Je hebt van die steden (zoals Rome) waar je als je er een keer geweest bent, niet meer zo gauw nog een keer heen hoeft. Maar er zijn ook steden waar je, nadat je er geweest bent, bij wijze van spreken morgen weer naar toe zou willen. Dat heb ik met Berlijn.
Een jaar of zeven geleden was ik daar al eens geweest maar vorige week was ik er met S. En ja, ik ben verslaafd aan die stad geraakt. We zijn er 4 dagen geweest maar we hadden zonder probleem nog 4 dagen kunnen vullen. Ach ja, dan blijft er voor de volgende keer nog wat over;-).
Het mooie aan Berlijn is de vibe die er hangt. Heel moeilijk te omschrijven, maar er hangt op allerlei manieren een soort zucht naar vrijheid die me erg aanspreekt. Berlijn is een stad die barst van de historie, maar in tegenstelling tot Rome, slaagt Berlijn er wel in om verleden, heden en toekomst naadloos met elkaar te verbinden.
Verleden, heden, toekomst?
Een plek waar verleden, heden en wie weet toekomst samen komen is het Topographie des Terrors. Door middel van een zeer indringende foto-expo krijg je daar een beeld van hoe Hitler er met zijn partij in slaagde heel Duitsland in zijn greep te krijgen. Toen ik daar liep en de foto’s en de bijbehorende bijschriften bekeek, kon ik bij sommige foto’s er met mijn verstand echt niet bij dat mensen tot zoiets in staat zijn. Maar helaas is het een illusie om te denken dat wat er toen gebeurde slechts geschiedenis is, en dat het tegenwoordig niet meer mogelijk zou zijn.
Ook voor iedereen die denkt dat Wilders of soortgelijke figuren een oplossing zijn voor veel van de problemen die er momenteel zijn, raad ik een bezoek aan het Topographie des Terrors van harte aan. Een indringender beeld van waar het aanwijzen van zondebokken toe kan leiden zie je niet gauw. En dan kijken of ze er nog steeds zo over denken.
Verleden
Voor het nog verdere verleden was het Museuminsel the place to be. Om ze alle vijf te bezoeken ging een beetje te ver, maar al met al hebben we er toch drie bezocht.
Naast de musea is ook overal op straat de geschiedenis van Berlijn te vinden, met natuurlijk de restanten van de muur als meest sprekende voorbeeld.
Van de 61 kilometer muur zijn er nog slechts een paar stukken bewaard gebleven. Het langste stuk, een stuk van 1,2 kilometer is nog te vinden bij de East Side Gallery. Zeer zeker de moeite waard om daar heen te gaan; vanuit het centrum krijg je zo meteen een heel mooi beeld van totaal verschillende Berlijnse wijken.
Siciliaanse keuken in Berlijn
Dagen door Berlijn struinen maakt natuurlijk hongerig, maar om die honger te stillen was totaal geen probleem. Ik wist al dat Berlijn erg ‘veggie-vriendelijk’ was, maar ook in de ‘gewone restaurants’ was het eten meer dan goed. Wat dat betreft typisch: het beste Italiaanse restaurant waar we ooit hebben gegeten, stond niet in Italië maar in… Berlijn.
Toen we de eerste avond dat we in Berlijn waren, op zoek gingen naar een restaurant waren we al heel snel klaar want op nog geen 100 meter van ons hotel ontdekte S. een Italiaans restaurant Sotto Sopra. Het was niet heel groot en het was ook best nog stil, maar al gauw merkten we dat we een voltreffer hadden. Het restaurant bleek volgens de Siciliaanse keuken te koken en ik kan niet anders zeggen dan dat het subliem was. Eenvoudige ingrediënten maar o zo lekker, om over de desserts nog maar te zwijgen…
Toen we daar de eerste avond aten, wist ik eigenlijk al dat er heel wat zou moeten gebeuren om te voorkomen dat we daar nog een keer zouden eten. En inderdaad besloten we onze citytrip Berlijn drie dagen later met een nieuw bezoek aan Sotto Sopra…
De wereld volgens Henk 