Toen ik begin deze week mijn fiets wegzette in het fietsenhok, hoorde ik twee vrouwen praten; eentje was net terug van een vakantie naar Azië.
Ik hoorde haar klagen dat het daar nu allemaal veel te toeristisch is geworden en het niet meer ‘authentiek’ is. Er waren allemaal huizen en koffietentjes en winkels bijgekomen. De vorige keer dat ze er was, was het allemaal veel ‘authentieker’..
Van dat soort types word ik nogal moe. Alsof zij het alleenrecht hebben om een bepaalde plek te bezoeken. Wellicht moet ze er nog aan wennen dat vakantie vieren niet langer alleen is weggelegd voor de rijke westerse toerist, maar dat ook anderen nu voldoende geld hebben om op reis te gaan. En nee, ik vind het soms ook bepaald niet leuk als er bij een attractie die ik wil bezoeken ellenlange rijen staan, maar dat is nu eenmaal de nieuwe werkelijkheid. Je bent niet alleen op de wereld, wen er maar aan.
En haar definitie van ‘authentiek’ is blijkbaar dat de mensen daar in schamele hutjes moeten blijven leven, zonder basisvoorzieningen als stromend water en elektriciteit, zodat zij haar misplaatste gedachte van authenticiteit kan bewaren en er mooie Instagramwaardige foto’s van kan maken. . . Zodra die mensen daar wat geld krijgen en dus net als iedereen zich de luxe kunnen permitteren van die basisvoorzieningen dan haakt zij af want dan is het niet ‘authentiek’ meer…
Ik hoorde haar ook nog zeggen dat ze hoopte dat de volgende reizen die ze in haar agenda had wel ‘echt’ zouden zijn. Wellicht een ideetje voor haar om lekker thuis te blijven, dan scheelt dat meteen weer toeristen en bovendien de nodige vervuilende vliegkilometers… zo maar een ideetje.
