In mijn eerste blogpost over onze vakantie in Brixen im Thale las je al dat er op de heenweg gedoe was met onze treinverbinding; op de terugweg was dat nog een graad of wat erger, met dank aan mijn ‘favoriete’ station Keulen. Ik weet niet hoeveel keer ik al van dat station gebruik heb gemaakt, maar echt elke keer gaat het daar helemaal mis, ook dit keer weer.
Toen ik tijdens onze vakantie op de site van Deutsche Bahn keek, zag ik al dat onze verbinding van Wörgl naar Munchen 40 minuten later in Munchen zou arriveren door wederom een omleiding door plotselinge werkzaamheden. Niet echt een ramp aangezien we een uur overstaptijd hadden.. Zogezegd, zo gedaan. In Munchen arriveerden we met voldoende overstaptijd voor onze volgende trein, die naar Keulen. Ging allemaal vlekkeloos; slechts tien minuten vertraging, dus nog voldoende tijd om bij Keulen iets te eten voor ’s avonds te kopen.
Keulen…
Tsja, en toen… de ICE naar Utrecht verscheen keurig op het bord, maar wel met een vertraging van tien minuten. Oké, gevolg daarvan was dat we onze aansluitende trein in Utrecht zouden missen, maar aangezien er 15 minuten later weer een zou gaan verder niets om ons druk over te maken.
Maar toen begon het gedoe pas.
We hadden al gekeken op het treinindelingsbord waar onze coupé zou stoppen, dat zou bij gedeelte F zijn. Voor wie weinig met internationale treinen reist: ICE-treinen zijn ellenlange treinen die vaak overvol zijn. In de trein zelf met je koffer van de ene kant naar de andere kant proberen te komen is uitgesloten, voordat iedereen voor je zijn/haar koffer in het rek heeft gezet ben je eeuwen verder. En je wilt ook niet via het overvolle perron een paar honderd moeten sprinten/slalommen om op tijd bij jouw treinstel te komen, want op een gegeven ogenblik gaan die deuren toch echt dicht…
A tm D, D tm G??
Wij gingen dus naar het juiste deel van het perron, tot opeens een nogal apart treinenbord boven het perron verscheen.. Op het bovenste deel (zie de foto bij dit blog) stond dat onze ICE op perrondeel A tm D zou stoppen, terwijl nog geen twintig cm eronder doodleuk stond dat ie bij D tm G zou stoppen. Aangezien het perron al overvol was met reizigers voor deze ICE, voor een andere ICE die rond dezelfde tijdstip zou vertrekken en met mensen die stonden te wachten op de trein van het andere perron, zou het wel zo handig zijn om te weten waar je moest instappen.
Even verderop zag ik iemand van DB staan (bleek later de machinist te zijn) dus ik vroeg aan hem wat nou het juiste was. Hij zei het eerste, en een machinist zal toch wel weten waar een trein precies stopt… zou je zeggen… dus wij slalommend naar het volgens hem juiste gedeelte…. De 10 minuten vertraging werden er al gauw 20, maar daar kwam uiteindelijk de trein aan… om vervolgens doodleuk alsnog bij D tm G te stoppen. Met een hele volksverhuizing van allemaal druk door elkaar heen lopende reizigers tot gevolg… Leuk met 30+ graden..
Na het nodige getouwtrek zaten we eindelijk, helemaal klaar om richting Utrecht te vertrekken…maar de trein bleef staan. Er werd omgeroepen dat er een technisch probleem was, maar dat ze er alles aan zouden doem om dat te verhelpen zodat de trein alsnog kon vertrekken. Van andere passagiers hoorden we dat dit al een vervangende trein was aangezien in de eigenlijke trein de airco was uitgevallen en dat die trein daardoor niet verder mocht. Daarom was er een paar stations hiervoor al een andere trein gekomen.
1 kant
Maar bij station Keulen bleek dat deze trein een nogal apart defect had; hij bleek maar 1 kant op te kunnen… normaal gesproken geen ramp aangezien een trein maar 1 kant op gaat, maar bij station Keulen vertrekken de meeste treinen nu eenmaal weer in dezelfde richting als waar ze aankwamen. Na nog een tijd wachten werd er omgeroepen dat we een stukje door zouden rijden naar een ander station, daar zou van richting worden gewisseld. En kwam het verzoek; of we maar even de gangpaden vrij wilden houden, want dan kon de machinist snel van de ene kant van de trein naar de andere kant lopen, en konden we gauw onze weg vervolgen, nu wel in de juiste richting…
Zo gezegd zo gedaan. Met een vertraging van iets van bijna een uur vertrokken we eindelijk. Even later werd er omgeroepen dat ter compensatie van het ongemak, iedereen gratis drinken mocht halen in het restauratierijtuig….fris, bier, wijn, alles was gratis…
Amerikaanse diepzinnigheid
Naast ons zat een groep Amerikaanse uitwisselingsstudenten, en boeiend was het om te zien wat de mededeling van dat gratis drinken voor uitwerking had op hen. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om allemaal aan de wijn te gaan. Gevolg was dat ze binnen no time aangeschoten raakten en vrolijker en vrolijker werden.
Gesprekken gingen nergens over, totdat opeens zonder aanwijsbare reden de sfeer omsloeg en ze heel serieus werden; gesprekken gingen opeens over welk geloof ze hadden, waarom ze geloofden, wat ze daarin zochten, wat ze van het leven verwachten, wat ze daarin zochten en nog veel dieper. Hele mooie gesprekken waren dat en heel boeiend om te zien hoe kwetsbaar ze zich opeens opstelden.
Hoezo open deuren?
Op een gegeven ogenblik werd er omgeroepen dat er een extra stop zou worden gemaakt op station Den Bosch, zodat reizigers een extra mogelijkheid hadden om richting Arnhem/Nijmegen te reizen. Ons bood het de mogelijkheid om in Den Bosch de stoptrein naar Houten te pakken, wel zo makkelijk. Wij dus onze koffers gepakt, richting deur… Bleek de deur defect te zijn. Snel naar een andere deur met nog een groepje die er ook uit moesten.. maar blijkbaar had de machinist er zo de pest in dat ie in plaats van de deuren te openen, besloot om gewoon doodleuk daarvan af te zien en lekker richting Utrecht te rijden… En zo passeerden we met een noodgang in de ICE station Houten, om vervolgens even later op station Utrecht alsnog de sprinter te pakken…
En zo zat er weer een vakantie op… Zeer geslaagde vakantie, en ja, ook de treinreis was ondanks alles toch geslaagd. Wat zijn jouw vakantieplannen?
De wereld volgens Henk 