First Dates; wat mij betreft een ideaal programma van BNNVARA zo net na het eten om even ontspannen tv te kijken. Tuurlijk is het in de eerste plaats vermaak, maar toch houdt het wel degelijk ook een spiegel voor.
Wat me aan First Dates overigens opvalt is de soms krampachtige poging om inclusief te zijn, en dan in het bijzonder de vertegenwoordiging van niet-hetero stellen in het programma. In elke uitzending heb je altijd maar één niet-hetero stel; niet soms drie, twee of nul, nee altijd maar één stel. Niet meer en niet minder. Het is zo voorspelbaar dat S. en ik er soms een spelletje van maken; is een kandidaat homo/lesbisch of niet?
Maar wat ik dan wel bijna schijnend vind, zijn de verhalen die je dan aan tafel hoort bij de niet-heterostellen over het uit de kast komen. Heel soms zit er iemand die vertelt dat ouders en omgeving er totaal geen problemen mee hadden, maar vrijwel altijd hoor je dat ouders/omgeving er in meer of mindere mate problemen mee hadden of nog steeds hebben en dat meedoen aan ‘First Dates’ een soort van coming out richting de buitenwereld is.
Als hetero realiseer ik me dan weer hoe makkelijk ik het op dat gebied vroeger heb gehad, en nog steeds heb. Ik heb nooit in angst hoeven te zitten om uit te komen voor mijn geaardheid, want hetero zijn is nu eenmaal de norm. En ik hoef ook nooit na te denken als ik hand in hand met S. wil lopen of dat wel veilig is of dat het dan opmerkingen of nog erger tot gevolg heeft.
Benieuwd of we wat dat betreft in Nederland ooit op het punt komen dat iedereen die vrijheid heeft.
De wereld volgens Henk 