Terug naar kantoor; terug naar het oude of…?

Naast de ontelbare negatieve gevolgen van Corona zijn er ook veel positieve ontwikkelingen.

De acceptatie van thuiswerken is er daar wat mij betreft beslist één van. Thuiswerken is nu normaal; tot de Corona was thuiswerken bij veel organisaties een ondergeschoven kindje en werd het vaak als een soort van gunst gezien. Maar toen door de Corona heel veel mensen gedwongen werden thuis te werken merkte je dat ondanks, of wie weet wel juist door het thuiswerken, heel veel organisaties zich prima wisten te redden en hun dienstverlening als voorheen konden uitoefenen.

Positieve ontwikkeling

Zelf vind ik het ook een meer dan positieve ontwikkeling. Thuiswerken is eigenlijk een verkeerde term; locatie-onafhankelijk werken dekt wat mij betreft veel beter de lading. Het is onbelangrijk waar je je werk doet, als je maar de resultaten haalt die je hebt afgesproken. En of dat dan op kantoor, thuis, op een strand in Thailand of welke mixvorm daarvan dan ook is, dat is verder totaal onbelangrijk.

Dat locatie-onafhankelijk werken de nieuwe standaard is of zou moeten zijn, dat heeft het afgelopen jaar wel bewezen. En als kantoor weer beschikbaar komt als mogelijke werkplek, dan wordt de keuze alleen maar verruimd. De één heeft thuis een goede werkplek, terwijl de ander minder groot behuisd is of gestoord wordt van thuislawaai en niet kan wachten om de keukentafel te verruilen voor een goed kantoorbureau.

Verkeer

Het afstappen van het kantoorgerichte 9 tot 5 denken kan ook een gunstig effect hebben op de verkeersdrukte, zowel op de weg als in het OV. Als niet iedereen zich in de spits richting kantoor hoeft te haasten zorgt dat voor een aanzienlijke verkeersvermindering in de spits. Waarom zou je je als een bio-industriekip in het overvolle spitsverkeer wurmen als je ook thuis vanalles kunt doen, en dan gewoon als je naar kantoor wilt, een paar uur later die kant opgaan?

Achterhaalde discussie

Nu op kantoor werken weer in zicht komt, merk je dat bij veel organisaties de discussie nu draait rond hoeveel dagen iemand in de toekomst thuis ‘mag’ werken, alsof dat een soort van gunst is. Wat mij betreft een foute en achterhaalde discussie, want dan ga je er nog steeds vanuit dat de locatie belangrijk is voor het behalen van je resultaten, terwijl het afgelopen jaar heeft uitgewezen dat dat totaal onbelangrijk is. Breng in kaart waar je medewerkers behoefte aan hebben als op kantoor werken weer tot de mogelijkheden behoort en probeer dat te regelen.

Omslag

Dat thuiswerken/locatie-onafhankelijk werken nu ook normaal is geworden lijkt me voor managers ook wennen. Tot de Corona was op kantoor werken vaak de standaard en was het heel makkelijk om een team of afdeling bij elkaar te krijgen en kon hij/zij vrij eenvoudig zien wat iedereen deed. Door de Corona viel die controlemogelijkheid weg en kwam vertrouwen om de hoek kijken. En nu na ruim een jaar thuiswerken blijken organisaties nog steeds te draaien als voorheen.

Ik ben oprecht benieuwd in hoeverre managers die slag weten te maken/willen maken. Of ze als op kantoor werken weer zonder beperkingen kan, net zoals het afgelopen jaar blijven sturen op basis van vertrouwen/resultaat, of dat ze, als reflex weer teruggrijpen naar ‘vroeger’ en weer ouderwets sturen op aanwezigheid. Probeer niet krampachtig de situatie voor Corona terug te halen als zijnde normaal, maar open je ogen en zie de nieuwe realiteit.

Vergaderen

En het argument dat sommige bijeenkomsten alleen op kantoor mogelijk zouden zijn vind ik ook zo’n goedkoop en eigenlijk gemakzuchtig argument. Tot aan de Corona stond de overvloed aan overleggen bovenaan de irritatie top 10 op veel kantoren. Wie kent ze niet; de standaard overleggen waarbij het overgrote deel van de aanwezigen zich dood zat te vervelen terwijl steeds de vaste personen aan het woord waren. De overleggen waarbij je achteraf niets wijzer bent geworden, maar ja, we ‘moeten’ nu eenmaal elke maand vergaderen, dat hoort zo…

Verlang van je mensen dat ze zich op de hoogte houden van wat er speelt bij de organisatie en op hun vakgebied, maar geef diegene het vertrouwen om zelf te bepalen op welke manier ie dat doet.

Wat mij opviel is dat het afgelopen jaar het aantal nutteloze vergaderingen flink is verminderd, er veel kritischer wordt gekeken naar wie er echt bij een overleg aanwezig moet zijn en dat de lengte van de overleggen flink is teruggedrongen. Met als gevolg dat overleggen een stuk effectiever zijn geworden.

En nu?

Ik ben echt benieuwd welke kant het opgaat op dit gebied. Ik kan in ieder geval niet wachten op het moment dat zonder beperkingen op kantoor kunnen werken weer gewoon een van de mogelijkheden is. Al zal ik daar op het moment dat ik op mijn fiets zit en de zoveelste regenbui op mijn dak krijg ongetwijfeld anders over denken;-)