Tag: Feyenoord

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Van Kosovo naar Tirana

Gepost op door Henk Hofman

Kan het nog erger? Een vraag die ik me als Feyenoordsupporter over het algemeen meerdere keren per seizoen stel als het over het spel van Feyenoord gaat. Met de avond van 22 juli 2021 wellicht als meest schrijnende voorbeeld daarvan. Feyenoord had toen in Kosovo tegen het nietige FC Drita zojuist wellicht een van de meest dramatische wedstrijden van de laatste 20 jaar gespeeld met een troosteloze 0-0 als eindresultaat en wederom doemde een mislukt jaar op. Ik weet het; Feyenoorder ben je niet voor je plezier, maar toch; uitschakeling in de tweede voorronde van de Conference League dreigde; veel dieper kun je bijna niet zinken.

Maar zie, met meer geluk dan wijsheid werd er thuis alsnog gewonnen en was de volgende voorronde bereikt. En hoe snel het kan gaan; het voetbal werd wedstrijd na wedstrijd beter, en Feyenoord begon zelfs Europese uitwedstrijden te winnen… Om uiteindelijk 10 maanden later, na Drita, Luzern, Elfsborg, Macabi Haifa, Slavia Praag, Union Berlin, Partizan Belgrado, wederom Slavia Praag en vervolgens Olympique Marseille te hebben verslagen 25 mei doodleuk in de finale van de Conference League in Tirana te staan, op een paar honderd kilometer van het stadion van Fc Drita waar dit verhaal begon.

De uitslag, die staat nog een week of 3 in de sterren geschreven, maar ik weet nog goed het bizarre verloop van de vorige Europese finale waar Feyenoord in speelde; de Uefacupfinale in 2002.

Ik woonde toen in het centrum van Rotterdam, vlakbij de Coolsingel, en twee dagen voor die finale was Pim Fortuyn vermoord. Terwijl ik na mijn werk over de Coolsingel richting huis liep, stonden aan mijn linkerkant de mensen in de rij om op het Rotterdamse stadhuis het condoleanceregister voor Fortuyn te tekenen terwijl aan mijn rechterkant Feyenoordsupporters al helemaal in de stemming waren voor de finale die een uur of wat later zou beginnen. Notabene ook nog eens in de Kuip.

Alhoewel Feyenoord (ook?) toen de finale won, was er van massale feestvreugde logischerwijs geen sprake. Rotterdam en eigenlijk heel Nederland was toen door de moord op Fortuyn in verwarring, geen idee wat er verder nog allemaal stond te gebeuren.

Hoe het nu afloopt? Woensdagavond 25 mei weten we meer…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Geen woorden maar daden

Gepost op door Henk Hofman

Ik weet nog goed wat mijn eerste wedstrijd op een seizoenskaart van Feyenoord was; Feyenoord-Fortuna Sittard, 1989.. Ik was amper 16 en had de twee jaar daarvoor meer dan regelmatig losse kaarten gekocht, vooral voor de Europese avondwedstrijden; de sfeer die er dan is als die lichtmasten branden en je de Kuip binnenstapt… magisch.

Hand in Hand Kameraden

Maar wat gereken leerde me dat ik dan beter een seizoenskaart kon kopen, ook al was het seizoen al een paar wedstrijden oud. Zo gezegd zo gedaan en mijn eerste wedstrijd met seizoenskaart voor vak R werd Feyenoord-Fortuna Sittard.

Hand in hand

Ik had toen nog niet gehoord van de uitspraak’ Feyenoorder ben je niet voor me plezier’, maar die wedstrijd kreeg ik daar wel een voorproefje van. Feyenoord was de competitie weer eens dramatisch begonnen met als gevolg dat er nog geen 10.000 toeschouwers waren. De wedstrijd was zoals wel vaker niet om aan te zien, maar het meest opmerkelijke was dat toen duidelijk werd dat ook deze wedstrijd weer verloren zou gaan, een paar duizend supporters besloten om hun onvrede te uiten door de hekken om het veld te slopen en het veld te bestormen. Dat werd toen al de rauwe kant van Feyenoord genoemd..

Voor Feyenoord 1

Bleu als ik was dacht ik; waar ben ik nu in terechtgekomen; dit is bepaald anders dan die magische sfeer bij Europese avondwedstrijden. Een aardige ontgroening en een kennismaking met dat zogenaamde rauwe randje van Feyenoord. Dat het vak waar ik zat, vak R niet bepaald koorknapenpubliek had, dat wist ik al, maar daarvoor had ik het ook gekozen; lekker fanatiek helemaal in de wedstrijd zitten, maar de grens tussen fanatiek zijn en als een eencellige zwakzinnige tekeer gaan zag ik daarna regelmatig overschreden worden. Maar dat is dan dat zogenaamde rauwe randje waar over het algemeen redelijk mee te leven valt, helemaal omdat dat extreem fanatieke ook soms voor net juist die extra sfeer zorgt die af en toe nodig is..

Geen woorden maar daden

Maar wat er de laatste tijd rondom Feyenoord aan de gang is heeft weinig meer te maken met een rauw randje maar is gewoon beter te omschrijven als ronduit misdadig. Supporters en bestuur van een tegenstander die gewoon ergens in de stad zitten te eten helemaal lens willen slaan, bestuur en mensen die toevallig een andere mening hebben over een nieuw stadion thuis opwachten, ramen ingooien en andere intimiderende en nog verder gaande praktijken.

Leve Feyenoord 1

En maar zielig doen dat iedereen tegen ‘ze’ is. Met dat soort van eencelligen als ‘vrienden’ heb je geen vijanden meer nodig.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Is 45 het nieuwe 30?

Gepost op door Henk Hofman

temperatuur 45 graden

Nog niet eens zo heel lang geleden was het iets bijzonders als de thermometer waarden boven de 30 graden aangaf, maar dingen gaan snel.

Na die week met 40 graden die we nog geen maand geleden hadden, viel het me de afgelopen dagen op hoe gelaten op die 30+ die we nu hebben, wordt gereageerd.

Terwijl tot een jaar of wat geleden er allerlei hitteplannen etc tevoorschijn werden gehaalde als de thermometer richting de 30 graden dreigde te gaan, en in de nieuwsrubrieken allerlei ‘experts’ een hele rits open deuren intrapten over wat je wel en vooral niet moest doen met die temperaturen.

Maar ik vrees dat we die 40 graden die we vorige maand hadden, steeds meer als het nieuwe normaal moeten gaan beschouwen, en dat die branden die nu in de Amazone woeden binnen een jaar of wat als een nietszeggend drieregelig nieuwsfeitje wordt weggedrukt, ergens tussen het bericht van de vondst van een vierkoppige slang in Amerika en de jaarlijkse Almabtrieb in Bettmeralp.

Ik ben benieuwd wanneer we in Nederland voor het eerst de 45 graden gaan halen. Iets zegt me dat dat eerder is dan dat Feyenoord weer kampioen wordt;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Feyenoord; hand in hand de vernieling in.

Gepost op door Henk Hofman

Schermafbeelding 2017-05-05 om 11.54.47

Feyenoorder; ik ben het al van jongs af aan en zal het ook altijd blijven, maar wat kost dat af en toe moeite, vooral de laatste tijd.

En dan bedoel ik niet die 3-0 tegen Ajax, dat is helaas iets dat ik inmiddels als een halfjaarlijkse traditie beschouw. Maar veel meer op het elkaar de tent uitvechten als het gaat om het nieuwe stadion.

Dat merkte je dit weekend ook weer toen de stroom uitviel in de wedstrijd tegen VVV. Dat je er dan als supporter de ziekte in hebt, dat kan ik me goed voorstellen. Je zal maar uren onderweg zijn geweest, voor joker in een donkere Kuip zitten, om vervolgens weer urenlang richting huis te moeten. Meer dan logisch dat je er dan de ziekte in hebt.

Maar wat gebeurde er vervolgens bij Feyenoordsupporters? Daar werd het uitvallen van de lichtmasten weer aangegrepen om allerlei complottheorieën de wereld in te slingeren en om elkaar vervolgens voor rotte vis uit te maken.

In het kort kwam het er op neer dat ze het wel heel toevallig vonden dat de stroom net uitviel toen een groep supporters met spandoeken voor de zoveelste keer tegen het nieuwe stadion wilden protesteren. Alsof Feyenoord er baat bij heeft dat ze duizenden euro’s zinloze organisatiekosten moeten maken door die afgelaste wedstrijd.

Dat hele complottheorie-gedoe is tekenend voor de totaal verpeste verstandhouding die er momenteel is bij Feyenoord supporters onderling, en die steeds erger wordt.

Het Legioen als twaalfde man begint steeds meer op een mythe uit lang vervolgen tijden te lijken. Met zulke vrienden heb je als Feyenoord geen vijanden meer nodig. En het dan gek vinden als bedrijven steeds minder met Feyenoord van doen willen hebben, en de achterstand op andere clubs steeds groter wordt. Vooral blijven wentelen in nostalgie en zelfmedelijden over hoe goed het vroeger allemaal was, dan komt het allemaal goed.. Tuurlijk, droom lekker door… Benieuwd wie als laatste het licht uit doet..

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Oud & nieuw: Feyenoord in de herkansing

Gepost op door Henk Hofman

Feyenoord De Kuip

Times they are a changing;  Bob Dylan zong er al over, en gelukkig is dat ook bij Feyenoord momenteel het geval.

Niet alleen ‘dreigt’ Feyenoord zondag dan toch echt weer eens kampioen te worden, ook is er nu eindelijk wel groen licht voor een nieuw Feyenoordstadion.

Come gather around people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You’ll be drenched to the bone
And if your breath to you is worth saving
Then you better start swimming or you’ll sink like a stone
For the times they are a-changing

Waar in 2013 de bouwplannen voor een nieuw Feyenoordstadion nog sneuvelden in de Rotterdamse gemeenteraad, zijn de tijden ook wat dat betreft gelukkig veranderd; want gisteren stemde een overgrote meerderheid wel in met een nieuwe Kuip.

Wat me vooral opvalt is de felheid van tegenstanders van een nieuw Feyenoordstadion. Die deden alsof met het spelen in een nieuw stadion Feyenoord ten dode is opgeschreven. Natuurlijk zijn er in De Kuip ontelbare historische wedstrijden gespeeld, maar waarom zou dat in een nieuw stadion niet meer kunnen?

Het krampachtig vasthouden aan wat er is geweest, staat echte vooruitgang in de weg. Met alleen om de 14 dagen een wedstrijd kun je tegenwoordig geen stadion meer runnen. En wat is er tegen een beetje comfort voor supporters? Ben je opeens minder supporter als je een betere zitplek hebt, je makkelijker iets te drinken kunt halen etc? Is Feyenoord minder Feyenoord als er naast voetbalwedstrijden ook allerlei congressen, concerten en andere bijeenkomsten in en rond het stadion plaatsvinden? Bovendien is het nieuw stadion onderdeel van een heel nieuw gebied dat uit de grond wordt gestampt.

Begrijp me goed; de sfeer in de Kuip is onovertroffen, en is zeker een van de factoren waarom tegenstanders vaak met tegenzin richting De Kuip afreizen, maar waarom zouden die dingen niet kunnen worden meegenomen naar het nieuwe stadion?

The line it is drawn
The curse it is cast
The slowest now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is rapidly fading
And the first one now will later be last
Cause the times they are a-changing

Hand in hand

Laat iedereen, of ie nu voor of tegen een nieuw stadion was, nu de kogel door de kerk is, de strijdbijl begraven en er vervolgens met zijn allen voor zorgen dat de dingen die De Kuip een onneembare vesting maakten, ook in het nieuwe stadion terugkeren.

En er natuurlijk voor zorgen dat de oude Kuip een bestemming krijgt die recht doet aan de historie ervan.

En nu eerst dat kampioenschap!

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Feyenoord; 18 jaar later…

Gepost op door Henk Hofman

Schermafbeelding 2017-05-05 om 11.54.47Er zijn van die dingen die je je hele leven bijblijven:

De eerste keer dat ik S. (mijn vrouw) zag, mijn eerste blik op de Zwitserse Alpen en mijn eerste wedstrijd van Feyenoord.

1987

Wat dat laatste betreft; dat was in 1987. Ik weet het nog als de dag van gisteren, ik was toen 14. Het was de Europacupwedstrijd; Feyenoord-Bayern Leverkussen. Een vriend die al een seizoenkaart had vroeg of ik ook eens mee wilde. In die tijd voetbalde ik zelf ook al, en aangezien Vlaardingen vlakbij Rotterdam ligt was Feyenoord eigenlijk automatisch al mijn club.

Het was een avondwedstrijd in november, en de lichtmasten zetten De Kuip in een zee van licht. Toen ik de tribunes opstapte, voelde ik het meteen; dit is mijn club.

Wereldwinkel

Alhoewel die wedstrijd in 2-2 eindigde was ik definitief verkocht en wilde ik het liefst meteen de volgende keer weer. Probleem was alleen dat Feyenoord de meeste wedstrijden op zondag speelde. In die tijd was de zondag nog veel meer een rustdag; winkels waren nog collectief dicht, en op zondag gingen we ‘s ochtends naar de kerk. Naar zoiets als een voetbalwedstrijd gaan, dat was toen out of the question.

Maar gelukkig stak de kerk toen de helpende hand toe. Er verscheen toen namelijk opeens op een zondag een stand van de Wereldwinkel in de kerk, en werden er dus op zondag spullen verkocht.

Ik rook mijn kans en vroeg daarom aan mijn ouders waarom het wel op zondag was toegestaan om in de kerk spullen van de Wereldwinkel te kopen, maar niet om naar een voetbalwedstrijd te gaan?

Omdat ze daar geen afdoende antwoord op konden geven, was het vanaf dat moment ‘s ochtends naar de kerk en daarna snel richting Feyenoord.

Vak R

Het jaar daarop kocht ik mijn eerste seizoenkaart, voor vak R. En ja, toen merkte ik al dat de uitspraak ’Feyenoorder ben je niet voor je plezier’ o zo waar was;

Het was namelijk het seizoen dat er nog geen 10.000 toeschouwer naar Feyenoord kwamen kijken, en dat het spel zo dramatisch was dat tegen Fortuna Sittard zelfs ‘supporters’ het veld bestormden om hun onvrede te uiten. Naast dat dieptepunt waren er ook natuurlijk hoogtepunten, met onder andere twee kampioenschappen en de nodige KNVB-bekers.

Die seizoenkaart heb ik bijna 15 jaar gehad, maar toen werd de sfeer in het vak waar ik zat zo agressief, dat ik het wel gezien had. Fanatisme, geen enkel probleem, maar door de doorgesnoven types die toen steeds meer op dat vak kwamen te zitten kwam er zo’n explosieve sfeer te hangen dat je in plaats van met de tegenstander, eerder rekening moest houden met onderling knokkende Feyenoorders.

2002

Wat me ook nog bijstaat was de bijna surrealistische sfeer die er in 2002 hing rondom de UEFAcupfinale van Feyenoord. Ik woonde toen in hartje Rotterdam, en het was een paar dagen nadat Pim Fortuyn was vermoord. Ik werkte toen in Den Haag dus treinde elke dag heen en weer.

Toen ik die dag van mijn werk thuiskwam, liep ik over de Coolsingel richting huis. Aan de linkerkant zag ik toen de rijen mensen die voor het stadhuis in de rij stonden om het rouwregister voor Fortuyn te tekenen terwijl aan mijn rechterhand op het Stadhuisplein de terrassen overvol waren met Feyenoordsupporters die in afwachting waren van de UEFAcupfinale.

 In je bloed

Maar ja; Feyenoorder zijn zit in je bloed, daar kom je niet meer vanaf en dat blijf je voor eeuwig, of je nou naar het stadion gaat of niet.

En nu, na 18 jaar dreigt het toch weer te gebeuren…. Feyenoord kampioen…

Update 7 mei: Inderdaad,  Feyenoorder ben je niet voor je plezier… Dan maar volgende week de overwinning … Toch??

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Terug naar de kust

Gepost op door Henk Hofman

camperduinTijd glijdt als zand langs mijn vingers; nog geen week geleden was ik met S. in Camperduin om daar te genieten van een paar zonnige dagen aan zee, terwijl als ik nu buiten loop, de hagel- en natte sneeuw buien om voorrang vechten om mijn hoofd te teisteren. Blijft een boeiend fenomeen; het weer…

Voorgaande jaren gingen S. en ik in het voorjaar vaak naar een stad als Rome of Keulen etc, maar dit jaar besloten we om eens iets anders te doen en de stad te verruilen voor de kust.

En ja, zeker aan de kust moet je geluk hebben met het weer, want als je 4 dagen regen hebt, dan is de kust niet de meest ideale plek. Maar gelukkig hadden we wat dat betreft vorige week meer dan mazzel, want het leek wel zomer.

Niets en zo zij het

Wat ik zo heerlijk vond aan een paar dagen helemaal niets moeten is dat de ‘grotere’ dingen dan vanzelf plaats maken voor de ‘kleinere’.

Geen gedoe over Syrië, referendumgeneuzel, het gestuntel van Feyenoord in de competitie of werkgerelateerde zaken maar ‘hoofdbrekens’ over welke route gaan we lopen, welke broodjes ga ik bij de bakker kiezen.. en meer van dat soort zaken.

Heerlijk om over het strand te struinen en dan een schelp in mijn hand te nemen en me af te vragen waarom die schelp eruit ziet zoals ie eruit ziet.

En dan na een paar heerlijke dagen komen we terug in Houten en maken die zaken weer plaats voor de dagelijkse zaken, en daar is in die week weinig aan veranderd. Syrië blijft nog steeds een hopeloze zaak, de referendumgevolgen zijn nog steeds volkomen onduidelijk en Feyenoord.. daar is toch wel wat veranderd want het steeds net niet heeft eindelijk weer eens plaatsgemaakt voor net wel, het winnen van de KNVB beker.

Terug naar de kust

Ik wil terug naar de kust…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Onmacht; nu al het woord van 2014

Gepost op door Henk Hofman

blogOnmacht; dat is alhoewel 2014 amper halverwege is, wat mij betreft nu al het woord van 2014.

Onmacht, omdat zowel Israël als de Palestijnen totaal niet geïnteresseerd lijken in het vinden van een oplossing naar duurzame vrede.

Onmacht omdat, alhoewel het al bijna een maand geleden is dat vlucht MH17 uit de lucht werd geschoten, er nog steeds geen normaal onderzoek naar het neerschieten van MH17 kan worden gedaan, laat staan dat alle menselijke resten kunnen worden geborgen.

Onmacht, omdat er duizenden mensen op bergen in Irak de dood wacht doordat godsdienstwaanzinnigen van IS als hongerige wolven onderaan de berg op hun ‘prooi’ staan te wachten om iedereen die het waagt om naar beneden te komen, de dood in te jagen.

Onmacht, omdat in Syrië en Libië iedereen tegen iedereen vecht en je vijand van vandaag je vriend van morgen, en je vijand van overmorgen kan zijn.

Onmacht, omdat politici van zowel het Westen als Rusland met een steeds meer uit de hand lopend spelletje boycotblufpoker bezig zijn, met als uiteindelijk resultaat alleen maar verliezers in de vorm van op de fles gaande boeren, tuinders en andere bedrijven.

En ja, van een geheel andere categorie, maar toch: onmacht, omdat Feyenoord ook dit jaar Europees helaas niet in staat is om ook maar een deuk in een pakje boter te trappen.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Rotterdam: toon lef!

Gepost op door Henk Hofman

FeyenoordDe kans is groot dat minstens 75% afhaakt als ze lezen waar deze blogpost over gaat, maar als Feyenoorder ontkom ik er niet aan: de uitspraak voor of tegen HNS oftewel Het Nieuwe Stadion…

Ik ben voor!

Om maar meteen heel duidelijk te zijn: ik ben voor!

Waarom?  Heel simpel, de huidige Kuip voldoet niet meer. Het was, en is, nog steeds een prachtig stadion om te zien, maar het is een stadion van het verleden; om tegenwoordig mee te draaien heb je een stadion met veel meer mogelijkheden nodig.

Een stadion kan simpelweg niet leven van wat voetbalwedstrijden alleen, en ja, supporters en sponsors worden steeds veeleisender. Er is veel te weinig horeca, te weinig ruimte voor sponsors, en het stadion moet ook voor andere zaken, zoals concerten, congressen en dergelijke worden gebruikt.

Ik heb zelf  vanaf mijn 13e een seizoenskaart gehad dus heb veel hoogte-, en, ja het blijft tenslotte Feyenoord, ook veel dieptepunten meegemaakt. En wat me toen al opviel, en wat alleen maar sterker is geworden; heel veel Feyenoorders zijn, bij gebrek aan huidig succes, in het verleden blijven hangen. Dat merk ik nu met de hele discussie rondom dat nieuwe stadion ook.

The good old days

Steeds worden er verhalen over het verleden, de jaren 70 en over Van Hanegem en Moulijn bijgehaald; hoe fantastisch het toen allemaal was en hoe fantastisch toen de sfeer was. Dat zal ook ongetwijfeld zo geweest zijn, maar zie de realiteit onder ogen; de plek die Feyenoord toen had, hebben ze al geruime tijd niet meer; Ajax en PSV zijn al een heel stuk verder en ook andere ploegen waren Feyenoord voorbijgestreefd of dreigden dat te doen. Een pijnlijke constatering, maar de kille feiten liegen niet. En dat is nog niet tot iedereen doorgedrongen: zie bijvoorbeeld discussies als deze

Licht aan de horizon

Feyenoord heeft jarenlang stilgestaan en door allerlei oorzaken schuld op schuld gestapeld. Door drastische maatregelen is er op het financieel/organisatorische vlak weer licht aan het eind van de tunnel, maar om die laatste stap te zetten, om Feyenoord weer daar te brengen waar ze horen, aan de top, is een stadion nodig, dat toonaangevend is in de 21e eeuw, in plaats van toonaangevend in de 20e eeuw.

Lapmiddelen

Natuurlijk kun je aan de huidige Kuip van alles vertimmeren, het dak verhogen, een extra ring plaatsen en nog veel meer, maar in hoeverre ben je dan ook niet simpelweg bezig met een nieuw stadion?  Het blijven lapmiddelen en ze zorgen er hoogstens voor dat Feyenoord aanklampt bij de subtop, in plaats van dat ze echt stappen vooruit maken om het verloren terrein weer terug te veroveren.

En ja, 360 miljoen is een enorm bedrag, maar naast een nieuw stadion krijg het hele gebied waar het nieuwe stadion komt een metamorfose. Wie wel eens is geweest in dat gebied moet erkennen dat dat bepaald geen overbodige luxe is.

Jaren 30

Tijden veranderen: tot halverwege de jaren 30 speelde Feyenoord op een geheel andere locatie, Als men toen had besloten om op de plek te blijven waar ze toen zaten, was de Kuip er niet gekomen en wie weet hoe het toen was afgelopen. Maar in de jaren 30 zagen ze in Rotterdam in dat als ze verder wilden komen, ze risico’s moesten nemen en een nieuwe weg moesten inslaan, met de Kuip als gevolg.

Toon lef

Nu is het tijd voor het stadsbestuur om datzelfde lef te tonen door in te stemmen met het nieuwe stadion. Stel nog allerlei aanvullende eisen, pas het plan waar nodig aan, zorg voor extra zekerheden, maar toon LEF. Zorg er samen met allerlei andere partijen voor dat er over een jaar of 5 op Rotterdam-Zuid een toonaangevend stadion van de 21e eeuw staat met een omgeving waar het de gehele dag bruist.

Wat vind jij? Moet er wel of geen nieuw stadion komen?

Update 11 juli

En dan wordt je wakker met het nieuws dat Leefbaar Rotterdam het niet aandurft en het plan dus door onvoldoende steun in de prullenbak verdwijnt. Benieuwd hoe de personen die zo fel pro-Kuip waren, ervoor gaan zorgen dat Feyenoord niet blijft hangen als een in het verleden levende subtopper maar wakker worden  en zich realiseren dat er echt structureel iets nieuws nodig is. Ik ben benieuwd maar heb mijn ernstige twijfels.

Geplaatst in Dagelijkse leven

A matter of trust

Gepost op door Henk Hofman

trustVertrouwen; als er een woord is dat 2011 goed omschrijft, dan is het wel vertrouwen, of liever het gebrek daaraan. De economische crisis, Feyenoord en de Katholieke kerk; ansich drie geheel verschillende zaken maar bij alledrie was/is vertrouwen een cruciaal woord in 2011.

De economische crisis blijft maar dooretteren in 2011 doordat het vertrouwen totaal weg is. Of het nu landen, aandelenbeurzen, banken, bedrijven of consumenten zijn; bij allemaal wint het wantrouwen het ruimschoots van het vertrouwen. Alle maatregelen die worden genomen om uit die crisis te komen worden worden bijna vanzelf sceptisch ontvangen.

Bij Feyenoord stond 2011 in het teken van het volledig zichtbaar worden van de malaise waar ze in verkeerden, en in het beetje bij beetje overwinnen van al die problemen. Maar toch overheerst bij een behoorlijk gedeelte van de Feyenoordsupporters de argwaan en hebben ze totaal geen vertrouwen in dat het bestuur er in slaagt alle problemen te overwinnen, met de bestorming van het Maasgebouw als dieptepunt.

Bij de katholieke kerk is de afwikkeling van het seksueel misbruikschandaal dat in 2011 in volle omvang duidelijk werd, de reden dat de buitenwereld met groot wantrouwen kijkt hoe ze daar mee omgaan. Juist bij een instituut waar het draait om geloven is vertrouwen iets waar ze niet zonder kunnen.

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, maar als ik mijn geld zou moeten inzetten bij welke van die drie eind 2012 het wantrouwen heeft plaatsgemaakt voor vertrouwen dan ga ik zonder meer voor Feyenoord. Die Coolsingel is lang genoeg leeg geweest…

In welke mate ben je gevangene van je eigen verleden? Dat is de centrale vraag in het boek Bloedrood is de nacht bij zowel de voor doodslag veroordeelde eigenaar van een paardenranch Paul Hunt, als voor hulpsheriff Bobby Drake.

Om het hoofd nog enigszins boven water te houden houdt Hunt zich, naast zijn verliesgevende paardenranch, bezig met drugssmokkel. Blake probeert in het reine te komen met zichzelf nadat zijn vader, die ook hulpsheriff was, wordt veroordeeld voor drugssmokkel. Nadat een drugssmokkel volledig uit de hand loopt, ontspint zich een steeds bloediger kat en muis spel waarbij naast Hunt en Drake ook onder andere een door het drugssyndicaat ingeschakelde huurmoordenaar betrokken is.

Jager en prooi wisselen voortdurend van rol in dit intelligent en pakkend geschreven thrillerdebuut van Urban Waite. Hij slaagt erin heden en verleden met elkaar te vervlechten en dan weer met elkaar te laten botsen. Een verfilming kan niet lang op zich laten wachten.

Geplaatst in Spoor

Spoor (1)

Gepost op door Henk Hofman

treinAls zeer regelmatige treingebruiker vallen me altijd wel dingen op;  bepaald geen wereldschokkende zaken, maar ach soms moet dat ook kunnen. Hier de oogst van de afgelopen twee weken:

Geen woorden maar daden
Anderhalve week geleden had je op zondag Ajax –Feyenoord, en een aantal Feyenoordsupporters uit Gouda en omgeving had het plan opgevat om naar Rotterdam te gaan om in de kroeg die wedstrijd te bekijken.

Ik moest die middag ook naar Rotterdam, dus op Gouda CS stonden we op dezelfde trein te wachten. Tijdens dat wachten was het al de ene k”nker, J$den, pl%uris etc na de ander, maar ik schonk er verder weinig aandacht aan.

In de trein zaten ze vlak bij me, en omdat ik bij het naar buiten staren niets beters te doen had, en je niet kon ontkomen aan hun “conversatie” heb ik eens het aantal  keer k”nker, J$den etc. geteld in de 20 minuten die het duurde van Gouda naar Rotterdam. Ik kan wellicht een keer gemist hebben, maar ik kwam uit op 34 keer k$nker en 18 keer j%den. Gelukkig waren de daden van Feyenoord die middag een stuk beter…

Trein gemist? Vloek niet
Een moeder, vader en kind staan op station Gouda op de trein te wachten. Moeder probeert kind in kinderwagen zoet te houden, terwijl de vader steeds drukker gebarend aan het bellen is. Na een paar minute komt hun trein eraan. De vader is nog steeds druk aan het bellen en negeert zelfs zijn vrouw als die vraagt of hij even kan helpen de kinderwagen in de trein te tillen. Bellen is blijkbaar belangrijker, want hij reageert totaal niet, en daarom doet ze het zelf maar.

Zij en dat kind dus in de trein, maar de vader blijft maar bellen terwijl hij nog steeds op het perron staat. Die moeder trekt hem aan zijn mouw om hem over te halen in te stappen maar nog steeds volledig in de slag genomen door zijn telefoontje weert hij haar af.

Conducteur fluit,  maar ook dat ontgaat hem compleet. Deuren van de trein gaan dicht, en alsof of hij uit een droom ontwaakt, realiseert die vader opeens dat hij moet instappen, maar helaas……  de deuren zijn al dicht en trein vertrekt..  Met een vloek geeft hij een klap tegen de vertrekkende trein. Ik ben benieuwd hoe dat uiteindelijk is afgelopen;-)

Appel versus apple
Dat mannen echt maar 1 ding tegelijk kunnen, werd gisteren weer eens duidelijk. Een man met in zijn ene hand een appel en in zijn andere hand een iPad, loopt druk lezend op zijn iPad over het perron. Waardoor weet ik niet maar opeens struikelt hij.  iPad compleet aan stukken maar de appel heeft niets…