Maand: maart 2021

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten

Wat moet je als toerist in Houten?

Gepost op door Henk Hofman

Ooit, als Corona achter ons ligt, kun je weer zonder gedoe gaan en staan waar je wilt en de plekken bezoeken die je wilt bezoeken.

Toen ik door het buitengebied van Houten liep, gingen mijn gedachtes alle kanten op en een van de gedachtes was, waarom zou een toerist naar Houten komen en dan in het bijzonder naar het centrum ? De buitengebieden zijn erg mooi met hier en daar een fort, maar het ‘bebouwde gebied/centrum of hoe je het wilt noemen van Houten wat heeft dat een toerist eigenlijk te bieden? Hoe kun je iemand verleiden om naast de randen van Houten ook het centrum de bezoeken?

Tuurlijk; voor Houtenaren is Houten een meer dan prima stad/dorp om te leven waar je meer dan voldoende wandel en fietsmogelijkheden hebt. Zeker qua fietsinfrastructuur zijn er weinig gemeentes waar dat beter verzorgd is dan hier. Ik woon hier nu een jaar of 8 met veel plezier en heb voorlopig totaal geen reden om naar een andere gemeente te verhuizen.

Maar ik geef toe; toen ik hiervoor in Gouda en Rotterdam woonde, is Houten nooit bij mij naar boven gekomen als ik eens overwoog om een dagje ergens heen te gaan om iets te zien of te doen.

En eerlijk gezegd zou ik ook nu niet weten waarom ik een toerist zou aanraden om eens een dagje naar het centrum van Houten te komen. En ik doel dan niet zozeer op fietstoeristen die een fietstocht door de omgeving maken en dan even in Houten wat komen drinken/eten, maar echt toeristen die doelbewust naar het centrum van Houten komen om er minstens een paar uur door te brengen om iets te bezoeken.

De buitengebieden met Fort Honswijk en omgeving is zeker iets waar toeristen een uur of wat kunnen doorbrengen, maar dat ligt niet echt in het centrum en is meer een op zichzelf staand iets.

Wat ik zelf mis qua toerisme (maar ook voor mezelf )in het centrum van Houten? Wellicht een centrale ontmoetingsplek waar steeds iets anders te beleven is; een Kunsthalachtig iets, maar dan zonder de kilheid die de Kunsthal heeft. Dus een mooi multifunctioneel pand dat niet zozeer een eigen collectie heeft heeft maar waar je steeds iets anders kunt zien/beleven/ervaren en waarbij je ook niet aan een bepaalde vorm vastzit.

De ene keer bijvoorbeeld bijvoorbeeld een expo van een bepaalde kunststroming, maar een andere keer weer een expo over bijvoorbeeld de skatecultuur sinds de jaren 80, waarbij je dan foto’s hebt maar ook skatekleding en skatemuziek etc hebt, maar ook een skatepark om de skatecultuur zelf te ervaren. Meerdere typen horeca en vooral ook een pand dat zowel overdag als ’s avonds geopend is zodat het blijft leven. Zoiets..

Of dat iets is dat in Houten haalbaar is? Zelf heb ik niet direct plannen om zoiets te beginnen, maar wie weet..

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Bibian Mentel

Gepost op door Henk Hofman
Foto: commons.wikimedia.org

Hoelang het exact geleden is weet ik niet meer, maar ik schat ergens tussen de 10 en 15 jaar, dat de organisatie waar ik werk, verhuisde van Amsterdam naar Utrecht. Bij de opening was er in het wat toen nog het Jacobi-theater was een heel programma. De meeste acts/presentaties waren leuk, maar verder niet heel bijzonder. Tot voor de laatste presentatie Bibian Mentel het podium betrad. Vanaf het begin van haar presentatie wist ze me te boeien met haar verhaal.

Topsnowboardster

Hoe ze als topsnowboardster op een gegeven ogenblik een wat op het eerste gezicht gewoon vervelende blessure leek opliep, maar dat bij verder onderzoek botkanker bleek te zijn. En ze voor de keus kwam te staan tussen of een heel riskant behandeltraject in te gaan of een van haar onderbenen te laten amputeren. Ze besloot voor de laatste optie te kiezen.

Toen ze een half jaar later werd gevraagd om bij het NK snowboarden de prijsuitreiking te doen bij een bepaald onderdeel kreeg ze weer zoveel zin in topsnowboarden, dat ze ondanks dat ze aan haar ene been een prothese had, gewoon besloot zich in te schrijven voor een onderdeel dat later die week op het programma stond. Om dat onderdeel vervolgens ook ‘gewoon’ even te winnen… Een erg motiverende en boeiende presentatie met een naar het toen leek goed einde met het winnen van dat NK.

Communicatiecongres

Een paar jaar gleden bij een Communicatiecongres in Utrecht was zij er weer. Bij zo’n Communicatiecongres zijn er de hele dag workshops en andersoortige presentaties in groepen en daarna zijn er meestal nog één of twee plenaire presentaties, vaak over onderwerpen die niet zo zeer direct maar meer indirect iets met Communicatie van doen hebben. En juist die plenaire presentatie aan het eind van zo’n dag zijn het moeilijkst om te geven omdat na een dag waar je al een presentatie of 6 heb gehad, iedereen een beetje murw gebeukt is van alle info en toe is aan de borrel.

Als je dan nog een presentatie moet geven en je de ondankbare taak hebt om een zaal met ruim 500 Communicatiemensen te boeien met een presentatie; ga daar maar aan staan. Gevolg is dat meestal gedurende die presentaties de zaal langzaam leeg stroomt. Maar zoals gezegd was dat jaar Bibian Mentel geboekt om die presentatie te houden, en van de vorige keer wist ik nog dat ze de gave had om met heel veel passie haar persoonlijke verhaal te vertellen. En ook dit keer slaagde ze daar weer fenomenaal in.

Binnen no-time wist ze een zaal met 500 mensen die toe waren aan het einde van een lange congresdag te boeien met haar verhaal. Hoe de kanker na dat NK nog diverse keren bij haar terug was gekomen, hoe ze daar mee om ging en nog veel meer. Inspirerend om haar verhaal te horen. Als je wat haar is overkomen hebt meegemaakt, zou je meer dan voldoende reden hebben om bij de pakken neer te zitten. Maar zij vond voortdurend de kracht om op te krabbelen en om wat haar is overkomen te gebruiken om andere te inspireren om nooit op te geven en hoe je tegenslagen kunt ombuigen naar positieve energie.

Toen ik in de trein terug naar huis zat, was ik eerlijk gezegd heel veel van dat congres weer vergeten, maar haar verhaal bleef maar door mijn hoofd spoken; hoe kun je zo positief blijven als je overkomt wat haar is overkomen. Wat een kracht moet je dan hebben; niets dan bewondering.

Dat congres is nu een paar jaar geleden en sinds die tijd kwam er een aantal keer in het nieuws dat er opnieuw uitzaaiingen bij haar waren gevonden, maar ook steevast een paar weken later dat ze het weer de baas wist te worden. Verbazingwekkend waar iemand die kracht vandaan weet te halen.

Tot gisteren… Toen kwam het bericht dat er weer uitzaaiingen waren gevonden, maar dit keer in haar hersenen, dat er nu geen behandeling meer mogelijk is en dat de artsen haar hadden geadviseerd om te beginnen met afscheid nemen van haar naasten. Kenmerkend voor haar kracht is dat ze heeft gezegd, dat ze ondanks alles er alles aan zal doen om volgende maand bij het congres van haar eigen stichting aanwezig te zijn.