Waarom Reto Hollenstein de 2e etappe in de Tour wint

In 2008 begint hij bij de wielerploeg Atlas-Romers’s Hausbäckerei met profwielrennen, en een ding weet Reto Hollenstein zeker: ooit wordt hij heel grote wielrenner.. maar het loopt anders….

Opgeven is een optie

In zo’n beetje elke belangrijke koers waaraan hij deelneemt moet hij opgeven. Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Ronde van Lombardijen; hij neemt er meerdere keren aan deel maar vrijwel steeds haalt hij het einde niet. In de Ronde van Italie van 2012 is een gebroken sleutelbeen de boosdoener, en in de Tour de France van 2014 gooit een ingeklapte long roet in het eten.

Verder dan een derde plek in een bergetappe in de Ronde van Oostenrijk van 2011 komt hij niet. Maar dan komt de 2^e etappe van de Tour van 2015…

Neeltje Jans?

Utrecht is de startplaats, en de Neeltje Jans in Zeeland is 166 km later de finishplek. Hij heeft nog nooit van Neeltje Jans gehoord maar op Google ziet hij dat het midden in het water ligt. Is weer eens iets anders dan een finish midden in het centrum denkt hij. Maar ja, wat heeft hij als klimmer uit Zwitserland nou te zoeken in een vlakke etappe richting Zeeland? Hij hoopt in ieder geval dat hij in het zenuwachtige gedoe dat er altijd is in het begin van een Ronde, op de been zou blijven….

De eerste etappe is achter de rug, Reto wordt, mede doordat hij moet uitwijken voor iemand met een selfiestick, 137^e.

Van Rotterdam tot Frauenfeld

De tweede etappe is al halverwege en Reto zit zoals altijd op zijn vertrouwde plek, ergens anoniem in het peloton. Hij heeft voldoende tijd om eens om zich heen te kijken, en ziet dat ze inmiddels in Rotterdam zijn. Wow, wat een stad denkt hij, heel wat anders dan Frauenfeld, zijn geboorteplaats.

Doordat er net een tussensprint is geweest valt het peloton wat stil. Reto krijgt van die beelden van Rotterdam zoveel energie dat hij flink doortrapt en, voordat hij het weet, vooraan het peloton zit, en zelfs meer dan dat. Er valt een gaatje tussen hem en de kop van het peloton.

Seconden

10 meter is het, 20 meter, en dat wordt al gauw 100 meter. Seconden worden tientallen seconden en voor hij het weet heeft hij minuten voorsprong.

Hij kan het niet geloven, wat is er met hem aan de hand? Hij, de pechvogel, aan kop van een Touretappe?? Zou het dan toch?? Nee, dan kan niet, er zal wel weer wat tussenkomen.

Maar toch, hij besluit alles te geven om te proberen zo lang mogelijk vooruit te blijven. Dat zal zijn sponsor ook wel waarderen, en wellicht sleept hij daardoor een contract voor volgend jaar in de wacht.

10 kilometer

Daar is het bord van de laatste 10 km, en wonder boven wonder heeft hij nog altijd meer dan 7 minuten voorsprong. Waar blijven de ploegen van de sprinters nou? Hij begrijpt er niets van. Hij begin te dromen, stel je toch eens voor dat hij straks op dat podium zou mogen stappen..

10 km wordt 5 km, en zijn voorsprong begin rap terug te lopen. Nog maar 2 minuten blijven er over. Zo dichtbij, en toch nog zover, allerlei gedachten spoken door zijn hoofd; zijn val in de Giro, zijn val in de vorige tour, alles.

Nog een keer besluit hij alles te geven wat hij in zich heeft, zijn benen protesteren, zijn hart bonst zowat uit zijn lichaam. 2 kilometer, hij kan niet meer maar hij moest.

Laatste kilometer

Daar is het doek van de laatste km. Achter hem hoort hij een steeds luider kabaal, nog 500 meter. Hij kan niet meer, maar als in trance blijven zijn benen maar rondmalen. Nog 100 meter… 50… 25…, 10 meter. Daar ziet hij het finishdoek. Alles wat hij in zich heeft perst hij eruit. In zijn ooghoeken ziet hij een wiel opdoemen… zou het dan alsnog? Een laatste inspanning… en dan wordt het zwart voor zijn ogen. Als hij bijkomt ziet hij een uitzinnige menigte om hem heen;

Reto Hollenstein is de winnaar van de 2^e etappe van de Tour de France 2015!