Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, Klanten???

Een afspraak maken; hoe moeilijk kan het zijn?

Vote sign

S. en ik zijn inmiddels al aardig gesettled in ons nieuwe huis in Houten, maar er komen altijd nog van die losse eindjes bovendrijven, het vervangen van de watermeter was er daar één van.

Vreemd getik

Toen in mei ons nieuwe huis hadden betrokken hoorden we meerdere keren per dag een vreemd getik. Na het nodige gespeur merkten we dat het de watermeter was; die bleef steeds steken waardoor die steeds op hetzelfde getal bleef staan.

Wij dus het waterbedrijf gebeld om het te melden. Daar kregen we de nogal lauwe reactie; ”Bedankt voor het melden; ergens de komende maanden sturen we een keer iemand om een andere watermeter te installeren.”En

En het werd juni…

Mei verstreek en ook juni was al een eind op weg toen er een brief kwam. Die dinsdag zou er iemand langskomen. Als die datum niet uitkwam moesten we even bellen. Er werd zelfs een nummer voor een automatisch afsprakensysteem gegeven, voor het geval we een andere afspraak wilde maken.

Om er niet speciaal vrij voor wilden nemen, belden we om te vragen of het op een vrijdag kon. Het automatische afsprakensysteem werkte niet want steeds bij de laatste stap werd de verbinding verbroken. Dus maar naar het gewone servicenummer gebeld. “Momenteel kunnen we geen afspraken inboeken, maar we zullen de wens van bezoek op vrijdag noteren.”

Een paar dagen later weer een brief op de mat; of ze die woensdag langs konden komen voor een andere watermeter… Inclusief ‘handig’ telefoonnummer om zelf eventueel nieuwe afspraak te maken, maar ook nu werkte dat niet… Gebeld; “o ja, we zien het bij de opmerkingen staan, alleen op vrijdag. Excuses, we bellen zo snel mogelijk voor een nieuwe afspraak”.

En het werd juli…

Juni was bijna verstreken, juli was net begonnen toen er wederom een brief op de mat plofte; of we dinsdag maar thuis wilde zijn want dan zouden ze de watermeter komen vervangen. Wederom gebeld, wederom werkte het afsprakensysteem niet, en wederom werd er gezegd; “o ja, we zagen de aantekening, sorry voor het misverstand. Direct een nieuwe afspraak maken gaat niet, daarover nemen we binnenkort contact met u op”.

De prachtzomer van mei en juni was ondertussen veranderd in een regenzomer, dus in dat opzicht was er water genoeg, maar de soap rondom onze watermeter ging onverdroten voort, of liever; het bleef oorverdovend stil.

En het werd augustus…

Tot begin augustus, toen viel er weer een brief op de deur viel, en jawel hoor… weer de melding dat er op dinsdag iemand de watermeter zou komen vervangen.. Weer het zelfde ritueel, met dezelfde toezegging…

Eergisteren lag er een nieuwe envelop op de mat… en nee, dit keer geen afspraak voor een dinsdag, maar nu voor een ….. woensdag.

Na weer een telefoontje viel blijkbaar het kwartje dat ook een woensdag toch echt iets anders is dan een vrijdag want vanochtend werden we gebeld: of ze volgende week vrijdag om 8 uur de watermeter kunnen komen vervangen.

Zou het dan toch?

Zou het dan toch eindelijk, na 4 maanden lukken…?

Update 5 september

n ja hoor er is eindelijk een nieuwe watermeter. Om kwart voor 8 stond de monteur voor de deur en om 10 voor 8 was hij al klaar. het kan dus wel snel…

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Onmacht; nu al het woord van 2014

blogOnmacht; dat is alhoewel 2014 amper halverwege is, wat mij betreft nu al het woord van 2014.

Onmacht, omdat zowel Israël als de Palestijnen totaal niet geïnteresseerd lijken in het vinden van een oplossing naar duurzame vrede.

Onmacht omdat, alhoewel het al bijna een maand geleden is dat vlucht MH17 uit de lucht werd geschoten, er nog steeds geen normaal onderzoek naar het neerschieten van MH17 kan worden gedaan, laat staan dat alle menselijke resten kunnen worden geborgen.

Onmacht, omdat er duizenden mensen op bergen in Irak de dood wacht doordat godsdienstwaanzinnigen van IS als hongerige wolven onderaan de berg op hun ‘prooi’ staan te wachten om iedereen die het waagt om naar beneden te komen, de dood in te jagen.

Onmacht, omdat in Syrië en Libië iedereen tegen iedereen vecht en je vijand van vandaag je vriend van morgen, en je vijand van overmorgen kan zijn.

Onmacht, omdat politici van zowel het Westen als Rusland met een steeds meer uit de hand lopend spelletje boycotblufpoker bezig zijn, met als uiteindelijk resultaat alleen maar verliezers in de vorm van op de fles gaande boeren, tuinders en andere bedrijven.

En ja, van een geheel andere categorie, maar toch: onmacht, omdat Feyenoord ook dit jaar Europees helaas niet in staat is om ook maar een deuk in een pakje boter te trappen.

Geplaatst in Dagelijkse leven

Dagje dierentuin; mensen zijn rare wezens

DortmundOmdat we gisteren eens wat anders dan anders wilden doen, besloten S. en ik een dagje dierentuin te doen. Keus viel op Ouwehands Dierenpark in Rhenen.  Mede ook door het weer een meer dan geslaagde dag. Naast wat struinen door het park en wat dieren bekijken is het observeren van mensen dan net zo boeiend, zo niet nog boeiender.

Bij sommige ouders vraag ik me af waarom ze eigenlijk aan kinderen zijn begonnen; ze lopen met zo’n chagrijnig hoofd rond dat je bijna gaat denken dat het krijgen van kinderen het meest vreselijke is dat je kan overkomen, terwijl ik bij anderen weer bewondering heb voor hun zelfbeheersing. Wat voorbeelden:

Situatie 1: Hoezo inconsequent?

Kind loopt beetje te dreinen omdat ie een giraf wil; ‘mama, ik wil een giraffe, mama, ik wil een giraffe’ en zo gaat dat een keer of vijf door. Zegt moeder ‘stop met dat gedrein. Als je een giraffe wil moet je er netjes om vragen”. Jongetje vraagt vervolgens netjes “Mama, mag ik een giraf?”. Zegt de moeder doodleuk: “nee, je bent al de hele tijd aan het zeuren, die giraffe kun je op je buik schrijven”. Hoezo inconsequent…

Situatie 2: De 10 Geboden

Dat de 10 geboden niet iets zijn uit een ver verleden bleek gisteren. Moeder tegen kind dat beetje loopt te treiteren: ‘Stefan; wat je nu doet komt niet overeen met de tien geboden die we samen hebben afgesproken’. Vervolgens trekt ze er een gezicht bij alsof ze het kind iets wil aandoen, maar gelukkig bedenkt ze zich op het laatste moment.

Situatie 3: Baasjes lijken op hun honden

Of het een kwestie is van soort zoekt soort weet ik niet, maar sommige baasjes lijken wel erg veel op hun hond. Toen we gisteren even iets zaten te drinken liep er een bulldog langs, met ergens er achteraan het baasje. Omdat het beest, je bent een bulldog of je bent het niet, zich totaal niets van haar baasje aantrok leek het wel of zij het baasje aan het uitlaten was in plaats van andersom. Toen ik naar het baasje keek moest ik wel lachen, want ze, een pafferige vrouw met ingezakte wangen leek sprekend op die bulldog.

Situatie 4: Geduld is een schone zaak

Dat je als grootouders over engelengeduld en zelfbeheersing moet beschikken zagen we toen we in de rij stonden voor een show. Voor ons stond een echtpaar met twee van hun kleinkinderen, een jongen en een meisje. Het wachten duurde even dus de kinderen werden ongeduldig.

Het meisje vroeg om de 10 seconden of het nog lang duurde, maar het jochie begon doodleuk zijn opa tegen de schenen te schoppen, ook nadat die opa vroeg of ie daarmee wilde stoppen. Het was maar goed dat die opa over zelfbeheersing beschikte (waarschijnlijk had ie al vaker met dat bijltje gehakt) want in plaats van dat ie dat kind kind duidelijk maakte dat ie daar niet van gediend was, zei hij alleen dat als ze lief zouden zijn ze straks een ijsje mochten uitkiezen. Vervolgens negeerde hij het voortdurende geschop. Gelukkig voor hem (en zijn schenen) mochten we toen snel naar binnen…