Al een jaar of 7 loop ik vrijwel elke werkdag van Utrecht centraal naar mijn werk, even verderop in het centrum van Utrecht
Eigenlijk vanaf het moment dat ik in Utrecht kwam werken was het een grote bouwput, en dat werd in die 7 jaar steeds erger. Steeds meer panden werden afgebroken, wegen afgesloten, omgelegd, afgesloten en weer omgelegd en dat jaren lang.
En alhoewel het nog jaren duurt voordat alles af is, merk je nu wel dat er langzamerhand iets aan het veranderen is. Het voortdurende afbreken van gebouwen gaat nog driftig door, maar steeds vaker zie je dat het zijn vruchten begint af te werpen.
Rotterdam
Wat dat betreft is het een mooie parallel met Rotterdam, waar ik jaren heb gewoond. Jarenlang liep ik daar ook van de ene bouwput in de andere, maar daar is nu eindelijk een eind aan gekomen, met een bruisend centrum als uitkomst. Terwijl ik dit typ weet ik dat het centrum van Rotterdam nooit af is, maar nu is er in ieder geval een centrum waar je nationaal en internationaal mee voor de dag kan komen.
Maar terug naar Utrecht. Ook hier merk je nu dat een soort van lente is aangebroken voor wat betreft de bouwwoede. Het afbreken maakt meer en meer plaats voor opbouwen. TivoliVredenburg is vorig jaar opgeleverd en het eerste deel van de opnieuw uitgegraven Catharijnesingel is ook opgeleverd.
Utrecht Centraal
In de stationshal van Utrecht Centraal vechten forenzen en bouwhekken nog een hevige strijd om de beperkte ruimte, maar als het een beetje meezit is die tweestrijd over een half jaar in het voordeel van de treinreiziger beslecht en zijn de bouwhekken ook daar verleden tijd.
Langzamerhand merk je in Utrecht dat er een besef komt van dat het toch wel mooi begint te worden wat er allemaal gaande is, een hele positieve vibe.
Genant
Wat dat betreft is er momenteel een ding dat er wat dat betreft in negatieve zin uitspringt, en dat is de bijna genante afwikkeling van het V&D fiasco. Naast dat ik er regelmatig wat kocht, gebruikte ik het V&D pand ook als afsnijmogelijkheid tussen mijn werk en het station.
Maar de afgelopen twee weken ben ik er nog 1 keer geweest, om er vervolgens in een grote boog omheen te lopen. Het leek wel of er een bom was ontploft, zo bende was het na een dag faillissementsverkoop. Uitverkoop brengt het slechtste in mensen boven, dat werd weer eens duidelijk. Die grote bende is het nog steeds, nu proberen ze naast wat overgebleven troep ook alle aanwezige winkelinventaris te slijten. Triest dat een eens succesvol warenhuis zo triest moet eindigen.
Nu maar hopen dat er snel iets anders voor in de plaats komt zodat ook dat gebied mee kan liften met die positieve vibe die in de rest van het centrumgebied van Utrecht hangt.
De wereld volgens Henk 