Ik loop in de stationshal van Utrecht Centraal, op weg naar mijn werk. Ik kijk om me heen
Een dag als alle anderen….
Forenzen lopen zoals vanouds gebiologeerd door hun smartphones als zombies door de hal.
Bij de Starbucks staan weer de gebruikelijke ellenlange rijen van mensen, ongeduldig wachtend en smachtend om maar vooral veel te veel geld neer te mogen leggen voor hun koffie.
Rond de piano in de stationshal maakt een groepje scholieren een geheel eigen versie van het nummer ‘where is the love’ van de Black eyed peas. Klinkt best goed.
Een dag als alle anderen…
In de kiosk van de Bruna gaan de de voorpagina’s van de Volkskrant, Trouw, Algemeen Dagblad en de Telegraaf maar over 1 onderwerp.
Op diverse plekken in de hal houden zwaar bewapende agenten de mensenmassa in de gaten.
Een dag als alle anderen..
De wereld is na gisteren weer donkerder geworden. Blinde haat heeft opnieuw zinloze slachtoffers opgeleverd.
Hoeveel aanslagen zullen er nog volgen? Hoeveel bloed moet er nog stromen? Hoeveel mensen worden er nog voor het leven getekend voor hier een einde aan komt? Wanneer komt er een einde aan deze waanzin?
Een dag als alle anderen…
Even later slaan in diverse steden in Nederland mensen elkaar bijna de hersens in om bij de V&D toch vooral maar zoveel mogelijk koopjes te kunnen scoren.
Een dag als alle anderen…
Mooi verwoord, Henk!
LikeLike