Je hebt van die voornemens die jaren lang voornemens blijven; hoogstens doe je af en toe een halfslachtige poging om ze uit te voeren. Maar daar blijft het dan wel bij.
Met hardlopen was dat bij mij ook jarenlang zo. Toen ik nog in Rotterdam woonde nam ik me steeds voor om volgende week dan toch echt te beginnen met hardlopen. De marathon van Rotterdam begin en eindigde tenslotte pal voor mijn deur. De marathon zag ik mezelf niet lopen, maar de 10 km loop die gelijktijdig werd gehouden moest toch wel lukken.
Een brug te ver
Ik zag mezelf al op zaterdagochtend, in alle vroegte voordat Rotterdam was ontwaakt, over de Erasmusbrug lopen. Maar helaas… Geheel tegen de Rotterdamse ‘geen woorden maar daden’-gedachte in is het toen bij een keer over de Erasmusbrug lopen gebleven. Het weer werd slechter, mijn bed lag wel erg lekker en weet ik veel welke smoezen ik had om vooral maar niet te hoeven hardlopen.
Winterstop
Toen ik naar Gouda verhuisde zou alles anders worden, nam ik mezelf voor. En warempel, toen alle verhuisdozen waren uitgepakt vond ik mijn hardloopschoenen en begon ik vlijtig met een rondje. Dat rondje werd al vrij snel een flinke ronde, maar ja; toen werd het winter., en haakte ik af. De jaren verstreken en mijn winterstop hield maar aan…
Ik heb toen nog een keer een poging gedaan, maar vond het steeds irritanter om door de stad te moeten lopen, stoep op, stoep af, voortdurend alert te moeten zijn op auto’s, fietsen, en allerlei loslopend spul. Ook dat werd het hem dus niet.
Nieuwegein
Vervolgens even in Nieuwegein gewoond; een park lag voor de deur, dus een ideale locatie zou je zeggen. Maar helaas, toen ik na een paar maanden eindelijk mezelf ertoe had gezet om daar een nieuwe hardlooppoging te gaan doen kreeg ik last van mijn schouder waardoor ik een tijd niet kon lopen.
These boots are made for walking
Toen verhuisden we naar Houten. Niet alleen het huis was (en is) zeer naar mijn zin, ook de omgeving laat weinig te wensen over. En dus konden eigenlijk al mijn excuses die ik had om vooral niet te hoeven hardlopen de vuilnisbak in.
Van weiland naar weiland
Gevolg daarvan is dat ik nu ik al een jaar lang iedere week een keer 10 km hardloop.
Waar ik jarenlang het idee had dat de vroege ochtend het beste tijdstip was om hard te lopen, ben ik daar van terug gekomen. Niets zo lekker om direct uit mijn werk me om te kleden en richting weilanden te gaan om daar mijn kilometers te lopen. Na de nodige routes uitgeprobeerd te hebben heb ik een tijdje terug een ideale route gevonden. Een fietspad, gescheiden van de rijbaan, dat door de weilanden slingert.
Accentverschuiving
Perfecte omstandigheden om een klein uur lang alles van me af te zetten. Op mijn werk is momenteel een ’accentverschuiving’ aan de gang en niets zo lekker om alle stress die dat oplevert eruit te lopen. Ook nu het ’s avonds donker is loop ik mijn wekelijkse meters; kwestie van verlichting op mijn armen klikken en gaan.
Ik weet dat er allerlei ongetwijfeld heel goed bedoelde hardloopschema’s zijn, maar mijn schema is eigenlijk heel simpel; voordeur uit en lopen maar. En zodra ik thuis kom meteen onder de douche. Tot nu toe heb ik ook nog geen last gehad van blessures of wat dan ook , dus onder het mom van ‘never change a winning team’ hou ik me maar aan die opbouw.
Run
Regen, wind of hitte; hardloopschoenen aan, Buff op en lopen!
De wereld volgens Henk 