Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Spoor

Utrecht Centraal; mobiele zombies, Segways en meer

vouwfietsIedereen die gebruik maakt van de NS, kent het fenomeen; de bouwputten die vroeger bekend stonden als NS-station.

Er lijkt geen einde te komen aan die verbouwingen. Bij welk station van een beetje omvang je ook komt, het eerste waar je door wordt begroet is een bouwhek.  En ja uiteindelijk, na jarenlang afzien, levert het uiteindelijk wel mooie stations op. Rotterdam Centraal is daar tot nu toe het beste voorbeeld van.

 

Rotterdam Centraal

Jarenlang een station waar ik zo min mogelijk wilde zijn omdat het er niet uitzag en het er stikte van het gajes. Maar sinds de oplevering enige tijd geleden is dat totaal veranderd en is het een station waar ik zonder problemen tijd doorbreng. Wachten op een trein terwijl je bij Dudok geniet van een heerlijk taartje is alles behalve een straf;-) Echt een station waar je als stad mee aan kunt komen.

Utrecht Centraal

Station Utrecht Centraal, waar ik als forens 5 dagen in de week gebruik van maak is nog lang niet zo ver. Het moet geloof ik in 2017 klaar zijn, dus dat vergt nog het nodige geduld en incasseringsvermogen…. Vooral dat laatste valt niet altijd mee.

Sinds een maand ofzo zijn ze in de stationshal bezig met het middenstuk. Gevolg daarvan is dat je als reiziger langs de zijkanten moet om van de ene kant naar de andere kant te komen. Buiten de spits is dat niet zo’n probleem maar tijdens de spits is dat een ander verhaal en levert dat vaak de nodige ergernis op:

Twee ergernissen steken daar met kop en schouders boven uit:

  1. Mobiele zombies

Met stip op 1 staan de ‘mobiele zombies’. Dat zijn die types met in de ene hand een beker koffie en in hun andere hand hun mobiele telefoon. Totaal geobsedeerd door hun telefoonscherm lopen ze als een blind paard de Starbucks of soortgelijke tent uit, zonder ook maar op of om te kijken naar andere reizigers. Gevolg is dat ik elke dag wel een paar botsingen zie met de nodige scheldpartijen over en weer.

  1. Mensen met Segways, oxboards of vouwfietsen

Ik weet het; iedereen heeft haast op Utrecht Centraal, niemand is daar momenteel voor zijn lol, maar je hebt altijd mensen die meer haast hebben dan anderen. En die types maken dan in de stationshal gebruik van een Segway, Oxboard (een Segway zonder stuur oftewel een soort opgevoerd skateboard) of vouwfiets om een paar seconden eerder op de plek van bestemming te kunnen zijn.

Ik zag die Segways wel eens door Utrecht zoeven, aangezien er in de buurt van mijn werk een verhuurpunt is van die dingen, maar nu zie ik ze ook steeds meer in de stationshal van Utrecht opduiken. Als je je in de buitenlucht op zo’n ding durft te vertonen moet je dat vooral zelf weten, maar in een stervensdrukke stationshal zijn het vooral irritante kuitenbuiters. Ze worden ook altijd bestuurd door types die zichzelf zo verheven voelen boven de rest, dat het gepeupel maar uit de weg moet als zij opdoemen.

En de vouwfiets… hoe ik daar over denk, daar maak ik geen woorden meer aan vuil, dat heb ik in een eerder blog al gedaan.

Alles komt goed

Maar ach, in 2017 moet de verbouwing van die stationshal klaar zijn, dan komt alles goed…. Toch?

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Parijs; van angst naar hoop?

parijsDe aanslagen in Parijs: er is al zoveel over geschreven.

Wat me het meest opvalt hierin, in vergelijking met vorige aanslagen is dat de reacties dit keer anders van aard zijn dan bij vorige aanslagen.

Bij vorige aanslagen was er een luide roep om wraak. Nu leven die wraakgevoelens veel minder; wellicht door het besef dat je met elke bom die je gooit meer terroristen creëert dan dat je er uitschakelt.

De vastberadenheid om te tonen dat we een stel idioten niet onze samenleving laten vergiftigen met angst, zag en zie je op allerlei manieren terug.

Allerlei groepen mensen hebben de behoefte om te tonen dat ze dan op een bepaald vlak van elkaar verschillen, maar dat hetgeen hen bindt sterker is dan die verschillen.

Bij de wedstrijd Engeland-Frankrijk zag je die verbondenheid heel mooi. Het willen uitstralen dat de verbondenheid sterker was dan de rivaliteit. Gedurende 90 minuten was iedereen even Fransman.

Zouden die idioten met hun aanslag dan juist het tegenovergestelde bereiken van wat ze voor ogen hadden? Angst zaaien maar saamhorigheid oogsten?

Of ben ik nu te naïef…?