En dan is de dag aangekomen waarvan je wist dat ie ooit zou komen: gisteravond waren S. en ik op de terugweg van ons Sinterklaasfeest toen we op de radio hoorde dat Mandela was overleden.
Toen Mandela in juli al zeer ernstig ziek was schreef ik onderstaande blog. Helaas is het dan nu echt gebeurd. Ik hoop dat de mooie woorden die de komende dagen aan hem worden gewijd niet bij holle lege woorden blijven, maar dat ze worden omgezet in daden.
Juist nu heel veel mensen geen kans onbenut laten om de verschillen tussen groepen mensen te benadrukken is het goed om stil te staan bij de man die niet keek naar verschillen maar naar overeenkomsten tussen bevolkingsgroepen. In dat verband wel apart dat juist tijdens het Sinterklaasfeest waarbij de laatste weken zoveel gedoe was over het al dan niet racistische gehalte, de man overlijdt die juist van de verzoening uitging.
13 juli 2013
Mandela in het ziekenhuis, Mandela weer bijna uit het ziekenhuis, toestand Mandela verslechterd; Mandela kunstmatig in leven gehouden.
De afgelopen maand zaten alle actualiteitenrubrieken/kranten met het zweet onder de oksels klaar om zodra Mandela was overleden, als eerste met een hele rits programma’s/artikelen te komen om Mandela te omschrijven. ‘Helaas’ voor hen, hij lijkt weer wat op te krabbelen.
Zodra het zover is en hij is overleden zullen het meer dan waarschijnlijk hele saaie inwisselbare programma’s worden want, in tegenstelling tot willekeurig welke (ex) wereldleider dan ook, is Mandela van links tot rechts en alles wat daartussen zit, geliefd.
Van links tot rechts
Dat is toch wel uniek; ik kan zo gauw geen andere persoon bedenken die zowel door links als rechts wordt bewonderd. Toen bijvoorbeeld Mitterand, Churchill, Reagan, Chroetsjov en Arafat overleden werd dat door hun politieke tegenstanders aangegrepen om nog een keer de strontkar uit te storten, met de reacties op Thatcher’s dood als recent extreem voorbeeld hiervan.
Meer dan knap dat het eerste dat Mandela deed nadat hij 26 jaar gevangen had gezeten, het oproepen tot verzoening was. Tijdens zijn gevangenschap, je moet tenslotte toch wat doen om de tijd te doden in die 26 jaar, had hij zich intensief verdiept in de leefwereld en het gedachtengoed van de Afrikaners.
Pragmaticus
Hij realiseerde zich, pragmaticus als hij was, daardoor heel goed dat Zuid-Afrika jaren terug zou worden geworpen als hij na de machtswisseling een bijltjesdag onder Afrikaners zou laten uitvoeren.
Toen hij in 1990 eindelijk vrijkwam was het eerste dat hij benadrukte, een vreedzame machtsoverdracht, en om dat ook in daden om te zetten ging hij met zijn vroegere tegenstanders aan de slag met de vreedzame opbouw van een nieuw Zuid-Afrika.
Lichtend voorbeeld
Tsja, en zo wordt je dus, op je 95e door welke politieke stroming dan ook als lichtend voorbeeld gezien van groot leider.
Niets dan respect!
De wereld volgens Henk 