Wat als Corona nooit was uitgebroken? Ik weet het; een onmogelijke vraag waar nooit een antwoord op komt, maar toch; Wat als het met Corona net even anders was gegaan?
Terwijl ik deze woorden typ, moet ik gelijk aan een schitterend nummer van Herman van Veen denken; met dezelfde titel: ‘ Als het net even anders was gegaan?‘ Een te mooi nummer om te laten schieten:
Maar ik dwaal af; wat als het met Corona net even anders was gegaan?
… Dan hadden we nooit van ‘de’ eerste, tweede en derde golf gehoord.
… Dan waren ‘code oranje, rood en zwart’ termen geweest die we alleen in weersvoorspellingen hoorden.
… Dan waren er nu 20.000 Nederlanders minder overleden.
… Dan waren mondkapjes die dingen waarvan je er altijd te weinig koopt als je met een stoffige verbouwing aan de gang gaat.
… Dan hadden heel veel complottheoristen een andere bezigheid gehad.
… Dan was Hugo de Jonge partijleider van het CDA geweest.
… Dan waren medewerkers in de zorg naast de ‘standaard’ overbelastheid niet nog meer overbelast geraakt.
… Dan hadden heel veel festivalgangers twee onbezorgde festivalseizoenen gehad.
… Dan hadden restauranthouders zich het hoofd kunnen breken over hoe ze een menu konden samenstellen waarmee ze ook vegetariers, veganisten, lactose-intoleranten, gluten-intoleranten en andere dieetgroepen tevreden konden stellen in plaats van of ze over een maand of wat nog wel de vaste lasten kunnen betalen.
… Dan hadden supporters gewoon naar hun club kunnen gaan en hadden Feyenoorders zich elke 14 dagen in de Kuip kunnen ergeren aan de prestaties op het veld….
… dan was Corona alleen een biertje geweest waarbij je je ’s zomers realiseerde; geen verkeerd biertje, maar er gaat toch niets boven een heerlijke Belgische triple.
Wat als net net even anders was gegaan? We zullen het nooit weten.
Hoelang het exact geleden is weet ik niet meer, maar ik schat ergens tussen de 10 en 15 jaar, dat de organisatie waar ik werk, verhuisde van Amsterdam naar Utrecht. Bij de opening was er in het wat toen nog het Jacobi-theater was een heel programma. De meeste acts/presentaties waren leuk, maar verder niet heel bijzonder. Tot voor de laatste presentatie Bibian Mentel het podium betrad. Vanaf het begin van haar presentatie wist ze me te boeien met haar verhaal.
Topsnowboardster
Hoe ze als topsnowboardster op een gegeven ogenblik een wat op het eerste gezicht gewoon vervelende blessure leek opliep, maar dat bij verder onderzoek botkanker bleek te zijn. En ze voor de keus kwam te staan tussen of een heel riskant behandeltraject in te gaan of een van haar onderbenen te laten amputeren. Ze besloot voor de laatste optie te kiezen.
Toen ze een half jaar later werd gevraagd om bij het NK snowboarden de prijsuitreiking te doen bij een bepaald onderdeel kreeg ze weer zoveel zin in topsnowboarden, dat ze ondanks dat ze aan haar ene been een prothese had, gewoon besloot zich in te schrijven voor een onderdeel dat later die week op het programma stond. Om dat onderdeel vervolgens ook ‘gewoon’ even te winnen… Een erg motiverende en boeiende presentatie met een naar het toen leek goed einde met het winnen van dat NK.
Communicatiecongres
Een paar jaar gleden bij een Communicatiecongres in Utrecht was zij er weer. Bij zo’n Communicatiecongres zijn er de hele dag workshops en andersoortige presentaties in groepen en daarna zijn er meestal nog één of twee plenaire presentaties, vaak over onderwerpen die niet zo zeer direct maar meer indirect iets met Communicatie van doen hebben. En juist die plenaire presentatie aan het eind van zo’n dag zijn het moeilijkst om te geven omdat na een dag waar je al een presentatie of 6 heb gehad, iedereen een beetje murw gebeukt is van alle info en toe is aan de borrel.
Als je dan nog een presentatie moet geven en je de ondankbare taak hebt om een zaal met ruim 500 Communicatiemensen te boeien met een presentatie; ga daar maar aan staan. Gevolg is dat meestal gedurende die presentaties de zaal langzaam leeg stroomt. Maar zoals gezegd was dat jaar Bibian Mentel geboekt om die presentatie te houden, en van de vorige keer wist ik nog dat ze de gave had om met heel veel passie haar persoonlijke verhaal te vertellen. En ook dit keer slaagde ze daar weer fenomenaal in.
Binnen no-time wist ze een zaal met 500 mensen die toe waren aan het einde van een lange congresdag te boeien met haar verhaal. Hoe de kanker na dat NK nog diverse keren bij haar terug was gekomen, hoe ze daar mee om ging en nog veel meer. Inspirerend om haar verhaal te horen. Als je wat haar is overkomen hebt meegemaakt, zou je meer dan voldoende reden hebben om bij de pakken neer te zitten. Maar zij vond voortdurend de kracht om op te krabbelen en om wat haar is overkomen te gebruiken om andere te inspireren om nooit op te geven en hoe je tegenslagen kunt ombuigen naar positieve energie.
Toen ik in de trein terug naar huis zat, was ik eerlijk gezegd heel veel van dat congres weer vergeten, maar haar verhaal bleef maar door mijn hoofd spoken; hoe kun je zo positief blijven als je overkomt wat haar is overkomen. Wat een kracht moet je dan hebben; niets dan bewondering.
Dat congres is nu een paar jaar geleden en sinds die tijd kwam er een aantal keer in het nieuws dat er opnieuw uitzaaiingen bij haar waren gevonden, maar ook steevast een paar weken later dat ze het weer de baas wist te worden. Verbazingwekkend waar iemand die kracht vandaan weet te halen.
Tot gisteren… Toen kwam het bericht dat er weer uitzaaiingen waren gevonden, maar dit keer in haar hersenen, dat er nu geen behandeling meer mogelijk is en dat de artsen haar hadden geadviseerd om te beginnen met afscheid nemen van haar naasten. Kenmerkend voor haar kracht is dat ze heeft gezegd, dat ze ondanks alles er alles aan zal doen om volgende maand bij het congres van haar eigen stichting aanwezig te zijn.
Vroeger, heel lang geleden, toen ik nog jong was (ergens halverwege de jaren 80), had ik op de lagere school rond kerst een musical. Heel veel dingen van de lagere school ben ik vergeten, maar de liedjes uit die musical kan ik nog woordelijk opdreunen. En dat is zelfs zo erg dat steeds als het buiten wit is, of als we op vakantie ergens in de bergen sneeuw tegenkomen, een bepaald nummer uit die musical spontaan komt opploppen.
En ook deze week toen ik buiten liep voor een lekkere winterwandeling, was dat weer het geval. Een mooie gelegenheid om aan de hand van wat foto’s van winters Houten je deelgenoot te maken van dat nummer…
Wit, wit, wit zijn alle daken,
alle daken van de stad.
Want de winter is gekomen,
wit, wit, wit zo wit als wat.
Mensen blijf toch liever thuis,
bij de kachel en de buis.
Was dat het hele nummer? Nee dat niet, maar zoals ik al zei was het een kerstmusical, en dat merk je vooral aan het laatste deel van het nummer. Omdat het nog lang geen kerst is, wilde ik het laatste deel van het nummer eigenlijk weglaten, maar vooruit… Voor de nieuwsgierigen alsnog:
Ze gingen wel/ze gingen niet/ze gingen misschien. En nu is het dan zover; het Verenigd Koninkrijk is uit de EU. Qua woorden is er eigenlijk al meer dan voldoende over gezegd, daarom heb ik maar eens gekeken of ik het met muziek kon zeggen.
De hele Corona-crisis maakt het al helemaal onmogelijk, maar welke muziek zou toepasselijk zijn op een afscheidsconcert? Een flinke klus, maar het heeft resultaat gehad. Uit alle EU-landen een nummer dat op de één of andere manier met afscheid, de EU of iets dat daarbij hoort past. Het was aanzienlijk gemakkelijker (en had een kortere lijst opgeleverd) geweest als de EU uit een land of 10 had bestaan, maar het zijn er aanzienlijk meer…
Maar mede ook dankzij Google en Youtube ben ik tot de volgende lijst gekomen:
Verenigd Koninkrijk
Bij het Verenigd Koninkrijk was ik er al vrij snel uit; als er een groep symbool staat voor die knallende ruzie die ook met de Brexit gepaard is gegaan is dat wel Oasis; twee broers die elkaar voortdurend de tent uitvechten, mooie parallel met de verhouding tussen het VK en de EU;-):
België
Welke Belg kan er mooier over afscheid zingen dan Jacques Brel: Ne me quite pas (verlaat me niet)
Duitsland
Rammstein mag in geen enkel lijstje ontbreken en zeker ook niet in dit lijstje; gewoon een schitterend nummer: Ohne Dich (Zonder jou)
Nederland
Tsja, welk Nederlands nummer zou er in deze lijst moeten komen? Laat ik eens een minder voor de hand liggend nummer nemen van Bløf: Spijt heb je morgen maar
Frankrijk
Omdat de liefde tussen de EU en het VK ondanks alles zeker niet over is, mag een liefdeslied ook zeker niet ontbreken, en dan is er in Frankrijk maar 1 nummer… :Jane Birkin & Serge Gainsbourg – Je t’aime moi non plus (ik hou ook van jou)
Oostenrijk
Bij Oostenrijk was het even zoeken, maar gelukkig hielp Falco me uit de brand: Falco – Europa
Ierland
Melancholische muziek daar is in Ierland geen gebrek aan, en wat mij betreft het perfecte voorbeeld daarvan zijn The Cranberries: All over now
Italië
Een Italiaans-Engels duet over afscheid nemen, hoe mooi wil je het hebben: Andrea Bocelli & Sarah Brightman – Time To say Goodbye
Portugal
Een afscheid zonder fado kan natuurlijk niet, goed dus dat Portugal in de EU zit;-):Mariza – Gente da minha terra (people of my land)
Zweden
Wat valt er nog te zeggen over de vertegenwoordiging uit Zweden? Naam is goed, en ja, stiekem ook gewoon een lekker nummer (zeker 30 jaar terug): Europe – The final countdown
Finland
Er zal in Finland ongetwijfeld ook andere muziek gemaakt worden, maar in dit rijtje mocht wat Finse metal niet ontbreken: Apocalyptica – Bittersweet
Verenigd Koninkrijk
Als vertrekkend land krijgt het Verenigd Koninkrijk gewoon twee nummers in dit overzicht. Als tweede, maar eigenlijk als eerste omdat ze zo goed zijn en een nummer hebben dat zo goed in dit overzicht past: Editors – An end has a start
Denemarken
Veel groepen waarvan ik dacht dat ze uit Denemarken kwamen, bleken ze uit Zweden te komen. Gelukkig blijkt Alphabeat wel een Deense groep te zijn: Alphabeat – What is happening
Cyprus
Klein land, maar natuurlijk staan ze ook in het overzicht: Arda & the stolen moon- Never again
Luxemburg
Wordt er wel muziek gemaakt in Luxemburg? Dat vroeg ik me af want duurde heel lang dat ik een passend Luxemburgs nummer wist te vinden. Maar eerlijk gezegd is dit wel een erg lekker nummer: Say yes dog – A friend
Spanje
Spaanstalige muziek is er meer dan voldoende, maar muziek van een Spaanse groep was een stuk moeilijker: Alejandro Sanz – El Trato(het verdrag)
Griekenland
Natuurlijk mag Griekenland niet ontbreken, maar wat weet ik van Griekse muziek? Niet heel veel, maar gelukkig is daar Vangelis: I’ll find my way home
Bulgarije
Symphonische rock uit Bulgarije, je verwacht het niet (ik niet in ieder geval): Metalwings – Second Chance
Roemenië
Voor Roemenië moest ik wel even gaan zitten, want dat is bepaald geen muziek die ik dagelijks beluister. Gelukkig was daar de groep O-zone die het nummer ‘waar je ook bent’ (maar dan op zijn Roemeens) hebben uitgebracht: Oriunde ai fi (where ever you are)
Letland
Muziek uit Letland, wie kent het niet… Maar een nummer met bovenstaande titel moet natuurlijk in deze lijst:Fomins & Kleins – Aizejošās dienas(departing days)
Hongarije
Ook als je je terugtrekt uit de EU zul je met buitenlandse zaken bezig moeten blijven houden:Másfél – Idegen anyag (Foreign matter)
Tsjechië
In de EU of er buiten; van je vrienden moet je het hebben, en anders van vrienden van vrienden:Lake Malawi – Friend of a friend
Estland
Kort en bondig: ‘bye’ , dat is de Estse boodschap: Malcom Lincoln – Bye
Slovenië
De Sloveense bergen staan zeker nog op mijn vakantielijst, qua muziek staan ze iets minder hoog: Platin – Stay forever
Polen
Een Poolse groep met een Nederlandse zanger, dat zie je niet vaak: Frühstück – That’s the way
Malta Tot mijn eigen verrassing blijkt er ook in Malta heel aardig muziek te worden gemaakt. Een groep met de briljante bandnaam Nosnow/noalps leverde dit nummer af:
Litouwen
What we gonna leave? Een nummer met deze bijna filosofische titel is de Litouwse afvaardiging in deze lijst: Skamp – What we gonna leave
Toeristisch is Kroatië sterk in opkomst, met muziek nog niet bepaald. Gelukkig heeft Magazin wel een treffend nummer geproduceerd:Magazin – Došlo vrijeme (the time has come)
Europa
En natuurlijk mag tot slot het Europese nummer bij uitstek niet ontbreken: Ode an die freude
Deze weken kun je er niet aan ontkomen; de spotjes op radio/tv, Facebook of waar dan ook van zorgverzekeraars. En dan in de kranten natuurlijk weer een paar van die ‘experts’, al dan niet zwaar gesponsord, die betogen dat je gek bent als je niet elk jaar opnieuw overstapt naar de goedkoopste zorgverzekeraar. En dan worden er voorbeelden bijgehaald van bepaalde onderdelen van iemands verzekering waar diegene dan geen gebruik van maakt, terwijl het wel in zijn maandelijkse premie zit.
Wat in al die voorbeelden opvalt is dat het alleen maar om de laagste premie gaat. Zaken als service, snelle uitbetaling en snel worden geholpen als je een vraag hebt lijken allemaal onbelangrijk te zijn, als je maar de laagste premie hebt. En misschien nog wel belangrijker; wat ik in al die voorbeelden mis, is dat er ook nog zoiets is als solidariteit. Als iedereen alleen maar zou betalen voor de zaken waar ie zeker gebruik van maakt, dan is het gevolg dat mensen die onverhoopt met allerlei extra medische kosten worden geconfronteerd, bijvoorbeeld chronisch zieken, met steeds hogere premies worden geconfronteerd.
Tuurlijk, ik betaal ook het liefst zo min mogelijk, maar ik vind solidariteit ook iets waar ik best iets extra’s voor wil betalen. Wat mij betreft schaffen ze al die aanvullende pakketten af en zijn ziektekosten iets waar iedereen collectief aan meebetaald, wellicht zelfs naar inkomen.
2020 zou het jaar zijn dat we 75 jaar bevrijding zouden vieren; vieren dat we al 75 jaar in alle vrijheid kunnen leven en zijn wie we willen zijn. Typisch dat dan juist dit jaar het meest onvrije jaar in 75 jaar is. Met als ‘toetje’ de lockdown tot na half januari.
Ik ben benieuwd als dit allemaal achter de rug is, wat we dan achteraf als onze D-day en als Bevrijdingsdag bestempelen.
D-day
Wat onze D-Day zou kunnen zijn? Wellicht de dag dat het besef kwam dat Corona geen één of ander vaag plaatselijk ver van mijn bed virus in China was, maar een virus dat over de hele wereld ingrijpende gevolgen zou hebben.
Bevrijdingsdag
Als Bevrijdingsdag zie ik het voor me dat ergens komend jaar op een mooie zonnige zomerdag live op tv de laatste Nederlander zonder vaccin dat vaccin krijgt toegediend. En dat met de toediening van dat vaccin alle beperkende maatregelen opgeheven worden. Vervolgens kunnen alle Nederlanders een setje speciale Coronamunten die ze dan krijgen vrij besteden bij een restaurant/attractie/museum/theater naar keuze, om zodoende die sector een boost te geven.
Om die Bevrijdingsdag te halen, moeten we eerst weten af te rekenen met de grootste vijand die tussen ons en die Bevrijdingsdag in staat; onze eigen laksheid.
Tot het zover is werken mensen in ziekenhuizen/verzorgingstehuizen en allerlei daarmee samenhangende gebieden zich een slag in de rondte om dat virus de baas te worden en proberen mensen die getroffen zijn door de gevolgen van de aanpak van het virus het hoofd boven water te houden.
En dan?
Waar ik benieuwd naar ben; wat we over een jaar of wat als Corona nog slechts te boek staat als een zomers biertje, als positieve dingen uit deze Coronacrisis hebben gehaald.
Dat er in Houten qua woningbouw iets staat te gebeuren kan niemand in Houten intussen zijn ontgaan.
Aanleiding voor dat alles is het ‘Ontwerp ruimtelijke koers Houten 2040’. Volgens tegenstanders een ondemocratisch tot stand gekomen plan dat Houten verkwanselt, resulteert in anonimiteit en zinloos bouwen en nog een hele reeks kwalificaties. Volgens mij een plan dat met wat bijschaverij er voor zorgt dat Houten in de toekomst een gemeente blijft waar het erg lekker wonen is, maar ook een gemeente wordt waar gezinnen/ouderen/jongeren/alleenstaanden/stellen en alles daar tussenin met aanzienlijk minder moeite dan nu een woning weten te vinden.
Waarom ik me best kan vinden in dat ontwerp? Omdat ik vind dat er veel te zeggen is voor de richting die in het plan is gekozen; niet kiezen om een groot deel van het nu groene gebied rond Houten helemaal vol te bouwen met meer van hetzelfde, maar beginnen met het realiseren bij de Molenzoom/centrum van gedeeltelijk geconcentreerde bouw/gestapelde woningbouw/flats/appartementen/hoogbouw of hoe je meerdere woningen op elkaar ook wilt noemen en dan in een volgend stadium het gebied rond de Doornkade omtoveren van een anoniem buiten de rondweg gelegen industrieterrein naar een helemaal bij Houten horend gecombineerd woon/werkgebied.
Verdwijnt het Houtense DNA?
Een van de argumenten van tegenstanders van die plannen is dat het Houtense DNA daardoor zou worden ‘verkwanseld’. Toen jaren geleden Houten een aantal groeitaken kreeg opgelegd was Houten nog omgeven door uitgestrekte gebieden met weilanden, boomgaarden en dergelijke. Door een groot deel van die die gebieden om te vormen tot woongebieden konden die wijken ruim worden opgezet met veel ruimte voor fietsers en in en zeker ook om die wijken veel groene gebieden waar je perfect kunt recreëren en zo kunt bijkomen van het dagelijkse leven.
Een zeer geslaagde aanpak wat mij betreft want ik woon nu een jaar of 7 met veel plezier in een van die wijken. Maar… tijden veranderen; iets dat vroeger werkte is in de toekomst onmogelijk vol te houden tenzij je de realiteit uit het oog verliest en krampachtig in het ‘vroeger was alles beter’ verleden blijft leven. Het inwoneraantal van Nederland is inmiddels gestegen tot iets van 17,3 miljoen mensen en ook het inwonertal van Houten blijft maar doorgroeien; van ongeveer 35.000 in 2000 naar meer dan 50.000 en de groei is er voorlopig nog niet uit. En ja al die mensen willen graag ergens wonen.
Ondanks dat het hier erg fijn wonen is hoef je geen expert te zijn om te zien dat de huidige woningverdeling in Houten totaal scheef is; vrijwel alleen maar huizen met tuin en slechts hier en daar appartementen. Zou je ervoor kiezen om op dezelfde voet als in het verleden door te bouwen om op die manier de benodigde +/- 5.800 woningen te realiseren dan betekent dat dat je een heel groot deel van Houten dat nu nog groen is, opoffert voor woningbouw. Een misser, want zeker nu met die Corona-epidemie merk je weer hoe belangrijk flinke groene gebieden zijn om te kunnen ontspannen.
Door in Houten te kiezen om op een aantal plekken te gaan stapelen wat woningen betreft kun je de oppervlakte die nodig is om het benodigde aantal woningen te kunnen realiseren beperken, waardoor er meer ruimte overblijft voor groen en andere zaken die het leven mooi maken.
Anoniem en zielloos bouwen
Bij het lezen van de komst van hoogbouw werden door tegenstanders daarvan meteen gebouwen in Nieuwegein en nog wat andere steden als doembeeld voor wat Houten te wachten stond voorgespiegeld, en om het nog wat vetter aan te zetten; hoogbouw zou leiden tot anonimiteit en gelijk staan aan zielloos bouwen…
Alsof het gebied rond de Molenzoom waar nu gestapelde bouw gepland staat, een toonbeeld van levendigheid en nabuurschap is, om over het gebied rond de Doornkade nog maar te zwijgen. Tot een jaar of wat terug was de Molenzoom een anonieme kantorenwijk. Nu daar steeds meer kantoren worden omgebouwd naar appartementen begint daar eindelijk wat levendigheid te komen.
Het gebied rond de Molenzoom is door de directe ligging naast het station en de Koppeling perfect gelegen om veel mensen op een beperkt gebied te huisvesten. Door die centrale ligging beperk je ook het aantal verkeersbewegingen door heel Houten en dat draagt alleen maar bij aan de leefbaarheid.
Je kunt dus in plaats van die ongefundeerde stemmingmakerij over anonimiteit en zielloos bouwen het ook omdraaien en die mislukte hoogbouw uit Nieuwegein en dergelijke als uitgangspunt nemen van hoe je gestapelde bouw in Houten dus niet moet inrichten. Ga in plaats daarvan op zoek naar wel geslaagde hoogbouwprojecten voor kleinere gemeenten, of schakel iemand in die dat kan ontwikkelen. En zie het als een ambitie om over een aantal jaar als schoolvoorbeeld in de goede zin van het woord te dienen voor gemeenten die voor een zelfde taak staan.
Ondemocratisch
Tegenstanders van het plan zeggen dat de procedure rond het ontwerp ondemocratisch zou zijn, en dat partijen in het College van B&W de burgers zouden hebben voorgelogen. Altijd een bewering die makkelijk scoort. Ze stellen dat geen van de partijen in het verkiezingsprogramma heeft aangekondigd te gaan voor grootschalige woningbouw.
Wat mij betreft om meerdere redenen om het voorzichtig uit te drukken een dubieuze uitspraak: verkiezingsprogramma’s beslaan grotendeels de periode tot aan volgende verkiezingen dus een jaar of 4, terwijl dit plan gaat over de periode tot 2040. Dus die 5.800 woningen worden ook niet de komende 4 jaar gebouwd maar tot aan 2040, wel een verschil, maar ja, met nuances scoor je niet in de media en die zorgen er ook niet voor dat mensen je petitie tekenen.
En als je dan kijkt wat partijen in hun verkiezingsprogramma’s hadden: het CDA had het bijvoorbeeld over 2.500 nieuwe woningen tot aan 2025, D66 gaf aan flink in te zetten op transformatie van het Molenzooomgebied en bouwen buiten de rondweg, en ook in het verkiezingsprogramma van GroenLinks staan allerlei passages waarin ze aangeven flink te willen bouwen om groepen die nu niet of onvoldoende aan bod komen te helpen.
Zo maar wat voorbeelden waaruit je kon opmaken dat er in Houten heel wat woningen bij moesten komen. Nee, het getal van 5.800 wordt niet genoemd maar in alle verkiezingsprogramma’s kun je lezen dat er in Houten het nodige gebouwd moet worden in allerlei verschillende vormen om ook in de toekomst van Houten voor veel verschillende groepen een fijne gemeente om in te wonen van te maken. Allemaal tekenen dat partijen inzagen dat er in Houten volop gebouwd moest worden.
Als er één paar schoenen is waar ik momenteel niet in wil staan, dan is het het paar schoenen van minister Hugo de Jonge. Figuurlijk dan want letterlijk zou ik er, gezien zijn schoenenstijl best in willen staan;-).
Naturlijk is het zo dat je als minister weet dat je het nooit iedereen naar de zin kan maken, maar toch. De hele Corona-crisis is wel iets van de buitencatageorie wat dat betreft. Het leek allemaal redelijk goed te gaan, maar nu het met het aantal Coronabesmettingen weer de verkeerde kant op lijkt te gaan, neemt de roep om ingrijpen toe.
Maar het onmogelijke waar hij samen met Mark Rutte en het hele team aan deskundigen waar hij zijn besluiten op baseert, mee te maken heeft, is dat wat hij ook besluit, hij er al van verzekerd is dat er in de media een heel leger aan deskundigen naar voren zal worden geschoven om die besluiten neer te sabelen.
Laat hij de huidige situatie zoals ie is, dan wordt hij veroordeeld dat ie laks is. Besluit hij om in te grijpen en bijvoorbeeld net zoals in andere landen om ons heen al heel gewoon is, mondkapjes te verplichten dan wordt er weer een blik deskundigen opengetrokken die het daar weer niet mee eens is. Ik ben blij dat ik die verantwoording niet hoef te dragen.
Vraag het Doutzen
Maar gelukkig is er hoop in bange dagen in de persoon van Doutzen Kroes, want zij weet hoe het echt zit. Ze heeft het tussen haar modellenwerk door allemaal onderzocht en ze is er uit; het is een complot. Een complot van media, de farmaceutische industrie, regeringen, grote bedrijven en nog wat anderen. Weten we dat ook weer.
Maar…
Als de media ook in het complot zitten, dan maakt zij zelf toch ook deel uit van dat complot, aangezien zij haar carrière te danken heeft aan het verschijnen in allerlei media?
Soms komen er van die nieuwsberichten waarvan je in eerste instantie denkt; goh, dat is positief; maar als je er dan langer over nadenkt blijkt het een stuk minder mooi te zijn dan oorspronkelijk gedacht.
Dat heb ik met dat bericht dat mensen in de zorg die zich met Corona-werkzaamheden hebben bezig gehouden, een bonus van 1.000 euro krijgen vanwege hun extra inzet. Iets waar ik in eerste instantie helemaal achter stond, maar toen ik er verder over las kreeg ik steeds meer bedenkingen.
Sympathiek
Op het eerste gezicht lijkt het een sympathiek gebaar en in lijn met wat je de afgelopen maanden door alle partijen heen hoorde; de zorg is onderbetaald, dat moeten we gaan veranderen. Maar als je dan Mark Rutte later in een debat hoort zeggen dat hij tegen een structurele salarisverhoging is in de zorgsector omdat anders andere sectoren ook bij hem komen aankloppen, dan realiseer je je al gauw dat het gewoon een wel heel doorzichtig doekje tegen het bloeden is. En dat zijn waardering vooral bij woorden blijft in plaats van concrete structurele daden.
Waardering?
En dan die 1.000 euro zelf. Het werd gepresenteerd als een blijk van waardering voor getoonde inzet tijdens de Corona-crisis, maar waarom worden er dan groepen zoals artsen uitgesloten? Die hebben toch net zoals al die andere groepen diensten gedraaid van weet ik veel hoeveel uur? Waarom worden die dan uitgesloten van die bonus? Enkel en alleen omdat ze een hoog salaris hebben? Dat is toch een totaal onzin-argument als die bonus een blijk van waardering zou zijn voor verrichte werkzaamheden? Dan maakt het toch niks uit of je maandelijks nu 1.500 , 2.500 of 4.500 euro per maand op je loonstrookje krijgt? Criterium moet toch je inzet zijn en niet je salaris?
Met andere woorden, het is gewoon verkapte inkomenspolitiek, en dan nog niet eens voor een volledige groep. Door die bonus niet aan iedereen in de zorg te geven, maar aan een beperkte groep, werk je ook nog willekeur in de hand, want hoe bepaal je wie er wel en niet recht heeft op die bonus?
Bijvoorbeeld personeel dat niet direct op Corona-afdelingen heeft gewerkt maar er er wel voor heeft gezorgd dat de ‘gewone’ zorg in het ziekenhuis kon blijven draaien waardoor er ook nog inkomsten waren, hebben die er wel recht op of niet?
Het wordt aan de zorginstellingen overgelaten wie wel en niet voor die bonus in aanmerking komt, dus je weet nu al dat de ene zorginstelling het ziet als een kans om personeel een welverdiend extraatje te geven en heel soepel om gaat met de voorwaarden voor die bonus, terwijl een andere instelling heel star de regels gaat toepassen waardoor er daar veel minder mensen voor die bonus in aanmerking komen. Lijkt me voor zorginstellingen een keuze die ze moeten maken waar ze ook niet op zitten te wachten.
En zo is de kans erg groot dat een ansich heel positief gebaar in de praktijk heel negatief uitpakt.
Stel dat je naar film wilt gaan. Tot een maand of 4 geleden was dat een kwestie van een kaartje bestellen, op tijd bij de filmzaal aanwezig zijn en vervolgens een paar uur je helemaal onderdompelen in de filmillusie.
En toen kwam het zesletterige monster genaamd Corona…. En zie wat een gedoe het nu is om een film te kunnen zien.
Onderstaande gang van zaken stond in de mail die ik kreeg van het theater.
Filmbezoek corona-proof: wat kunt u verwachten?
We bieden u een zo fijn mogelijk avondje uit, met inachtneming van de regels. Iedereen wordt gevraagd 1,5 meter afstand van elkaar te houden, mensen uit hetzelfde huishouden uitgezonderd. Tickets koopt u vooraf via de website, of bij de voorverkoopadressen.
De theaterkassa is dicht, er is geen verkoop op de avond zelf. Er is slechts een beperkt aantal tickets te koop op vaste rij- en stoelnummers, verdeeld in tweetallen en solitaire plaatsen. De tweetallen zijn voor mensen uit hetzelfde huishouden.
U bent welkom vanaf drie kwartier voor aanvang, dus 19.15 uur als de film om 20.00 uur begint. U wordt bij de ingang opgevangen door een medewerker en krijgt uitleg over het verloop van de avond. Ook kunt u hier uw handen reinigen. Indien u ziekteverschijnselen heeft, wordt u niet toegelaten.
Bij de bar in de theaterfoyer kunt alvast een drankje voor na afloop van de film bestellen (deze consumptie is bij uw ticket inbegrepen). Het is zeker mogelijk om voorafgaand aan de film ook iets te bestellen, houdt u er rekening mee dat we u tijdig naar de zaal moeten uitnodigen. U wordt verwezen naar de juiste foyer, afhankelijk van uw stoelnummer. Hiermee spreiden we het publiek in het pand. De garderobes zijn niet geopend, omdat we hier de 1,5 meter afstand niet kunnen garanderen.
In verband met een veilige inloop in de zaal, dient u er uiterlijk een kwartier voor aanvang te zijn, dus om 19.45 uur. Vervolgens vindt per foyer de inloop naar de zaal plaats. U wordt hierin begeleid door onze medewerkers. Bent u later dan 19.45 uur en is de inloop naar de zaal al begonnen, dan kunnen we u niet meer toelaten i.v.m. het naleven van de 1,5 meter maatregel. Er vindt geen restitutie plaats.
Na afloop van de film verlaat u na een instructie veilig de zaal. In de grote foyer beneden staan uw bestelde drankjes klaar. U bent van harte welkom na te borrelen in de theaterfoyer. Natuurlijk zorgen we voor een extra schoon theater.
Om besmetting te voorkomen worden de contactoppervlakken en aanraakpunten zoals trapleuningen, deurklinken, liftknopjes etc. meerdere keren per dag en avond schoongemaakt. Vooraf en na afloop van de film kunt u gebruik maken van de grotere toiletruimte in de theaterfoyer. De lucht in de Kleine Zaal wordt ververst door een luchtbehandelingssysteem.
Hoe lang nog?
Niets dan complimenten voor het theater voor de manier waarop ze het allemaal geregeld hebben, maar dit is toch geen manier waarop je een onbezorgd avondje uit wilt beleven?
Wat kijk ik uit naar het moment dat een avondje theater/film weer gewoon een onbezorgd avondje uit is in plaats van de strak geleide militaire exercitie zonder enige vorm van spontaniteit die het nu zo onderhand is…
Daar staat ie bij het raam, de voldane man van het grote geld.
Dat heeft ie toch even goed gedaan. Vorige week partijtje van 25.000 maskers, nu eentje van 50.000 maskers, en de aanvragen blijven maar binnen stromen. Ach kijk eens aan; zelfs verzorgingstehuis waar pa en ma zitten heeft een aanvraag gedaan; maar 5.000 maskers is veel te weinig. Teveel moeite voor een paar duizend euro. Zet wel een paar dozen daar voor de deur. Is de loods bijna helemaal leeg want volgende week komt het grote geld.
50.000 daar, 100.000 maskers daar, en zelfs eentje die er meteen 500.000 wil. Kan niet fout gaan, jouw adresjes voor de maskers, je maat zorgt voor de bijna echte certificaten; gouden combi. Veel lucratiever dan die wegwerpmaskers, dat is centenwerk.
Als ie tenminste nu eens opschiet met die FFP-2 en 3 certificaten, want dan kun je tenminste echt gaan verdienen. Voor 10.000 euro kom je je bed niet meer uit, je gaat nu voor de 6 cijfers. Benieuwd welk keuringsinstituut ie nu op de certificaten zet. Nationaal keuringsinstituut van Madagaskar was wel een goeie, maar was beetje tricky. Nu toch maar iets Frans, of wellicht toch Duits, loopt minder in de gaten.
Je kijkt naar buiten; wat ga je nu met je tijd doen want je hebt zeeën van tijd over nu je niet meer steeds naar dat verzorgingstehuis moet voor je ouders.
Wellicht toch eens aan de gang gaan met dat partijtje melkpoeder dat je al paar maanden in de loods heb staan. Wat nou vervuild; gewoon ander etiket en cashen maar.
Voldaan kijk je naar buiten; wat ben je toch goed bezig…
Blij kijkt de zorgmedewerker voordat ie aan zijn dienst begint naar buiten; de zon schijnt, en ter verhoging van de feestvreugde stonden zomaar een paar dozen mondkapjes voor de deur. Wie ze daar heeft neergezet, geen idee, maar nu kunnen ze eindelijk beschermd hun werk doen.
Wat een wrange speling van het lot; 75 jaar bevrijding vieren in een tijd dat de persoonlijke vrijheid op heel veel vlakken tot een minimum is ingeperkt. Natuurlijk van een hele andere orde en schaal dan toen, maar toch.
Niet meer gaan en staan waar je wilt, niet meer de mensen zien die je wilt, niet meer werken waar je wilt. Maar waar de veroorzaker hiervan 75 jaar geleden een fascistisch regime was, is nu de veroorzaker een virus met de duistere naam Corona/COVID-19.
Waar op het strijdtoneel van 75 jaar geleden legeruniformen in steden en dorpen een verbeten strijd voerden, zijn dat nu gezondheidszorguniformen in ziekenhuizen en verzorgingstehuizen. Waar 75 jaar geleden achteraf het besef kwam dat het leger jarenlang verwaarloosd was, is nu achteraf het besef dat de zorg jarenlang verwaarloosd is.
Waar toen in wapenfabrieken een wedloop aan de gang was om nog krachtigere, effectievere en dodelijkere wapens te maken, wordt die strijd nu geleverd in laboratoriums over de hele wereld. Welke laboratorium slaagt erin om een effectief middel tegen Covid-19 te ontwikkelen en dat wereldwijd beschikbaar te maken?
Ik ben benieuwd wat achteraf de D-day van de Coronacrisis gaat worden.
Geniet van de vrijheid
Laten we ondanks dat de bezetter van onze huidige manier van leven nog niet is verslagen, genieten van de vrijheid die het overwinnen van de oorlog 75 jaar geleden opleverde;
Dat we mogen zijn wie we willen zijn, geloven wat we willen geloven, houden van wie we willen houden en nog veel meer.
De 1,5 meter samenleving zal nog wel een flinke tijd de standaard zijn. Doordat winkels en dergelijke van oorsprong niet zijn ingericht op die 1,5 regel, levert dat iets op waardoor vooral het Twitter- en Facebookvolk, dankbaar gevoed door berichten in de Telegraaf en het AD, voortdurend in een stuip schieten; wachtrijen.
Schandelijk is dan de teneur. Waarom? Daarom. Social media en inhoudelijk onderbouwd commentaar zijn twee dingen die nu eenmaal niet samengaan.
Twee mooie voorbeelden van de afgelopen tijd waarop verontwaardigd socialmediapubliek los kon gaan:
Mileustraten
Sinds de begin van de Coronacrisis zijn de zaterdagse wachtrijen bij de Milieustraten/afvaldepots of hoe je ze wilt noemen, steeds dankbaar voer voor hijgerige afkeurende Facebook/Twitter commentaren.
Wat is daar nou zo erg aan? In welk opzicht zou dit de Coronaverspreiding versterken? Ja, er staat een lange rij auto’s, maar afgezien van dat de uitlaatgassen van die wachtende auto’s wellicht niet helemaal positief zijn voor het milieu, kan ik geen argumenten verzinnen waarom dit negatief zou zijn.
Mensen zaten in hun auto te wachten tot ze het terrein op konden. Op het terrein hadden de medewerkers van het afvalstation speciale loop-/rijlijnen gemaakt zodat mensen elkaar niet op minder dan 1,5 meter hoefden te passeren. Daarnaast mochten er minder mensen tegelijk op het terrein. Er was dus geen enkel probleem met besmetten van andere mensen ofzo. Waarom dan die verontwaardiging?
Als iemand niets beters heeft te doen dan een een half uur ofzo wachten tot ie zijn vuil kan wegbrengen, is dat toch zijn/haar probleem? Wat voor overlast leveren ze anderen op? Niet iedereen kan op doordeweekse dagen naar de vuilstort, dus dan is de zaterdag de enige mogelijke mogelijkheid.
Ikea
En gisteren had je de wachtrijen bij de Ikea die weer dankbare voeding waren voor afkeurend Nederland. Maar wat zag je nou eigenlijk op die foto’s? Je zag aan het begin van de dag een lange rij met mensen, keurig allemaal op de voorgeschreven 1,5 meter en vaak nog meer afstand van elkaar. oh oh wat een schande.
Bedrijven die volgens alle Coronaregels gewoon legaal open mogen zijn, zich houden aan alle voorschriften en door open te zijn zorgen voor omzet, werkgelegenheid en belastinginkomsten voor de overheid waar weer de gezondheidszorg mede mee gefinancierd wordt.
Wen er maar aan
Er zit niet anders op dan te wennen aan die wachtrijen want zolang de 1,5 meter samenleving er is, zullen ze op steeds meer plekken ontstaan.
Sinds het gedwongen thuiswerken loop ik er elke dag wel minstens één keer doorheen; de weilanden aan de andere kant van de rondweg hier tegenover ons. Een perfecte manier om toch wat beweging te krijgen nu ik het zonder mijn dagelijkse fietstochtje naar Utrecht moet stellen.
En bovendien een ideale plek om als ik tijdens mijn werk met bepaalde teksten of mails worstel, even lekker mijn hoofd leeg te maken en vervolgens als ik weer thuis kom met nieuwe energie me op die teksten te storten.
Half maart, toen het thuiswerken begon, en ik daar door de weilanden slenterde, liep ik daar vaak met de gedachte van; hoe lang kan ik nog van dit uitzicht genieten voordat het heeft plaatsgemaakt voor grootschalige woningbouw?
Houten in 2040
In Houten moeten namelijk de komende twintig jaar iets van 5.000 huizen extra worden gebouwd, ongeveer een vijfde van het huidige aantal.
Dat zijn geen aantallen die je zo even op een vrijliggend grasveldje bouwt. Er waren in Houten 3 opties voor grootschalige woningbouw. Eén van die drie optie was het omtoveren van zo’n bedrijventerrein dat elke gemeente wel heeft; zo’n anoniem bedrijventerrein langs een snelweg waar je eigenlijk alleen komt als je er persé moet zijn, maar verder heb je er niets te zoeken. In Houten is dat een bedrijventerrein naast de A27. Bepaald niet het mooiste stukje Houten.
Daarnaast had je als optie het centrumgebied en als derde optie het weidegebied aan de andere kant van de rondweg, recht tegenover ons.
En eerlijk gezegd had ik me er al een beetje bij neergelegd dat die weilanden zouden worden opgeofferd voor woningbouw. Niet echt een ontwikkeling waar ik heel blij van werd, maar ja, het grotere belang gaat in zo’n geval nu eenmaal voor het individuele belang.
Positieve verrassing
Maar toen een week ofzo geleden de plannen bekend werden, bleek tot mijn verrassing dat van de drie beschikbare grootschalige bouwlocaties er uiteindelijk eentje was afgevallen; het weilandgebied voor mijn deur. Het groen houden van dat gebied vonden ze dusdanig belangrijk dat ze voor de andere twee opties hebben gekozen.
In plaats daarvan komt er, als die plannen natuurlijk definitief worden goedgekeurd, nu in de plaats van dat bedrijventerrein aan de A27 een mix van bedrijventerrein en een geheel nieuwe woonwijk. Daarnaast gaan ze het centrum van Houten zoals ze het in dat plan zo mooi noemen; ‘stadse accenten’ geven, oftewel ze gaan de hoogte in.
Nou is dat ‘de hoogte’ ingaan relatief’; de bedoeling is dat er op een paar plekken tot maximaal 14 woonlagen gebouwd gaat worden, oftewel een meter of 50 hoog. In Houten is dat hoog, aangezien er nu tot maximaal 4 woonlagen gebouw wordt, maar in Rotterdam beginnen ze pas bij 175 meter hoogte aan het woord hoogbouw te denken.
En het bleef stil
Of te nu door de Coronacrisis komt weet ik niet, maar het viel me op dat in Houten die plannen best goed zijn ontvangen. Toen een tijd geleden bekend werd gemaakt dat bewoners een vierde kliko zouden krijgen buitelden voor- en tegenstanders over elkaar heen om elkaar voor rotte vis (die trouwens in de groene gft-bak moet) uit te maken, en ook zoiets wereldschokkends als hondenpoep of het niet bezorgen van het huis-aan-huisblad staat altijd garant voor verhitte discussies op de Houtenpagina van Facebook.
Maar na het bekendmaken van die ingrijpende plannen bleef het eigenlijk oorverdovend stil voor wat betreft protesten. Tuurlijk is er hier en daar wat onvrede, maar dat is dan meer over de hele inspraak procedure die door die hele Coronacrisis nu vrijwel geheel digitaal gaat, of mensen die in de plannen lazen dat er wellicht hoogbouw in hun buurt komt en willen weten wat er dan exact komt. Maar furieuze tegenstanders heb ik tot nu toe nog niet gehoord. Ook een teken natuurlijk dat het uitgebreide inspraaktraject dat vooraf ging aan het vaststellen van die plannen, geen wassen neus was, maar dat er echt is geluisterd.
Leve de leegte
En dus loop ik de laatste weken met een heel andere gedachte door die weilanden; mooi dat ze groen blijven en dat het een ideale plek is voor inwoners van Houten om lekker te lopen/fietsen/skeeleren (en ja, die 1,5 meter afstand is daar geen probleem).
Corona; (vrijwel) iedereen probeert op zijn/haar manier een steentje bij te dragen aan het indammen/bedwingen van die crisis.
Ik zou liegen als ik zou beweren dat de beelden en berichten die je leest/ziet me hoopvol stemmen voor wat betreft een snelle oplossing. Maar juist in zo’n situatie is het mooi dat steeds meer mensen ook een positieve draai aan alles proberen te geven; we zitten er nu eenmaal in, laten we er met zijn alles het beste van maken.
Spandoeken in ziekenhuizen en op andere plekken om medewerkers die nu, nog meer dan anders, alles doen wat (on)mogelijk is om mensen te helpen.
Mensen die bij verzorgingstehuizen in de tuin een optreden verzorgen zodat de bewoners vanuit hun kamer toch nog iets van menselijk contact hebben. Kinderen die kaartenacties voor ouderen zijn begonnen.
Gouds Virus festival
De Goudse Schouwburg organiseert zelfs gedurende de periode dat ze door de crisis gedwongen gesloten zijn, online het Gouds virus festival: Artiesten treden online live op, en kijkers kunnen dan na een optreden eventueel een donatie doen.
En zo zijn er nog veel meer mooie voorbeelden. Ansich allemaal druppels op een gloeiende plaat, maar al die creatieve druppels bij elkaar zorgen er wel voor dat we niet overkoken en we er ons met zijn allen doorheen slaan.
Youtube
En ook op Youtube zorgt Corona voor heel wat muzikale creativiteit. De meeste nummers quasi grappig bedoeld, maar er zijn ook nummers die iets meer hebben dan dat. ‘Fight the Virus’ van Alvin Oon is wat ‘mij betreft daar een mooi voorbeeld van. Ja, het is een parodie, maar wel met een steeds serieuzer wordende lading.
Als er één paar schoenen is waar ik momenteel niet in wil staan, dan is het het paar schoenen van minister Hugo de Jonge. Figuurlijk dan want letterlijk zou ik er, gezien zijn schoenenstijl best in willen staan;-).
Corona; (vrijwel) iedereen probeert op zijn/haar manier een steentje bij te dragen aan het indammen/bedwingen van die crisis.
Mensen die bij verzorgingstehuizen in de tuin een optreden verzorgen zodat de bewoners vanuit hun kamer toch nog iets van menselijk contact hebben. Kinderen die kaartenacties voor ouderen zijn begonnen.
De wereld volgens Henk 