Maand: december 2015

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Het leven is raar

Gepost op door Henk Hofman

postduifblogHet leven is soms best raar. Een gedachte die iedereen op z’n tijd wel heeft, ik had hem vanochtend weer.

Er viel wat post op de deurmat. Toen ik keek wat er was bezorgd, zag ik dat er ook nog wat kerstkaarten bijzaten. Een van die kaarten kwam uit Wijk bij Duurstede.

Alhoewel die kaarten voor Kerst op de bus waren gedaan, ploften ze nu, 7 dagen later, pas op de deurmat. En dat vind ik best ‘knap’ aangezien Wijk bij Duurstede op slechts 13 km van Houten ligt, op de fiets iets van 45 minuten.

Wat er binnen 7 dagen wel kan worden bezorgd? Een hele hoop:

Voorbeeld 1: Swatch horloge

Van S. mocht ik voor kerst een Swatch horloge uitzoeken. Ongeduldig als ik ben, en aangezien ik wist dat ze bij de Swatchstore niet het horloge hadden wat ik wilde, ben ik meteen naar de Swatch website gegaan en heb daar het betreffende horloge besteld. Dat was 24 december. Tweede Kerstdag ontvingen we een mail met een track & trace code. Daarin zagen we dat ze inmiddels in Grancia (Zwitserland) aan de slag waren gegaan met de order. Gisterochtend, 30 december, werd er aangebeld. UPS, met een pakjes uit Zwitserland…

Grancia – Houten 727 km, bezorgtijd, 6 dagen

Voorbeeld 2: OnePlus X telefoon

Twee maanden geleden heb ik in China een OnePlus X telefoon (aanrader!) gekocht. Die heb ik toen op zaterdag besteld. Afzendadres van de telefoon was in Shenzhen, China. Wederom werd ik via track & trace voortdurend op de hoogte gehouden van de voortgang van mijn bestelling.

Tot mijn eigen verbazing zag ik op de eerste donderdagochtend na mijn bestelling dat het pakketje al op de luchthaven van Midlands in Engeland was gearriveerd. En nog groter was mijn verbazing toen er ’s avonds een UPS bezorger aanbelde met een pakketje uit China.

Shenzhen (China) – Houten, 9.251 kilometer, bezorgtijd 6 dagen

Toch apart

  • Shenzhen (China) – Houten, 9.251 kilometer, bezorgtijd 6 dagen
  • Grancia (Zwitserland) – Houten 727 km, bezorgtijd 6 dagen
  • Wijk bij Duurstede – Houten, 13 kilometer, bezorgtijd 7 dagen

We hebben iets voor je

Wellicht handig voor PostNL om hun slogan ‘we hebben iets voor je’ íets uit te breiden naar; ‘we hebben iets voor je… ooit…eventueel… mits je geduld hebt…’

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Glorieuze dagen voor azijnpissend Nederland

Gepost op door Henk Hofman

azijnZo’n beetje heel Nederland zocht de afgelopen Kerstdagen familie en vrienden op om er met elkaar een paar gezellige dagen van te maken.

Ik ben benieuwd hoe azijnpissend Nederland de afgelopen kerstdagen heeft doorgebracht want die hadden de afgelopen dagen een toptijd met de ondergang van V&D, de lager dan verwachte opbrengst van Serious Request, en dat zwembad in Ede dat het voornemen had om vluchtelingen een leuke dag te bezorgen.

Bijltjesdag

Afgelopen week was het bijltjesdag voor heel wat winkelketens. Manfield, Scapino, Invito, DA V&D, en nog meer maakten allemaal bekend in zwaar weer te zitten. Wat me daarbij opviel, met name bij V&D, was wat een stortvloed aan negatieve, totaal gevoelloze reacties dat opleverde.

Tuurlijk; social media is voor een hoop mensen de ideale plek om hun opgekropte frustraties laf anoniem uit te braken, maar toch. Je kunt V&D qua assortiment, klantvriendelijkheid, bedrijfsvoering of wat dan ook helemaal niets vinden, maar je moet wel een heel triest leven hebben om blij te zijn dat een zaak met 10.000 werknemers op het punt staat om te vallen.

Duizenden mensen komen als gevolg daarvan wellicht zonder baan te zitten, en hele winkelstraten dreigen door die stroom aan winkelfaillissementen onleefbaar te worden, maar daar heeft de genoegzame azijnpisser geen boodschap aan.

Benieuwd hoe zo’n figuur reageert als hij begin januari op zijn werk komt en dan te horen krijgt dat zijn zogenaamd zo zeker lijkende baan baan op het spel staat.

Serious Request 2015

De opbrengst van Serious Request was dit jaar een stuk lager dan vorig jaar, maar desondanks een mooi bedrag voor het Rode Kruis om weer een heleboel mensen te helpen. Maar de azijnpisser zag weer zijn kans schoon om juichend zijn in gal gedoopte gifpijlen op 3FM, het Rode Kruis en weet ik veel wat te richten:

De DJ’s in dat huis waren slechts aandachtsgeile figuren die daar alleen maar ter eigen glorie zaten, er blijft van alles aan de strijkstok hangen, de actie had voor de voedselbank of een ander goed doel in Nederland moeten zijn, en natuurlijk het stokpaardje van de gemiddelde azijnpisser; het zijn allemaal zijn belastingcenten waar het van betaald wordt.

Tuurlijk kun je het oneens zijn met het gegeven dat Serious Request steeds om doelen in het buitenland draait, maar alhoewel sommigen er anders over schijnen te denken; je bent niet alleen op de wereld. De wereld houdt niet op bij de grenzen van Nederland. Nederland maakt deel uit van de wereld. Als er ooit in Nederland iets zou gebeuren waardoor we hulp van het buitenland nodig hebben, zijn ze maar wat blij als die hulp wordt geleverd.

Iedereen is van de wereld

En als je vindt dat er een hek om Nederland moet; wees dan ook zo consequent om alle spullen die in het buitenland worden gemaakt weg te doen. Dus die Nikes of andere kleding die je draagt maar die in Bangladesh of soortgelijke landen worden gemaakt, die gaat dan natuurlijk meteen de deur uit. En ook die telefoon, tablet of andere gadget waar spullen uit lage loon landen in zit gaat dan ook de deur uit…

En ja er zijn in Nederland ook heel veel goede doelen die het geld goed kunnen gebruiken, maar waarom zou je dan een ander goed doel geld misgunnen? Het ene goede doel is niet beter of slechter dan het andere.

En als je vindt dat een bepaald goed doel extra geld nodig hebt, wat staat jou dan in de weg om een actie op te starten? Wees creatief, span je in, en wie weet wat het gaat opleveren… Maar ja, dat is natuurlijk een brug te ver voor de azijnpisser, want dan moet ie iets constructiefs doen, en daar is ie niet toe in staat.

Zwembad Ede

In Ede wilden ze opgevangen vluchtelingen trakteren op een zwembaduitje. Een mooi gebaar zo in deze kersttijd. Vluchtelingen worden van hot naar her gesleept; een paar dagen in de ene plaats, dan weer een paar dagen naar een andere plaats, om nog geen paar dagen later weer gedwongen te zijn naar weer een andere plek ergens anders in Nederland te verhuizen. Een situatie waar je bepaald niet vrolijk van wordt. Om ze dan met kerst wat positieve afleiding te geven, daar kan toch niemand moeite mee hebben zou je zeggen.

Maar wederom liet egoïstisch en azijnzeikend Nederland van zich horen. Waar dat zwembad het gore lef vandaan haalde om ze dat aan te bieden van hun belastingcenten, of dat ze zelf honderden euro’s hadden betaald voor zwemlessen voor hun kinderen en dat daarom vluchtelingen geen recht zouden hebben op een uurtje zwemmen waren een paar van de argumenten.

Ik snap niet waar ze zich druk om maken: december is een stille tijd voor zwembaden, de gemiddelde Nederlander loopt er dan bepaald niet de deur plat, dus totaal niemand die er enige last van heeft als een groep vluchtelingen een uur of wat alle zorgen van zich afzwemt. Ze kikkeren er allen maar van op, want als je in een opvanglocatie zit en je er totaal niets mag doen, dan levert dat alleen maar ongelukkige en gefrustreerde mensen op, met alle daarbij horende negatieve gevolgen voor de omgeving.

2016

Maar voor voor de azijnzeikers is dat allemaal niet belangrijk, die houdt zich lekker bij zijn eigen kortzichtige mening. En schenkt zichzelf nog eens goed in, benieuwd waar die in 2016 zijn gal over kan spuwen.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Vakantie

Kerst in Berlijn

Gepost op door Henk Hofman

berlijn2In december een Duitse stad bezoeken, en dan de kerstmarkten te negeren is onmogelijk. Daarom besloten S. en ik bij onze citytrip naar Berlijn er ook eentje mee te pikken. Maar ja, welke bezoek je dan, want Berlijn stikt in december van de kerstmarkten.

Gelukkig waren ze verspreid over de hele stad, dus viel het steeds te combineren met een bezoek aan allerlei andere dingen die we in Berlijn zeker wilden bezoeken.

Mijn beeld van een kerstmarkt was een mix van stalletjes met eten, drinken en wat houten en glazen kerstspullen, maar dat viel behoorlijk tegen.

Tuurlijk, een kerstmarkt is een commercieel iets, daar heb ik totaal geen problemen mee, maar sommige kerstmarkten waren wel hypercommercieel, met die op de Gendarmenmarkt als meest extreme voorbeeld.

Poging 1: Gendarmenmarkt

De Gendarmenmarkt is een van de mooiste en meest sfeervolle pleinen van Berlijn, dus we dachten dat de kerstmarkt die daar werd gehouden, in dezelfde stijl zou zijn. Dat viel vies tegen want het was een aaneenschakeling van allemaal op elkaar lijkende nietszeggende eettentjes en gluwwijnbarretjes. Totaal geen afwisseling of wat dat ook, en bovendien moest je daar ook nog eens toegang betalen. Maar het was er toch stervensdruk. Zo druk dat we niet wisten hoe gauw we weer naar de uitgang moest schuifelen.

Poging 2: Potsdamerplatz

Mislukte poging. Die op de Potsdamerplatz was niet heel veel beter, zij het dat het daar langgerekter was en het dus iets minder druk oogde.

Poging 3: Kulturbrauerei

Dat schoot niet echt op, maar we lazen dat er, een stuk buiten het centrum een Scandinavische kerstmarkt zou zijn. Wellicht dat we daar een ‘echte’ kerstmarkt zouden aantreffen?

Omdat ie blijkbaar niet heel commercieel was, was het een heel gezoek om hem te vinden; het was ook al donker dus het oriënteren op de kaart ging ook niet helemaal soepeltjes. En ja, wellicht kwam dat ook doordat ik (ik ben tenslotte een man…) eindeloos met de plattegrond aan het stoeien bleef, in plaats van het gewoon even aan wat Berlijnse locals te vragen.

Toen ik dat wel deed, kreeg ik als antwoord dat de kerstmarkt ‘pfoef’ was. Ik had geen idee wat ie bedoelde, want de kerstmarkt zou tot 10 uur ’s avonds duren. Maar toen we twee straten verder eindelijk de plek van de kerstmarkt hadden gevonden, zagen we meteen wat die man bedoelde. Er waren gasflessen ontploft op de kerstmarkt met als gevolg dat er een deel was afgebrand, en dat die kerstmarkt door de brandweer was ontruimd… Poging 3 was dus ook mislukt.

Poging 4: Gedächtniskirche

We hadden nog 1 kerstmarkt op ons lijstje. En wel die bij de Gedächtniskirche. En ja, zoals het bij kerst hoort, kwam het uiteindelijk toch nog goed. Die kerstmarkt was eindelijk raak: een mooie mix van eettentjes, kerstspullen en gewoon een gezellige boel, niet zo stervensdruk als al die anderen.

Ach ja, kost een boel tijd maar dan heb je ook wat;-)

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Vakantie

Waarom je Berlijn niet mag missen

Gepost op door Henk Hofman

berlijnJe hebt van die steden (zoals Rome) waar je als je er een keer geweest bent, niet meer zo gauw nog een keer heen hoeft. Maar er zijn ook steden waar je, nadat je er geweest bent, bij wijze van spreken morgen weer naar toe zou willen. Dat heb ik met Berlijn.

Een jaar of zeven geleden was ik daar al eens geweest maar vorige week was ik er met S. En ja, ik ben verslaafd aan die stad geraakt. We zijn er 4 dagen geweest maar we hadden zonder probleem nog 4 dagen kunnen vullen. Ach ja, dan blijft er voor de volgende keer nog wat over;-).

Het mooie aan Berlijn is de vibe die er hangt. Heel moeilijk te omschrijven, maar er hangt op allerlei manieren een soort zucht naar vrijheid die me erg aanspreekt. Berlijn is een stad die barst van de historie, maar in tegenstelling tot Rome, slaagt Berlijn er wel in om verleden, heden en toekomst naadloos met elkaar te verbinden.

Verleden, heden, toekomst?

Een plek waar verleden, heden en wie weet toekomst samen komen is het Topographie des Terrors. Door middel van een zeer indringende foto-expo krijg je daar een beeld van hoe Hitler er met zijn partij in slaagde heel Duitsland in zijn greep te krijgen. Toen ik daar liep en de foto’s en de bijbehorende bijschriften bekeek, kon ik bij sommige foto’s er met mijn verstand echt niet bij dat mensen tot zoiets in staat zijn. Maar helaas is het een illusie om te denken dat wat er toen gebeurde slechts geschiedenis is, en dat het tegenwoordig niet meer mogelijk zou zijn.

Ook voor iedereen die denkt dat Wilders of soortgelijke figuren een oplossing zijn voor veel van de problemen die er momenteel zijn, raad ik een bezoek aan het Topographie des Terrors van harte aan. Een indringender beeld van waar het aanwijzen van zondebokken toe kan leiden zie je niet gauw. En dan kijken of ze er nog steeds zo over denken.

Verleden

Voor het nog verdere verleden was het Museuminsel the place to be. Om ze alle vijf te bezoeken ging een beetje te ver, maar al met al hebben we er toch drie bezocht.

Naast de musea is ook overal op straat de geschiedenis van Berlijn te vinden, met natuurlijk de restanten van de muur als meest sprekende voorbeeld.

Van de 61 kilometer muur zijn er nog slechts een paar stukken bewaard gebleven. Het langste stuk, een stuk van 1,2 kilometer is nog te vinden bij de East Side Gallery. Zeer zeker de moeite waard om daar heen te gaan; vanuit het centrum krijg je zo meteen een heel mooi beeld van totaal verschillende Berlijnse wijken.

Siciliaanse keuken in Berlijn

Dagen door Berlijn struinen maakt natuurlijk hongerig, maar om die honger te stillen was totaal geen probleem. Ik wist al dat Berlijn erg ‘veggie-vriendelijk’ was, maar ook in de ‘gewone restaurants’ was het eten meer dan goed. Wat dat betreft typisch: het beste Italiaanse restaurant waar we ooit hebben gegeten, stond niet in Italië maar in… Berlijn.

Toen we de eerste avond dat we in Berlijn waren, op zoek gingen naar een restaurant waren we al heel snel klaar want op nog geen 100 meter van ons hotel ontdekte S. een Italiaans restaurant Sotto Sopra. Het was niet heel groot en het was ook best nog stil, maar al gauw merkten we dat we een voltreffer hadden. Het restaurant bleek volgens de Siciliaanse keuken te koken en ik kan niet anders zeggen dan dat het subliem was. Eenvoudige ingrediënten maar o zo lekker, om over de desserts nog maar te zwijgen…

Toen we daar de eerste avond aten, wist ik eigenlijk al dat er heel wat zou moeten gebeuren om te voorkomen dat we daar nog een keer zouden eten. En inderdaad besloten we onze citytrip Berlijn drie dagen later met een nieuw bezoek aan Sotto Sopra…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Spoor, Vakantie

Waar zouden we zijn zonder de trein…

Gepost op door Henk Hofman

cropped-ice.jpegTreinen; ik heb er zo langzamerhand een haat-liefde verhouding mee. Voor mijn werk vind ik het een ideaal vervoermiddel, maar met vakanties is dat plezier steeds minder.

Ook toen S. en ik vorige week naar Berlijn gingen was het weer prijs met de trein.  Van tevoren leek het zo mooi: in Amersfoort instappen en in één keer doorrijden naar Berlijn. Maar iets voor de Nederlands-Duitse grens kregen we het bericht dat er in Duitsland een grote wisselstoring was waardoor onze trein niet verder zou rijden dan grensplaats Bad Bentheim…

De conductrice die langs kwam zei dat er vier bussen zouden komen om ons naar Hannover te brengen. Van Hannover zouden we dan maar een trein moeten zoeken naar Berlijn. Je hoefde geen wiskundig genie te zijn om uit te kunnen rekenen dat die vier bussen veel te weinig zouden zijn om alle treinpassagiers te kunnen vervoeren. En dat werd al wel heel snel duidelijk toen de eerste bussen arriveerden.

Hyena’s

Trouwens boeiend om te zien wat een gedaantewisseling mensen binnen een paar seconden kunnen ondergaan. Toen er nog geen bussen waren, leek het gewoon een groep wachtende reizigers, maar zodra die touringcars arriveerden, veranderden een deel van hen binnen een seconde of wat in een stel losgeslagen hyena’s en stormden ze met koffer en al die touringcar in. Met een enorme chaos als gevolg. Wat nou koffers in het bagagecompartiment onder in de bus. Die koffer neem je gewoon mee de bus in. Dat er dan minder zitplaatsen zijn? Wat kan jou dat verrotten, als je zelf maar kunt zitten.

S. en ik zagen het nog even aan maar omdat we geen zin hadden in urenlang veevervoer lieten we de chaos maar de chaos en besloten we om met regionale treinen naar Hannover te gaan. Goed voorbeeld doet goed volgen want al gauw zag je nog een hele zwik reizigers van de bussen richting trein lopen.

Dat ging al met al heel redelijk, maar toen we in Hannover arriveerden was de chaos weer compleet. Richting Berlijn reed er vrijwel niets, maar uiteindelijk lukte het om toch een trein te pakken. Met twee uur vertraging kwamen we uiteindelijk in Berlijn aan…

Waarom reserveren?

Ik vraag me dan ook af waarom ik eigenlijk nog een zitplaatsreservering voor zo’n internationale trein koop, want de laatste jaren is het eerder regel dan uitzondering dat we door vertraging of uitvallende treinen een andere trein moeten pakken dan oorspronkelijk gepland.

En ja, om het helemaal compleet te maken: ook op de terugweg was het weer prijs. Toen we vol goede moed een paar dagen later op station Berlin Hauptbahnhof arriveerden om de trein richting Amersfoort te pakken, bleek dat het rijtuig waar we voor gereserveerd hadden, was vervallen. Of we maar in een ander rijtuig wilden plaatsnemen… Gelukkig was het op een dinsdag en was het dus niet heel druk.

Komende zomer

Benieuwd wat er op vertragingsgebied komende zomer weer staat te gebeuren als we met de trein naar Zwitserland gaan.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Bon of pakket, dat is de vraag…

Gepost op door Henk Hofman

ddeel je datDe treinen, en dus ook mijn dagelijkse sprinter van Utrecht naar Houten, waren gisteren nog voller dan gewoonlijk. De reden?

Het was weer kerstpakkettentijd… Vanzelfsprekend moet, als zo’n kerstpakket hebt, die natuurlijk wel op de stoel naast je; andere forenzen blijven maar lekker staan.

En alhoewel er toch het nodige te doen is in de wereld, is de donderdag dat de meeste kerstborrels worden gegeven, het kerstpakket het favoriete discussieonderwerp in de trein…

Van pakket naar bon

Alhoewel ik nog heel wat pakketten zag, waren dat er toch een stuk minder dan vorig jaar. Steeds meer bedrijven geven een bon waarmee iedereen zelf iets uit kan zoeken. Handig maar niet geheel naar tevredenheid van de gemiddelde forens tussen Utrecht en Houten.

Waar normaal iedereen vooral op zijn eigen telefoon zit te kijken tijdens de reis, vormde het al dan niet ontvangen kerstpakket nu een dankbaar onderwerp voor een coupébrede discussie. Toch nog een beetje verbroedering door kerst;-)

Wat opviel was dat degene die een pakket kregen, veel liever een bon hadden gehad, en dat diegene die een bon hadden ontvangen (of helemaal niets) juist veel liever een doos hadden gekregen.

Ach ja, als de vorm van het kerstpakket het belangrijkste gespreksonderwerp is, dan gaat het nog niet zo slecht in Nederland…

Dubbel gevoel

Rondom kerstpakketten viel me afgelopen week trouwens iets wrangs op. Unilever maakte goede sier met een ronkend persbericht waarin ze bekend maakten dat ze de voedselbanken extra gaan ondersteunen. Als reden daarvoor gaven ze dat klanten van de voedselbanken daardoor beter bediend konden worden.

Ansich een heel goed streven, maar het dubbele daaraan was dat ze vervolgens in datzelfde nieuwsbericht aangaven dat gepensioneerden in het vervolg naar hun kerstpakket konden fluiten, omdat ze nu eenmaal op de kosten moesten letten.

Wrang

Wrang dat gepensioneerde werknemers van Unilever die het financieel niet meer redden, en vervolgens bij de Voedselbank aankloppen, daar dan vervolgens wel door datzelfde Unilever worden ondersteund. Het sociale gezicht van Unilever lijkt dus een beetje op een pakketje schoot met een dun laagje chroom…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Twee hardloopschoenen en een Buff

Gepost op door Henk Hofman

IMG_20151205_102019Je hebt van die voornemens die jaren lang voornemens blijven; hoogstens doe je af en toe een halfslachtige poging om ze uit te voeren. Maar daar blijft het dan wel bij.

Met hardlopen was dat bij mij ook jarenlang zo. Toen ik nog in Rotterdam woonde nam ik me steeds voor om volgende week dan toch echt te beginnen met hardlopen. De marathon van Rotterdam begin en eindigde tenslotte pal voor mijn deur. De marathon zag ik mezelf niet lopen, maar de 10 km loop die gelijktijdig werd gehouden moest toch wel lukken.

Een brug te ver

Ik zag mezelf al op zaterdagochtend, in alle vroegte voordat Rotterdam was ontwaakt, over de Erasmusbrug lopen. Maar helaas… Geheel tegen de Rotterdamse ‘geen woorden maar daden’-gedachte in is het toen bij een keer over de Erasmusbrug lopen gebleven. Het weer werd slechter, mijn bed lag wel erg lekker en weet ik veel welke smoezen ik had om vooral maar niet te hoeven hardlopen.

Winterstop

Toen ik naar Gouda verhuisde zou alles anders worden, nam ik mezelf voor. En warempel, toen alle verhuisdozen waren uitgepakt vond ik mijn hardloopschoenen en begon ik vlijtig met een rondje. Dat rondje werd al vrij snel een flinke ronde, maar ja; toen werd het winter., en haakte ik af. De jaren verstreken en mijn winterstop hield maar aan…

Ik heb toen nog een keer een poging gedaan, maar vond het steeds irritanter om door de stad te moeten lopen, stoep op, stoep af, voortdurend alert te moeten zijn op auto’s, fietsen, en allerlei loslopend spul. Ook dat werd het hem dus niet.

Nieuwegein

Vervolgens even in Nieuwegein gewoond; een park lag voor de deur, dus een ideale locatie zou je zeggen. Maar helaas, toen ik na een paar maanden eindelijk mezelf ertoe had gezet om daar een nieuwe hardlooppoging te gaan doen kreeg ik last van mijn schouder waardoor ik een tijd niet kon lopen.

These boots are made for walking

Toen verhuisden we naar Houten. Niet alleen het huis was (en is) zeer naar mijn zin, ook de omgeving laat weinig te wensen over. En dus konden eigenlijk al mijn excuses die ik had om vooral niet te hoeven hardlopen de vuilnisbak in.

Van weiland naar weiland

Gevolg daarvan is dat ik nu ik al een jaar lang iedere week een keer 10 km hardloop.

Waar ik jarenlang het idee had dat de vroege ochtend het beste tijdstip was om hard te lopen, ben ik daar van terug gekomen. Niets zo lekker om direct uit mijn werk me om te kleden en richting weilanden te gaan om daar mijn kilometers te lopen. Na de nodige routes uitgeprobeerd te hebben heb ik een tijdje terug een ideale route gevonden. Een fietspad, gescheiden van de rijbaan, dat door de weilanden slingert.

Accentverschuiving

Perfecte omstandigheden om een klein uur lang alles van me af te zetten. Op mijn werk is momenteel een ’accentverschuiving’ aan de gang en niets zo lekker om alle stress die dat oplevert eruit te lopen. Ook nu het ’s avonds donker is loop ik mijn wekelijkse meters; kwestie van verlichting op mijn armen klikken en gaan.

Ik weet dat er allerlei ongetwijfeld heel goed bedoelde hardloopschema’s zijn, maar mijn schema is eigenlijk heel simpel; voordeur uit en lopen maar. En zodra ik thuis kom meteen onder de douche. Tot nu toe heb ik ook nog geen last gehad van blessures of wat dan ook , dus onder het mom van ‘never change a winning team’ hou ik me maar aan die opbouw.

Run

Regen, wind of hitte; hardloopschoenen aan, Buff op en lopen!