Knielend zit een Koerdische Peshmerga-commandant op straat, zijn ogen zijn dof en berustend.
Foto 2; er wordt uitgezoomd, waardoor je die commandant een man in het zwart, een IS-beul ziet staan, met in zijn hand een groot mes.
Foto 3, nog iets verder uitgezoomd, toont ook nog een rij omstanders, waaronder een vader met zijn zoontje; de vader houdt zijn hand voor de ogen van het jongetje, om hem niet aan de beelden die er voor hun ogen afspelen en gaan afspelen te hoeven blootstellen.
Even later, niet op de foto’s zichtbaar, voltrekt de beul het vonnis en maakt hij een eind aan het leven van de Peshmerga-commandant.
Bovenstaand tafereel was gisteren op ad.nl zichtbaar en een van die foto’s stond vanochtend ook in de papieren versie van het AD.
De waanzin die uit die beelden spreekt blijft maar door mijn hoofd spoken: de ogen van die commandant die weet dat hij binnen enkele seconden zal worden gedood, de vader die zijn zoontje de gruwelijke beelden wil onthouden.
Hoe kunnen mensen tot dergelijke zaken in staat zijn?
Ik weet dat het een understatement is; rationeel is het niet te bevatten. Hoe mensen tot zoiets in staat zijn? ik kan het niet bevatten en hoop het ook nooit te kunnen bevatten.
LikeLike
Het woord ‘waanzin’ is zo’n…. understatement in deze..! Pffttt… 😦
ps, ik ben verhuisd… schuif je ook aan bij mij aan de keukentafel? http://schrijvenaandekeukentafel.wordpress.com
LikeLike