Vroeger als kind was het leven zo simpel: je leerde dat ‘wij’ in de Tweede ‘Wereldoorlog goed waren en ‘zij’ fout. Ook leerde je dat bruin brood goed was en wit brood (alhoewel er niets gaat boven een verse witte tijgerboterham met pindakaas en hagelslag) fout was.
Maar ja toen ik opgroeide werd dat onderscheid tussen goed en fout steeds minder duidelijk. Dat begon eigenlijk met Irak. In de eerste Golfoorlog was Irak ‘goed’ en was Sadam Hoesein de ‘good guy, terwijl in de tweede Golfoorlog Irak opeens fout was en Hoesein de bad guy.
Toen Rusland in Afghanistan steeds verder in het oorlogsmoeras wegzakte werd er in het westen vol bewondering over het Afghaanse volk gesproken. Het lukte ze toch maar mooi om de Russen te weerstaan en zelfs te verdrijven. Jaren later, na de tereuraanslagen van Osama bin L en consorten was dat beeld opeens compleet veranderd en moest Afghanistan het liefst met de grond gelijk worden gemaakt als vorm van wraak.
Ook toen had ik nog wel een mening over wie de goede was en wie de foute, al werd dat steeds minder duidelijk. Maar met de ontwikkelingen van de laatste tijd ben ik het besef van wie goed is en wie fout helemaal kwijt.
In het bijzonder twee zaken: Syrie en Oekraine.
Lange tijd was het beeld dat de Syrische president Assad best wel meeviel; zeker in vergelijking met omringende landen leek hij wel een ‘goede’. Maar toen er in Syrie, in navolging van omringende landen, ook een opstand uitbrak werd hij in onze ogen al gauw de boeman. De rebellen waren plotseling de goeden, en konden op alle sympathie rekenen; het scheelde niks of er werd zelf militaire steun verleend om vooral maar een einde te maken aan het bewind van Assad. Op het laatste moment werd daar vanaf gezien en achteraf maar goed ook, want hoe langer die opstand duurde, hoe langer duidelijk werd dat die ‘goede’ rebellen helemaal niet zo goed waren. Het bestrijden van andere rebellengroepen, waarbij niet op een bomaanslag of slachtpartij meer of minder wordt gekeken, lijkt de laatste tijd belangrijker te zijn dan de strijd tegen Assad. Als die aan de macht komen is wereldvrede bepaald niet dichterbij gekomen. Goed en fout zijn daar in Syrie allang twee totaal onbelangrijke begrippen.
Tsja, en dan Oekraine. Wie is daar goed en fout? Tuurlijk; Rusland lijkt aan een staaltje landjepik te doen, maar aan de andere kant; in het oosten van de Oekraine staat de plaatselijke bevolking bepaald niet te juichen nu de Oekraiense regering heeft besloten militair in te grijpen.
De wereld volgens Henk 