Als veggie probeer ik zo bewust mogelijk te leven. Met onder andere een biologische supermarkt en een AH op loopafstand hier in Gouda, is dat goed te doen.
Aangezien ik als woordjunkie alles lees wat los en vast zit, valt mijn oog ook regelmatig op de productetiketten, en dan verbaas ik me keer op keer wat een in mijn ogen overbodige of vreemde stoffen er in sommige producten zitten.
More is less
Neem bijvoorbeeld een potje pesto van de AH en kijk wat daar allemaal in zit; dan val je zo’n beetje van je stoel van verbazing, helemaal als je dan zelf pesto maakt en aan zes ingrediënten al voldoende hebt.
Ik zou wel eens willen weten…
De laatste jaren zijn er gelukkig meerdere tv-programma’s die op een positief kritisch nieuwsgierige manier kijken naar de producten die we zoal eten. Het mooie sprookje dat fabrikanten soms door middel van een uitgekiende reclamecampagne in stand willen houden wordt dan ook regelmatig doorgeprikt, maar minstens net zo vaak kom je op een hele toegankelijke manier te weten hoe het er bij de totstandkoming van bepaalde consumentenproducten aan toe gaat.
Huishoudjournalistiek
De Keuringsdienst van Waarde is zo’n beetje de oermoeder van het tv-genre dat ze ook wel huishoudjournalistiek noemen; van pesto tot cornflakes en van wc-papier tot aan zout; alles kwam/komt wel aan bod. Meest spraakmakende onderwerp was ongetwijfeld de serie over de zoektocht naar slaafvrije chocolade, met het ontstaan van het merk Tony’s chocolonely als gevolg.
Ook Klootwijk aan zee, waarin alle aspecten van de Nederlandse visserij werden belicht en De wilde Keuken waarin allerlei zaken rond eten en wat je je nog meer in de keuken afvraagt aan de orde komen. En niet te vergeten De Rekenkamer waarin ze berekenen waaruit de verkoopprijs van producten is opgebouwd. Zo was de uitzending over de prijs van cappucino erg boeiend.
Kijkje in de keuken
Of het komt doordat via internet uiteindelijk alles toch wel boven water komt weet ik niet maar je merkt dat steeds meer bedrijven hun oorspronkelijke huivering om een kijkje in hun keuken te geven voor programma’s als De Keuringsdienst van Waarde overboord zetten.
Wat mij betreft een verstandige zet want het is de manier om consumenten aan je product te binden.
Update 16 januari:
Mooi voorbeeld van een restaurant dat gasten de smaak van eten op een originele manier laat ervaren:: Gwennie Wondelgijn maakte me erop attent dat ze bij restaurant Samen in Uden als voorafje de 6 ingrediënten voor een pesto los in bakjes serveren, compleet met vijzel en brood. De bedoeling is dat je in de vijzel op tafel je eigen pesto bereidt om dan heerlijk te smullen van het resultaat!
De wereld volgens Henk 
Pretty great post. I just stumbled upon your blog and wished to say that I’ve really enjoyed surfing around your weblog posts. In any case I will be subscribing to your feed and I am hoping you write again soon! dfcdcdebfkbk
LikeLike
Nice to hear you enjoyed my blog. If you have a subject for a possible blogpost; please let me know; maybe I can write a blogpost about it.
LikeLike
Restaurant ‘Samen’ in Uden! Kan het je aanbevelen… 😉
LikeLike
Wat grappig, jij kijkt dezelfde programma’s als wij! 😉
Bij onze middelste zoon in het restaurant krijg je als voorafje tegenwoordig de 6 ingrediënten voor een pesto. Los in bakjes. Brood ernaast. De bedoeling is dat je in de vijzel op tafel je eigen pesto bereidt om dan heerlijk te smullen van het resultaat!
Geweldig toch?? 😉
LikeLike
Briljante actie! Welk restaurant is dat? Juist door dat soort dingen breng je je klanten liefde voor eten bij, en dat bijvoorbeeld pesto veel meer is dan die bremzoute substantie die ze bij de AH als pesto verkopen.
LikeLike