Zwitserse mijmeringen (2)

In deel 1 van mijn dubbele blogpost over de Zwitserse belevenissen van S. en mij kon je al lezen dat we uiteindelijk na het nodige gedoe in Lauterbrunnen waren beland.

Lauterbrunnen maakt toeristisch gezien onderdeel uit van de Jungfrauregio, en tijdens onze vakantie merkten we keer op keer weer dat die regio een lichtend voorbeeld is voor toeristische regio’s in Nederland.

De aanpak die ze daar hanteren, daar kunnen we hier in Nederland nog een puntje, of liever gezegd een dikke punt aan zuigen. Ik woon, nog, in Gouda, en dat zou, toeristisch gezien deel moeten uitmaken van de Groene Hart regio.

Ik woon nu een jaar of 7 hier en in die zeven jaar zijn ze wat dat betreft nog geen centimeter verder gekomen, ze zitten nog steeds in de fase dat ze het nog niet eens zijn welk gebied er onder het Groene Hart valt… laat staan dat ze genegen zijn om met de andere Groene Hart regio’s gezamenlijk naar buiten te treden…

Hoe anders is dat in de Jungfrauregio: daar is alles tot in de puntjes geregeld: zowel de marketing als de faciliteiten zijn daar tot in de puntjes geregeld en op elkaar afgestemd. Gemeenten die willen samenwerken zou ik dringend aanraden om daar eens een studiereis naar te maken.

Qua marketing is het daar tiptop in orde: zo zijn er overal allerlei zeer duidelijke meertalige brochures verkrijgbaar over wat er allemaal te doen is: en in de hele regio is het gezamenlijke oranje/gele Jungfrauregiologo zichtbaar. Niet alleen op de stations en bij attracties, maar ook bijvoorbeeld op vuilniswagens en op nog veel meer plekken. Hierdoor krijg je overal het gevoel dat het echt een regio is en dat het een goed kloppend geheel is.

Ook heb je op alle stations in de Jungfrauregio schermen met de in die plaats beschikbare hotels. Per hotel zie je meteen of, en zo ja, welke kamers er nog beschikbaar zijn. Die hotels kun je dan meteen ter plekke reserveren met de aanwezige gratis telefoon.

Ook andere basisvoorzieningen zijn helemaal afgestemd op het toerisme: medewerkers zijn allemaal meertalig en spreken op zijn minst Zwitsers/Duits, Engels en vaak ook Frans. Ook zijn goede, schone gratis wc’s daar een vanzelfsprekendheid: op stations, bij attracties en op nog veel meer plekken zijn ze te vinden.

In Nederland denken ze alleen maar heel kortzichtig aan de eigen gemeente en is de gedachte dat regiogemeenten elkaar kunnen versterken totaal niet aanwezig.

Dromen van de Eiger

Als bergliefhebber en boekengek ben ik ook verslaafd aan bergexpeditieboeken en dus ontbreken talloze boeken over (pogingen tot) de beklimming van de noordwand van de Eiger niet in mijn boekenkast. Daarom mocht een bezoek aan de Eiger en de directe omgeving daarvan ook niet ontbreken tijdens deze vakantie. Mooi om nu eens in het echt alle plekken te zien waar zoveel is voorgevallen qua bergsportgeschiedenis.

Klein Azie

Wat je, doordat de Jungfraujoch op 3.560 meter hoogte het hoogste treinstation van Europa is, heel duidelijk merkt een magneet is voor Amerikaanse en vooral Aziatische toeristen is. Hele zwermen zag je achter gidsen aanhobbelen. We waren een aantal keren op station Kleine Scheidegg, al waar de speciale trein richting de Jungfrau vertrekt en daar was ongeveer 85% van de toeristen Aziatisch.

Japanners/Cinezen hebben minder vakantiedagen dan wij en als ze op vakantie gaan willen ze in die dagen zie ze hebben logischerwijs zoveel mogelijk hoogtepunten zien, en het hoogste treinstation van Europa is er daar een van. En dat willen ze dan ook op foto vastleggen. Foto van toerist naast de trein, in de trein, hangend uit de trein, soms nog bijna onder de trein, naast een plaatsnaambordje en nog veel meer: zolang ze er zelf ook maar op konden staan maakten ze er wel een foto van.

Dat ze alleen maar kwamen om hoogtepunten te kunnen afstrepen zag je duidelijk aan het schoeisel: vrijwel allemaal droegen ze sportschoenen. Comfortabel als je binnenblijft, maar als je naar buiten wilt, de sneeuw in, zijn dat, om het voorzichtig uit te drukken niet de meest handige schoenen…

Maar na een uurtje ofzo ging de hele kudde weer in de trein terug, op weg naar een ander hoogtepunt. Een prijzig bliksemuitstapje aangezien een retourtje Jungfrau zo’n 180 Zwitserse francs (ongeveer 160 euro) kost.

Biologisch; heel logisch

Naast dat ik veggie ben probeer ik ook zoveel mogelijk biologisch te eten en het viel me op dat er tijdens onze vakantie erg veel biologische producten waren te vinden in de supermarkten. In het plaatselijke supermarktje in Lauterbrunnen, met nog geen 1.000 inwoners qua inwoneraantal bepaald geen wereldstad, was het aanbod aan biologische producten hoger dan bij de gemiddelde Albert Heyn in Nederland.

Vleesvervangers waren er ook goed te krijgen, al zijn die in Zwitserland aanzienlijk duurder dan hier: waar je hier voor rond de 2,50 euro een goede vleesvervanger voor twee personen hebt, ben je daar al gauw het dubbele kwijt. Ach ja, veggie ben je niet om geld uit te sparen.

Klein leed

En in het kader van klein leed: wat wel bijzonder was dat er in heel Lauterbrunnen geen fatsoenlijke blikopener te vinden was. Het exemplaar dat in ons chalet aanwezig was, was van een dusdanige beroerde kwaliteit dat je daar geen fatsoenlijk blik mee kon openmaken, maar gelukkig na veel gevogel en gevloek en met extra hulp van een zakmes lukte het elke dag weer de inhoud tevoorschijn te toveren…

Sportieve uitdaging

Voor wie trouwens de marathon van Rotterdam of New York trouwens wel gezien heeft en toe is aan iets anders zagen we in Zwitserland een nieuwe uitdaging: de bergmarathon. Van Interlaken (op ongeveer 500 meter hoogte), naar Kleine Scheidegg (op ongeveer 2.300 meter hoogte). 1.800 meter stijgen binnen 42 kilometer…

De eerste 25 kilometer vallen nog redelijk mee met ‘maar’ 200 meter stijgen, maar zodra ze eenmaal bij Lauterbrunnen waren, begon het echte werk: binnen 20 kilometer 1.500 meter stijgen… Omdat S. en ik die dag een dag downhillen hadden gepland over gedeeltelijk dezelfde route als de marathon liepen wij ze op bepaalde plaatsen tegemoet; en vooral de achterste lopers wisten soms niet meer hoe ze vooruit moesten komen van de vermoeidheid. Benieuwd hoeveel er daarvan nog de finish gehaald hebben.

Al met al een meer dan geslaagde Zwitserse Honeymoon!