Onlangs zat ik naar iets op RTL te kijken. Wat me toen vooral is bijgebleven was niet zozeer de inhoud van het programma, maar de bijna ranzige oproepen van RTL tijdens de commercials.
Eerst was er een oproep van RTL voor kandidaten voor ‘Stiekem verliefd’ (mensen die stiekem verliefd op iemand waren, maar dat nooit durfden te zeggen) zochten. Jamai vroeg met een gladgestreken gezicht als ware hij de verlosser himself, of mensen zich maar vooral wilden aanmelden. Want o wat een goedheid, hij zou ze dan helpen en dan zou alles goed komen… Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van zoveel goedheid, je zou hem/RTL bijna voordragen voor een Nobelprijs.
3 commercials verder was er weer een oproep, dit keer voor Temptation Island vips. Of mensen zich vooral maar wilden opgeven, want wat is er nou leuker dan iemands relatie naar de knoppen te helpen en dat dan te tonen op tv? En voor RTL snijdt het mes aan twee kanten, want dan kunnen ze daarna weer een ranzig ‘hulp’programma maken met exen die het zogenaamd weer samen willen proberen. paar verleiders erbij en je hebt weer ‘top TV’.
En of het nog niet genoeg was, was het een paar commercials later weer prijs; weer een oproep voor kandidaten. Dit keer voor kandidaten voor een of ander medisch make-over programma. Of het nou was voor mensen die te zwaar waren, of die er zogenaamd niet goed uitzagen, geen flauw idee, maar of je maar vooral je leed aan RTL wilde laten horen, want dan zouden zij wederom voor verlossing zorgen.
En maar blijven inspelen op dat gevoel dat als je niet aan het zogenaamd perfecte plaatje voldoet, er natuurlijk iets mis is met je.
Wat ben je diep gezonken als zender als je met dat soort van schijnheilige emo-tv je kijkers moet trekken.
De wereld volgens Henk 