Terug naar de natuur

Als stadsmens wist is zeker toen ik met S. naar een nieuw huis ging kijken dat ik een huis met een tuin wilde, en dan een ‘tuin tuin en geen stenen tuin.

Gelukkig beschikte het huis waar we allebei voor vielen over een dergelijke tuin, of tenminste een aanzet daartoe.

Alhoewel het een tuin was van iets van 5×5 meter wisten we meteen dat we daar wel iets mee konden. De verbouwing van het huis kreeg de eerste aandacht, maar toen dat allemaal klaar was, was de tuin aan de beurt. En zoals elke verbouwing levert ook een tuin altijd veel meer werk op dan gepland.

It’s raining

Het begon al toen bleek dat de vorige bewoners de afvoer van de veranda gewoon in de tuin hadden laten lopen in plaats van naar de afvoerput. Water stroomde dus bij een flinke bui zo de tuin in, niet echt handig met de vette kleigrond die we hier hebben. Daarom moesten we het halve grasveld omploegen om daaronder een afvoerpijp aan te leggen. Afvoer geïnstalleerd, graszaad erop en verder, maar ja…

Alleen maar gras is ook maar saai, dus aan de ene kant tegen de veranda (veranda ligt 40 cm hoger dan de rest van de tuin) wilden we een schuin aflopende rotstuin. Hadden we meteen een goede plek om het gras dat vrijkwam bij de aanleg van die afvoerpijp, kwijt te raken. Grond er over heen, en vervolgens de stenen en rotsen voor de rotstuin, en natuurlijk de nodige planten erin. Gelukkig bleken ze goed aan te slaan, en ook de winter overleefden ze goed…

Vogels als vandalisten

Maar de natuur zit vol verrassingen want alhoewel ze de winter wel overleefden was er wel iets anders waardoor de meeste planten het loodje legden: vogels. Die bleken dit voorjaar fijn vrijwel al de wortels van die rotsplantjes los te woelen, en op te eten of te gebruiken voor het maken van een nest ofzo.

Met het plaatsen van gaas konden we nog wel wat redden, maar er zat niets anders op dan weer richting tuincentrum te gaan. Daar waren we de afgelopen tijd toch kind aan huis, want de oorspronkelijke tuin was zeker niet wat S. en ik voor ogen hadden, en dus zat er niet anders op dan de handen uit de mouwen te steken.

Meer dan gras

Oorspronkelijk bestond de tuin uit niet meer dan gras. Op een gedeelte daarvan hadden we al een rots tuin gemaakt, en aan de andere kant van de veranda vonden we een flinke bak met allerlei bloeiend spul wel mooi. Omdat we die bak gelijk met de veranda wilden laten lopen moest er dus een stenen muurtje worden gemaakt om dat hoogteverschil te overbruggen.

Na eindeloos gezocht te hebben vonden we uiteindelijk precies de steen die we zochten; niet te glad, maar lekker ruw. Muurtje gemaakt, en meteen aan de zijkant ook maar wat van diezelfde stenen gelegd; als we toch bezig zijn., is een extra border ook zo gemaakt.. Verbazingwekkend trouwens hoeveel zakken grond er passen in een bak van 40 cm hoog bij 2,5 meter lang en 50 cm breed.

Meer, meer, meer

Maar met een bak alleen waren we er natuurlijk nog niet want daar moesten wel planten in… En van alleen dat kleine grut dat nog een jaar of wat moet groeien om een aardig formaat te hebben wordt een tuin ook niet snel mooier, dus daarom ook maar wat planten die al wat volume hadden… en, ja toen we toch bezig waren ook maar meteen wat planten voor de voortuin….,en ook toch nog wat voor tegen de schuur… en een paar vogelhuisjes… en nog wat tuingereedschap… en een groente en kruidentuin is toch ook wel leuk…. en zo bleef het maar gaan. Nu snap ik waarom er in Houten en omgeving zoveel tuincentra zijn…

Maar nu alles zo’n beetje af is, ziet het er wel stukken beter uit, zeker nu door het weer alles in bloei is geschoten en er met de week meer begint te bloeien.

Kijken naar het vogeltje

En sinds een week is een koolmeespaar druk bezig om in een van de vogelhuisjes een nestje te maken. Ze blijven maar af en aan vliegen met takjes, gras etc. Verbazingwekkend trouwens dat die mezen elke keer probleemloos door die nauwe opening van dat vogelhuis vliegen Als ze aan komen vliegen lijken ze te pletter te vliegen tegen dat vogelhuisje, maar op de een of andere manier weten ze in minder dan een seconde zich dusdanig klein te maken dat zonder problemen door dat gat kunnen. Had ik maar de lenigheid van zo’n koolmees;-)