Verslaafd zijn aan kleding of tassen; ik dacht altijd dat dat alleen voorbehouden was aan vrouwen…Tot ik gisteren eens mijn voorraad tassen en rugzakken bekeek, en me realiseerde dat dat toch ook wel op mij van toepassing was.
Zwitserland
Hoe het begon weet ik nog goed. Na een vakantie met mijn broer en schoonzus naar Zwitserland was ik van het ene moment op het andere besmet met het bergvirus; hoe meer ik in de bergen was hoe beter. Alpen/Pyreneeën/Vogezen of waar dan ook; zolang het maar bergen waren en ik er maar minstens een maand per jaar kon doorbrengen had ik het wel onder controle. Jaargetijde maakte dan niet uit, in de winter met sneeuwschoenen door de Dolomieten trekken of in de zomer een tour door de Alpen maken; het was me om het even.
Van 1 naar veel
En tsja, hoe meer ik in de bergen was, hoe meer eisen ik ging stellen aan mijn materiaal. De rugzak die ik oorspronkelijk had, was al snel niet meer voldoende; die was wel heel erg basic, dus maar een rugzak van 30 liter erbij gekocht. Al gauw volgde er ook keentje van 65 liter, om bij een kampeertocht van twee weken alles te kunnen meenemen naar de standplaats.
Maar ja, soms had ik ook tochten waarbij we van hut naar hut gingen en dan waren de rugzakken die ik had niet handig; of te groot of te klein. Dus toen kwam rugzak nummer 4; eentje van 45 liter. Ideaal om een paar dagen van berghut naar berghut te trekken en om dan ook sneeuwschoenen etc op mee te dragen. En ook nummer 5 kwam al snel; weer een dagrugzak van 30 liter. Niet echt nodig maar hij zag er dermate mooi uit dat laten staan geen optie was…
Gevolg was dat ik inmiddels een wand in een van mijn kamers had die vol hing met rugzakken. En dat waren alleen nog maar de rugzakken, de voorraad tassen, of eigenlijk messengerbags bleef ook maar groeien.
Van vrachtwagenzeildoek naar brandweerslang
Een paar jaar geleden was ik op zoek naar een goede tas voor dagelijks gebruik. De tas die ik had voldeed niet echt meer; wel qua functionaliteit maar hij was zo standaard dat je half Nederland ermee zag lopen. Tijd voor wat anders. Ik woonde toen nog in Rotterdam en bij Studio Hergebruik waar ik toen veel kwam, zag ik toen de messengerbags van Freitag.
Gemaakt van gebruikte vrachtwagenzeilen en autogordels, dus ze pasten ook nog mooi in mijn ‘zoveel mogelijk ecologisch leven’ gedachte. Bovendien was geen tas hetzelfde dus exact was ik zocht. Gevolg was dat ik in de loop van de jaren de nodige Freitags had, soms een paar tegelijk.
Zoals wel vaker gaat gaan dingen na verloop van tijd ‘vervelen’ en dat was bij de Freitagstassen ook het geval. Na wat speuren kwam ik op de messengerbags van Feuerwear uit; gemaakt van gebruikte brandweerslangen. Exact wat ik zocht en daarom loop ik nu al jaar of 2 met veel plezier met een rode Feuerweartas rond; oerdegelijk, niet kapot te krijgen.
Tsja; en toen zag ik dat Feuerwear vanaf 7 april een gelimiteerde collectie met onder andere ook de messengerbag die ik heb, zou uitbrengen.
Blijkbaar was het voor mijn vrouw S. zo duidelijk dat ik meer dan gemiddelde belangstelling voor zo’n tas had, dat ze opperde om er eentje voor mijn verjaardag te geven. Dat is nog eens een verjaardagscadeau, alleen…. ik moest er dan wel eentje te pakken kunnen krijgen…
Ausverkauft
De onlineverkoop zou 7 april om 12 uur van start gaan. Precies in mijn lunchpauze dus dat kwam mooi uit. Doordat die gele brandweerslangen maar een paar jaar in omloop zijn, zijn ze erg zeldzaam, en wat ik vreesde gebeurde ook; vrijwel meteen om 12 uur lag hun website plat. Af en toe kwam je er wel doorheen, maar bij de slechts 20 beschikbare exemplaren verscheen vrijwel meteen het label reserviert, en binnen no-time werd die melding vervangen door de gevreesde ‘ausverkauft’ melding…
Missie helaas niet geslaagd; nu blijf ik dus nog maar een tijdje bij mij ‘oude’ vertrouwde rode Feuerwear.
De wereld volgens Henk 