Geen woorden maar daden

Ik weet nog goed wat mijn eerste wedstrijd op een seizoenskaart van Feyenoord was; Feyenoord-Fortuna Sittard, 1989.. Ik was amper 16 en had de twee jaar daarvoor meer dan regelmatig losse kaarten gekocht, vooral voor de Europese avondwedstrijden; de sfeer die er dan is als die lichtmasten branden en je de Kuip binnenstapt… magisch.

Hand in Hand Kameraden

Maar wat gereken leerde me dat ik dan beter een seizoenskaart kon kopen, ook al was het seizoen al een paar wedstrijden oud. Zo gezegd zo gedaan en mijn eerste wedstrijd met seizoenskaart voor vak R werd Feyenoord-Fortuna Sittard.

Hand in hand

Ik had toen nog niet gehoord van de uitspraak’ Feyenoorder ben je niet voor me plezier’, maar die wedstrijd kreeg ik daar wel een voorproefje van. Feyenoord was de competitie weer eens dramatisch begonnen met als gevolg dat er nog geen 10.000 toeschouwers waren. De wedstrijd was zoals wel vaker niet om aan te zien, maar het meest opmerkelijke was dat toen duidelijk werd dat ook deze wedstrijd weer verloren zou gaan, een paar duizend supporters besloten om hun onvrede te uiten door de hekken om het veld te slopen en het veld te bestormen. Dat werd toen al de rauwe kant van Feyenoord genoemd..

Voor Feyenoord 1

Bleu als ik was dacht ik; waar ben ik nu in terechtgekomen; dit is bepaald anders dan die magische sfeer bij Europese avondwedstrijden. Een aardige ontgroening en een kennismaking met dat zogenaamde rauwe randje van Feyenoord. Dat het vak waar ik zat, vak R niet bepaald koorknapenpubliek had, dat wist ik al, maar daarvoor had ik het ook gekozen; lekker fanatiek helemaal in de wedstrijd zitten, maar de grens tussen fanatiek zijn en als een eencellige zwakzinnige tekeer gaan zag ik daarna regelmatig overschreden worden. Maar dat is dan dat zogenaamde rauwe randje waar over het algemeen redelijk mee te leven valt, helemaal omdat dat extreem fanatieke ook soms voor net juist die extra sfeer zorgt die af en toe nodig is..

Geen woorden maar daden

Maar wat er de laatste tijd rondom Feyenoord aan de gang is heeft weinig meer te maken met een rauw randje maar is gewoon beter te omschrijven als ronduit misdadig. Supporters en bestuur van een tegenstander die gewoon ergens in de stad zitten te eten helemaal lens willen slaan, bestuur en mensen die toevallig een andere mening hebben over een nieuw stadion thuis opwachten, ramen ingooien en andere intimiderende en nog verder gaande praktijken.

Leve Feyenoord 1

En maar zielig doen dat iedereen tegen ‘ze’ is. Met dat soort van eencelligen als ‘vrienden’ heb je geen vijanden meer nodig.