Maand: maart 2015

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???, Vakantie

Denkend aan Rome (2); van selfiestick tot Easyjet

Gepost op door Henk Hofman

romeDat voor een veggie Rome zeker niet het eldorado op het gebied van vegetarisch eten is, en hoe het verkeer in Rome is, las je in mijn vorige blog.

In deel twee van mijn Romeinse mijmeringen mijn aversie tegen de selfiestick, hoe Easyjet best meevalt, en het geklungel met handbagage.

  • Selfiesticks

Straatverkopers; Rome stikt ervan. Op elke straathoek, en eigenlijk elke vrije centimeter, stonden ze wel. Sjaals, extra accu’s voor smartphones, paraplu’s en nog veel meer; je noemt het en ze boden het aan.

Het item dat ze echter het vaakst aanboden, was meteen het meest irritant accessoire ooit uitgevonden en wat mij betreft het ultieme bewijs van de steeds sneller gaande individualisering van de maatschappij; de selfiestick. De narcist die dat ding heeft uitgevonden mogen ze wat mij betreft levenslang verbannen naar het meest saaie oord op aarde.

Bij elk gebouw, zuil, of steen van enige importantie stonden mensen met zo’n irritante selfiestick zichzelf te fotograferen. Dat de attractie goed op de foto kwam was totaal onbelangrijk; veel belangrijker was dat de egotripper goed op de foto werd vastgelegd. Andere personen mochten ook vooral niet op de foto komen, want stel je voor dat de egotripper het beeld met een ander moest delen… hoezo aandachtsgeilerij?

  •  Vliegen: Easyjet

Je hebt van die aannames die achteraf totaal onwaar blijken te zijn; mijn aversie tegen Easyjet was er daar een van. Ik had altijd het principe om met alle maatschappijen te vliegen, behalve Easyjet. Het gevoel dat ze opriepen en de verhalen die ik erover had gehoord, hadden dat beeld gevormd….

Maar ja, principes zijn er om overboord gezet te worden, dus toen de vliegtijden naar Rome van hen veruit het gunstigst waren, en ook de prijs aantrekkelijk was, besloten we om toch maar voor Easyjet te kiezen. En ik moet toegeven; het is me 100% meegevallen; efficiënt vriendelijk personeel en op het vliegtuig was ook niets aan te merken. Voor wat Easyjet zelf heb ik eigenlijk geen enkel argument meer om een volgende keer niet weer voor hen te kiezen.

  •  Vliegen: handbagage

Waar ik me wel aan ergerde, maar waar Easyjet weinig aan kon doen, was het gedoe met handbagage. Passagiers die ondanks dat er overal staat dat ze 1 koffer/tas van een bepaalde omvang als handbagage mee mogen nemen, toch doodleuk meerdere koffers of een stortvloed aan tassen met taxfree-artikelen extra mee proberen te nemen. En dan bij het boarden heel verontwaardigd reageren als ze uit de rij worden gepikt, en worden verzocht om of alles in een koffer te proppen of om gewoon bij te betalen.

Natuurlijk zijn dat dan ook juist de mensen die, als ze eenmaal het vliegtuig binnenstappen voor ellenlang oponthoud zorgen doordat ze tijden bezig zijn om al hun zooi in het bagagecompartiment te proppen.

Wat mij betreft mogen ze weleens strenger zijn met handbagage want nu levert het alleen maar tijd vretende opstoppingen op bij het aan boord gaan.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Klanten???, Vakantie

Denkend aan Rome (1); van veggie tot oversteken op zijn Italiaans

Gepost op door Henk Hofman

romeToen S. en ik 1,5 jaar geleden gingen trouwen, was Rome een van de plekken die op onze lijst van mogelijke huwelijksreislocaties stond.

Uiteindelijk zijn we voor onze honeymoon ergens anders heen gegaan, maar Rome bleef hoog op onze lijst van nog te bezoeken plekken staan.

Toen we onlangs besloten om een citytrip te doen viel onze keus alsnog op Rome. En daar kregen we zeker geen spijt van; een op en top historische stad die toch aan alle kanten bruist.

Ik zal je niet vermoeien met een reisverslag, maar er waren heel wat dingen die op vielen:

  • Veggie in Rome

Als veggie weet je dat uit eten gaan soms een uitdaging is, doordat lang niet overal vegetarisch eten als iets normaals wordt gezien. Toen we een paar jaar geleden in Tsjechië (Praag) waren, dacht ik dat het, aangezien Tsjechië een vleesland bij uitstek is, moeite zou kosten om goed en lekker uit eten te kunnen, maar dat viel toen juist hartstikke mee (zie blog ’Veggie in Praag’) .

Afgelopen week waren S. en ik in Rome en omdat het leven in Italië zo’n beetje draait om eten dacht ik dat het een kleine moeite zou zijn om die week in Rome goed vegetarisch te eten. En dat viel eigenlijk een beetje tegen.

Tuurlijk; er zijn meerdere vegetarische pizza’s, maar op pizza’s alleen kun je niet leven. En pasta’s zonder vlees/vis zijn er ook zat, maar die zijn niet echt als hoofdmaaltijd bedoeld. In Italie is de pasta/risotto de eerste gang en heb je daarna de tweede gang, die dan bestaat uit een vlees- of visgerecht. Aan veggies denken ze dan niet want daar is dan niets voor te vinden. Tuurlijk kun je het altijd opvangen met iets van soep of groenten erbij (zit niet standaard bij de pasta), maar het voelt toch als behelpen.

Omdat we op de laatste avond dat we in Rome waren de pizza’s en pasta zat waren, zijn we toen maar een Indiaas restaurant (Mother India) binnengestapt, en dat was een meer dan goede keus. Alhoewel we daar de enige gasten waren, hebben we er heerlijk gegeten.

  •  Rome & verkeer

Heetgebakerde Italianen die er niet over peinzen om jou als voetganger te laten oversteken. Dat beeld had ik van tevoren van de gemiddelde Romeinse automobilist. En ik moet toegegeven; dat was totaal onterecht. Alhoewel het verkeer in Rome drukker dan druk is, viel het me 100% mee dat als je overstak, de automobilisten ook daadwerkelijk stopten.

Uit Frankrijk weet ik nog dat automobilisten daar er genoegen in scheppen om het gas nog eens extra in te trappen om jou als voetganger van de sokken te rijden.

In Rome konden we echter, ook bij plekken waar geen zebrapad was, gewoon oversteken. Was af en toe wel een avontuur bij een drukke zesbaans weg, omdat zowel mijn gevoel als mijn gezonde verstand zeiden dat het zelfmoord was om daar over te steken, terwijl de praktijk anders was.

In deel 2 lees je alles over het meest irritante accessoire ooit uitgevonden, mijn ervaringen met Easyjet en over handbagage.

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Politici en gevoel; het blijft behelpen…

Gepost op door Henk Hofman

waarheidOveral duiken ze opeens op: politici. Dat kan maar een ding betekenen; het is weer verkiezingstijd. En ja wel hoor; dit keer zelfs twee verkiezingen in één (Provinciale Staten en de Waterschappen).

Vaste prik na de verkiezingen, als de opkomst wederom lager blijkt te zijn dan de vorige keer, is dat ze krampachtig naar oorzaken daarvoor gaan zoeken.

En keer op keer blijkt dan als belangrijkste conclusie van zo’n onderzoekscommissie dat politieke partijen niet meer weten wat de burger echt bezighoudt. Vervolgens worden er dan weer allerlei dure werkgroepen in het leven geroepen die natuurlijk, adel verplicht, met een actieplan komen om die kloof te verkleinen.

Gratis tip

Als ik die partijen een gratis tip mag geven: kijk voordat je weer een dergelijke commissie optuigt eens naar de teksten in je verkiezingspamfletten. Die hangen nu namelijk van de nietszeggendheid en open deuren aan elkaar.

Een heel duidelijk voorbeeld daarvan zag ik vorige week toen ik de plaatselijke krant zat te lezen. Daarin werd aandacht besteed aan de waterschapsverkiezingen. Alle partijen kregen de ruimte om hun standpunten naar voren te brengen.

Kan het vager

Dat leverde nietszeggende teksten op als:

  • Transparant bestuur met oog voor duurzaamheid (kan het nietszeggender).
  • Veiligheid tegen overstromingen en wateroverlast staat centraal (goh).
  • Goed rentmeesterschap en verantwoord waterbestuur (alsof er een partij is die beloofd onverantwoord bestuur te gaan voeren).
  • Meer aandacht voor water in stedelijk gebied en in het buitengebied (dus met andere woorden overal).
  • Inwoners de ruimte geven waar dat kan (welke partij wil dat niet?).

Duidelijk teksten die op de automatische piloot zijn geschreven en elke vorm van gevoel missen. Vind je het gek dat burgers geen binding meer ervaren met een partij als je dat soort van teksten uitbraakt?

Kwetsbaar opstellen

Stap eens af van die door strategisch adviseurs en communicatiegoeroes gedicteerde algemeenheden. Stel je als politicus eens kwetsbaar op en vertel in eigen woorden waarom ik op jou zou moeten stemmen. En ja, een burger weet echt wel dat je niet al je verkiezingsbeloften kunt verwezenlijken aangezien je nu eenmaal compromissen moet sluiten, maar leg in ieder geval gevoel in je teksten.

Kille partijrobots

Daar ben ik als burger naar op zoek; naar politici die vanuit hun gevoel en overtuiging voor belangen willen opkomen; niet naar kille partijrobots die op de automatische piloot afdraaien wat DE partij voorschrijft.

Stel je open

Stel je open en wie weet levert dat wel mijn stem op!

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Robuust; nu al het meest foute woord van 2015.

Gepost op door Henk Hofman

foutEr zijn van die woorden waarvan je zou willen dat er met directe ingang een absoluut verbod op kwam. ‘Robuust’ is zo’n woord dat wat mij betreft direct op de zwarte lijst mag.

Onlangs kwam ik in een verloren uur tijdens het zappen een woonprogramma terecht. Het draaide om een stel (bizar genoeg allebei interieurspecialist) dat een jaar of vijf samenwoonde; zij vond zijn spullen te stoer en hij vond haar spullen te strak. Verzoek aan het woonprogramma was om orde in de chaos te brengen.

‘Robuust maar crisp’

Een meer dan gladde interieurexpert kon hen daar natuurlijk wel bij helpen. Ik weet niet op welke manier hij hen had beïnvloed maar het leek wel of ze geïndoctrineerd waren door hem. Nadat hij orakelde dat de stijl die bij hen zou passen ‘robuust maar crisp’ moet zijn, zagen zij plotseling overal wel iets robuusts in.

De jeukterm ‘crisp’ was voor hen duidelijk veel te vaag want daar hadden ze het verder niet meer over, maar plotseling was hun hele wereld ‘robuust’.

‘Robuusterige lamp’

Nu ze er zo over nadachten, was zijn stijl eigenlijk heel ‘robuust’, hij was een ‘robuuste’ man, en zij vond het ook best wel een spannende gedachte; een ‘robuust’ interieur als ze eerlijk was… Ze had tenslotte een ‘best wel robuusterige’ lamp, en haar tapijt was ook eigenlijk ‘robuust’. En ja, nu ze erover nadachten hielden ze ook erg van robuuste steden…

Toen ze in een woonwinkel meubels en accessoires moesten uitzoeken die aan die stijl voldeden, was het helemaal ‘robuust’ voor en ‘robuust’ na:

Robuuste cactus

Een tafel; ‘robuust’. Groene stoel met allerlei tierelantijnen; ‘robuust’. Standaardfoto’s van een cactus; ‘robuust’. Een lamp die in het meest kitscherige interieur nog als te soft zou worden weggezet, was in hun ogen opeens het toppunt van ‘robuustheid’.

Er leek geen einde aan die ‘robuust’ stortvloed te komen; opgehitst door de presentator die er duidelijk ook wel pap van lustte, maakte ze wat mij betreft in een half uur tijd van het woord ‘robuust’ het meest foute woord van 2015.

Meest foute woord van 2015

Welk woord zou wat jou betreft in aanmerking komen voor het meest foute woord van 2015?