Energieakkoord: mijlpaal of dode mus?

Nog net voor het weekend is er door het kabinet met werkgevers, vakbonden en milieuorganisaties een Nationaal energieakkoord gesloten. Kunnen politici in ieder geval met een voldaan gevoel met zomerreces…

Goed dat partijen de nek durven uitsteken en met elkaar tot een breed gedragen nationaal energieakkoord willen komen. Ik vind het van moed getuigen om juist nu niet alleen maar bezig te zijn met kille koopkrachtplaatjes, maar ook te kijken naar de groene leefbaarheid in Nederland.

Klinkt goed

Op het eerste gezicht lijken de uitkomsten positief:

• Oude kolencentrales gaan dicht.
• Maatregelen om burgers, bedrijven en organisaties te stimuleren zelf hernieuwbare energie op te wekken.
• Voor huiseigenaren komt voorlopig geen verplicht energielabel.

Alarmbellen

Tot zover de positieve maatregelen, ik vind het positief dat partijen hun nek durven uit te steken, maar de bij de tekst; ‘het is een akkoord op hoofdlijnen, de uitwerking volgt de komende tijd’ gaan toch wel wat alarmbellen bij me af, vooral na de aankondiging van de volgende voornemens/maatregelen:

• In 2023 moet het aandeel van duurzame energie in de totale energievoorziening van Nederland 16% zijn, in 2050 moet zelfs de volledige energievoorziening duurzaam zijn.
• Er komen honderden miljoenen beschikbaar voor de isolatie van sociale huurwoningen.
• Er komen duizenden windmolens op land en zee bij.

De laatste twee jaar zijn vrijwel alle akkoorden die op hoofdlijnen waren afgesloten uiteindelijk toch in de vuilnisbak beland, en ik vrees dat dit akkoord hetzelfde lot wacht…

Waarom?

Ontnuchtering

Zomaar wat punten uit het energieakkoord:

• 16% duurzame energie in 2023

Dat had eigenlijk al in 2020 moeten gebeuren. Nu is er weer minstens 3 jaar uitstel.

• Honderden miljoenen beschikbaar voor de isolatie van sociale huurwoningen

Voor 2013 hebben woningcoöperaties een verhuurdersheffing van een paar miljard opgelegd gekregen. Gevolg hiervan is dat heel wat voorgenomen plannen om oude, slecht geïsoleerde huizen te renoveren, in de ijskast zijn verdwenen. De nu toegezegde miljoenen lijken eerder bedoeld om die maatregel wat te verzachten.

• Er komen duizenden windmolens op land en zee bij

Dit vond ik de meest opmerkelijke maatregel. Als er een maatregel is die een hoog NIMBY (Not in my backyard) gehalte heeft met de daarbij gepaard gaande protesten, is het wel deze.

Er hoeft door een energiemaatschappij, landelijke/provinciale overheid of welke organisatie dan ook maar een voornemen tot het plaatsing van een windmolen te zijn of een stortvloed aan belangengroepen klimt al op de barricades.

• Omwonenden zijn tegen  doordat ze geluidsoverlast, daling van de huizenprijzen, of horizonvervuiling vrezen.
• Milieuverenigingen zijn huiverig ten aanzien van windmolens  omdat ze bang zijn dat er veel vogels omkomen in de wieken van de windmolens. Al schuiven ze wel steeds meer op van mordicus tegen naar voorzichtig voor; zie bijvoorbeeld de Nationale windmolenrisicokaart voor vogels van de  Vogelbescherming Nederland.
• Milieusceptici claimen dat subsidies voor windenergie veel meer kosten dan dat windenergie opbrengt.

En nu?

Hoe de partijen die het Energieakkoord hebben gesloten, ervoor willen zorgen dat er duizenden windmolens bijkomen is mij dan ook een raadsel. Tenzij ze Chinese maatregelen toepassen vrees ik dat er zoveel protesten komen dat het voornemen om zoveel windmolens te plaatsen al sneuvelt voordat het goed en wel is aangenomen.

Wat denk jij?

Slagen ze erin om al die duizenden windmolens daadwerkelijk geplaatst te krijgen?