Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws, Klanten???

Zorgverzekeringen 2014; sociaal of asociaal?

ziekteverzekeringDeze donkere dagen voor kerst vechten naast Sinterklaas en Kerstman ook de zorgverzekeraars om de aandacht van ons als consument.

Door middel van een stortvloed aan spotjes op radio, tv, kranten en op nog veel meer manieren proberen ze ons te verleiden om vooral maar bij hen een zorgverzekering af te sluiten. Naast de bekende verzekeraars zie je opeens ook allerlei onbekende obscure verzekeraars vechten om de aandacht.

Kies mij

De ene basispremie is nog lager dan de andere, en als je ze zou moeten geloven zou je wel gek zijn als meer zou betalen…  De welbekende adders onder het gras laten ze voor het gemak maar even weg… En die adders komen, nu zo’n beetje de meeste mensen hun keuze gemaakt hebben, onder het gras vandaan.

Zo zijn er polissen waar je nog maar bij 1 ziekenhuis in de regio terecht kunt, en hoe verrassend, dat is niet het best aangeschreven ziekenhuis.

De zorgverzekeraars hebben per regio een ziekenhuis een worst voorgehouden van gegarandeerd zoveel duizend patiënten.. En tsja, zo’n ziekenhuis hapt, druk als ze zijn met het bijeenharken van patiënten, maar wat graag toe.

Wij bepalen

Gevolg voor de patiënt is dat ie dan niet meer het beste ziekenhuis heeft, maar het ziekenhuis dat het voor de zorgverzekeraar meest gunstige contract heeft ondertekend. Zo’n ziekenhuis moet natuurlijk die lage prijs die ze met de zorgverzekeraar heeft afgesproken op de ene of andere manier terugverdienen, en dus beknibbelen ze nog meer op de zorg voor de patiënten of het eigen personeel.

Dat ziekenhuizen zich gaan specialiseren in plaats van allerlei behandelingen aan te bieden die ze maar een paar keer per jaar uitvoeren, daar ben ik helemaal voor, maar dit gaat een kant uit die wat mij betreft totaal onwenselijk is.

Ikke, ikke en de rest kan stikke…

Wat me aan heel veel van die lage polissen nog het meest irriteert is dat ze steeds meer inspelen op het individualisme. Alleen maar verzekeren waar je zelf gegarandeerd gebruik van gaat maken en al het overige uitsluiten. Mensen die dan toevallig kanker krijgen hebben pech gehad en moeten zelf maar opdraaien voor de kosten, dat is zo langzamerhand  de gedachte.

Tot het moment dat die personen die zo’n polis hebben opeens ziektekosten krijgen die ze niet hadden voorzien, dan komen ze in de problemen en verschijnen de zielige verhalen op tv of in de kranten.

Mijn Nederland

In het Nederland waar ik me thuis voel is een ruime basisverzekering voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Met zijn allen zorgen we ervoor dat Nederland een prettig land is om in te wonen, en ja, daar hoort een gedeelde gezondheidszorg ook bij. Niemand kiest ervoor om kanker of welke ziekte dan ook te krijgen.

Tuurlijk moet misbruik van die voorzieningen keihard worden aangepakt, en moet je mensen stimuleren om zo gezond mogelijk te leven, maar laten we dat dan wel vanuit een positief kritische grondhouding doen in plaats van die koele, kille berekenende werkwijze die momenteel steeds meer gehanteerd wordt.

Geplaatst in Dagelijkse leven, Houten, Klanten???

Funda; het zijn maar foto’s..

huizenFunda; welke huizenzoeker komt er niet?

Nu mijn eigen huis definitief verkocht is, en het huis van S. inmiddels ook te koop staat, moeten we natuurlijk zo langzamerhand weten wat ons nieuwe huis gaat worden.  Daarom is Funda inmiddels een site die we meer dan regelmatig bezoeken. Binnen no-time krijg je een beeld van alle huizen die je zoekt. Erg handig.

Hoeveel huizen we inmiddels op Funda bekeken hebben weet ik niet meer, maar wat me steeds meer opvalt is de fotografie, en dan met name de wisselende kwaliteit daarvan.

Huis als wegwerpartikel

Een huis is geen wegwerpartikel, maar als je dan ziet hoe weinig aandacht veel huizenverkopers aan de fotografie besteden  zou je zoiets wel vermoeden. Het lijkt soms of er maar wat foto’s op de site zijn gekwakt. Je zou toch denken dat het doel van de op Funda staande foto’s is om mensen te verleiden vooral jouw huis te kopen, maar blijkbaar denken veel verkopers daar heel anders over.

Het zijn maar foto’s??

Als potentiële koper wil ik de ruimte van de kamers zien,; wat is er allemaal mogelijk met een kamer of tuin. En tsja, dan kom je soms bedrogen uit.

Foto’s die ergens halverwege in een kamer gemaakt zijn waardoor je geen idee hebt van hoe de rest eruit ziet; foto’s die erg donker zijn, of het simpelweg ontbreken van foto’s van sommige kamers zijn zomaar wat zaken die eruit springen.

Kortzichtig

Heel slordig en kortzichtig, en dan vooral van sommige makelaars. Je zou toch verwachten dat die heel goed de kracht van beeld weten, en dus serieus werk maken van goede duidelijke foto’s. Maar de werkelijkheid is wel anders. In plaats van dat ze een professionele fotograaf in de hand nemen die exact weet hoe je met het licht kunt spelen en wat je wel of juist niet moet tonen, maken ze zelf even snel met hun compactcamera wat foto’s en gooien die op Funda. Sparen ze weer mooi de kosten van een fotograaf uit.

Heel zonde want we leven nu eenmaal in het visuele tijdperk; het eerste dat ik bij een huis bekijk is hoe de foto’s eruit zien. Als die me aanspreken ga ik daarna pas de begeleidende tekst lezen.

Kans voor fotografen

Op dit gebied ligt er zeker nog een kans voor fotografen. Nu er in de nieuwsfotografie geen droog brood meer is te verdienen doordat omstanders binnen seconden na een gebeurtenis zelf foto’s de wereld in sturen, kunnen ze hiermee de nodige extra omzet bij elkaar harken.

En tuurlijk zijn niet alle makelaars hetzelfde. Er zijn er natuurlijk ook zat die de fotografie wel serieus nemen. De makelaar die we voor de verkoop van het huis van S. in hebben geschakeld, huurde ook een professioneel fotografe in voor de foto’s. Het resultaat mag er zijn vind ik zelf.

Te mooi om waar te zijn

En ja, soms kunnen de foto’s ook te mooi zijn. S. en ik waren op basis van de meer dan mooie foto’s nieuwsgierig geworden naar een huis in Houten. Keuken had een kookeiland en leek er zeer goed uit te zien, badkamer hetzelfde geval en ook de andere kamers leken er goed uit te zien. Overduidelijk het huis van een zeer goede klusser dachten we. Wij dus een afspraak gemaakt…

Helaas

Maar zodra we goed en wel een voet over de drempel hadden gezet wisten we al voldoende; dit huis ging het zeker niet worden. Laminaat in de woonkamer vertoonde allerlei scheuren, werkblad van de keuken was erg laag. wc zat weggemoffeld in een bijkeuken, snoeren die overal en nergens vandaan kwamen, muren die slecht waren afgewerkt… en dat was alleen nog maar beneden; boven was het even treurig.

Kortom, zonde van de tijd. Gelukkig was een ander huis dat we diezelfde dag bekeken wel zeer interessant… wordt wie weet vervolgd…

Geplaatst in In het nieuws, Klanten???

#congrescm13: Niet je product maar je verhaal

blogcontenttrumpHet najaar is naast de periode van herfststormen ook een traditionele congrestijd.

Als webredacteur moet ik natuurlijk op de op de hoogte blijven van wat er speelt en gelukkig was er 12 november het Congres ‘Content marketing & webredactie’ in Utrecht.

Bij de vorige edities was ik ook aanwezig en ik was benieuwd wat er dit jaar voor opmerkelijks voorbij zou komen.

Wat me meteen al opviel was dat Steven van Belleghem niet tot de sprekers behoorde. De afgelopen vier congressen waar ik bij aanwezig was was hij steeds een van de sprekers (en steeds de meest boeiende), maar nu ontbrak hij op de lijst.

Wat viel er verder nog op:

De verschuiving die vorig jaar al merkbaar was van de traditionele webredactie (maak een artikel, zet het op je website en klaar) naar contentmarketing (hoe zorg je ervoor dat de content die je hebt, gaat leven voor je doelgroep) was nu nog veel duidelijker zichtbaar. Het gaat er steeds minder om hoe je artikelen op je site staan maar veel meer hoe ze gedeeld worden.

Niet je product maar je verhaal

Ga niet voor instant succes, maar ga op zoek naar binding met je publiek. Laat je niet verleiden tot het najagen van de zoveelste viral/hype. Niet het aantal likes/fans/lezers is belangrijk, maar het aantal betrokken fans dat je hebt.

Mensen zijn er niet zozeer in geïnteresseerd in wat je product is, maar wat je verhaal is. Triodosbank , de Vegetarische Slager  en Willem&Drees zijn daar hele goede voorbeelden van. Stuk voor stuk ondernemingen die er in slagen het product dat ze verkopen van een gevoel te voorzien.

Simpler, clearer, faster

De presentatie van Sarah Richards was ook boeiend. De Britse overheid is met het motto ‘Simpler, clearer, faster’ druk bezig met het op de schop nemen van al hun websites.

Zo geven ze alleen nog informatie over zaken die alleen de overheid mag doen. Al het andere is van de overheidsites verwijderd. Dit resulteerde in het schrappen van 223.000 items, en het verminderen van het aantal webpagina’s van 75.000 naar 3.000.

Ook is er nog maar op 1 plek tekst over een bepaald onderwerp. Als voorbeeld gaf ze Afghanistan. Als je tot voor kort bijvoorbeeld via Google zocht wat het Britse standpunt was rondom Afghanistan dan kwam je op de sites van niet minder dan 9 ministeries/overheidsorganisaties informatie hierover tegen. Nu hebben ze het zo ingericht dat er nog maar op 1 plek informatie staat over een bepaald onderwerp.

Ook is alles in begrijpelijke taal geschreven. Met steeds als uitgangspunt “wat zoekt de burger?’, en niet “wat hebben we als overheid aan te bieden’.

Belastingdienst: van ambtenarentaal naar burgertaal

Deze presentatie sloot naadloos aan bij die van de Belastingdienst. Ook daar zijn ze wakker geworden en tot het inzicht gekomen dat de teksten die ze voorschotelden zover waren afgedreven van de taal van burgers..

Als oorzaken hiervan gaven ze onder andere dat de medewerkers zo bang waren om teruggefloten te worden door rechters en dergelijke dat ze daardoor hun teksten tot de laatste komma dicht timmerden. Juridisch was het dan waterdicht maar voor burgers totaal onbegrijpelijk.

Ook het vervuilen van spreektaal met managementsjargon draagt daar zijn steentje aan bij. Als dat jargon beperkt blijft tot de werkvloer is er niet zoveel aan de hand, maar als die taal over burgers wordt uitgestort zien die helemaal door de bomen het bos niet meer.

Om dit tegen te gaan zijn er bij de Belastingdienst diverse actieprogramma’s opgezet. Zo geven ze door het hele land informatiebijeenkomsten over hoe de teksten en andere communicatie van de medewerkers richting burgers/bedrijven in voor de betreffende doelgroep begrijpelijke taal moet worden opgesteld.

Ook is er een digiwijzer opgesteld voor medewerkers die ze kunnen raadplegen. Op dat vlak zijn ze nu op de goede weg. Waar ze nog een hele kluif aan hebben is het vertalen van teksten naar op het web toegespitste teksten. Veel teksten die nu op de site van de Belastingdienst staan, zijn letterlijke teksten van de papieren brochures. Omdat voor webteksten hele andere regels gelden zijn ze nu druk bezig die teksten aan te passen.

Om beter aan te sluiten bij de taal van de burgers hebben ze nu ook burgerforums waarin burgers meedenken over hoe de Belastingdienstteksten naar leesbaar Nederlands kunnen worden vertaald.

Zoek en gij zult vinden

Henk van Ess gaf een meer dan nuttige presentatie over hoe je nog beter content kunt vinden en waar je aan moet denken. Onder andere Geofeedia.com, Topsy.com, twicsy.com, jing.nl en weinig bekende mogelijkheden in Facebook en Google passeerden de revue.

Al met al een meer dan nuttig congres!

Geplaatst in Dagelijkse leven, In het nieuws

Sint en Piet en de kaping van een kinderfeest

sintsnoepAls er twee mensen momenteel met een serieus imagoprobleem zitten zijn het wel Sint en Piet:

Zomaar wat nieuwsberichten uit het AD van vanochtend:

  • Sint overvalt bank
  • Veroordeelde pedoseksuele Sint uit huis verjaagd
  • Kort geding in Amsterdam over verbod op Zwarte Piet

Ik doe het niet

Nee, nam ik me dagenlang voor; als er iets is waar ik niets over ga schrijven is het wel dat hele Sint & Piet gezeur. Maar ja, niets zo veranderlijk als een mens en dus weerstond ook ik de verleiding niet, om wat te dichten over het imagoprobleem van Sint en Piet.

Waar tot dit jaar het gemor over Sinterklaas zich beperkte tot het al in augustus in de winkels liggen van kruidnoten en het vercommercialiseren van het hele Sinterklaasfeest, speelt dit jaar de discussie rondom Sint en vooral Zwarte Piet zich af op een heel ander vlak:

Is Zwarte Piet een racistisch gebruik van blank Nederland of is die hele heisa gewoon een handige publiciteitsstunt van een groep zich miskend voelende Nederlanders die Zwarte Piet kapen voor hun eigen politieke agenda?

Gelijk hebben/krijgen

Wie er gelijk heeft laat ik in het midden, want daar zijn voor- en tegenstanders toch allang niet meer in geïnteresseerd, maar waar ik me wel over erger is dat de discussie nu gekaapt is door extremisten aan beiden kanten. Aan de ene kant de ‘weg met ons’ figuren die alles wat ook maar ruikt naar Oud-Hollandse traditie verwerpen als zijnde conservatief en dus fout, en extreem rechts dat niet kan verkroppen dat Nederland voortdurend aan verandering onderhevig is en dat daarom ook tradities in de loop van de tijd kunnen veranderen.

Laten we daarom gewoon terug gaan naar de essentie van het Sinterklaasfeest, en dat is dat het een kinderfeest is. Kinderen zijn niet geïnteresseerd in wat al dan niet de ontstaansgeschiedenis is van het Sinterklaasfeest, maar zijn veel meer geïnteresseerd in wat het nu is: een tijd van geheimzinnigheid, cadeautjes krijgen en onbekommerd snoepen.