Tag: Keulen

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor, Vakantie

Denkend aan Oostenrijk (3); van Duitse spoorhumor tot Amerikaanse diepzinnigheid

Gepost op door Henk Hofman

P1030217

In mijn eerste blogpost over onze vakantie in Brixen im Thale las je al dat er op de heenweg gedoe was met onze treinverbinding; op de terugweg was dat nog een graad of wat erger, met dank aan mijn ‘favoriete’ station Keulen. Ik weet niet hoeveel keer ik al van dat station gebruik heb gemaakt, maar echt elke keer gaat het daar helemaal mis, ook dit keer weer.

Toen ik tijdens onze vakantie op de site van Deutsche Bahn keek, zag ik al dat onze verbinding van Wörgl naar Munchen 40 minuten later in Munchen zou arriveren door wederom een omleiding door plotselinge werkzaamheden. Niet echt een ramp aangezien we een uur overstaptijd hadden.. Zogezegd, zo gedaan. In Munchen arriveerden we met voldoende overstaptijd voor onze volgende trein, die naar Keulen. Ging allemaal vlekkeloos; slechts tien minuten vertraging, dus nog voldoende tijd om bij Keulen iets te eten voor ’s avonds te kopen.

Keulen…

Tsja, en toen… de ICE naar Utrecht verscheen keurig op het bord, maar wel met een vertraging van tien minuten. Oké, gevolg daarvan was dat we onze aansluitende trein in Utrecht zouden missen, maar aangezien er 15 minuten later weer een zou gaan verder niets om ons druk over te maken.

Maar toen begon het gedoe pas.

We hadden al gekeken op het treinindelingsbord waar onze coupé zou stoppen, dat zou bij gedeelte F zijn. Voor wie weinig met internationale treinen reist: ICE-treinen zijn ellenlange treinen die vaak overvol zijn. In de trein zelf met je koffer van de ene kant naar de andere kant proberen te komen is uitgesloten, voordat iedereen voor je zijn/haar koffer in het rek heeft gezet ben je eeuwen verder. En je wilt ook niet via het overvolle perron een paar honderd moeten sprinten/slalommen om op tijd bij jouw treinstel te komen, want op een gegeven ogenblik gaan die deuren toch echt dicht…

A tm D, D tm G??

Wij gingen dus naar het juiste deel van het perron, tot opeens een nogal apart treinenbord boven het perron verscheen.. Op het bovenste deel (zie de foto bij dit blog) stond dat onze ICE op perrondeel A tm D zou stoppen, terwijl nog geen twintig cm eronder doodleuk stond dat ie bij D tm G zou stoppen. Aangezien het perron al overvol was met reizigers voor deze ICE, voor een andere ICE die rond dezelfde tijdstip zou vertrekken en met mensen die stonden te wachten op de trein van het andere perron, zou het wel zo handig zijn om te weten waar je moest instappen.

Even verderop zag ik iemand van DB staan (bleek later de machinist te zijn) dus ik vroeg aan hem wat nou het juiste was. Hij zei het eerste, en een machinist zal toch wel weten waar een trein precies stopt… zou je zeggen… dus wij slalommend naar het volgens hem juiste gedeelte…. De 10 minuten vertraging werden er al gauw 20, maar daar kwam uiteindelijk de trein aan… om vervolgens doodleuk alsnog bij D tm G te stoppen. Met een hele volksverhuizing van allemaal druk door elkaar heen lopende reizigers tot gevolg… Leuk met 30+ graden..

Na het nodige getouwtrek zaten we eindelijk, helemaal klaar om richting Utrecht te vertrekken…maar de trein bleef staan. Er werd omgeroepen dat er een technisch probleem was, maar dat ze er alles aan zouden doem om dat te verhelpen zodat de trein alsnog kon vertrekken. Van andere passagiers hoorden we dat dit al een vervangende trein was aangezien in de eigenlijke trein de airco was uitgevallen en dat die trein daardoor niet verder mocht. Daarom was er een paar stations hiervoor al een andere trein gekomen.

1 kant

Maar bij station Keulen bleek dat deze trein een nogal apart defect had; hij bleek maar 1 kant op te kunnen… normaal gesproken geen ramp aangezien een trein maar 1 kant op gaat, maar bij station Keulen vertrekken de meeste treinen nu eenmaal weer in dezelfde richting als waar ze aankwamen. Na nog een tijd wachten werd er omgeroepen dat we een stukje door zouden rijden naar een ander station, daar zou van richting worden gewisseld. En kwam het verzoek; of we maar even de gangpaden vrij wilden houden, want dan kon de machinist snel van de ene kant van de trein naar de andere kant lopen, en konden we gauw onze weg vervolgen, nu wel in de juiste richting…

Zo gezegd zo gedaan. Met een vertraging van iets van bijna een uur vertrokken we eindelijk. Even later werd er omgeroepen dat ter compensatie van het ongemak, iedereen gratis drinken mocht halen in het restauratierijtuig….fris, bier, wijn, alles was gratis…

Amerikaanse diepzinnigheid

Naast ons zat een groep Amerikaanse uitwisselingsstudenten, en boeiend was het om te zien wat de mededeling van dat gratis drinken voor uitwerking had op hen. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om allemaal aan de wijn te gaan. Gevolg was dat ze binnen no time aangeschoten raakten en vrolijker en vrolijker werden.

Gesprekken gingen nergens over, totdat opeens zonder aanwijsbare reden de sfeer omsloeg en ze heel serieus werden; gesprekken gingen opeens over welk geloof ze hadden, waarom ze geloofden, wat ze daarin zochten, wat ze van het leven verwachten, wat ze daarin zochten en nog veel dieper. Hele mooie gesprekken waren dat en heel boeiend om te zien hoe kwetsbaar ze zich opeens opstelden.

Hoezo open deuren?

Op een gegeven ogenblik werd er omgeroepen dat er een extra stop zou worden gemaakt op station Den Bosch, zodat reizigers een extra mogelijkheid hadden om richting Arnhem/Nijmegen te reizen. Ons bood het de mogelijkheid om in Den Bosch de stoptrein naar Houten te pakken, wel zo makkelijk. Wij dus onze koffers gepakt, richting deur… Bleek de deur defect te zijn. Snel naar een andere deur met nog een groepje die er ook uit moesten.. maar blijkbaar had de machinist er zo de pest in dat ie in plaats van de deuren te openen, besloot om gewoon doodleuk daarvan af te zien en lekker richting Utrecht te rijden… En zo passeerden we met een noodgang in de ICE station Houten, om vervolgens even later op station Utrecht alsnog de sprinter te pakken…

En zo zat er weer een vakantie op… Zeer geslaagde vakantie, en ja, ook de treinreis was ondanks alles toch geslaagd. Wat zijn jouw vakantieplannen?

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor, Vakantie

Denkend aan Duitsland

Gepost op door Henk Hofman

lissendorfZo zit je in Duitsland voor een verlate zomervakantie, en zo ben je weer terug in Nederland.

Omdat we besloten de auto in Nederland te laten, gingen S. en ik met de trein richting ons vakantiehuisje in Lissendorf (Eifel). Alhoewel de Duitsers vlak naast Nederland ligt viel me tijdens twee weken Eifel een aantal dingen op:

1. Nederlandse treinstations zijn zo gek nog niet

De stations in Duitsland zijn er een stuk slechter aan toe dan in Nederland. Waar in Nederland vrijwel elk station en zelfs elke halte goed onderhouden is, is dat in Duitsland zeker niet zo; heel veel stationsgebouwen maakten een ronduit vervallen indruk, zowel de perrons als de stationsgebouwen.

Toen in Nederland jaren geleden de loketten werden vervangen door kaartautomaten werden heel veel loketgebouwen gesloopt. In Duitsland hebben ze dat niet gedaan. Daar is iets voor te zeggen als je die gebouwen dan een andere functie geeft, maar dat hebben ze daar in heel veel gevallen niet gedaan. Gevolg is dat daar heel veel vervallen dichtgespijkerde stationsgebouwtjes staan, die binnen nu en een paar jaar van ellende instorten.

Ook opvallend dat de commercie op de stations in Duitsland minder is dan in Nederland. In Nederland staan op vrijwel elk station van een beetje omvang meerdere automaten voor drinken of iets te eten, maar ik vond het opvallend dat dat in Duitsland veel minder het geval was.

2. Voetbal is niet altijd oorlog.

Toen we weer richting Nederland gingen en dus eerst de trein naar Keulen moesten hebben, was die trein overvol. Het bleek dat net die middag de voetbalwedstrijd FC Koln-Bayern Munchen was.

Aangezien we in de buurt van Keulen waren was het rood-wit van Koln bij veel passagiers wel te vinden. Niet heel gek natuurlijk in de buurt van Keulen, en geheel naar Duitse traditie stroomde het bier meer dan rijkelijk. Vier supporters die tegenover ons zaten presteerden het om in de 1,5 uur durende treinreis een tray met 24 blikken bier weg te werken.

Naast hier en daar wat onduidelijk gezang gebeurde er verder helemaal niets en was de sfeer opperbest. Helemaal verbazend toen ik bemerkte dat er naast Kolnsupporters ook behoorlijk wat Bayern Muchen supporters in de trein zaten. Ook die zaten stevig aan het bier en andere alcohol, maar er was totaal geen sprake van enige agressieve rivaliteit tussen die twee supportersgroepen.

Heel wat anders dan bij ons; ik had jarenlang een Feyenoord seizoenskaart, en ging ook elke keer met de trein richting Feyenoordstadion. Wat me toen steeds meer begon tegen te staan was de ronduit agressieve opgefokte sfeer in die voetbaltreinen van Rotterdam Centraal naar Rotterdam stadion. En daar zaten dan alleen nog maar Feyenoordsupporters in.

3. Outletcentra: zo kan het ook

In Zoetermeer, en ook in andere plaatsen is er volop gedoe of er al dan niet een Outlet shopping center mag komen. Vrijwel altijd gaat het dan om Centers aan de rand van de betreffende gemeente. Tegenstanders vrezen dat zo’n Center de doodsteek is voor de winkeliers in de binnensteden van omliggende gemeenten.

Dat het ook anders kan merkten we toen we in Bad MunsterEifel waren. We hadden nog een dag over van onze vakantie, en in wat folders lazen we dat Bad MunsterEifel een leuk oud stadje met stadsmuren en dergelijke was om een dag door te brengen. Nergens werd gerept over een Outlet Center, en als dat wel was gedaan was dat waarschijnlijk reden geweest om van een bezoek af te zien want zo’n shoppingcenter staat nou niet bepaald hoog op mijn lijst met nog te bezoeken plekken.

Toen we daar aankwamen met de trein zagen we al gauw allerlei reclameborden voor City Outlet Bad Munstereifel. Op het eerste gezicht stemde dat bepaald niet vrolijk, maar toen we de stadspoort door waren bleek dat ze daar voor een inventieve insteek hadden gekozen.

In tegenstelling tot de Nederlandse gewoonte om zo’n centrum ergens op een industrieterrein aan de rand van de stad te bouwen hebben ze er daar voor gekozen om de City Outlet door het hele stadje heen te vestigen. In plaats van dat de plaatselijke winkeliers de nek om werd gedraaid zag je een mooie mengeling tussen plaatselijke winkeliers en outletwinkels.

De outletwinkels waren door een uniforme uitstraling goed herkenbaar, maar vormden desondanks een mooi geheel met de andere winkels. Het mes snijdt daar duidelijk aan twee kanten; de city outlet zit op een aantrekkelijke centrale locatie midden in het historische centrum en de plaatselijke winkeliers profiteren van de klandizie van de outletwinkels.

4. Geef ons heden ons dagelijks brood

Het huisje dat we hadden lag ongeveer 1,5 kilometer buiten Lissendorf, en omdat ‘vers brood in de ochtend wel zo lekker is zat er niets anders op dan elke ochtend even naar de plaatselijke bakker te lopen. Een lekker tochtje om wakker te worden, en door de heerlijke broodjes die die bakker bakte zeer zeker geen straf.

Ook nu weer viel het me op dat het in het buitenland heel gewoon is dat een bakker al ’s ochtends vroeg open is. In Nederland mag je blij wezen als een bakker rond half negen eens open gaat, maar in Lissendorf was de bakker al om half zeven open, en ja; ook op zondag konden we er al om zeven uur terecht voor brood(jes).

5. Uitstappen in rijrichting links

Niet echt wereldschokkend maar toch wel vorm van klantvriendelijkheid; in Duitse treinen wordt als de trein bij een station arriveert omgeroepen welke kant je moet uitstappen. Kleine moeite maar wel zo makkelijk voor blinde/slechtziende reizigers! Ideetje voor de NS?

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Spoor

Keulen in de herkansing

Gepost op door Henk Hofman

keulenToen ik vorig jaar met mijn vriendin naar Zwitserland was geweest moesten we op de terugweg op station Keulen overstappen.

Door ellenlange vertraging en de enorme drukte en chaos op het station, was dat om het voorzichtig uit te drukken bepaald geen genoegen, maar zoals alles verdiende Keulen een tweede kans.

Nu we, net voor ons huwelijk wel toe waren aan een weekendje weg, viel onze keus op Keulen. Treintickets waren snel gevonden; voor totaal minder dan 100 euro hadden we een allebei een retour naar Keulen. Ook een hotel was snel gevonden; goed ontbijt, goede bedden, kortom geslaagd hotel!

Mixed emotions

En dan Keulen zelf, tsja, een beetje mixed emotions. Qua weer hadden we het getroffen want zowel de vrijdag als de zaterdag was het rond de 30 graden, en aan terrasjes is er in Keulen zeker geen gebrek, maar wel aan?

Eigenlijk aan attracties om meer dan 2 dagen door te kunnen brengen in Keulen. In het voorjaar waren we in Praag geweest en daar waren de 4 dagen dat we daar waren niet genoeg om alles te kunnen zien; we hadden er zonder veel problemen nog wel wat dagen kunnen doorbrengen; maar in Keulen was dat eigenlijk anders.

Keulse Dom

Vanzelfsprekend mocht een bezoek aan de Keulse Dom niet ontbreken. Het mooie aan de Dom is dat op het Domplein van alles gebeurd; levende standbeelden; een demonstratie van Iraniers, aangeschoten mensen die hun vrijgezellenfeest op het plein begonnen, straatartiesten; alles was er te vinden.

Van buiten zag de Dom er hoewel imposant, vooral erg vuil uit; het kalkzandsteen is door alle uitlaatgassen en dergelijke totaal zwart geblakerd. Sommige stukken stonden in de steigers of waren net gedaan en daar kon je mooi zien hoe het er na restauratie uit ziet. Door de veelheid aan torens en ornamenten vrees ik dat zodra ze alle stukken gerestaureerd hebben, ze weer van voren af aan kunnen beginnen.

533 treden

Van binnen zag het er ansich indrukwekkend uit, en alhoewel het natuurlijk geen wedstrijd is, legde het op dat gebied af tegen de Sint Vituskathedraal in Praag. Het beklimmen van de 533 treden van de Dom was een meer dan goede ochtend work-out. Verbazingwekkend om te zien hoeveel zweet je op een zonnige ochtend voortbrengt na het beklimmen van de meer dan 500 treden;-). Het uitzicht boven maakte wel weer veel goed.

Wat verder opviel was de enorme drukte in de winkelstraten; Ik heb een jaar of 10 in het centrum van Rotterdam gewoond en ben dus heel wat gewend qua file lopen in de Koopgoot, maar dat is kinderspel in vergelijking met de drukte in de Keulse winkelstraten. Ook de grauwheid van de gebouwen viel in negatieve zin op.; het waren vrijwel allemaal grauwe rechthoekige anonieme panden; ze straalden totaal geen warmte uit.

Chocolade

Het chocolademuseum was zeker een positieve uitzondering. Omdat het mooi weer was besloten we om van de Dom een eind langs de Rijn te lopen; de boulevard leidde ons vanzelf richting de chocolade. Wel irritant dat er op de boulevard geen afzonderlijk fietspad was; nu werd je geregeld bijna van de sokken gereden door fietsers of fietstaxi’s. Maar heelhuids kwamen we aan bij het chocolademuseum.

Op een speelse, maar ook zeer informatieve manier werd daar het hele proces van cacaoboon tot chocolade eindproduct uit de doeken gedaan. Het water liep over de lippen als je in al die machines de chocolade zag stromen; en ook de hoeveelheid verschillende chocoladeproducten in de museumwinkel was imposant. Doordat het buiten 30 graden was was het niet echt handig om chocolade mee te nemen, dus dat hebben we maar niet gedaan.

Vers is echt vers

Wat me in positieve zin opviel aan Keulen waren de winkels in het station van Keulen; waar je in Nederland op de stations wordt overspoeld door AH to go’s, met voor een groot deel allemaal voorverpakte producten en wat er niet voorverpakt is bestaat voor een groot gedeelte uit croissantjes, American cookies en meer van dat soort fantasieloze vette of veel te zoete zooi.

In Keulen daarentegen heb je op het station een uitgebreid assortiment aan allerlei verse broodjes met een keur aan groenten, kaas, zaden of wat je maar wilt op een broodje. En ook vers fruit en goede koffie/thee is er volop verkrijgbaar. Daar kunnen ze bij de AH to go nog een puntje aan zuigen; daar hebben ze hun mond vol van hoe puur en eerlijk hun producten zogenaamd wel niet zijn, terwijl het in werkelijkheid gewoon een grauwe eenheidsworst is die ze verkopen.

Tot slot; een slot

Persoonlijk was het mooiste aan Keulen het plaatsen van een slotje op de spoorbrug over de Rijn. Ik was al tig keer met de trein naar Zwitserland en Italie geweest en elke keer als de ICE trein door Keulen reed vielen me op de spoorbrug de hekken met sloten op. Wat gezoek op Google leverde al gauw resultaat op wat de bedoeling daarachter was, en omdat ik het wel een mooie romantische gedachte vond, en aangezien S. en ik binnenkort gaan trouwen mocht ons slotje daar niet ontbreken.

Na een mooi plekje te hebben uitgezocht hebben we het opgehangen en vervolgens de sleutels van het slot in de Rijn geworpen. Op naar een mooi en gelukkig leven samen!