Maand: februari 2016

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Wie volgt

Gepost op door Henk Hofman

blogvolgtHet kan verkeren; nog niet eens zo heel lang geleden waren veel gemeenten de filialen van winkelketens liever kwijt dan rijk; ze zorgden voor een eentonig winkelaanbod terwijl het toverwoord variatie was. En nu?

Nu houden ze hun hart vast als ze horen dat er weer een winkelketen omgevallen is. Nog meer leegstand in hun gemeente, hoe moeten ze dat nou weer oplossen?

Nu er zoveel ketens zijn omgevallen merkt vrijwel iedereen er wat van. Zelf kwam ik ook  wel eens bij een paar van de ketens die nu zijn omgevallen.

V&D

Bij de V&D kwam ik elke dag wel. Zeker niet om er elke dag iets te kopen, maar het was, met de huidige verbouwingschaos in het centrumgebied van Utrecht, de ideale afsnijroute tussen mijn werk en station Utrecht CS. Maar los daarvan kwam ik er ook geregeld om er wat te kopen. Vooral voor overhemden was het mijn vaste adres aangezien ze daarin een meer dan uitgebreide keus hadden qua merken.

Manfield

Bij de Manfield kwam ik ook wel, maar aan schoenenwinkels is ook nu nog, geen gebrek, dus daar merk ik niet heel veel van.

Perry Sport

Wat ik wel jammer vindt is dat nu ook Perry Sport is omgevallen. Verrast dat me? Aan de ene kant wel omdat ik dacht dat het best goed ging met die keten, maar aan de andere kant ook weer niet want ik kwam er zelf eigenlijk steeds minder.

Waarom? Perry Sport profileerde zich jarenlang als outdoorzaak, en ik kwam er vaak. Minstens een week of vier per jaar was ik wel onderweg met een of andere trektocht, en ja, daardoor had ik dus ook de nodige spullen nodig. Perry Sport was daarom een zaak waar ik vaak even binnenstapte, net als de winkels van Bever.

Omdat de Bever qua prijsstelling een stuk hoger lag, doordat ze eigenlijk alleen maar a-merken verkochten, was de Perry sport voor veel spullen een meer dan goed alternatief. Ze hadden een vrij diep assortiment; dus zowel de nodige merken als ook per merk veel afwisseling, zodat er voldoende keus was en je niet de keuze had uit slechts 2 types.

Jarenlang ging dat goed maar meer en meer kwam daar verandering in. De outdoorafdeling werd steeds meer ingekrompen, in plaats daarvan probeerden ze van allerlei trends in sportland iets mee te pikken. Met als gevolg dat het steeds meer vlees noch vis werd.

Voor wat betreft outdoor werd het aantal merken steeds minder en ook het assortiment werd steeds schraler. Ze hadden steeds minder producten die je lokten om bij de Perry Sport binnen te stappen. Steeds meer middle of the road spullen die je bij willekeurig welke andere zaak ook zo kon kopen.

Natuurlijk zullen er allerlei redenen zijn, maar als je als zaak je niet kunt onderscheiden dan maak je het jezelf wel heel moeilijk, met uiteindelijk een faillissement als gevolg.

Doorstart

Nu maar hopen dat er een bedrijf is dat voor een doorstart kan zorgen. Als ze zich dan durven toeleggen op een paar sporten en zich daar dan door middel van een uitgebreid assortiment onderscheiden dan geef ik ze een goede kans om een succesvolle doorstart te maken.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Naar het einde van de wereld en terug; menselijke logica

Gepost op door Henk Hofman

afgelegenMensen en logica; het blijft behelpen. Dat besefte ik toen ik keek naar een programma waarin ze Britten volgden die genoeg hadden van hun gejaagde leven in Groot Brittannië.

Om daar aan te ontsnappen proberen ze elders een nieuw bestaan opbouwen. Tot zover niets bijzonders, en zelf heel logisch.

Van Londen tot Tsonga

Maar dan stopt de logica, want in plaats van dat ze dan verkassen naar het platteland van Schotland oid, besluiten ze te vertrekken naar de meest onherbergzame afgelegen plekken op deze aardkloot. Denk dan aan plekken als Tsonga, de binnenlanden van Belize, een vulkanengebied in Chili, of ergens diep in de bossen in Noord-Zweden.

Deze week ging het over een echtpaar met kinderen dat diep in het oerwoud van Belize een nieuw bestaan aan het opbouwen was. Ze waren Londen ontvlucht omdat ze dat geen veilige plek vonden voor kinderen om op te groeien. Kan ik me ansich iets bij voorstellen, maar waarom ze dan uitgerekend naar Belize vertrekken???

Welkom in Belize

Belize is het land met zo ongeveer het hoogste moordcijfer ter wereld, en dat was niet het enige dat de idylle nogal verstoorde. Het stikte in de omgeving van hun nieuwe huis van de giftige spinnen en slangen, drie van hun honden waren opgegeten door jaguars, en op het stuk land waar ze zaten, passeerden regelmatig stropers en ander gespuis uit het vlakbij gelegen Honduras. Om ze te verdrijven had de man van het bewuste echtpaar een heel arsenaal aan wapens. Hoezo veiliger dan Londen?

Dat is trouwens toch iets dat me opvalt aan de mensen uit dat programma of aan de mensen die in programma’s als ‘Ik vertrek’ worden geportretteerd.

Loonstrook of waterput

In hun ‘vorige leven’ maakten ze lange dagen om voldoende geld te hebben om te kunnen voorzien in de dagelijkse behoeften, maar in hun nieuwe leven zijn ze minstens zoveel tijd kwijt om in diezelfde behoeften te voorzien.

Of je nu in loondienst of als zelfstandige moet werken om je dagelijkse boodschappen te kunnen kopen of je bent uren per dag bezig met het lopen naar een waterbron, het sprokkelen van hout voor de kachel, het vangen van beesten of het vinden van voldoende fruit. Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer.

Maar ik geef toe; ook ik droom wel eens van een eigen B&B in een of ander berggebied;-)