Maand: april 2020

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

De 1,5 meter rij; het nieuwe normaal

Gepost op door Henk Hofman

1,5

De 1,5 meter samenleving zal nog wel een flinke tijd de standaard zijn. Doordat winkels en dergelijke van oorsprong niet zijn ingericht op die 1,5 regel, levert dat iets op waardoor vooral het Twitter- en Facebookvolk, dankbaar gevoed door berichten in de Telegraaf en het AD, voortdurend in een stuip schieten; wachtrijen.

Schandelijk is dan de teneur. Waarom? Daarom. Social media en inhoudelijk onderbouwd commentaar zijn twee dingen die nu eenmaal niet samengaan.

Twee mooie voorbeelden van de afgelopen tijd waarop verontwaardigd socialmediapubliek los kon gaan:

Mileustraten

Sinds de begin van de Coronacrisis zijn de zaterdagse wachtrijen bij de Milieustraten/afvaldepots of hoe je ze wilt noemen, steeds dankbaar voer voor hijgerige afkeurende Facebook/Twitter commentaren.

Wat is daar nou zo erg aan? In welk opzicht zou dit de Coronaverspreiding versterken? Ja, er staat een lange rij auto’s, maar afgezien van dat de uitlaatgassen van die wachtende auto’s wellicht niet helemaal positief zijn voor het milieu, kan ik geen argumenten verzinnen waarom dit negatief zou zijn.

Mensen zaten in hun auto te wachten tot ze het terrein op konden. Op het terrein hadden de medewerkers van het afvalstation speciale loop-/rijlijnen gemaakt zodat mensen elkaar niet op minder dan 1,5 meter hoefden te passeren. Daarnaast mochten er minder mensen tegelijk op het terrein. Er was dus geen enkel probleem met besmetten van andere mensen ofzo. Waarom dan die verontwaardiging?

Als iemand niets beters heeft te doen dan een een half uur ofzo wachten tot ie zijn vuil kan wegbrengen, is dat toch zijn/haar probleem? Wat voor overlast leveren ze anderen op? Niet iedereen kan op doordeweekse dagen naar de vuilstort, dus dan is de zaterdag de enige mogelijke mogelijkheid.

Ikea

En gisteren had je de wachtrijen bij de Ikea die weer dankbare voeding waren voor afkeurend Nederland. Maar wat zag je nou eigenlijk op die foto’s? Je zag aan het begin van de dag een lange rij met mensen, keurig allemaal op de voorgeschreven 1,5 meter en vaak nog meer afstand van elkaar. oh oh wat een schande.

Bedrijven die volgens alle Coronaregels gewoon legaal open mogen zijn, zich houden aan alle voorschriften en door open te zijn zorgen voor omzet, werkgelegenheid en belastinginkomsten voor de overheid waar weer de gezondheidszorg mede mee gefinancierd wordt.

Wen er maar aan

Er zit niet anders op dan te wennen aan die wachtrijen want zolang de 1,5 meter samenleving er is, zullen ze op steeds meer plekken ontstaan.

Geplaatst in Dagelijkse leven

En dan werk je thuis

Gepost op door Henk Hofman

thuiswerken2Thuiswerken; inmiddels doe ik het nu een week of 5 en er zullen denk ik nog wel de nodige weken bijkomen.

En ik moet zeggen; het bevalt me steeds beter. De eerste weken had ik moeite met mijn ritme te vinden en zat ik geregeld de hele dag achter mijn computerscherm, zonder voldoende pauze te nemen, maar de laatste weken gaat dat eigenlijk veel beter en ben ik veel productiever. Ik zou het eerlijk gezegd missen als ik over een x aantal weken (maanden?) weer de hele week op kantoor zou moeten werken.

Eigenlijk is dat gedwongen thuiswerken een beetje te vergelijken met een verhuizing.

Thuiswerken is als verhuizen

Heb je een all-inclusive verhuizing, dan regelt het verhuisbedrijf alles voor je; het inpakken van je spullen in je oude huis, het vervoeren, het uitpakken en eventueel zelfs het plaatsen van je spullen in je nieuwe huis.

Als je zo’n verhuizing hebt dan is de noodzaak om kritisch te kijken of je nou echt wel al je huidige spullen in je nieuwe huis ook echt nodig hebt, totaal niet aanwezig. Dat doe je wel in keer als je helemaal gesetteld bent in je nieuwe huis en tijd over hebt. Nooit dus.

Maar stel dat je opeens wakker wordt in een geheel nieuw huis zonder verdere spullen. Dan ga je kritisch nadenken wat je allemaal echt nodig hebt; wat heb je direct nodig om je dagelijkse leven te kunnen voortzetten en waar kun je heel goed zonder? En dan merk je al gauw dat je heel veel spullen die je in je oude huis had, eigenlijk helemaal niet nodig hebt om ook heel goed te kunnen leven.

Dat merk ik nu een beetje met dat hele gedwongen thuiswerken. Voor die hele Coronacrisis werd er natuurlijk wel gedacht over thuiswerken, maar dan werd de toenmalige situatie nog als maatstaf genomen. Hoe zorgde je ervoor dat iemand die thuis wilde werken dezelfde productiviteit haalde als op kantoor. En geen kantoor zonder overleggen, het ene overleg nog ‘nuttiger’ dan het ander. Hoe moest dat nou als iemand thuiswerkte, dan zou ie een overleg missen, want inbellen via de telefoon, dat kon nooit effectief zijn.

12 maart

En toen werd het 12 maart en kwam het besluit dat vanwege de Coronacrisis vanaf die dag iedereen dringend werd aangeraden om thuis te gaan werken en alleen als het niet anders kon, naar kantoor te komen. En al gauw werd dat zelfs aangescherpt naar iedereen werkt thuis, op echt een enkele functie na die dat betreffende werk echt alleen maar op kantoor kon doen.

En zo zaten we, om mijn voorbeeld van dat verhuizen te gebruiken opeens van de ene op de andere dag in een heel nieuw huis, en was het een kwestie van kijken wat er nodig was om alle dienstverlening gewoon door te kunnen zetten.

Inmiddels zijn we 5 weken verder … en gaat alles eigenlijk heel goed. Alle systemen werken nog,  er is niets omgevallen, klanten merken geen verschil met voor 12 maart. De eerste dagen was het nog stoeien met hoe je het beste met collega’s in contact kon komen en dan ook nog eens op een veilige manier. Mailen, bellen, Whatsapp, Facetime of welke manier dan ook, en wat was de makkelijkste tool voor online vergaderen. Toen dat na een paar dagen allemaal uitgekristalliseerd was, merkte ik dat er ook wat dat betreft een soort van nieuw normaal was ontstaan.  En eentje die wat mij betreft zeker voortgezet mag worden.

Geen woorden maar daden

Wat me vooral is opgevallen, is dat qua overleggen het kaf van het koren is gescheiden. Geen overleggen meer die nu eenmaal gehouden worden omdat het nu eenmaal zo hoort, of omdat ze ‘nuttig’ zijn, maar waarbij je na afloopt afvraagt wat je nou dat afgelopen uur te weten bent gekomen wat je daarvoor nog niet wist. Je overlegt alleen nog als het noodzakelijk is.

Wat mij betreft iets dat zeker voortgezet mag woorden, maar ja, niet zo heel gek als aanhanger van de club met ‘geen woorden maar daden’ als lijfspreuk;-)

 

 

 

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, In het nieuws

Houten; 20 jaar later

Gepost op door Henk Hofman

DSCN4325

Sinds het gedwongen thuiswerken loop ik er elke dag wel minstens één keer doorheen; de weilanden aan de andere kant van de rondweg hier tegenover ons. Een perfecte manier om toch wat beweging te krijgen nu ik het zonder mijn dagelijkse fietstochtje naar Utrecht moet stellen.

En bovendien een ideale plek om als ik tijdens mijn werk met bepaalde teksten of mails worstel, even lekker mijn hoofd leeg te maken en vervolgens als ik weer thuis kom met nieuwe energie me op die teksten te storten.

Half maart, toen het thuiswerken begon, en ik daar door de weilanden slenterde, liep ik daar vaak met de gedachte van; hoe lang kan ik nog van dit uitzicht genieten voordat het heeft plaatsgemaakt voor grootschalige woningbouw?

Houten in 2040

In Houten moeten namelijk de komende twintig jaar iets van 5.000 huizen extra worden gebouwd, ongeveer een vijfde van het huidige aantal.

Dat zijn geen aantallen die je zo even op een vrijliggend grasveldje bouwt. Er waren  in Houten 3 opties voor grootschalige woningbouw. Eén van die drie optie was het omtoveren van zo’n bedrijventerrein dat elke gemeente wel heeft; zo’n anoniem bedrijventerrein langs een snelweg waar je eigenlijk alleen komt als je er persé moet zijn, maar verder heb je er niets te zoeken. In Houten is dat een bedrijventerrein naast de A27. Bepaald niet het mooiste stukje Houten.

Daarnaast had je als optie het centrumgebied en als derde optie het weidegebied aan de andere kant van de rondweg, recht tegenover ons.

En eerlijk gezegd had ik me er al een beetje bij neergelegd dat die weilanden zouden worden opgeofferd voor woningbouw. Niet echt een ontwikkeling waar ik heel blij van werd, maar ja, het grotere belang gaat in zo’n geval nu eenmaal voor het individuele belang.

Positieve verrassing

Maar toen een week ofzo geleden de plannen bekend werden, bleek tot mijn verrassing dat van de drie beschikbare grootschalige bouwlocaties er uiteindelijk eentje was afgevallen; het weilandgebied voor mijn deur. Het groen houden van dat gebied vonden ze dusdanig belangrijk dat ze voor de andere twee opties hebben gekozen.

In plaats daarvan komt er, als die plannen natuurlijk definitief worden goedgekeurd,  nu in de plaats van dat bedrijventerrein aan de A27 een mix van bedrijventerrein en een geheel nieuwe woonwijk. Daarnaast gaan ze het centrum van Houten zoals ze het in dat plan zo mooi noemen; ‘stadse accenten’ geven, oftewel ze gaan de hoogte in.

Nou is dat ‘de hoogte’ ingaan relatief’; de bedoeling is dat er op een paar plekken tot maximaal 14 woonlagen gebouwd gaat worden, oftewel een meter of 50 hoog. In Houten is dat hoog, aangezien er nu tot maximaal 4 woonlagen gebouw wordt, maar in Rotterdam beginnen ze pas bij 175 meter hoogte aan het woord hoogbouw te denken.

En het bleef stil

Of te nu door de Coronacrisis komt weet ik niet, maar het viel me op dat in Houten die plannen best goed zijn ontvangen. Toen een tijd geleden bekend werd gemaakt dat bewoners een vierde kliko zouden krijgen buitelden voor- en tegenstanders over elkaar heen om elkaar voor rotte vis (die trouwens in de groene gft-bak moet) uit te maken, en ook zoiets wereldschokkends als hondenpoep of het niet bezorgen van het huis-aan-huisblad staat altijd garant voor verhitte discussies op de Houtenpagina van Facebook.

Maar na het bekendmaken van die ingrijpende plannen bleef het eigenlijk oorverdovend stil voor wat betreft protesten. Tuurlijk is er hier en daar wat onvrede, maar dat is dan meer over de hele inspraak procedure die door die hele Coronacrisis nu vrijwel geheel digitaal gaat, of mensen die in de plannen lazen dat er wellicht hoogbouw in hun buurt komt en willen weten wat er dan exact komt. Maar furieuze tegenstanders heb ik tot nu toe nog niet gehoord. Ook een teken natuurlijk dat het uitgebreide inspraaktraject dat vooraf ging aan het vaststellen van die plannen, geen wassen neus was, maar dat er echt is geluisterd.

Leve de leegte

En dus loop ik de laatste weken met een heel andere gedachte door die weilanden; mooi dat ze groen blijven en dat het een ideale plek is voor inwoners van Houten om lekker te lopen/fietsen/skeeleren (en ja, die 1,5 meter afstand is daar geen probleem).

DSCN4333a