Parijs is nog ver

De zomer komt er aan en dus is het komende zaterdag weer tijd voor:

• Helikopterbeelden van allerlei dromerige Franse dorpjes met namen die klinken als Saint-Paul-Trois Châteaux-Libourne, Lavardin, Locmine
• De Amazing Stroopwafels die op de NOS Tourradio zingen over naar Frankrijk gaan en nooit meer terugkomen.
• Creatieve Fransen die hun maisveld helemaal in Toursferen hebben omgetoverd.
• Commentatoren die verzuchten dat de Tour voor niemand stopt.
• Stoempen, binnenblad, linkeballen, buitenblad, chasse patat, een jasje uitdoen, man met de hamer, zinloze ontsnappingen op de Champs-Élysées en nog veel meer…

Oftewel; Tour de France! Vanaf 26 juni is het weer zover; drie weken genieten (en soms afvragen of er ooit een eind komt aan zo’n 200 en nog wat km lange etappe waarvan je bij de start al weet dat het een sprintersetappe wordt.

En er is muziek

De Tour de France en muziek horen onlosmakelijk bij elkaar; radio Tour de France zonder muziek is stukken minder leuk, dus daarom maar eens een blog met wat typische Tour muziek.

Wat natuurlijk niet mag ontbreken is de ‘tune der tunes: de muziek die wordt gedraaid zodra de laatste kilometers van een etappe zijn aangebroken. Ik luister al van kindsdaf aan naar Radio Tour de France, dus hoeveel keer ik die tune heb gehoord geen idee, maar laten we zeggen dat ik rond mijn 13e ofzo naar de Tour ben gaan luisteren en ik nu 48 ben, dan zou dat ergens rond de 700 keer zijn;-)

Dit nummer van ZAZ ademt gewoon die dromerige sfeer van de Tour:

En natuurlijk mag deze van Queen niet ontbreken:

Als oud-Vlaardinger moet ik natuurlijk de Amazing Stroopwafels in zo’n overzicht als dit opnemen:

Een ander pareltje van Nederlandse bodem: SKIK

Gewoon omdat het Frans is en zo’n lekker nummer is:

Parijs is niet ver meer

En dan na drie weken is is het tijd voor Parijs:

Champs Elysées

Voordat ze dan de laatste zondag van de Tour eindelijk in Parijs zijn, zit je eerst een uur of wat te kijken naar iets dat in de verte op wielrennen lijkt maar qua tempo meer weg heeft van een gemiddelde toertocht door de Betuwe, totdat…de Champs Elysées opdoemt en het gekrabbel door de omgeving van Parijs plaats maakt voor een aantal rondjes snoeihard door het centrum van Parijs scheuren, volgens vrijwel altijd hetzelfde recept…

Een groepje renners ontsnapt, krijgt een een seconde of dertig, wordt bijna teruggepakt waarbij een eigenwijzeling toch nog probeert weg te blijven… tevergeefs want zodra voor de laatste keer de Champs Elysées opdoemt stormt het voltallige peloton als een kudde losgeslagen stieren op de finish af, waarbij uiteindelijk de sprinters onderling uitvechten wie als eerste over de meet komt.