Tag: Oekraïne

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

2 minuten stilte

Gepost op door Henk Hofman

4 mei: Terwijl op tv de beelden van de Waalsdorpervlakte worden getoond en er oorlogsherinneringen worden gedeeld door kleinkinderen van verzetstrijders, dwalen mijn gedachtes af. De verhalen die worden verteld zijn van meer dan 75 jaar geleden maar o zo actueel. Iemand vertelde over zijn vader die in de buurt van de duinen woonde en daardoor regelmatig door de duinen liep. Door de Duitsers werd dat echter op bepaalde uren verboden, omdat ze daar dan speciale operaties uitvoerden . Hij negeerde dat verbod en zag daardoor hoe krijgsgevangenen gedwongen werden om naar een fusilladeplaats te lopen om daar te worden geexecuteerd.

De geschiedenis blijft zicht voortdurend herhalen, want in Oekraïne zijn er momenteel tig soortgelijke voorbeelden te vinden, met die situatie in die Azov-staalfabriek in Marioepol als meest schrijnende voorbeeld. Een plek die door het hardnekkige verzet een dermate grote symboolfunctie voor zowel Rusland als Oekraïne heeft dat Oekraïense soldaten die daar zitten, weten dat ze maar twee keuzes hebben; tot de dood doorvechten met de ijdele hoop dat er voordat het zover is redding komt, of zich overgeven en dan vrijwel zeker weten ter plekke standrechtelijk te worden geëxecuteerd. De waanzin die oorlog heet.

Een totaal uitzichtloze situatie lijkt het, maar toch; kijk hoe nu 77 jaar na de Tweede Wereldoorlog onze relatie met Duitsland is; die is dermate goed dat we, zeker in het licht van 4 rn 5 mei, de bijzondere situatie hebben dat we nu met Duitsland overleggen hoe we gezamenlijk zware wapens kunnen sturen naar Oekraïne…

Ondertussen lopen op de Waalsdorpervlakte de mensen langs de vier herinneringskruizen. Nooit meer oorlog?

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Wat als…?

Gepost op door Henk Hofman
Foto door Ann H op Pexels.com

Speculeren; wie doet het niet op zijn tijd? En dan bedoel ik niet speculeren in aandelen of crypto’s, maar speculeren over gebeurtenissen… Van die ‘wat als’ vragen.

Eentje die wat dat betreft bij mij momenteel door mijn hoofd speelt is: Wat als China inspiratie krijgt uit de wandaden die Rusland momenteel in Oekraïne begaat en zelf besluit om Taiwan binnen te vallen en volledig te annexeren? Wat zou dan de reactie van de westerse wereld zijn? En nee, dat bedoel ik niet als verwijt maar echt als vraag.

Oekraïne

Oekraïne ligt in Europa dus vooral de Europese landen hebben er om allerlei redenen belang bij dat Rusland op de één of andere manier tot bezinning komt. Beelden van mensen die gevangen zitten in kapotgeschoten steden en geen kant op kunnen, soldaten en burgers die op allerlei manieren wanhopig proberen om tegen een overmacht stand te houden, eindeloze vluchtelingenstromen die via Polen, Hongarije en andere landen uitwaaieren over Europa, op zoek naar een veilig heenkomen, en de angst dat de Russische honger na Oekraïne nog niet is gestild en zij zich vervolgens op andere, NAVO-,landen stort, met wellicht een totale Europese oorlog tot gevolg.

Een totale boycot is dan, afgezien van een militaire ingreep, de enige mogelijkheid die Europa heeft. En door de directe nabijheid en het besef ‘dat het nu allemaal wel heel dichtbij komt’ zie je in heel veel Europese steden allerlei solidariteitsacties en inzamelingen om Oekraïne op de een of andere manier toch bij te staan.

Taiwan

Bij Taiwan is dat heel anders. Taiwan ligt iets van 10.000 kilometer verderop en is voor de gemiddelde Europeaan zowel letterlijk als figuurlijk een ver van mijn bed show omdat ze er nooit ook maar in de buurt van zullen komen, en nee, zelf heb ik ook niet direct plannen om die kant op te gaan. Dus die gevoelsmatige en historische band die er met Oekraïne in heel veel Europese landen wel is, is er met Taiwan niet. Dat is door onder andere de chipsindustrie veel meer een puur economische band.

En aangezien Taiwan een eiland is, met als dichtsbijzijnde land China, is vluchten voor mensen daar ook vrijwel geen optie, waardoor het leed daar dan veel meer in het land zelf blijft, en het voor de buitenwereld veel moelijker is om daar een gevoel bij te krijgen.

En China dezelfde economische strafmaatregelen opleggen als Rusland? Ik vrees dat dat erg weinig zin heeft aangezien wij meer afhankelijk zijn van China dan andersom. Dus waarschijnlijk blijft het dan bij wat symolisch politieke veroordelingen. Maar ik hoop dat bovenstaande situatie blijft bij een ‘wat als-speculatie’ en nooit werkelijkheid zal worden.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Als de oorlog komt…

Gepost op door Henk Hofman
Foto door Matti op Pexels.com

Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou?

Dat nummer van Claudia de Breij plopt de laatste dagen steeds bij me op als mijn gedachtes wegdwalen naar wat er momenteel in Oekraïne gaande is.

S. en ik waren gisterochtend, na een tweedaags klusweekend, ’s ochtends op het strand van Hoek van Holland. Het was ’s ochtends nog niet heel druk, de zon scheen al uitbundig, bijna geen wind, kortom, ideale omstandigheden. We liepen een heel stuk langs de kustlijn langs allerlei schelpen, zeesterren en krabbetjes. Kortom: onbezorgder dan gisterochtend kon bijna niet.

Maar toen we ’s middags weer thuis waren en ik op een nieuwssite keek, kwam de harde werkelijkheid weer naar boven; de oorlog in Oekraïne.

Beelden van kapotgeschoten dorpen, burgers die flessen inzamelden om daar molotovcocktails van te maken in de hoop het de Russen het zo moeilijk mogelijk te maken. Kilometerslange rijen van mensen richting de grens die hun hele hebben en houwen in Oekraïne achter laten op weg naar een onzekere toekomst. Waarheen en voor hoelang? Niemand weet het.

Wat ik me afvraag; waar ligt voor een commandant de grens? Hoeveel mensenlevens is het verdedigen of juist veroveren van een brug, een straat, een stad of een land waard? Waar ligt dat omslagpunt? Ik vrees dat op een gegeven ogenblik de militaire overmacht van Rusland zo groot is, en de verwoestingen daardoor zo groot zijn dat Oekraïne niets anders kan dan zich over te geven, met waarschijnlijk een guerrilla-oorlog als vervolg. Een land kun je veroveren, maar de trots van een land niet.

Het is te hopen dat, voordat dat scenario een feit is, in Rusland de weerstand tegen deze waanzinnige oorlog zo groot wordt dat legercommandanten het lef hebben op te staan tegen Poetin en zijn orders weigeren uit te voeren of hem zelfs durven af te zetten.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Twee dagen later…

Gepost op door Henk Hofman

stel je moet kiezenIk vond het gisteren erg boeiend om EenVandaag te zien. Daar was de voorzitter van de Europese Commissie aan het woord. Vanzelfsprekend ging het over het Nederlandse referendum van twee dagen geleden. En om nou te zeggen dat hij radeloos was na de uitslag van dat referendum… niet bepaald, want zijn woorden kwamen in het kort neer op: ‘Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was.’

We zullen doorgaan

Want gaf hij aan, het verdrag met Oekraine gaat gewoon gesloten worden of is eigenlijk al lang gesloten. Hij merkte fijntjes op dat Nederland het verdrag niet heeft tegengehouden, maar dat ze er niet mee hebben ingestemd. En dat is in de politiek iets heel anders. Ook vertelde hij terloops dat er diverse verdragen zijn die nog niet door alle landen getekend zijn maar die wel allang zijn doorgevoerd. Sommige al meer dan tien jaar…

Dus erg leuk dat Nederland een referendum heeft gehouden, maar ze zien maar wat ze met de uitslag doen. En dat is iets dat eigenlijk niemand weet.

Nee

Nee zeggen is makkelijk, maar nu er om een alternatief wordt gevraagd is het angstig stil, en kijkt iedereen een beetje naar elkaar. Bepaald niet verrassend dat de Nee-schreeuwers van Geenstijl/Geenpeil weer terug gekropen zijn onder hun steen, wachtend op een volgende gelegenheid om er verontwaardigd weer onder vandaan te kruipen. Het vuile werk over wat er nu moet gebeuren laten ze lekker over aan anderen.

 Ja=Ja, Nee=Nee

Ideetje om de volgende keer een onderwerp te kiezen waarbij van tevoren al duidelijk is wat gevolgen zijn van een ja of nee?

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Wat te doen met 40 miljoen?

Gepost op door Henk Hofman

europa40 miljoen; een bedrag waar je heel wat nuttigs mee kan doen:

  • je steekt het in de ontwikkeling van medicijnen, of;
  • je steekt het in extra subsidie voor energiebesparende maatregelen, of ;
  • je geeft iedere Nederlander 2,50 euro, zodat ie nu de eerste lentezon kan vieren met een lekker ijsje in een ijssalon, of;
  • je geeft het uit aan de meest nutteloze volksraadpleging ooit: het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne

En met ‘dank’ aan een groep hersenloze in de pubertijd blijven hangende idioten oftewel  GeenStijl/Geenpeil is het die laatste optie geworden.

Stembus

Gevolg daarvan is dat we komende woensdag naar de stembus kunnen om aan te geven of we al dan niet instemmen met het associatieverdrag met Oekraïne. Een verdrag dat ook al met diverse andere landen is gesloten zonder dat er ook maar iemand bezwaar tegen maakte, maar nu door die groep is gekaapt om de regering een hak te zetten.

Meer dan dat is het niet, want ik heb het overgrote deel van die neeroepers in de afgelopen weken op nog niet één deugdelijk argument kunnen betrappen waarom het nou zou goed is om af te zien van dat verdrag. Verder dan het schetsen van allerlei doemscenario’s die totaal niets met dat verdrag te maken hebben komen ze niet. Sterker nog; 95% van de neeroepers heeft überhaupt geen flauw idee wat er in dat verdrag staat, maar roept braaf na wat hun grote roerganger hen opdraagt om te roepen. Waarom zou je je ook verdiepen in iets? Het is toch veel gemakkelijker om iemand anders na te blaten? En waarom zou je, als je ergens tegen bent met een goed alternatief komen?

Weg met het referendum

En dus zitten we nu dus opgescheept met een geldverslindend referendum. Ik vind die referendums sowieso zinloos; als er verkiezingen zijn, dan geef ik met mijn volle verstand mijn stem aan een bepaalde kandidaat, en die mag dan samen met zijn/haar partij 4 jaar lang een poging doen dit land te besturen, of vanuit de oppositie het te controleren. Na die periode kijk ik dan bij de volgende verkiezing wel of niet tevreden ben over die persoon/partij.

Daar heb ik geen referendum voor nodig, en zeker niet zo’n halfbakken raadgevend referendum; de regering is niet gehouden aan de uitslag van het referendum, maar ze moeten het meenemen in hun besluitvormingsproces… En stel dat er een Nee komt, dan is het verdrag niet van tafel, maar dan wordt er alleen weer opnieuw onderhandeld. Moet dan dat nieuwe onderhandelingsresultaat dan ook weer in een referendum worden voorgelegd aan Nederland? En waarom dan dit verdrag wel, en soortgelijke verdragen niet? Ben benieuwd wat de neestemmers daar voor mening over hebben…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Nasleep MH17: van waardig naar kwaadaardig

Gepost op door Henk Hofman

mh17Het kan verkeren; nog geen week nadat de slachtoffers van vlucht MH17 een respectvolle waardige laatste thuiskomst in Nederland kregen, is er van die waardigheid en respect niets meer over. Zowel het Westen als Rusland misbruiken de nasleep van de vliegramp steeds meer voor allerlei duistere politieke spelletjes.

Onder het mom dat Rusland de kwade genius is achter het neerschieten van het vliegtuig worden er aan Rusland allerlei extra strafmaatregelen opgelegd, om zodoende Rusland te dwingen mee te werken aan het onderzoek naar de vliegramp.

Bij de annexatie van De Krim had dat geen zin en nu ook niet; of er ook maar iemand oprecht denkt dat Rusland er op die manier voor zorgt dat de rampplek vrij toegankelijk wordt voor de diverse onderzoek- en bergingsteams. Bovendien is dat ook niet het echte doel van die strafmaatregelen, want als die toegang er wel komt, dan verzinnen ze gewoon weer een andere reden om die strafmaatregelen op te leggen en zelfs uit te breiden.

Terug van weggeweest

Het enige dat er bereikt wordt is dat Rusland tegenmaatregelen neemt en dat de Koude Oorlog weer helemaal terug van weggeweest is. De tijd van zinloos machtsvertoon en spierbaltonerij, om als politiek leider toch vooral maar je plek in de geschiedenisboekjes veilig te stellen is weer helemaal terug.

Vies spel

Schrijnend dat over de rug van 298 slachtoffers van MH17 zo’n vies politiek spel wordt gespeeld.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Waarom vroeger alles beter was/leek

Gepost op door Henk Hofman

vroegerVroeger als kind was het leven zo simpel: je leerde dat ‘wij’ in de Tweede ‘Wereldoorlog goed waren en ‘zij’ fout. Ook leerde je dat bruin brood goed was en wit brood (alhoewel er niets gaat boven een verse witte tijgerboterham met pindakaas en hagelslag) fout was.

Maar ja toen ik opgroeide werd dat onderscheid tussen goed en fout steeds minder duidelijk. Dat begon eigenlijk met Irak. In de eerste Golfoorlog was Irak ‘goed’ en was Sadam Hoesein de ‘good guy, terwijl in de tweede Golfoorlog  Irak opeens fout was en Hoesein de bad guy.

Toen Rusland in Afghanistan steeds verder in het oorlogsmoeras wegzakte  werd er in het westen vol bewondering over het Afghaanse volk gesproken. Het lukte ze toch maar mooi om de Russen te weerstaan en zelfs te verdrijven. Jaren later, na de tereuraanslagen van Osama bin L en consorten was dat beeld opeens compleet veranderd en moest Afghanistan het liefst met de grond gelijk worden gemaakt als vorm van wraak.

Ook toen had ik nog wel een mening over wie de goede was en wie de foute, al werd dat steeds minder duidelijk. Maar met  de ontwikkelingen van de laatste tijd ben ik het besef van wie goed is en wie fout helemaal kwijt.

In het bijzonder twee zaken: Syrie en Oekraine.

Lange tijd was het beeld dat de Syrische president Assad best wel meeviel; zeker in vergelijking met omringende landen leek hij wel een ‘goede’. Maar toen er in Syrie, in navolging van omringende landen, ook een opstand uitbrak werd hij in onze ogen al gauw de boeman. De rebellen waren plotseling de goeden, en konden op alle sympathie rekenen; het scheelde niks of er werd zelf militaire steun verleend om vooral maar een einde te maken aan het bewind van Assad. Op het laatste moment werd daar vanaf gezien en achteraf maar goed ook, want hoe langer die opstand duurde, hoe langer duidelijk werd dat die ‘goede’ rebellen helemaal niet zo goed waren. Het bestrijden van andere rebellengroepen, waarbij niet op een bomaanslag of slachtpartij meer of minder wordt gekeken, lijkt de laatste tijd belangrijker te zijn dan de strijd tegen Assad. Als die aan de macht komen is wereldvrede bepaald niet dichterbij gekomen. Goed en fout zijn daar in Syrie allang twee totaal onbelangrijke begrippen.

Tsja, en dan Oekraine. Wie is daar goed en fout? Tuurlijk; Rusland lijkt aan een staaltje landjepik te doen, maar aan de andere kant; in het oosten van de Oekraine staat de plaatselijke bevolking bepaald niet te juichen nu de Oekraiense regering heeft besloten militair in te grijpen.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Onafhankelijkheid De Krim & Schotland; meet het Westen met twee maten?

Gepost op door Henk Hofman

schotlandNu Oekraïne op voet van oorlog staat met Rusland vraag ik me af wat er nu omgaat in de hoofden van de leiders van de Oekraïense opstand van een maand of wat geleden. Grote kans dat ze zich nog eens achter de oren krabben.

Ja, het is ze gelukt om die president Janoekovitsj weg te krijgen, maar in ruil daarvoor hebben ze een heel Russisch invasieleger over zich heen gehad, dat de De Krim al heeft geannexeerd en staat te popelen om nog een flink stuk van Oekraïne onder de voet te lopen.

Wat ik van de toestand in de Oekraïne moet denken, ik weet het niet; Ja, Oekraïne is wat mij betreft welkom bij Europa, en wie weet te zijner tijd ook bij de EU, maar met het al dan niet afscheiden van De Krim heb ik een beetje een dubbel gevoel.

Complotdenken?

Het zou me aan de ene kant niets verbazen als Poetin op de een of andere manier die opstand heeft geregisseerd om zodoende nu een mooie aanleiding te hebben om Oekraïne binnen te vallen. Of ben ik nu teveel aan het complotdenken?

Kosovo

Het is voor mij overduidelijk dat Rusland uit is om zoveel mogelijk van het verloren gegane Sovjetgrondgebied terug te krijgen, maar toch…

Toen jaren geleden de oorlog in voormalig Joegoslavië op zijn einde liep, en 80% van de Kosovaren voor afscheiding van Servië was, steunde het Westen die afscheiding met als een van de hoofdargumenten dat de wil van het volk de doorslag moest geven.

Meten met twee maten

Een mooie gedachte waar ik helemaal achter sta, maar nu is in De Krim eigenlijk hetzelfde aan de gang en is dat argument voor het Westen opeens niet meer doorslaggevend. Het overgrote gedeelte van de bewoners van De Krim wil bij Rusland horen, dus waarom stemt het Westen daar niet mee in en legt ze zich neer bij die afsplitsing? Komt op mij over als het meten met twee maten. Tot aan 1954 was het bovendien ook nog eens een deel van Rusland, dus wat mij betreft voldoende redenen om niet bij voorbaat negatief te zijn ten opzichte van die afsplitsing.

Voor mij een duidelijk geval van ‘democratie is leuk, zolang het in ons straatje past’.

18 september Schotland

18 september is in Schotland een referendum over de vraag of Schotland al dan niet onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk moet worden. Ben benieuwd welke maatstaf het Westen hanteert bij de uitslag van dat referendum…