenden Borussia-fans die op weg waren naar een van de pleinen om naar die wedstrijd te kijken. De route die we voor ogen hadden was al afgezet, dus we moesten al een heel eind om lopen, maar toen we een straat verwijderd waren van het restaurant zagen we dat het een mission impossible zou worden om die avond in dat Italiaanse restaurant te eten, want ook het plein voor het restaurant was helemaal afgezet om voetbalfans naar die wedstrijd te laten kijken.

Maar Indiaas

Alhoewel we een keuken in ons appartement hadden , hadden we weinig trek om daar te gaan eten, omdat vrijwel het hele centrum was afgezet, besloten we daarom om naar een Indiaas/Pakistaans restaurant te gaan, dat via een omweg nog wel te bereiken was. Ook daar ontkwamen we niet helemaal aan de wedstrijd; het restaurant was gevestigd in een steeg dat op de doorgaande route naar een van die voetbalpleinen lag. We hadden een tafel aan het raam, maar het uitzicht dat we hadden bestond uit supporters die de muur tegenover het restaurant gebruikten als openbaar toilet. Nadat ze de boel hadden uitgeplast of gekotst, trokken ze vrolijk meteen weer een nieuw blik bier open.

Uit de orkaan van geluid die op een gegeven ogenblik opsteeg, kon zelfs een doof iemand nog opmaken dat Borussia op voorsprong was gekomen…

Toen we later weer in het hotel waren en we op ons dakterras nog lekker van de avond genoten, konden we, alhoewel de pleinen een stuk verderop gelegen waren, heel goed volgen wat het verloop van de wedstrijd was. En na de wedstrijd was er helemaal geen ontkomen aan;

Vreugde explosie

Ons hotel lag aan de rondweg die om het centrum van Dortmund loopt, en na de wedstrijd barstte er een uren durende vreugde-explosie uit van luid toeterende auto’s die voortdurend rondjes reden op de rondweg; mensen die half uit het raam hingen met een vlag in hun handen of met vuurwerk; alles kwam voorbij. Wel mooi om dat zo hoog vanuit ons hotel gade te slaan. Helaas werd die toeterende menigte hoe langer het duurde, steeds vaker onderbroken door de sirenes van politie-auto’s en ambulances…

En het bleef nog lang onrustig in Dortmund….

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Het is maar een spelletje.

hoekvlagHet is maar een spelletje…

  • De voetbal’supporter’:

Ik ben thuis.

Hoe was het?

Goed. 2-0 verloren geloof ik, maar dat boeit niet, daarvoor kom ik niet in het stadion.

Belangrijker is dat ik samen met 15 maten van me 2 Feyenoordsupporters helemaal lens heb geslagen en vervolgens een van die twee naar beneden heb gegooid.

Moesten ze maar niet gaan juichen, dan vraag je erom‘.

Je hebt je dus wel vermaakt.

  • De scheidsrechter:

Ik ben thuis‘.

Hoe was het?

Goed, ben maar 3 keer voor m*ng**l uitgemaakt, 6 keer voor kl**tz*k en er is me slechts 10 keer k*nk*r toegewenst. Ben ook maar twee keer bespuugd, en kon zelfs zonder begeleiding de kleedkamer bereiken.

Al met al best een lekkere zondag fluiten.

  • De profvoetballer:

‘Ik ben thuis’.

Hoe was het?

Ik was weer eens reserve, maar ach, volgende week wordt er weer twee ton salaris bijgeschreven op mijn rekening, dus mij hoor je niet klagen‘.

  • De F-pupil:

Papa, ik ben weer thuis.’

Hoe was het ?

‘Leuk, ik heb bijna 2 doelpunten gemaakt, maar ik mag volgende week keepen; gaan we straks handschoenen kopen?’

Voetbal; het is maar een spelletje.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Wilt u Dinoplaatjes?

dinoWilt u Dinoplaatjes? Dat is de vraag die je deze weken hoort als je bij de AH bij de kassa staat.

Nogal een verandering in vergelijking met andere EK/WK-jaren. Toen werd je zo ongeveer nadat de paasartikelen uit de schappen werden gehaald, al doodgegooid met allerlei oranje zooi.

Terwijl je in de IJslandse versie van de AH nu ongetwijfeld mini Vikingen met de afbeeldingen van  Jón Dadi Bödvarsson, Haukur Heidar Hauksson, of Birkir Már Sævarsson kunt sparen, moeten Nederlandse kinderen het doen met plaatjes van een Heterodontosaurus, Compsognathuss of een Pachycephalosaurus.

Plaatjes sparen van dieren uit een grijs verleden; eigenlijk best een mooie weergave van hoe het Nederlandse voetbal er voor staat; bij gebrek aan toekomst maar teren op successen uit het verleden.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Blatter = Bush = Evil… toch?

bushSepp Blatter is de oorzaak van alle kwaad; dat was de laatste dagen zo’n beetje de teneur in medialand, en dan vooral in voetbalmedialand. Alles wat ook maar een beetje verdacht was, kwam door hem. Ik moest daarbij eigenlijk meteen aan George Bush denken.

Schuld van Bush

Toen hij president van de VS was, werd ook zo’n beetje alles dat mis ging in de wereld op zijn bordje geschoven. Voor alle duidelijkheid; ik heb totaal niets met het politieke gedachtegoed van Bush, maar wat hem af en toe in de schoenen werd geschoven was bespottelijk. En dat heb ik nu met Blatter eigenlijk een beetje hetzelfde.

Tuurlijk; Blatter is, of liever gezegd was, een machtswellusteling pur sang, maar zijn die andere bestuurders zoveel beter? Is de voetbalwereld met Platini of wie dan ook zoveel beter af?

Tijden veranderen

Volgens mij speelt er los van of Blatter allerlei onfrisse dingen heeft gedaan, op de achtergrond iets heel anders. Dat is dat sommige Europese landen niet willen accepteren dat de voetbalwereld eindelijk een echte wereldsport is geworden, met als gevolg dat de machtsverhoudingen zijn verschoven.

Europa heeft het niet langer voor het zeggen in de voetbalwereld en dat besef doet pijn, en daarom wordt er wat geringschattend gedaan over niet-Westerse voetbalbonden en hun stemgedrag bij onder andere die FIFA-verkiezing.

Pot verwijt de ketel…

Alsof het zo gek is dat een land dat bepaalde dingen gedaan krijgt van de FIFA als tegenprestatie op die bepaalde persoon stemt. Benieuwd op wie Nederland had gestemd als Blatter ervoor had gezorgd dat de WK naar Nederland was gegaan..

Iets met een pot en een ketel…