Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Kijk eens naar wat anders

tvRTL Z: niet bepaald een zender die heel hoog in mijn lijst met favoriete tv-zenders stond, maar ik moet toegeven; ik kijk er steeds vaker naar. De reden? De meer dan interessante docu’s die ze daar hebben.

Omdat het een zakenzender is, zijn het docu’s met een zakelijke insteek, maar wellicht juist daarom zeer interessant.  Vooral de docu’s waarbij ze een kijkje achter de schermen bij bedrijven nemen, zijn meer dan de moeite waard om eens te bekijken.

Omdat ik zelf met interne communicatie bezig ben, is het meteen een mooie gelegenheid om te kijken hoe andere bedrijven dat aanpakken. Onder andere LEGO en Kentucky Fried Chicken (KFC) kwamen al aan de orde.

KFC

De aflevering over KFC was erg boeiend. Als veggie heb ik weinig tot niets te zoeken bij zo’n massaslachter als KFC, maar het leverde wel een paar boeiende uurtjes tv op.

Het ging over de Britse vestgingen dus of het in Nederland ook zo is weet ik niet, maar wat me boeide was de moeite die ze daar namen om hun personeel op andere manieren dan door middel van een normaal salaris tevreden te houden.

Het probleem waar ze bij KFC en soortgelijke bedrijven tegenaan lopen, is dat ze heel veel personeel hebben met een laag salaris. En hoe hou je dat personeel dan tevreden?  Je kunt ze natuurlijk een goed salaris (goh) bieden, maar dan prijzen ze zich bedrijfseconomisch gezien uit de markt vinden ze. Daarom zetten ze bij KFC heel erg in op ander vormen van beloning.

Een van de dingen waar ze daar veel gebruik van maken, is het geven van positieve feedback. Het klinkt zo eenvoudig,  maar het maakt een wereld van verschil of je de nadruk legt op wat iemand verkeerd doet of dat je de insteek kiest van het benadrukken van de positieve activiteiten van iemand, en dan tips geeft van als je dat en dat doet dan kun je je werk nog beter doen.

Om de zoveel maanden worden de filialen van KFC bezocht door een inspecteur die er op moet toezien dat er exact volgens de KFC richtlijnen wordt gewerkt. Naast die controle worden er dan ook steeds onderscheidingen in de vorm van schildjes en medailles uitgereikt aan medewerkers die zich positief onderscheiden. Het lijkt op het eerste gezicht kinderachtig, maar je merkt hoe goed het iemand doet als ie een schouderklopje krijgt.

Elk jaar hebben ze daar ook een gala waarbij dan allerlei zaken worden onderscheiden, zoals de beste drie KFC’ers per functiegroep, het filiaal met de grootste omzetstijging, de beste hygiënescore en nog veel meer.  Mooi om dan de trots te zien van die winnaars.

LEGO

Bij LEGO werd er onder andere een man gevolgd die al jarenlang zelf de mooiste LEGO bouwwerken in elkaar zette. Zijn droom was het om als ontwerper bij LEGO aan de slag te gaan. Een meer dan gewild baantje want mensen staan in de rij voor die functie. Hij werd tijdens de hele sollicitatieprocedure gevolgd, en wat me vooral aansprak was de trots die hij voelde, toen hij uiteindelijk werd aangenomen en dus onderdeel mocht uitmaken van  de LEGO-groep.

Toen ze hem een jaar later  nog eens opzocht bleek hij daar meer dan op zijn plaats te zijn. Mooi om te zien hoe hij zijn ziel en zaligheid kwijt kon in zijn werk. Ook boeiend was om te zien dat ze door de hele LEGO-organisatie heen het personeel stimuleren om vooral ook onder werktijd met LEGO te spelen.

Niet alleen om de zinnen te verzetten en de creativiteit en inspiratie een boost te geven, maar ook om de hele organisatie ervan te doordringen welk product ze maken en waar ze het allemaal voor doen.

Of je nu ontwerper, arbeider of op de boekhouding werkt; het draait daar om die LEGO-steentjes. Iets waar veel organisaties nog wel eens moeite mee hebben; in het oog te houden waar ze het nu eigenlijk allemaal voor doen.

Absoluut een aanrader om ook eens af te stemmen op die zender!

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Weg met de 10 kilometer

schaatsen10kmJarenlang zat ik, als de EK of WK allroundschaatsen werden gehouden voor de buis. Dat er een Nederlander won was toen nog niet vanzelfsprekend, en daardoor juist zo spannend.

Erepodium

Bleef Hilbert van der Duim overeind? Hield Hein Vergeer stand op de 10.000 meter? Kon Ritsma op tegen Johann Olav Koss? Zou er weer een Oost-Duitse schaatster winnen of zou het nu toch een keer Yvonne van Gennip worden of later Tonny de Jong?

Jarenlang waren dat spannende weekends.  Maar dat was al weer jaren geleden; de laatste jaren is het niet meer de vraag bij de mannen of er een Nederlander wint, maar meer of een niet-Nederlandse schaatser zich tussen de Nederlanders weet te wurmen op het erepodium. Vooral bij de 5 en 10 km was en is het Nederland dat de klok slaat. Leuk voor het ‘oranje boven’ gevoel, maar dodelijk voor het internationale aanzien van allroundschaatsen.

Aanfluiting

Het afgelopen weekend sprak wat dat betreft boekdelen. De enigszins serieuze tegenstand die er bij de mannen op papier was, gooide al bij voorbaat de handdoek in de ring. De één meldde zich bij de start ziek af en de ander trok zich, toen hij zag dat hij voor de 10.000 meter al op een onoverbrugbare achterstand stond, terug.

Vind je het dan gek dat buiten Nederland niemand het allroundschaatsen meer serieus neemt?

Veranderingen

In Nederland is er veel weerstand tegen het voorstel om de 10 km bij de EK en WK allround in te wisselen voor de 1.000 of 3.000 meter, maar wat is de waarde van zo’n afstand als buiten Nederland niemand het meer serieus neemt? Tuurlijk jammer dat voor Nederland dan ‘zekere’ medailles verdwijnen, maar als je wilt voorkomen dat het allround schaatsen helemaal de nek wordt omgedraaid, zul je je moeten aanpassen aan de internationale wens naar kortere, minder voorspelbare en voor de tv aantrekkelijkere, afstanden.

Op de korte termijn is het dan slikken als er eens iemand anders wint, maar op de langere termijn is het voor iedereen beter, aangezien dan het aanzien van het winnen een stuk groter wordt.

Zo’n dodelijk saai EK als afgelopen weekend, waarbij het kijken naar de nog in bloei staande planten in mijn tuin, spannender was dan die 10km wens je niemand meer toe.